[1 dag, 10 winkels, 778 km] Sfeerverslag afhaaldagen 2019!

\_niels_/ · 9 okt 2020

Ook dit jaar ben ik er weer mee begonnen, een verslag van de afhaaldagen! Omdat ik m'n vuurwerk op tijd in huis wilde hebben en de tweede afhaaldag dit jaar de 30e was, leek het me wel handig om alle winkels op 1 dag te plannen. Dat was even puzzelen, maar het is gelukt!

Hieronder inmiddels het volledige verslag:

Voor het derde jaar op rij valt een van de afhaaldagen op een zondag. En voor het derde jaar op rij komt dat goed uit. Met twee flink volgeplande afhaaldagen is een extra dagje zeer welkom, want er moet altijd ook heel wat voorbereid worden. Om te beginnen moet er iets gebeuren aan een aantal niet-compound boxen. Verder wil ik van de cakes vast de lontbescherming verwijderen en wil ik de pijlen en het kleine spul van te voren uitpakken zodat het op 31 december, 6 uur, allemaal zo voor het grijpen ligt. Maar het grootste werk: het voorbereiden van de kwart-over-acht-show. Dit jaar groter dan vorig jaar en, als alles lukt, op muziek. Met 12 kanalen kan ik weliswaar niet gigantisch veel, maar het lijkt me een mooie uitdaging om het eens te proberen. Denkende aan alle prachtige activiteiten die in het verschiet ben ik vandaag, 27 december, al de hele dag slecht aanspreekbaar. Dat wat er tegen me gezegd wordt komt allemaal maar half binnen, en van de helft die binnen komt krijg ik slechts een klein deel mee. “Ga je nou vanavond direct vanaf hier vuurwerk halen of ga je eerst thuis langs?” vraagt mijn vader. “Huh, ow, uhm, ja inderdaad.” antwoord ik, net nadenkende of ik de show niet net wat extra op kan voeren door morgen nog iets in de losse verkoop mee te nemen. Hoofdschuddend geeft m’n vader het vervolgens op om nog een zinnig antwoord te krijgen op verdere vragen. Waarschijnlijk is dat ook de beste optie...

Even later krijg ik een soort déjà vu gevoel als ik mij hetzelfde afvraag als mijn vader mij net vroeg. Zal ik direct bij mijn ouders vandaan aan de grote afhaaltocht beginnen, of ga ik eerst thuis langs? Ik ben momenteel bij mijn ouders omdat ik hun auto leen voor het ophalen van het vuurwerk. Zelf heb ik geen auto namelijk. Daarnaast ga ik ook bij hun de jaarwisseling doorbrengen, en daarvoor heb ik vandaag vast de eerste dingen geregeld. Vuurkorf opduiken, pijlenstandaard gereed maken, vast bespreken wat we aan hapjes gaan maken en halen. Ik besluit om eerst nog maar even thuis langs te gaan om mijn vriendin wat aandacht te schenken, voordat ik 4 dagen lang enkel aandacht heb voor vuurwerk. Na het eten vertrek ik dan ook weer. Met gebrek aan kerstmuziek op de radio, deze 27e december, slinger ik zelf de kerstmuziek maar aan via m’n telefoon en met een nu nog lege auto scheur ik over een redelijk verlaten weg richting huis. Rond deze tijd van de dag zijn in de kerstvakantie niet veel mensen meer onderweg. In een redelijk deel van de auto’s die ik wél tegen kom zie ik combinaties van oudere en jongere mensen, waarschijnlijk ouders en kinderen die terug komen van een dan-maar-de-27e-als-iedereen-dan-wel-kan kerstdiner. Hoewel dit nog niet de tocht der tochten is voel ik wel dat hij er aan zit te komen. In de auto ligt reeds een voorraad koek, snoep en drinken en de uitgeprinte stapel bestellijsten begint zich over een steeds groter gedeelte van de vloer te verspreiden. Achterin liggen wat dekens klaar om over een paar uur e.e.a. af te kunnen schermen van nieuwsgierige ogen. De kerstmuziek maakt de sfeer af en de vlotte reis lijkt door alle toepasselijke nummers nog sneller te verlopen. Ik heb dan wel geen rode lichtjes om me heen maar rijd wel naar huis (zij het niet voor kerst). Ik heb dan wel geen dromen meer over een witte kerst, maar dromen doe ik zeker (zij het over vuurwerk). Onderweg speuren mijn ogen af en toe snel de horizon af om te kijken of er al ergens vuurwerk te zien is. De kans is uiteraard minimaal vandaag, maar het is een goede oefening voor de komende avonden. Want hoeveel vuurwerk ik zelf ook af ga steken de 31e, ik wil toch zo veel mogelijk vuurwerk zien deze dagen. Dat betekent dat ik de 28e, 29e en 30e na het afronden van de geplande voorbereidingen voor de dag lekker vanaf de zolderkamer naar buiten ga staren in de hoop af en toe wat de lucht in te zien gaan. “Hé, daar is de afslag al” bedenk ik me net op tijd tussen al mijn vuurwerkgedachten door. Ik zwenk de snelweg af en kom een paar minuten later voor mijn appartementje tot stilstand.

