de knaller
VWC lid
De 'rust' zal ik verklaren;
Maandag weg, dinsdag weg, woensdag weg, donderdag weg, vrijdag weg, vandaag weg. Morgen eindelijk ff thuis dus dan kan ik verder
Maakt niet uit
Heeft iedereen wel eens.
Vuurwerkverhalen
- Topic starter omepje
- Startdatum
Maakt niet uit
Heeft iedereen wel eens.
philippeaudiavp
Banned
Ik vindt het juist wel leuker dan is het verhaal later klaar
Film kwam ik tegen van mij voor de deur show............. zie link
http://www.youtube.com/watch?v=1ZyH9gRmkr0
gr wim
http://www.youtube.com/watch?v=1ZyH9gRmkr0
gr wim
SniperX
VWC lid
Deel 24 krijgt op het einde een zwaar verrassende wending in mijn ogen. Deze wending heeft op het eerste oog compleet niks met vuurwerk te maken. Waarschijnlijk krijg ik er zelfs commentaar op. Ik vraag jullie om te wachten op volgende delen, het zal zeer zeker nog duidelijk worden dat dit zeker met vuurwerk te maken heeft.
Deel 24:
Rond tien uur heeft Paul het wel weer gehad en besluit hij maar te gaan slapen. Na al het vertellen is hij inmiddels toch wel erg moe geworden. Voor het slapen gaan bedenkt hij zich dat hij volgende 16 December een kerstgala heeft op school. "Dat wordt dus een pak halen.." denkt Paul. Enkele minuten later valt Paul vermoeid in slaap en slechts een enkele knal maakt hem 's nachts nog een keer wakker.
De volgende ochtend gaat om half acht de wekker. Tijd voor weer een dagje school. Over twee dagen is de Rubro demo al, en Paul en zijn vrienden gaan er zeer zeker heen. Rond vijf voor acht loopt Paul rustig richting school en onderweg komt hij zoals nagenoeg altijd Roel weer tegen. "Ha Roelie." zegt Paul zoals altijd lachend. "Ha Paulo." zegt Roel lachend terug. Samen lopen ze door de nog altijd dikke laag met sneeuw naar school en Tim en Joep staan elkaar al in te zepen met sneeuw. Paul en Roel besluiten mee te doen en al snel moet Joep het ontzien, alle drie zepen hem nu even flink in met de ijskoude sneeuw.
Enkele minuten later zit Paul alweer in de les. Het eerste uur heeft hij Muziek, en dat betekent natuurlijk weer kerstliedjes zingen. Wham, Band Aid, Mariah Carey, en meer. Een lekker uurtje kerstliedjes zingen verhoogt natuurlijk het sfeergehalte en al snel slaat ook bij Paul de kippenvel weer toe. Het tweede uur heeft hij Engels, en vandaag gaan ze het met Engels over vuurwerk hebben. "So, who can tell me something about fireworks?" vraagt de leraar in het Engels. "It usually makes noise." zegt Paul lachend. De leraar kan er wel om lachen maar had toch gehoopt op een wat serieuzer antwoord. Een beetje gediscussieer over vuurwerk doet de tijd snel voorbij gaan en al gauw is het alweer pauze.
De eerste pauze staat natuurlijk weer in het teken van een sneeuwballengevecht. In de verte horen de jongens een paar knalletjes, waarschijnlijk van jongeren die geen school hebben. Plots een hardere knal doet het schoolplein trillen, de knal is toch zeker wel afkomstig van een lawinepijl. De jongens kunnen er wel om lachen want dit alles duidt er natuurlijk op dat D-Day dichterbij komt. "Paul, morgen vertel je toch het laatste gedeelte van je flashback?" vraagt Roel nieuwsgierig. "Ja zeker, kom morgenmiddag maar langs samen met Tim en Joep. Joep heeft wel alle andere delen gemist, maar D-Day is ook nog wel een leuke flashback." zegt Paul.
Na school lopen Paul en Roel samen naar huis toe. Onderweg hebben ze het nog even over Paul zijn flashback en over de demo van Rubro. Ze besluiten op de fiets naar Vriezenveen te gaan aangezien het toch dichtbij is. Van de demo verwachten ze weer een hoog niveau net als vorig jaar, en ze zijn erg benieuwd naar de nieuwe producten. Eenmaal thuis aangekomen staat de warme chocolademelk al klaar voor Paul. Paul snelt naar zijn laptop en al snel belandt hij weer op AVP. De vuurwerkfora zijn enorm druk en de hoogtijdagen zijn absoluut weer begonnen.
Plots gaat Paul zijn telefoon. "Met Paul." antwoordt Paul. "Hey Paul, met Thijs. Ze hebben me vrijgelaten, vet hé? Ik kan dus sowieso met jullie afsteken op oudjaarsdag, als jullie dat ook goed vinden natuurlijk." "Ja is wel goed, zolang je maar echt veranderd bent. Je krijgt deze nieuwe kans eenmalig, verpest het niet weer.." zegt Paul met een serieuze klank in zijn stem. Thijs en Paul praten nog even na over Thijs zijn tijd in de gevangenis en na een paar minuten hangt Thijs maar eens op. Paul besluit maar weer verder te gaan met AVP'en, totdat ook de bel nog eens gaat. Een wat oudere man staat voor de deur. "Goedemiddag meneer." zegt de wat oudere man. "Goedemiddag. Wat kan ik voor u doen?" vraagt Paul. "Ik vroeg mij af of u misschien mijn kleinzoon van tien had gezien. Hij is sinds gisteren vermist, hier is een foto." Paul bekijkt de foto aandachtig en al snel komt hij tot de conclusie dat het jongentje nogal lijkt op Paul toen hij tien was. "Ik weet het niet meneer, ik heb hem in ieder geval niet gezien. Maar ik zal het direct melden als ik hem zie." zegt Paul een beetje verbaasd. "Prima, bedankt in ieder geval." zegt de oude man, en Paul doet de deur dicht.
