En weer een nieuw deeltje

:
Deel 22:
"Om half vier was het tijd voor een rotje achterthuis. Dit alles natuurlijk om de spanning gezond te houden en mezelf enigszins rustig te houden. En natuurlijk zodat ik niet tien keer per dag een grote boodschap hoef te doen op de wc. Het rotje knalde goed, alleen er lag nog wel wat sneeuw. De voorspellingen waren niet erg gunstig, het zou morgen weer gaan sneeuwen. Nou ja, het moest maar hé, die ene dag in het jaar moet je goed vieren. Een kwartiertje later ben ik maar weer achter de laptop gekropen. Op AVP kon het eigenlijk niet veel drukker meer worden, hoogstens die avond nog. Dé dag was toen nog maar een paar uur van ons verwijderd.." vertelt Paul verder.
"Maar goed. De tijd bleef langzaam doortikken. Inmiddels was het half vijf en was het buiten redelijk donker aan het worden. Vanaf nu werd het dus weer enorm genieten van het sier dat vanavond de lucht weer in zou gaan. En natuurlijk stak ik zelf die avond ook wel wat af, maar daarover later meer. M'n ouders hadden besloten om kwart voor vijf al te gaan eten, zodat we de rest van de avond niks meer hoefden te doen. We aten die avond patat met een frikadel. 's Avonds hadden we immers wel wat oliebollen en appelflappen klaar liggen. Na het eten ben ik naar boven gegaan om voor het raam te gaan zitten met m'n laptop. En ja hoor, het was donker, en het begon weer. Allerlei potten en pijlen gingen de lucht in en ik kon het zelf amper nog volhouden.. Toch besloot ik me nog even in te houden en pas later in de avond wat kleins af te steken."
"Om half zes ging opeens de bel. Joep stond aan de deur met de vraag of hij even een uurtje binnen mocht komen. Een beetje praten over de dag die volgde natuurlijk. De tijd ging met Joep erbij net even iets sneller en al snel was het kwart voor zeven. Joep was inmiddels al een kwartiertje weg en ik besloot maar eens wat af te gaan steken. Als eerste pakte ik een paar rotjes en een paar grondbloemen. Daarnaast pakte ik een happiness potje en een shock. Na een stuk of vijf rotjes en drie grondbloemen was het tijd voor het sier. Ik stak het happiness potje af en het fonteintje was erg mooi. Tot hij plots uit elkaar knalde. Wel een lekkere knal was het op zich, maar het was zeker even schrikken. Tot slot stak ik nog een shock af en ik ging toen weer naar binnen. Later die avond zou ik nog wel iets afsteken, nam ik mezelf voor." Roel en Tim kunnen het bijna niet meer aanhoren van de spanning. Wat een geweldig verhaal vertelt Paul hen.
"Rond de klok van half acht ben ik beneden gaan zitten. Tegen m'n ouders zei ik dat ik rond tien uur naar bed ging, maar wel weer met de laptop, aangezien ik vannacht toch wel niet zou kunnen slapen. Mijn ouders snapten me gelukkig wel en stemden er mee in. Nou ja, zo ver was het nog niet. Eerst maar eens het weer bekijken op het nieuws, voor morgen. Het weer gaf op dat er morgen sneeuw zou komen, gedurende de hele dag zo'n beetje. Windkracht 3 zorgde voor geen mistvorming en tevens geen omvallende potten of iets dergelijks. Maar ja, het bleef natuurlijk afwachten, en de spanning werd er absoluut niet minder om. Buiten lag inmiddels niet erg veel sneeuw meer, dus dat was wel gunstig." vertelt Paul door.
"Half negen, zag ik staan toen ik op mijn wekker op m'n kamer keek. Pff, wat duurde het lang zeg. Ik hield het alweer amper van de spanning. Tijd voor een grondbloemetje dus maar weer. Even het kruit opsnuiven en maar weer in proberen te houden. Mijn ouders vonden het qua afsteken genoeg geweest en ik besloot verder maar op m'n kamer te blijven. Rond tien uur was het enorm druk en gezellig op zo wel AVP als VWC en de eerste nieuwjaarswensen kwamen al in beeld, omdat sommige mensen er morgen niet zouden zijn."
"Om half twaalf was ik toch wel een beetje moe. Het was op straat rustiger geworden en ik besloot maar te gaan slapen, of nou ja, ik ging het proberen... Met het bericht dat ik vast weer terug zou zijn vannacht in het AVP café sloot ik de laptop af. En ja hoor, een uurtje later kon ik nog steeds niet slapen. Dan maar weer even AVP'en, dacht ik. Het was er nog steeds druk en gezellig maar om half twee werd ik echt moe. Na het uitdoen van mijn laptop viel ik eindelijk in slaap, totdat om kwart over acht m'n wekker weer ging. Ik besloot voor één dag in het jaar niet te blijven liggen, het was immers D-Day! Over D-Day zelf vertel ik zo verder, nu eerst even wat drinken." zegt Paul tot slot...........