Het is inmiddels kwart voor 9 en dat betekent dat ik over ongeveer 2 uurtjes weer moet vertrekken. De eerste winkel staat dit jaar om 00:00 gepland. Waar ik er vorig jaar van overtuigd was dat ’s nachts ophalen niet mijn ding was, is dat toch wat er dit jaar gaat gebeuren. De voornaamste reden: begin van het jaar wilde ik graag de 2017 versie van de Colorful City bestellen bij Vuurwerk Outlet. Deze was op dat moment aanwezig, maar garantie van jaartal kon niet gegeven worden als er nieuwe productie zou komen. Wel werd aangegeven dat ik met afhalen om middernacht de grootste kans had om het door mij verlangde productiejaar mee te krijgen. En daarmee was het eerste nachtelijke afhaalmoment een feit. Enige nadeel: de volgende winkel stond pas om 5 uur gepland . Voor de uren ertussenin heb ik dus maar met familie in de buurt geregeld dat ik daar een paar uur kan rondhangen. In wat voor bochten je je als vuurwerkliefhebber toch wringt om dat te krijgen wat je graag wilt hebben… Ach, het wordt weer een unieke ervaring die hopelijk wat mooie verhalen oplevert. Half luisterend naar wat m’n vriendin te vertellen heeft en half afgeleid door het nog eens nalopen van de route die in de komende 2 dagen afgelegd zal worden tikt de tijd snel voorbij. Kwart voor 11, tijd om te vertrekken. Ik stap de auto in, slinger in plaats van de kerstmuziek de speciaal samengestelde vuurwerkafhaalplaylist (overigens wel rijkelijk voorzien van kerstmuziek) aan en trap het gas in. Het is weer begonnen! Nog een slordige 800 km en 9 winkels te gaan…

De eerste etappe, deze keer dus naar Vuurwerk Outlet, is dit jaar heel anders dan vorig jaar. Ten eerste omdat ik niet bij mijn ouders vandaan vertrokken ben, maar hemelsbreed 70 km oostelijker vanuit mijn eigen huis. Ten tweede omdat het helder is deze nacht. Vorig jaar was het eerste deel van mijn tocht gehuld in grote flarden mist. Hoewel dat een mysterieus maar sfeervol gevoel gaf is goed zicht ook wel fijn. Bovendien maakt het de duister op een andere manier weer extra fascinerend. Ik kan ver kijken en zie om mij heen, ver en dichtbij, dat er nog veel kerstversiering hangt. Ik passeer versierde bomen, knipperende kerstmannen en verlichte rendieren. De straatlantarens van diverse dorpjes in de verte creëren daarbij nog eens extra clusters van enigszins vonkelende lampjes, als een soort koperkleurig of gouden blink effect wat ik in vuurwerk zo kan waarderen. Tja, alles doet me deze avond op de een of andere manier wel aan vuurwerk denken. Pluimpjes die hier en daar uit een schoorsteen komen lijken op de rook van vuurwerk in de nacht, wat blaadjes die hier en daar langs de weg liggen zien er uit als de resten van een flinke mat…