Paul loopt naar boven om na te denken over wat er net gebeurd is. Paul herkent zichzelf absoluut in die foto. Hij besluit op onderzoek uit te gaan en in zijn ouders' nachtkastje vindt hij een pakje nitraten en een aantal formulieren. "Adoptie Paul." luidt de titel. Paul schrikt zich letterlijk een hoedje. Zal hij geadopteerd zijn? Denkt hij in zich zelf. Paul besluit verder in de formulieren te kijken. Een beetje speurwerk levert hem een hoop op. Paul......................
Deel 24:
Rond tien uur heeft Paul het wel weer gehad en besluit hij maar te gaan slapen. Na al het vertellen is hij inmiddels toch wel erg moe geworden. Voor het slapen gaan bedenkt hij zich dat hij volgende 16 December een kerstgala heeft op school. "Dat wordt dus een pak halen.." denkt Paul. Enkele minuten later valt Paul vermoeid in slaap en slechts een enkele knal maakt hem 's nachts nog een keer wakker.
De volgende ochtend gaat om half acht de wekker. Tijd voor weer een dagje school. Over twee dagen is de Rubro demo al, en Paul en zijn vrienden gaan er zeer zeker heen. Rond vijf voor acht loopt Paul rustig richting school en onderweg komt hij zoals nagenoeg altijd Roel weer tegen. "Ha Roelie." zegt Paul zoals altijd lachend. "Ha Paulo." zegt Roel lachend terug. Samen lopen ze door de nog altijd dikke laag met sneeuw naar school en Tim en Joep staan elkaar al in te zepen met sneeuw. Paul en Roel besluiten mee te doen en al snel moet Joep het ontzien, alle drie zepen hem nu even flink in met de ijskoude sneeuw.
Enkele minuten later zit Paul alweer in de les. Het eerste uur heeft hij Muziek, en dat betekent natuurlijk weer kerstliedjes zingen. Wham, Band Aid, Mariah Carey, en meer. Een lekker uurtje kerstliedjes zingen verhoogt natuurlijk het sfeergehalte en al snel slaat ook bij Paul de kippenvel weer toe. Het tweede uur heeft hij Engels, en vandaag gaan ze het met Engels over vuurwerk hebben. "So, who can tell me something about fireworks?" vraagt de leraar in het Engels. "It usually makes noise." zegt Paul lachend. De leraar kan er wel om lachen maar had toch gehoopt op een wat serieuzer antwoord. Een beetje gediscussieer over vuurwerk doet de tijd snel voorbij gaan en al gauw is het alweer pauze.
De eerste pauze staat natuurlijk weer in het teken van een sneeuwballengevecht. In de verte horen de jongens een paar knalletjes, waarschijnlijk van jongeren die geen school hebben. Plots een hardere knal doet het schoolplein trillen, de knal is toch zeker wel afkomstig van een lawinepijl. De jongens kunnen er wel om lachen want dit alles duidt er natuurlijk op dat D-Day dichterbij komt. "Paul, morgen vertel je toch het laatste gedeelte van je flashback?" vraagt Roel nieuwsgierig. "Ja zeker, kom morgenmiddag maar langs samen met Tim en Joep. Joep heeft wel alle andere delen gemist, maar D-Day is ook nog wel een leuke flashback." zegt Paul.
Na school lopen Paul en Roel samen naar huis toe. Onderweg hebben ze het nog even over Paul zijn flashback en over de demo van Rubro. Ze besluiten op de fiets naar Vriezenveen te gaan aangezien het toch dichtbij is. Van de demo verwachten ze weer een hoog niveau net als vorig jaar, en ze zijn erg benieuwd naar de nieuwe producten. Eenmaal thuis aangekomen staat de warme chocolademelk al klaar voor Paul. Paul snelt naar zijn laptop en al snel belandt hij weer op AVP. De vuurwerkfora zijn enorm druk en de hoogtijdagen zijn absoluut weer begonnen.
Plots gaat Paul zijn telefoon. "Met Paul." antwoordt Paul. "Hey Paul, met Thijs. Ze hebben me vrijgelaten, vet hé? Ik kan dus sowieso met jullie afsteken op oudjaarsdag, als jullie dat ook goed vinden natuurlijk." "Ja is wel goed, zolang je maar echt veranderd bent. Je krijgt deze nieuwe kans eenmalig, verpest het niet weer.." zegt Paul met een serieuze klank in zijn stem. Thijs en Paul praten nog even na over Thijs zijn tijd in de gevangenis en na een paar minuten hangt Thijs maar eens op. Paul besluit maar weer verder te gaan met AVP'en, totdat ook de bel nog eens gaat. Een wat oudere man staat voor de deur. "Goedemiddag meneer." zegt de wat oudere man. "Goedemiddag. Wat kan ik voor u doen?" vraagt Paul. "Ik vroeg mij af of u misschien mijn kleinzoon van tien had gezien. Hij is sinds gisteren vermist, hier is een foto." Paul bekijkt de foto aandachtig en al snel komt hij tot de conclusie dat het jongentje nogal lijkt op Paul toen hij tien was. "Ik weet het niet meneer, ik heb hem in ieder geval niet gezien. Maar ik zal het direct melden als ik hem zie." zegt Paul een beetje verbaasd. "Prima, bedankt in ieder geval." zegt de oude man, en Paul doet de deur dicht.
Paul loopt naar boven om na te denken over wat er net gebeurd is. Paul herkent zichzelf absoluut in die foto. Hij besluit op onderzoek uit te gaan en in zijn ouders' nachtkastje vindt hij een pakje nitraten en een aantal formulieren. "Adoptie Paul." luidt de titel. Paul schrikt zich letterlijk een hoedje. Zal hij geadopteerd zijn? Denkt hij in zich zelf. Paul besluit verder in de formulieren te kijken. Een beetje speurwerk levert hem een hoop op. Paul......................
SniperX
VWC lid
Misschien vandaag, maar ik weet het niet geheel zeker. Ligt er een beetje aan, of ik weg ga, etc.
de knaller
VWC lid
Ik vindt het juist wel een leuke wending Snipe! Ik heb al wel iets een vermoede wat je van plan bent. Ik pm het je wel even.
