Nou tijd voor mij om mijn duit in het zakje te doen.
Tijdvak van 21:30 tot 22:00, ik kwam binnen samen met mijn vriendin en het stond stampvol met mensen. Teruggelopen naar de balie met een dame die al helemaal was lamgeslagen door de drukte. Mijn bestelling zat gelukkig in haar map en was samen gekoppeld, dus dat was positief. Waarna zij aangaf dat het "even" kon duren, en ik vroeg hoe lang "even" was... halfuur, uur.
Ik dacht nou dan maar wachten en raakte al gauw aan de praat met anderen, die blijkbaar al uren stonden te wachten. Deze zelfde mensen wezen mij op ook weer andere wachtenden die 4 a 5 uur al aan het wachten waren en de moed zonk mij in de schoenen... Uiteindelijk wel een gezellige avond gehad, want we hebben gedeeld in elkaars leed, geapplaudisseerd als er weer iets werd uitgeleverd en ik heb met veel mede freaks gesproken(ik was de jongen met gemillimeterd haar, baard en Stone Island jas aan) Ik kon uiteindelijk om 0100 uur richting huis met letterlijk mijn hele bestelling, iets wat een waar wonder was gezien de uitleveringen aan anderen die soms letterlijk maar 20% van hun gehele bestelling kregen. Het team zag er verslagen uit en ik neem in principe niemand persoonlijk wat kwalijk, maar dit is hopelijk echt een leermoment. Er kon bij mij nog geen sorry vanaf en niemand van het team of de mensen om mij heen wist wat er nou precies gebeurd was. Ik heb wel 3 verschillende verhalen gehoord over een busje, een vrachtauto en over de bunker zelf... Er werden ook natte cakes en dozen uitgeleverd, iets wat ook echt niet kan.
Al met al echt een bizarre ervaring die ik niemand toewens.
Tijdvak van 21:30 tot 22:00, ik kwam binnen samen met mijn vriendin en het stond stampvol met mensen. Teruggelopen naar de balie met een dame die al helemaal was lamgeslagen door de drukte. Mijn bestelling zat gelukkig in haar map en was samen gekoppeld, dus dat was positief. Waarna zij aangaf dat het "even" kon duren, en ik vroeg hoe lang "even" was... halfuur, uur.
Ik dacht nou dan maar wachten en raakte al gauw aan de praat met anderen, die blijkbaar al uren stonden te wachten. Deze zelfde mensen wezen mij op ook weer andere wachtenden die 4 a 5 uur al aan het wachten waren en de moed zonk mij in de schoenen... Uiteindelijk wel een gezellige avond gehad, want we hebben gedeeld in elkaars leed, geapplaudisseerd als er weer iets werd uitgeleverd en ik heb met veel mede freaks gesproken(ik was de jongen met gemillimeterd haar, baard en Stone Island jas aan) Ik kon uiteindelijk om 0100 uur richting huis met letterlijk mijn hele bestelling, iets wat een waar wonder was gezien de uitleveringen aan anderen die soms letterlijk maar 20% van hun gehele bestelling kregen. Het team zag er verslagen uit en ik neem in principe niemand persoonlijk wat kwalijk, maar dit is hopelijk echt een leermoment. Er kon bij mij nog geen sorry vanaf en niemand van het team of de mensen om mij heen wist wat er nou precies gebeurd was. Ik heb wel 3 verschillende verhalen gehoord over een busje, een vrachtauto en over de bunker zelf... Er werden ook natte cakes en dozen uitgeleverd, iets wat ook echt niet kan.
Al met al echt een bizarre ervaring die ik niemand toewens.