Als ik 20 minuten onderweg ben besef ik me dat ik wat te vroeg vertrokken ben. Een kwartier voor 12 uur aankomen is toch wel overdreven. Echter is dat wat de navigatie nu aangeeft. Bij de eerste afslag die ik tegen kom verlaat ik dan ook de snelweg en vraag ik de tomtom om mij in plaats van de snelste route de kortste route te tonen. De nieuwe aankomsttijd: 00:05. Ideaal, lekker rijden en de gedachten iets meer bij de bochtige binnenwegen dan bij wat er eventueel fout kan gaan met het ophalen van het vuurwerk. Elk jaar is er toch weer de angst voor niet leverbare producten. Dit jaar heb ik er zelfs over gedroomd. Van mijn grote bestelling bij Vuurwerk Outlet waren maar een paar cakes leverbaar en voor de rest kreeg ik een berg vervangers aangeboden van merken die ik helemaal niet kende. Toch heb ik het tot nu toe in werkelijkheid, bij alle winkels, altijd heel goed getroffen met de hoeveelheid leverbare producten. 100% compleet ben ik nooit geweest, maar als je bij meer dan 10 winkels langs gaat is het ook te verwachten dat er ergens iets ontbreekt. Desondanks, is er elk jaar weer die lichte spanning, zelfs zenuwachtigheid, als ik op weg ben naar het eerste adres. Niet zo gek ook, als dat waar je een jaar lang mee bezig bent geweest eindelijk tot uitvoering gebracht gaat worden. 55 minuten later geeft de klok in de auto 00:00 aan. 28 december is begonnen! Met nu nog 7 minuten te gaan begin ik al het e.e.a. te herkennen. Zowel de gezonde spanning als het enthousiasme en de zenuwen bereiken nieuwe hoogtepunten. Nog 3 minuten te gaan en ik zie het eerste pijlvormige bordje met het woord VUURWERK erop langs de weg staan. Nog 1 minuut te gaan, ik ben inmiddels meerdere van die bordjes gepasseerd en rijd de laatste straat binnen. Daar! De reclamedoeken en borden van de winkel zelf! Voorzichtig rijd ik het terrein op. Het is een surrealistisch gevoel, maar nog meer dan eerder die dag dringt het nu tot me door, het is weer begonnen!!

Op het terrein is het verbazingwekkend rustig. Er staan een paar auto’s, en maar bij 1 auto staat een groepje mensen het e.e.a. in te laden, maar de gigantische drukte die ik had verwacht is of al geweest, of gaat niet komen. Wellicht zijn er toch niet zoveel mensen zo gek als ik om rond middernacht hun bestelling op te halen. Ach, een beetje rust kan ook niet zo veel kwaad. Aan de ene kant mist er een stukje gezelligheid, aan de andere kant heb je wel rustig de tijd om je bestelling na te lopen, eventuele problemen te melden en stiekem nog iets bij te halen als er in de winkel leuke cakes zijn die niet in de webshop stonden. Uit de stapel bestellijsten, die inmiddels geen stapel meer is maar een tweede vloerbedekking heeft gevormd bij de bestuurdersstoel, zoek ik de juiste afhaalbewijzen. Met die lijsten in mijn hand stap ik vervolgens vol enthousiasme richting de ingang. Na 10 stappen bedenk ik me dat het best handig is om de achterbank vast plat te gooien. 9 stappen later ben ik weer bij de auto. Achterklep open, banken plat, dekens even in een hoekje. Zo, nu ben ik er wel klaar voor. Met onverminderd enthousiasme loop ik voor de tweede keer naar de ingang. De deur zwaait piepend open en valt met een flinke klap weer dicht. Ik zie dat er nog 1 iemand bezig is met het afhalen van zijn bestelling. Dat betekent dat er op dit moment meer medewerkers dan klanten in de winkel zijn, en dat leidt er weer toe dat ik direct geholpen kan worden. “Goedenacht, ik kom deze stapel bestellingen afhalen!” Deze mededeling, gericht aan de jongeman die reeds op mij af komt, wordt door hem beantwoord met: “Helemaal top! Eens even kijken, ja, op die naam hebben we nog wel een bestelling klaar staan ja. Loop maar mee.” Mijn bestelling staat inderdaad klaar, en wat voor een. Ik schrik van de hoeveelheid vuurwerk die op me staat te wachten. Als het al zo begint, gaat het dan straks wel allemaal passen in de auto… Toch zijn er vervelendere dingen om van te schrikken, want van deze onverwachte hoeveelheid vuurwerk krijg ik een grijns op mijn gezicht van oor tot oor. De medewerker begint zelf ook te lachen als hij onder mijn ongelovige ogen de glimlach ziet verschijnen. “Jaja, als je het zo allemaal bij elkaar ziet is het altijd toch een wat groter pakket dan je had gedacht hé?” “Nou, zeker, mijn zorgen over of ik wel genoeg heb beginnen nu toch wat minder te worden…” “Wil je alsnog even controleren of alles er bij zit?” “Ja, laat ik dat toch voor de zekerheid maar even doen.”