Grizmo Raizor
VWC lid
Is het niet beter een apart vuurwerkverhaal thread voor SniperX te openen i.p.v. dat hij hier zijn fictieve verhalen ligt te verkondingen? Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het prachtig dat hij dit doet.. maar ik zie dat andere mensen niet meer een poging wagen een ECHT verhaal of gebeurtenis hier neer te zetten. Ik persoonlijk hou van verhaaltjes die echt zijn en niet fictief. En ja, dit is mijns inziens nu wel erg veel van het goede. No hard feelings SniperX
SniperX
VWC lid
Grizmo, misschien heb je hier eigenlijk wel het grootste gelijk in hoor. Mijn bedoeling is ook absoluut niet om dit topic voor mij alleen te hebben of zo hoor, dat zeker niet!!
Tomijojo
VWC lid
SniperX
VWC lid
Deze nieuwe wending is leuk, heel leuk. Maar erg moeilijk schrijven. Ik hoop dat jullie het allemaal snappen, want het is gecompliceerd. Het schrijven ervan is overigens nog veel moeilijker. Ik heb m'n best gedaan, en hier is dan deel 25 :
Deel 25:
Paul ziet hoe zijn 'ouders' hem geadopteerd hebben, op 4 November 2004. "Paul, geboren op 25 Mei 1994 te Apeldoorn, is vanaf nu voor de volle 100% zoon van Gerard en Trudy H." leest Paul. De rillingen lopen hem over zijn lijf. Waarom hebben zijn 'ouders' hem nooit iets verteld? Hij is toch immers al zestien? Waarom hebben zijn echte ouders hem afgestaan op zijn tiende? En wie ZIJN zijn echte ouders? Zoveel vragen, en zo weinig antwoorden, realiseert Paul zich. Paul besluit verder te speuren, zijn ouders zijn immers toch nog niet thuis.
Een kwartiertje later vindt Paul nog meer formulieren. Hij hoopt de reden te kunnen vinden, maar tevergeefs gaan de formulieren slechts over de randzaken van de adoptie. Paul besluit het maar even te laten rusten en het tot hem te laten komen. Een beetje AVP'en zal hem vast goed doen, en het wachten is op zijn ouders. Paul denkt wel na. "Hoe kan die kleinzoon van hem tien zijn, ik ben zestien? En is dat dan mijn officiële opa?" denkt Paul. De oude man heeft natuurlijk bedoeld dat zijn kleinzoon op die foto tien was, en niet dat hij nu tien is, realiseert Paul zich al snel.
Een paar uur later zit Paul aan het avondeten. "Pap, mam. Er is hier vanmiddag een man aan de deur geweest. Hij liet me een foto zien van mij toen ik tien was. Vervolgens ben ik er achter gekomen dat ik geadopteerd ben..." zegt Paul met een verontwaardigde klank in zijn stem. Zijn vader en moeder kijken elkaar aan, en ze voelen de bui al hangen. Nu moeten ze het wel aan Paul vertellen, en het hem uitleggen. "Dit is vast erg schokkend voor je Paul, en na het eten leggen we het je allemaal uit."zegt zijn vader tot besluit. Paul stemt er maar mee in en eet zijn aardappels op.
Na het eten, gaat Paul tegenover zijn ouders zitten. "Oké, ik luister. Jullie begrijpen neem ik aan wel dat ik best boos ben hierom, ik ben verdomme zestien, ik ben geen klein kind meer! Had het me gewoon verteld!" zegt Paul enigszins boos. "Paul, alsjeblieft, doe rustig. We gaan het je uitleggen." zegt zijn vader. "Doe je best. Je kunt maar beter een verdomd goede reden hebben waarom ik het nu pas mag weten!" zegt Paul nog steeds even boos. "Toen je tien was, hebben we je geadopteerd." begint zijn vader. "No shit sherlock!" zegt Paul. "Paul, nu doe je rustig, anders zoek je het maar lekker uit." zegt zijn moeder. Paul besluit zich maar in te houden.
"Nou, gaat ie weer. Op je tiende ben je dus geadopteerd, door ons. Je biologische ouders zijn Gert-Jan en Marie. Gert-Jan, je biologische vader dus, leeft niet meer. Hij is vlak na je adoptie omgekomen in een vuurwerkfabriek in China. Hij was daar op bezoek en tijdens zijn bezoek is de fabriek geëxplodeerd. Je biologische moeder, Marie dus, leeft nog wel. En die man die aan de deur kwam, is je biologische opa. Beetje gecompliceerd, maar hij heeft je waarschijnlijk niet eens herkend. Je bent ook wel erg veranderd hé, sinds je tiende. Je biologische opa zal nu rond de 70 zijn. Je vader was ongeveer 35 geloof ik, toen hij omkwam in China. En je moeder is nu 42. Zij woont nog in Apeldoorn, en je opa ook. Je opa is hier waarschijnlijk op zoek gegaan omdat hij weet dat we hier ergens wonen." vertelt zijn vader koeltjes.
Paul barst in tranen uit. Zijn moeder komt naast hem zitten om hem te troosten. Ze begrijpt het ook wel, het is een behoorlijke shock. Enkele minuten later gaat het weer en Paul vraagt zijn vader om verder te vertellen. "Goed dan. Je vader is dus dood. Je moeder leeft nog, en je opa ook. Je biologische oma leeft geloof ik ook niet meer. Je biologische vader, had wel een vuurwerkwinkel de voor zijn dood. Hier weet jij niks van. De winkel, "Het gouden dopje" te Apeldoorn, bestaat nog steeds. Je biologische moeder en je opa hebben de winkel nu in handen, maar je vader heeft geregeld dat de winkel vanaf je 18e van jou is. Het is een best grote winkel met een redelijk grote opslag. Via google kan je de website wel vinden denk ik." zegt zijn vader.
Paul raakt steeds meer onder de indruk van dit verhaal. Hij kan het bijna niet bevatten. Over anderhalf jaar heeft hij een eigen vuurwerkwinkel, hij is geadopteerd, zijn biologische vader is dood, en zijn opa is naar hem op zoek. "Pap, zijn het wel aardige mensen? En waarom ben ik nou eigenlijk afgestaan?" vraagt Paul. Paul is behoorlijk in de war van alles, maar wil het fijne nu toch weten. "Je bent afgestaan omdat je biologische ouders niet meer in staat waren je voldoende te verzorgen. Ze hadden het gewoon te druk, en wilden het beste voor je. En ja, toen kwamen wij dus." zegt zijn vader. "En ja, het zijn aardige mensen, je opa en je moeder kennen we wel, we hebben er geen contact meer mee, maar het zijn goede mensen." vervolgt zijn vader.
