Ik haal mezelf nu meer hooi op m'n vork maar dat maakt me niets uit.
Een geheel nieuw verhaal komt er nu bij. Boven elk deel dat ik plaats zet ik of het verhaal: Paul & zijn vrienden betreft, of de Chinese vuurwerkfabriek. Ik probeer de delen om en om te posten. D.w.z. een deel over Paul & zijn vrienden, en dan een deel over de Chinese vuurwerkfabriek. Vandaag volgt ook nog een deel over het verhaal Paul & zijn vrienden.
Chinese vuurwerkfabriek.
Hoofdpersonages:
Xiao Lin - 24-jarige Chinese medewerker in een vuurwerkfabriek te Liuyang.
Tae Pin - 15-jarige Chinese medewerker in dezelfde vuurwerkfabriek te Liuyang.
Don Xing - 46-jarige baas van de vuurwerkfabriek te Liuyang. staat bekend om zijn slavernijachtige praktijken. Medewerkers hebben amper een leven onder zijn bewind.
Ming Ling - 42-jarige medewerkster in de vuurwerkfabriek te Liuyang.
Ming Ling II - 18-jarige dochter van de medewerkster Ming Ling.
Deel 1:
10 Oktober 2010, 10:56 te Liuyang (China).
Xiao Lin is druk bezig met het maken van tubes voor een pot. Zijn broertje, Tae Pin, is bezig met het maken van een mooi label voor deze pot. De pot is een nieuwe pot van een Nederlandse importeur. "Tae, kan je even helpen met deze tube, hij is niet helemaal goed." vraagt Xiao. "Natuurlijk, ik kom er aan." zegt Tae. Tae en Xiao werken al twee jaar in deze fabriek. Hun salaris bedraagt omgerekend in euro's 2 euro per maand. Feitelijk gezien werken ze dus voor bijna niks, 10 uur per dag, 6 dagen per week. Het leven van medewerkers in deze vuurwerkfabriek gaat bepaald niet over rozen. Van pauzes zijn amper sprake. Tae herinnert zich nog hoe hij vorige maand bijna in slaap viel tijdens zijn werk. Zijn baas, Don Xing, heeft hem vervolgens 20 minuten gemarteld. Zijn rug was flink beschadigd en ook zijn armen bleven niet bespaard. Xiao heeft hetzelfde lot al een keer ondergaan toen hij in opstand kwam tegen de salarisverlaging. Een marteling van zo'n 45 minuten volgde.
Rond half 12 zijn Tae en Xiao klaar met de pot en kan het kruit er in. Het is een warme dag, ook al is het zomers nog veel erger. In de fabriek is het behoorlijk warm en het zweet loopt over de voorhoofden van Tae en Xiao. Inmiddels komen ook Ming Ling en haar dochter Ming Ling II binnengelopen om 8 uur lang te gaan werken. Zij richten zich vooral op het maken van tubes en het vullen hiervan. Enkele andere medewerkers zijn bezig met andere potten en kleiner vuurwerk, zoals kanonslagen, grondbloemen, en nog veel meer. "Ik ben zo moe, het is alweer de 6e werkdag van de week. Morgen gelukkig vrij.." zegt Xiao. "Zelfde hier, maar we kunnen geen rust nemen. Als Don Xing het ziet, zijn we de klos." antwoordt Tae.
Om half 1 komt Don Xing een kijkje nemen bij zijn medewerkers. "Zo, flink aan het werk zie ik? Houden zo. Anders moet ik even maatregelen nemen." zegt Don Xing grof. Xiao en Tae kijken elkaar aan. Beter volgen ze zijn advies op, ook al zijn ze nog zo moe. Nog even doorbikkelen vandaag, en dan hebben ze een dag om enigszins bij te komen. Het is zwaar. Voor zo weinig loon, zo hard werken. Xiao en Tae weten dat ze het slecht hebben, maar ze kunnen niks anders. Er is geen ander werk voor hen, en ze mogen 'blij' zijn dat ze hier kunnen werken, volgens Don Xing. Don Xing zit zelf de hele dag lui in zijn bureaustoel uit zijn neus te eten. Het is een ware slavendrijver. Slavernij is dan wel afgeschaft maar in deze vuurwerkfabriek gebeurt het min of meer toch nog, alhoewel de medewerkers natuurlijk wel een beetje loon krijgen en dus geen officiële slaven zijn.
"Pff, het is zo warm hier." Tae besluit zijn shirt uit te doen. Xiao is ondertussen druk bezig met het maken van grondbloemen. De omhulsels maken, het kruit erin, lontje erin, enzovoorts. Tae is bezig met een singlehot, namelijk de King of Thunder. Het vuurwerk dat zij maken wordt verscheept naar de Nederlandse importeurs en door de consumenten in Nederland afgestoken. Feitelijk gezien werken ze dus voor een klein beetje geld, en voor het plezier van andere mensen. Plots volgt er een omroep van Don Xing. "Attentie medewerkers. Vandaag hebben jullie géén pauze. Er wordt non-stop doorgewerkt om de grote orders af te krijgen. Rusten doe je maar als je slaapt." luidt het bericht. Tae en Xiao kijken elkaar aan. "Dit is echt niet normaal meer. Hoe houden we het hier vol zeg." zegt Tae. "Ik weet het. Maar we zullen wel moeten. Anders belanden we zeker te weten op straat." zegt Xiao.
In een andere ruimte zijn Ming Ling en haar dochter hard aan het werk met het maken van 100.000 klappers. Ook vrouwen worden niet gespaard. Ze moeten op 2 uurtjes per dag na even lang werken als de mannen. Tevens zijn ze de enige vrouwelijke medewerkers, de rest zijn mannen. Wanneer Ming Ling of haar dochter niet hard genoeg werken, worden ze even hard gemarteld als de mannen. Ming Ling zelf is al een keer gemarteld toen ze even een korte pauze nam. De baas, Don Xing, houdt compleet geen rekening met zijn medewerkers.