De eerste serie van met zorg uitgezochte cakes, boxen en overig klein spul passeert vervolgens mijn handen. Heerlijk om weer zo veel vuurwerk vast te kunnen houden. Een beetje gek is het natuurlijk wel, om te genieten van het aanraken van wat samengeplakte kartonnen buisjes, gevuld met wat klei en een kleine explosieve lading. Ach, iedere gek zijn gebrek zeggen ze dan toch? Tussen de fantastische producten zitten o.a. de Sunbeam 2 van Evo, de Bad #ss box van Vuurwerkmania, tweemaal een finale editie van de Secret Salute, en die felbegeerde 2017 versie van de Colorful City! Ik werk de gehele serie bestellijsten af. Alles is aanwezig, op 1 bestelling na: 2 x Wings of Darkness. Mijn hart begint iets sneller te kloppen. Die cake was een van de toppers van vorige jaarwisseling, het zal toch niet zo zijn dat hij er niet bij zit? Ja ik heb dan nog wel tientallen andere cakes, maar net als elk van die andere cakes, maakt ook deze de verzameling echt compleet. Ik spreek dezelfde persoon aan die mij net te wordt heeft gestaan. “Ik geloof dat ik een bestelling mis, tweemaal Wings of Darkness.” “Ow, dat is niet zo mooi. Ik ga wel even voor je in de bunker kijken of ze daar nog staan.” Hij verdwijnt richting de bunkers terwijl ik wat ongerust rond begin te lopen. Wat als ie inderdaad niet te krijgen is? Wil ik dan geld terug? Wil ik een vervanger? Welke vervanger dan? Na twee minuten peinzen, half kijkend naar wat er verder aan vuurwerk klaar staat, valt mijn oog ineens op een doorzichtig tasje wat ergens in de hoek staat. Inhoud: tweemaal Wings of Darkness! Ik slaak een zucht van verlichting, hij is er dus toch! Dat betekent een 100% score voor de eerste en bovendien grootste bestelling, dat is een goed begin! Terwijl ik het tasje bij de rest zet, en voor de zekerheid nog even bevestig dat mijn naam op het bijbehorende papiertje staat, hoor ik achter me een paar voetstappen. Op het moment dat die stoppen klinken de woorden: “Hé! Waar heb je die gevonden?” “Ergens in een hoekje hier. “ antwoord ik. “Om een of andere reden mocht die blijkbaar niet bij de rest staan.” “Ah, niet zo gek dat ik in de bunker niets kon vinden dan, mooi dat ze terecht zijn. Zal ik je even helpen met inladen?” “Ja, dat mag zo wel, maar eerst wilde ik graag nog even wat extra’s kopen als je dat goed vindt.” Ik heb net een klein potje achter de toonbank zien staan wat ik erg graag aan mijn collectie toe zou willen voegen. Zoals verwacht is het geen probleem om nog iets extra’s mee te nemen en met twee extra X46’s, een klein cakeje van Cafferata met gigantisch grote effecten, kan het inladen beginnen. Samen laden we een kar op wielen vol en een paar minuten later staat de eerste lading vuurwerk achter in de auto. Heerlijk! Ik sta alweer te popelen om de volgende lading er aan toe te voegen, maar daar moet ik nog even op wachten. Pas over een uur of 4 staat de volgende winkel gepland, dus nu eerst even bij familie langs.