Paul weet nu precies hoe het zit. Er rest hem nog één vraag. "Mag ik contact zoeken met mijn opa, en eventueel mijn moeder. Natuurlijk blijf ik hier wonen, maar ik wil ze wel weer eens spreken na al die jaren. Ik herinner me ze gek genoeg niet eens echt meer." zegt Paul. "Natuurlijk. Wanneer je er klaar voor bent, brengen we je wel een keer." Paul stemt hiermee in en besluit maar even naar boven te gaan. Een eigen vuurwerkwinkel... een geweldige droom die uitkomt. Misschien is het nog wel een meevallertje ook, alles tezamen. Paul kan in ieder geval nu al niet meer wachten tot hij 18 is. En misschien mag hij al wel mee helpen in de winkel. Enige probleem is dat de winkel in Apeldoorn staat. Hij weet nu al dat hij de winkel verhuist naar zijn dorp.
Het is inmiddels tien uur 's avonds, en Paul is echt helemaal kapot van al het nieuws. Hij besluit maar te gaan slapen, op weg naar 10 December.. De tijd gaat echt hard. De volgende ochtend wordt Paul fris en opgewekt wakker. Uiteindelijk valt het allemaal wel weer mee ook, natuurlijk is het erg dat zijn biologische vader dood is, maar hij heeft nu voor hem 'echte' ouders. Paul besluit er niet moeilijk over te doen maar hij wil wel de vuurwerkwinkel per direct naar zijn dorp verhuizen. Hij besluit zijn vader te vragen of hij de zaak niet wil overnemen tot Paul 18 is. Zo kan Paul een soort van mede-eigenaar zijn en heeft zijn vader er een leuk 'bijbaantje' bij. Paul verwacht een negatief antwoord, maar zijn vader voelt zich toch wel een beetje schuldig, en besluit ermee in te stemmen. Paul loopt rustig naar school, en onderweg................
:Deel 25:
Paul ziet hoe zijn 'ouders' hem geadopteerd hebben, op 4 November 2004. "Paul, geboren op 25 Mei 1994 te Apeldoorn, is vanaf nu voor de volle 100% zoon van Gerard en Trudy H." leest Paul. De rillingen lopen hem over zijn lijf. Waarom hebben zijn 'ouders' hem nooit iets verteld? Hij is toch immers al zestien? Waarom hebben zijn echte ouders hem afgestaan op zijn tiende? En wie ZIJN zijn echte ouders? Zoveel vragen, en zo weinig antwoorden, realiseert Paul zich. Paul besluit verder te speuren, zijn ouders zijn immers toch nog niet thuis.
Een kwartiertje later vindt Paul nog meer formulieren. Hij hoopt de reden te kunnen vinden, maar tevergeefs gaan de formulieren slechts over de randzaken van de adoptie. Paul besluit het maar even te laten rusten en het tot hem te laten komen. Een beetje AVP'en zal hem vast goed doen, en het wachten is op zijn ouders. Paul denkt wel na. "Hoe kan die kleinzoon van hem tien zijn, ik ben zestien? En is dat dan mijn officiële opa?" denkt Paul. De oude man heeft natuurlijk bedoeld dat zijn kleinzoon op die foto tien was, en niet dat hij nu tien is, realiseert Paul zich al snel.
Een paar uur later zit Paul aan het avondeten. "Pap, mam. Er is hier vanmiddag een man aan de deur geweest. Hij liet me een foto zien van mij toen ik tien was. Vervolgens ben ik er achter gekomen dat ik geadopteerd ben..." zegt Paul met een verontwaardigde klank in zijn stem. Zijn vader en moeder kijken elkaar aan, en ze voelen de bui al hangen. Nu moeten ze het wel aan Paul vertellen, en het hem uitleggen. "Dit is vast erg schokkend voor je Paul, en na het eten leggen we het je allemaal uit."zegt zijn vader tot besluit. Paul stemt er maar mee in en eet zijn aardappels op.
Na het eten, gaat Paul tegenover zijn ouders zitten. "Oké, ik luister. Jullie begrijpen neem ik aan wel dat ik best boos ben hierom, ik ben verdomme zestien, ik ben geen klein kind meer! Had het me gewoon verteld!" zegt Paul enigszins boos. "Paul, alsjeblieft, doe rustig. We gaan het je uitleggen." zegt zijn vader. "Doe je best. Je kunt maar beter een verdomd goede reden hebben waarom ik het nu pas mag weten!" zegt Paul nog steeds even boos. "Toen je tien was, hebben we je geadopteerd." begint zijn vader. "No shit sherlock!" zegt Paul. "Paul, nu doe je rustig, anders zoek je het maar lekker uit." zegt zijn moeder. Paul besluit zich maar in te houden.
"Nou, gaat ie weer. Op je tiende ben je dus geadopteerd, door ons. Je biologische ouders zijn Gert-Jan en Marie. Gert-Jan, je biologische vader dus, leeft niet meer. Hij is vlak na je adoptie omgekomen in een vuurwerkfabriek in China. Hij was daar op bezoek en tijdens zijn bezoek is de fabriek geëxplodeerd. Je biologische moeder, Marie dus, leeft nog wel. En die man die aan de deur kwam, is je biologische opa. Beetje gecompliceerd, maar hij heeft je waarschijnlijk niet eens herkend. Je bent ook wel erg veranderd hé, sinds je tiende. Je biologische opa zal nu rond de 70 zijn. Je vader was ongeveer 35 geloof ik, toen hij omkwam in China. En je moeder is nu 42. Zij woont nog in Apeldoorn, en je opa ook. Je opa is hier waarschijnlijk op zoek gegaan omdat hij weet dat we hier ergens wonen." vertelt zijn vader koeltjes.
Paul barst in tranen uit. Zijn moeder komt naast hem zitten om hem te troosten. Ze begrijpt het ook wel, het is een behoorlijke shock. Enkele minuten later gaat het weer en Paul vraagt zijn vader om verder te vertellen. "Goed dan. Je vader is dus dood. Je moeder leeft nog, en je opa ook. Je biologische oma leeft geloof ik ook niet meer. Je biologische vader, had wel een vuurwerkwinkel de voor zijn dood. Hier weet jij niks van. De winkel, "Het gouden dopje" te Apeldoorn, bestaat nog steeds. Je biologische moeder en je opa hebben de winkel nu in handen, maar je vader heeft geregeld dat de winkel vanaf je 18e van jou is. Het is een best grote winkel met een redelijk grote opslag. Via google kan je de website wel vinden denk ik." zegt zijn vader.
Paul raakt steeds meer onder de indruk van dit verhaal. Hij kan het bijna niet bevatten. Over anderhalf jaar heeft hij een eigen vuurwerkwinkel, hij is geadopteerd, zijn biologische vader is dood, en zijn opa is naar hem op zoek. "Pap, zijn het wel aardige mensen? En waarom ben ik nou eigenlijk afgestaan?" vraagt Paul. Paul is behoorlijk in de war van alles, maar wil het fijne nu toch weten. "Je bent afgestaan omdat je biologische ouders niet meer in staat waren je voldoende te verzorgen. Ze hadden het gewoon te druk, en wilden het beste voor je. En ja, toen kwamen wij dus." zegt zijn vader. "En ja, het zijn aardige mensen, je opa en je moeder kennen we wel, we hebben er geen contact meer mee, maar het zijn goede mensen." vervolgt zijn vader.
Paul weet nu precies hoe het zit. Er rest hem nog één vraag. "Mag ik contact zoeken met mijn opa, en eventueel mijn moeder. Natuurlijk blijf ik hier wonen, maar ik wil ze wel weer eens spreken na al die jaren. Ik herinner me ze gek genoeg niet eens echt meer." zegt Paul. "Natuurlijk. Wanneer je er klaar voor bent, brengen we je wel een keer." Paul stemt hiermee in en besluit maar even naar boven te gaan. Een eigen vuurwerkwinkel... een geweldige droom die uitkomt. Misschien is het nog wel een meevallertje ook, alles tezamen. Paul kan in ieder geval nu al niet meer wachten tot hij 18 is. En misschien mag hij al wel mee helpen in de winkel. Enige probleem is dat de winkel in Apeldoorn staat. Hij weet nu al dat hij de winkel verhuist naar zijn dorp.
Het is inmiddels tien uur 's avonds, en Paul is echt helemaal kapot van al het nieuws. Hij besluit maar te gaan slapen, op weg naar 10 December.. De tijd gaat echt hard. De volgende ochtend wordt Paul fris en opgewekt wakker. Uiteindelijk valt het allemaal wel weer mee ook, natuurlijk is het erg dat zijn biologische vader dood is, maar hij heeft nu voor hem 'echte' ouders. Paul besluit er niet moeilijk over te doen maar hij wil wel de vuurwerkwinkel per direct naar zijn dorp verhuizen. Hij besluit zijn vader te vragen of hij de zaak niet wil overnemen tot Paul 18 is. Zo kan Paul een soort van mede-eigenaar zijn en heeft zijn vader er een leuk 'bijbaantje' bij. Paul verwacht een negatief antwoord, maar zijn vader voelt zich toch wel een beetje schuldig, en besluit ermee in te stemmen. Paul loopt rustig naar school, en onderweg................
SniperX
VWC lid
En dan ook maar deeltje 26 hé..
Deel 26:
En onderweg komt Paul, zoals gewoonlijk, Roel tegen. Paul houdt zijn hoofd koel en besluit nog even niks te zeggen. Eerst die winkel maar eens hier krijgen, denkt hij. De schooldag is gelukkig kort en snel voorbij, en zodra Paul thuis komt is zijn vader al thuis. "Hey Paul! Ik heb goed nieuws voor je. Ik ben de hele dag al druk in de weer geweest voor de winkel. De winkel kunnen we verhuizen. De vergunningen voor de opslag en dergelijke, zijn wel in handen van je biologische moeder en opa. We zullen die dus eerst moeten regelen, maar het pand hier heb ik al gevonden. Zodra alles rond is, zal ik het huren en komt hier de vuurwerkwinkel!" zegt zijn vader, die zelf ook zeer optimistisch klinkt. "Natuurlijk kunnen we het met z'n tweetjes niet geheel redden. Een paar medewerkers hebben we wel nodig, vooral tijdens de verkoopdagen." vervolgt zijn vader. Paul springt bijna een gat in het plafond en vliegt zijn vader in de armen. "Maar het is al 10 December, krijgen we dit jaar alles nog rond?" vraagt Paul. "Dat weet ik niet, misschien wel." antwoordt zijn vader.
Paul zijn vader blijft druk met telefoontjes, en diezelfde dag nog heeft hij bijna alles al geregeld. Het gaat allemaal ongelooflijk soepel en snel, waar Paul erg blij mee is. Morgen is overigens ook nog de vuurwerkdemo en straks komen Roel, Tim, en Joep nog voor het vervolg van de flashback van D-Day 2009. Een erg drukke tijd voor Paul dus. Een uurtje later staan de jongens op de stoep en eerst regelen ze de tijd voor morgenavond; de demo van Rubro. Al snel is dit alles geregeld en besluiten de jongens maar naar boven te gaan. "Paul, je zou nog verder vertellen over je flashback toch?" vraagt Roel. "Klopt." antwoordt Paul kort.
"Het knallen ging erg lekker bij m'n opa en oma. De luchthuilers vlogen er door. Om vier uur waren we weer thuis en was het bijna tijd om weer met jullie te gaan knallen. Ondertussen stak ik zelf achterthuis nog een paar dingetjes af, en een half uurtje later waren jullie er alweer. Direct naar buiten natuurlijk, om verder te gaan met stoken. Het sneeuwde behoorlijk door en er lag al weer een laagje. De knallen bleven overigens best goed, maar dat kwam vooral doordat de kwaliteit van het vuurwerk gewoon erg goed was vorig jaar." vertelt Paul.