Of nou ja, bij het huis van familie. Mijn tante, die vlak bij Leeuwarden woont, is zelf niet thuis. Wel heb ik de sleutel van haar huis gekregen om daar een paar uur rond te kunnen hangen. Diezelfde tante gaat overigens over een paar dagen nog een kleine vuurwerkbestelling voor mij ophalen. Bij De Stunthal in Leeuwarden zag ik een paar mooie nostalgische en uitloop producten te koop staan die ik graag wil hebben. Echter moet ik al om 6 uur ’s ochtends bij Mega Vuurwerk zijn, en rond die tijd is De Stunthal nog niet open. En om vervolgens op de terugweg wederom langs Leeuwarden te rijden zou wel erg om worden. Daarom had ik mijn tante maar gevraagd, en die vond dat gelukkig geen probleem. We zien elkaar weliswaar niet meer voor de jaarwisseling, maar dat is niet zo erg. De drie verschillende in meervoud bestelde fonteinen zijn in ieder geval vast binnen voor volgend jaar. En bovendien de gratis pot die ik toevallig bij de bestelling kreeg. Ik zoek mijn vuurwerk er niet vaak op uit, maar door €3 extra uit te geven kon ik er een leuke cake bij krijgen, en dus had ik dat deze keer maar gedaan. Overigens heb ik ook wel eens bewust niét nog wat extra’s uitgegeven, om te zorgen dat ik juist een mooie fontein als gratis product kreeg in plaats van een cake die me totaal niet aansprak.

De weg van Vuurwerk Outlet naar vlak bij Leeuwarden begint weer over binnenwegen. Ik passeer verschillende kleine dorpjes, waarin bij slechts enkele huizen nog licht brandt. Of dat betekent dat daar mensen wakker zijn of dat ze simpelweg vergeten zijn het licht uit te doen kan ik niet met zekerheid zeggen. Hoe het ook zij, een mooie sfeer geeft het. Juist het feit dat een paar huizen niet volledig donker zijn versterkt dat gevoel van lekker op pad zijn op het moment dat de rest van de wereld in diepe rust is. Tussen de dorpjes in is het stikdonker, zoals het dat in Friesland buiten de bebouwde kom kan zijn. Ik heb dan ook regelmatig mijn groot licht aan. Zorgen over het verblinden van tegenliggers heb ik niet echt. Eén enkele keer dim ik mijn lichten even als een klein stadsautootje mij voorbij komt scheuren. De bestuurder kent deze wegen duidelijk beter dan ik. Meer auto’s kom ik niet tegen tot ik het stuk snelweg bereik wat mij in samenwerking met een autoweg richting Leeuwarden zal brengen. Ook op die wegen is het zoals verwacht erg rustig. Een of ander ongeluk had misschien nog vertraging op kunnen leveren, maar blijkbaar hebben alle auto’s elkaar de afgelopen uren netjes ontweken. Met de hoogbouw van Leeuwarden reeds duidelijk zichtbaar zwenk ik de grote weg weer af. Een paar landweggetjes en een stukje dorp verder kom ik voor het huis van m’n tante tot stilstand. Hoewel de teller nu pas op 1 winkel staat heb ik toch het idee dat ik er al een flinke tocht op heb zitten. Niet zo gek eigenlijk, want sinds het vertrek van mijn ouderlijk huis heb ik er al 3 uur rijden op zitten. Hoog tijd om mijzelf ff bij te tanken. Ik kreeg gisteren al een appje dat er de nodige versnaperingen klaar stonden voor me, dus dat zal wel goed komen! Ik stap de auto uit en voor de mensen in de straat die deze nacht niet doorhalen besluit ik de deur voorzichtig dicht te duwen in plaats van enthousiast dicht te slaan. Voordat ik dat doe gris ik nog wel even mijn tablet tussen de stapel bestelformulieren vandaan (de vloer bij de bestuurdersstoel fungeert deze dagen als opslagruimte). Dan kan ik zo lekker het forum raadplegen en eventueel een film of serie kijken.