"Eindelijk was het donker, en dus tijd voor het siervuurwerk. Een giant airbomb om de avond in te luiden leek me wel een strak plan, en daar ging ie. De tijd vloog vrij snel voorbij natuurlijk, zoals altijd op oudjaarsdag. Al snel was het half acht en tijd om even naar binnen te gaan voor de oliebollen en appelflappen. Daarna gingen we uiteraard weer naar buiten en gingen er verscheidene potten de lucht in, zoals bijvoorbeeld de Silver Salute. Man man man, wat gaf dat ding een geweld zeg! Om kippenvel van te krijgen." De jongens vinden het eigenlijk wel mooi geweest met de flashback en Paul zelf ook. Paul besluit het laatste gedeelte maar snel te vertellen aangezien ze nog maar even hoeven te wachten op oudjaarsdag 2010.
"Vlak voor twaalf uur stonden we natuurlijk even binnen, de klok was zoals ieder jaar op TV. 10, 9, 8, 7, 6, 5, ,4 ,3 ,2, 1, Happy new year! Werd er luidruchtig gescandeerd. Direct naar buiten gestormd om de rest van het vuurwerk af te steken natuurlijk. De hemel werd gevuld met prachtige siereffecten van alle kanten. Een prachtige afsluiting van een geweldige dag vond ik zelf." zegt Paul tot besluit. "Dat was dan de hele flashback."zegt Paul. "Verder kan ik jullie kort verklappen dat er een nieuwe vuurwerkwinkel komt hier. Eigenaren zijn ik en m'n vader." vertelt Paul lachend. De jongens schrikken zich een hoedje en kijken hem ongeloofwaardig aan. "Wow. Geweldig man!" is alles wat Roel kan zeggen.
Later die avond ligt Paul rond tienen weer in bed. Morgen nog een schooldagje en dan is de demo van Rubro, denkt hij. Al vrij sluit Paul zijn ogen en hij valt in slaap..
De volgende ochtend staat Paul vrolijk op. Vandaag is de Rubro demo en morgen gaat hij met zijn ouders de vergunningen ophalen in Apeldoorn, en tevens zijn biologische opa en moeder na vele jaren weer zien. Paul vindt het spannend maar besluit er niet te veel over na te denken aangezien hij vandaag nog wel een proefwerk Engels heeft. Paul loopt rustig naar school toe en natuurlijk komt hij Roel weer tegen. Ze praten nog wat over de demo en al snel zijn ze op school. Paul heeft totaal geen zin in deze schooldag, maar probeert er maar het beste van te maken. Plots ziet hij.......
Deel 26:
En onderweg komt Paul, zoals gewoonlijk, Roel tegen. Paul houdt zijn hoofd koel en besluit nog even niks te zeggen. Eerst die winkel maar eens hier krijgen, denkt hij. De schooldag is gelukkig kort en snel voorbij, en zodra Paul thuis komt is zijn vader al thuis. "Hey Paul! Ik heb goed nieuws voor je. Ik ben de hele dag al druk in de weer geweest voor de winkel. De winkel kunnen we verhuizen. De vergunningen voor de opslag en dergelijke, zijn wel in handen van je biologische moeder en opa. We zullen die dus eerst moeten regelen, maar het pand hier heb ik al gevonden. Zodra alles rond is, zal ik het huren en komt hier de vuurwerkwinkel!" zegt zijn vader, die zelf ook zeer optimistisch klinkt. "Natuurlijk kunnen we het met z'n tweetjes niet geheel redden. Een paar medewerkers hebben we wel nodig, vooral tijdens de verkoopdagen." vervolgt zijn vader. Paul springt bijna een gat in het plafond en vliegt zijn vader in de armen. "Maar het is al 10 December, krijgen we dit jaar alles nog rond?" vraagt Paul. "Dat weet ik niet, misschien wel." antwoordt zijn vader.
Paul zijn vader blijft druk met telefoontjes, en diezelfde dag nog heeft hij bijna alles al geregeld. Het gaat allemaal ongelooflijk soepel en snel, waar Paul erg blij mee is. Morgen is overigens ook nog de vuurwerkdemo en straks komen Roel, Tim, en Joep nog voor het vervolg van de flashback van D-Day 2009. Een erg drukke tijd voor Paul dus. Een uurtje later staan de jongens op de stoep en eerst regelen ze de tijd voor morgenavond; de demo van Rubro. Al snel is dit alles geregeld en besluiten de jongens maar naar boven te gaan. "Paul, je zou nog verder vertellen over je flashback toch?" vraagt Roel. "Klopt." antwoordt Paul kort.
"Het knallen ging erg lekker bij m'n opa en oma. De luchthuilers vlogen er door. Om vier uur waren we weer thuis en was het bijna tijd om weer met jullie te gaan knallen. Ondertussen stak ik zelf achterthuis nog een paar dingetjes af, en een half uurtje later waren jullie er alweer. Direct naar buiten natuurlijk, om verder te gaan met stoken. Het sneeuwde behoorlijk door en er lag al weer een laagje. De knallen bleven overigens best goed, maar dat kwam vooral doordat de kwaliteit van het vuurwerk gewoon erg goed was vorig jaar." vertelt Paul.
"Eindelijk was het donker, en dus tijd voor het siervuurwerk. Een giant airbomb om de avond in te luiden leek me wel een strak plan, en daar ging ie. De tijd vloog vrij snel voorbij natuurlijk, zoals altijd op oudjaarsdag. Al snel was het half acht en tijd om even naar binnen te gaan voor de oliebollen en appelflappen. Daarna gingen we uiteraard weer naar buiten en gingen er verscheidene potten de lucht in, zoals bijvoorbeeld de Silver Salute. Man man man, wat gaf dat ding een geweld zeg! Om kippenvel van te krijgen." De jongens vinden het eigenlijk wel mooi geweest met de flashback en Paul zelf ook. Paul besluit het laatste gedeelte maar snel te vertellen aangezien ze nog maar even hoeven te wachten op oudjaarsdag 2010.