Ik vermaak me vervolgens een paar uur met het forum, kijk af en toe een stukje van een film waar ik eigenlijk te afgeleid voor ben omdat mijn gedachten constant bij vuurwerk zijn, drink warme chocolademelk en eet pepernoten en kerstkransjes. Op het forum zie ik dat ik niet de enige ben die nog (of al) wakker is. In het nachtbrakerstopic is het een drukte van belang. Er worden reeds foto’s van achterbakken vol geplaatst en daarnaast komen er berichten voorbij van leden die op het punt staan om hun eerste bestelling op te gaan halen. De eerste opmerkingen over specifieke producten verschijnen zelfs al in de topics. Daar zal ik de komende dagen vrij weinig van mee krijgen. Wellicht dat ik nog iets wil weten over een cake of box die ik zelf heb, maar verder zal ik niet veel tijd meer op het forum doorbrengen. De komende dagen bestaan uit winkelbezoeken, voorbereidingen voor de dag der dagen en naar het raam rennen, elke keer dat ik 2 knallen achter elkaar hoor. 2 knallen ja, want dan is de kans een stuk groter dat er meer volgen. Naar het raam rennen voor een enkele knal heb ik vroeger zeker wel gedaan, maar dat heb ik inmiddels afgeleerd. Te vaak is het rennen voor niets geweest. Wel ben ik nog steeds direct in opperste staat van alertheid als er ergens een knal klinkt, want als er een tweede achteraan komt, kom ik zo snel mogelijk in beweging. Het maakt niet uit hoe onhandig dat op dat moment is, negeren is voor mij simpelweg geen optie. De meeste mensen in mijn omgeving snappen daar niets van, maar gelukkig kom ik de komende dagen op een hoop plaatsen met mensen die de onweerstaanbare aantrekkingskracht van vuurwerk volledig begrijpen. Met als eerstvolgende van die plaatsen straks Mega Vuurwerk. Daarover gesproken, de tijd is tegen de verwachtingen in voorbij gevlogen en dat betekent dat wat actie weer noodzakelijk wordt! Rond 6 uur wil ik bij Mega Vuurwerk zijn. Hoewel ze op dat moment reeds een uurtje open zijn, heb ik de derde winkel pas om 8 uur gepland. Ik wil voorkomen dat ik daar heel lang voor een dichte deur sta, maar tegelijkertijd wil ik ook rustig de tijd hebben om bij Mega Vuurwerk alles te regelen. En dus ruim ik al mijn spullen weer op, doe ik de lichten uit en stap ik enthousiast weer in de auto. Vrolijk trek ik de deur achter mij dicht, om me vervolgens in gedachten te verontschuldigen tegen al die mensen die nog steeds in bed liggen…