"Vlak voor twaalf uur stonden we natuurlijk even binnen, de klok was zoals ieder jaar op TV. 10, 9, 8, 7, 6, 5, ,4 ,3 ,2, 1, Happy new year! Werd er luidruchtig gescandeerd. Direct naar buiten gestormd om de rest van het vuurwerk af te steken natuurlijk. De hemel werd gevuld met prachtige siereffecten van alle kanten. Een prachtige afsluiting van een geweldige dag vond ik zelf." zegt Paul tot besluit. "Dat was dan de hele flashback."zegt Paul. "Verder kan ik jullie kort verklappen dat er een nieuwe vuurwerkwinkel komt hier. Eigenaren zijn ik en m'n vader." vertelt Paul lachend. De jongens schrikken zich een hoedje en kijken hem ongeloofwaardig aan. "Wow. Geweldig man!" is alles wat Roel kan zeggen.
Later die avond ligt Paul rond tienen weer in bed. Morgen nog een schooldagje en dan is de demo van Rubro, denkt hij. Al vrij sluit Paul zijn ogen en hij valt in slaap..
De volgende ochtend staat Paul vrolijk op. Vandaag is de Rubro demo en morgen gaat hij met zijn ouders de vergunningen ophalen in Apeldoorn, en tevens zijn biologische opa en moeder na vele jaren weer zien. Paul vindt het spannend maar besluit er niet te veel over na te denken aangezien hij vandaag nog wel een proefwerk Engels heeft. Paul loopt rustig naar school toe en natuurlijk komt hij Roel weer tegen. Ze praten nog wat over de demo en al snel zijn ze op school. Paul heeft totaal geen zin in deze schooldag, maar probeert er maar het beste van te maken. Plots ziet hij.......
leslifan
VWC lid
ahhh dat is lief.
zeggen dat het volgende deel de 26 komt.
komt ie ook en zecht ie dat er meschiewn nog 1 deel word geschreven, worden er 2 geschreven
thnks maat
wou geweldig verhaal.
wil ik ook wel, mijn eigen vuurwerkwinkel.
wat ga je verkopen? lesli??
zeggen dat het volgende deel de 26 komt.
komt ie ook en zecht ie dat er meschiewn nog 1 deel word geschreven, worden er 2 geschreven
thnks maat
wou geweldig verhaal.
wil ik ook wel, mijn eigen vuurwerkwinkel.
wat ga je verkopen? lesli??
Laatst bewerkt door een moderator:
SniperX
VWC lid
Improv, dat is ook voor grappen maken (i.p.v. stand-up comedian).
Improviseren vind ik gewoon het beste.. komt goed, morgen 27!
SniperX
VWC lid
Ja het viel mij ook al op, maar postcount interesseert me niet zolang m'n posts maar wel blijven staan.
Deel 27:
Plots ziet hij hoe er twee jongens van ongeveer 14 jaar een prullenbak proberen te slopen met een lawinepijl. Paul en Roel trekken een sprintje er naar toe en waarschuwen de jongens, dat als zij dit doen, Paul en Roel hier melding van zullen maken bij de politie. De jongens worden afgeschrikt en rennen snel weg. Paul en Roel lopen vervolgens rustig verder naar school. "Wanneer gaat jullie vuurwerkwinkel open?" vraagt Roel opeens. "Met wat geluk kan de verkoop over een klein weekje al beginnen, dan kunnen we er dus nog wel iets van maken voor dit jaar. Het verloopt erg soepel en snel moet ik zeggen!" zegt Paul vrolijk. De jongens lopen vervolgens rustig verder en enkele minuten later zijn ze eindelijk op school.
Op school is het zoals wel vaker al voor de bel helemaal vol in de aula. Paul en Roel zien Joep en Tim en lopen er maar gauw heen. De schooldag is snel voorbij en er gebeurt niets bijzonders. Na school loopt Paul rustig naar huis toe, vanavond is de Rubro demo en morgen gaat hij de vergunningen ophalen en zijn biologische moeder en opa weer zien. Na al die jaren zal het een aparte ontmoeting worden. Het is overigens wel spannend, vindt Paul. Thuis wacht zijn vader al op hem met weer geweldig nieuws. De winkel kan met wat gelukkig volgende week al open. Om precies te zijn 16 December al. Zo kunnen ze dit jaar al wat verkopen en een begin maken. Paul kan het amper bevatten maar het is toch echt zo.
Op AVP post Paul alvast de nieuwe winkel, inclusief adres. Hij vertelt erbij dat de verdere informatie en collecties e.d. nog volgen. Al snel volgen enkele reacties van mensen die vlakbij wonen en zeker interesse hebben in de nieuwe winkel. Paul kan zijn geluk niet op vandaag, denkt hij. Een paar uur later is het zo ver; Roel, Paul, Tim, en Joep zitten op de fiets naar de Rubro demo. Het is een kort maar koud fietstochtje en de demo zal over een klein uurtje beginnen. Na een pittig fietstochtje zijn de jongens eindelijk gearriveerd bij de Rubro demo. Het is nog een klein half uurtje tot de show zal beginnen, en de jongens gaan even naar binnen om hun handen op te warmen en een kop warme chocolademelk op te drinken.
25 Minuten later wordt de eerste pot omgeroepen. Het is de Hurricane, een nieuw Rubro product uit 2010. De jongens rennen naar buiten en proberen een plekje vooraan te bemachtigen. Het is vrij druk en de man die het vuurwerk omroept is net zoals vorig jaar Fred, ook wel bekend als de enige echte Moontan. De hurricane is een absolute topper, vindt Paul. Het liefst neemt hij de pot op in zijn vuurwerkwinkels assortiment. Of dat mogelijk is moet nog maar blijken, maar Paul gaat het zeker vragen. De volgende pot is ook een nieuwe, ditmaal een knalpot. De knallen zijn minstens even hard als die van de Silver Salute en de monden vallen bij alle vier open. Een gezellig avondje komt na ongeveer een uur ten einde. De jongens fietsen rustig naar huis om daar nog even een kopje warme chocolademelk te gaan drinken.
Om half elf gaat Paul slapen met de wetenschap dat hij morgen een belangrijke dag tegemoet kan zien. Al snel valt Paul in slaap en het slapen gaat hem ondanks alle spanning nog aardig af. Dat zal natuurlijk rond de verkoopdagen wel veel lastiger worden. De volgende ochtend staat Paul op tijd op om zich te douchen en aan te kleden. Een stevig ontbijt fietst er wel in en over een klein uurtje vertrekken hij en z'n ouders naar Apeldoorn. Zijn vader en moeder zijn al klaar, maar willen wel eerst goed wakker zijn voor een rit van ongeveer een uur en een kwartier. Paul neemt zijn laptop mee om te kunnen AVP'en onderweg. Rond half elf stappen ze in de auto, op weg naar Apeldoorn.
Om kwart voor twaalf arriveren ze in Apeldoorn. Paul en zijn ouders bellen aan bij zijn biologische moeder, waar ook zijn opa bij zit. Zodra de deur los gaat vliegt Paul zijn biologische moeder en opa in de armen. Na een lang gesprek over hoe het allemaal ging de afgelopen jaren komen ze ter zake over de vuurwerkwinkel. Paul snapt nu dat het beter is om bij zijn 'adoptieouders' te blijven, zoals al jaren het geval is. De vergunningen gaan mee naar huis en rond half vijf zijn ze weer thuis. Het laatste regelwerk kan nu beginnen en de winkel zit er nu echt aan te komen. Paul houdt het amper nog van de spanning. Het is 12 December, bijna is het zover, en ook nog eens een vuurwerkwinkel. Slechts één ding irriteert Paul.......
Deel 27:
Plots ziet hij hoe er twee jongens van ongeveer 14 jaar een prullenbak proberen te slopen met een lawinepijl. Paul en Roel trekken een sprintje er naar toe en waarschuwen de jongens, dat als zij dit doen, Paul en Roel hier melding van zullen maken bij de politie. De jongens worden afgeschrikt en rennen snel weg. Paul en Roel lopen vervolgens rustig verder naar school. "Wanneer gaat jullie vuurwerkwinkel open?" vraagt Roel opeens. "Met wat geluk kan de verkoop over een klein weekje al beginnen, dan kunnen we er dus nog wel iets van maken voor dit jaar. Het verloopt erg soepel en snel moet ik zeggen!" zegt Paul vrolijk. De jongens lopen vervolgens rustig verder en enkele minuten later zijn ze eindelijk op school.
Op school is het zoals wel vaker al voor de bel helemaal vol in de aula. Paul en Roel zien Joep en Tim en lopen er maar gauw heen. De schooldag is snel voorbij en er gebeurt niets bijzonders. Na school loopt Paul rustig naar huis toe, vanavond is de Rubro demo en morgen gaat hij de vergunningen ophalen en zijn biologische moeder en opa weer zien. Na al die jaren zal het een aparte ontmoeting worden. Het is overigens wel spannend, vindt Paul. Thuis wacht zijn vader al op hem met weer geweldig nieuws. De winkel kan met wat gelukkig volgende week al open. Om precies te zijn 16 December al. Zo kunnen ze dit jaar al wat verkopen en een begin maken. Paul kan het amper bevatten maar het is toch echt zo.
Op AVP post Paul alvast de nieuwe winkel, inclusief adres. Hij vertelt erbij dat de verdere informatie en collecties e.d. nog volgen. Al snel volgen enkele reacties van mensen die vlakbij wonen en zeker interesse hebben in de nieuwe winkel. Paul kan zijn geluk niet op vandaag, denkt hij. Een paar uur later is het zo ver; Roel, Paul, Tim, en Joep zitten op de fiets naar de Rubro demo. Het is een kort maar koud fietstochtje en de demo zal over een klein uurtje beginnen. Na een pittig fietstochtje zijn de jongens eindelijk gearriveerd bij de Rubro demo. Het is nog een klein half uurtje tot de show zal beginnen, en de jongens gaan even naar binnen om hun handen op te warmen en een kop warme chocolademelk op te drinken.
25 Minuten later wordt de eerste pot omgeroepen. Het is de Hurricane, een nieuw Rubro product uit 2010. De jongens rennen naar buiten en proberen een plekje vooraan te bemachtigen. Het is vrij druk en de man die het vuurwerk omroept is net zoals vorig jaar Fred, ook wel bekend als de enige echte Moontan. De hurricane is een absolute topper, vindt Paul. Het liefst neemt hij de pot op in zijn vuurwerkwinkels assortiment. Of dat mogelijk is moet nog maar blijken, maar Paul gaat het zeker vragen. De volgende pot is ook een nieuwe, ditmaal een knalpot. De knallen zijn minstens even hard als die van de Silver Salute en de monden vallen bij alle vier open. Een gezellig avondje komt na ongeveer een uur ten einde. De jongens fietsen rustig naar huis om daar nog even een kopje warme chocolademelk te gaan drinken.
Om half elf gaat Paul slapen met de wetenschap dat hij morgen een belangrijke dag tegemoet kan zien. Al snel valt Paul in slaap en het slapen gaat hem ondanks alle spanning nog aardig af. Dat zal natuurlijk rond de verkoopdagen wel veel lastiger worden. De volgende ochtend staat Paul op tijd op om zich te douchen en aan te kleden. Een stevig ontbijt fietst er wel in en over een klein uurtje vertrekken hij en z'n ouders naar Apeldoorn. Zijn vader en moeder zijn al klaar, maar willen wel eerst goed wakker zijn voor een rit van ongeveer een uur en een kwartier. Paul neemt zijn laptop mee om te kunnen AVP'en onderweg. Rond half elf stappen ze in de auto, op weg naar Apeldoorn.
Om kwart voor twaalf arriveren ze in Apeldoorn. Paul en zijn ouders bellen aan bij zijn biologische moeder, waar ook zijn opa bij zit. Zodra de deur los gaat vliegt Paul zijn biologische moeder en opa in de armen. Na een lang gesprek over hoe het allemaal ging de afgelopen jaren komen ze ter zake over de vuurwerkwinkel. Paul snapt nu dat het beter is om bij zijn 'adoptieouders' te blijven, zoals al jaren het geval is. De vergunningen gaan mee naar huis en rond half vijf zijn ze weer thuis. Het laatste regelwerk kan nu beginnen en de winkel zit er nu echt aan te komen. Paul houdt het amper nog van de spanning. Het is 12 December, bijna is het zover, en ook nog eens een vuurwerkwinkel. Slechts één ding irriteert Paul.......