Niet heel lang nadat ik vertrokken ben draai ik de Meester P.J. Troelstraweg al weer op. Terwijl ik de laatste paar honderd meter van de route rijd kijk ik belangstellend naar de auto’s die me tegemoet komen rijden. Dat zijn er op dit tijdstip nog niet zo veel, en ik hoop dan ook in een van de auto’s een glimp van vuurwerk te ontdekken. De duisternis maakt dit echter vrij lastig, maar wat me wel opvalt zijn een bestelbusje (die uiteraard ook om een geheel andere reden daar kan rijden) en een personenauto, die flink doorzakt op zijn achterste assen. Een minuut later gaat mijn hart van geluk weer een beetje sneller kloppen, het terrein van Mega Vuurwerk is in zicht! Net als vorig jaar is het er een drukte van belang. Eens kijken of ik de auto ergens tussen de inladende mensen kwijt kan. Vorig jaar moest ik mezelf in het laatste vrije plekje in de hoek van het grasveld proppen, om vervolgens nog weer te moeten verplaatsen om met de kar bij de auto te kunnen komen. Twee tellen later blijkt dat ik geluk heb dit jaar. Met dat ik het terrein op rijd, rijdt er iemand anders weg. De weggereden auto laat een van de officiële parkeervakken vrij, en die plek neem ik dankbaar over. Motor uit, lichten uit, even graven tussen de stapel papieren, en met een brede glimlach op mijn gezicht stap ik de auto uit om zo de tweede lading kartonnen dozen in ontvangst te nemen. Ik loop echter niet in een rechte lijn op de deur af, maar besluit nog even een rondje te lopen over het parkeerterrein. Bij Vuurwerk Outlet miste ik het bekijken van andermans bestellingen een beetje. Hier is gelukkig een stuk meer te beleven! Veel mensen hebben hun kartonnen dozen, stuk voor stuk versierd met de welbekende oranje ruiten, reeds in ontvangst genomen. Die zijn nu bezig om, soms noodgedwongen met chirurgische precisie, hun kofferbakken, achterbanken, passagiersstoelen en soms zelfs schoten van passagiers in te richten. Het is een heerlijk gezicht, en genietend van alle vrolijke mensen kijk ik even rond of ik nog bekenden zie. Als ik tot de conclusie ben gekomen dat dat niet het geval is besluit ik dat het tijd is om me met mijn eigen bestelling bezig te gaan houden. Of nou ja, bijna in ieder geval, want nadat ik de deur door ben kan ik de verleiding toch niet weerstaan om nog even de showroom door te gaan op zoek naar mooie aanbiedingen...

Ik kom wel wat spulletjes tegen die mij over proberen te halen om ze mee te nemen, maar met het oog op een vraag die ik nog wil stellen aan Gerrit doe ik dat toch maar niet. In de winkel is het rustig en op het moment dat ik besluit om mij te melden bij een van de mannen in de winkel ben ik direct aan de beurt. Met een paar korte zinnen over en weer wordt het gereed maken van mijn kar in werking gezet. Gerrit (die mij denk ik niet specifiek kent, maar die ik inmiddels wel herken) komt mij tussendoor nog even melden dat er aan gewerkt wordt. Dat is mijn kans om de vraag te stellen waarover ik lang getwijfeld had of ik hem inderdaad ging stellen. “Kun je toevallig nog een Transbomber aanbieden voor een leuk prijsje?” Zo gedurende het jaar begon ik steeds meer de neiging te krijgen om de Transbomber te bestellen. Echter werd de drang nog niet sterk genoeg om ook daadwerkelijk tot bestellen over te gaan. In de afgelopen twee weken heb ik echter een leuk extra zakcentje verdiend. Daarmee kon ik het voor mezelf goedpraten om eens gek te doen en tijdens het afhalen te proberen nog een extra cakebox mee te pikken, eentje die ik na alle laaiend enthousiaste reviews nu ook zelf wel eens wil ervaren. Gerrit noemt een zeer schappelijke prijs en dat is dat. Het budget was al dik overschreden, ik vroeg me al af of alles in de auto zou passen, maar de Transbomber is zojuist aan de collectie toegevoegd! Er verdwijnt iemand om die box voor mij te halen. Vlak nadat die iemand terug komt en mij mijn nieuwste aanwinst overhandigt (goh wat voelt dat goed om zo’n dikke cakebox in je handen te hebben), krijg ik van iemand anders de mededeling dat mijn vuurwerk met een paar tellen buitenlangs naar het parkeerterrein gebracht zal worden. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ik bedank Gerrit en de rest van de aanwezigen, wens ze een goede jaarwisseling en stap met de Transbomber in mijn armen en een flinke grijns op mijn gezicht de deur weer uit. Daar komt op dat moment inderdaad net mijn bestelling aangereden, en samen met de trekker van de kar loop ik naar de auto toe. Daar aangekomen zet ik eerst de Transbomber in een mooi gaatje wat nog vrij is en waar hij precies in past. Vervolgens lopen we samen de volledige bestelling na, en dat gaat net als vorig jaar met grote precisie. “1 x Immortal Gold?” “Ja, zie ik staan!” “1 x Neon?” “Ook aanwezig.” “4 x Megavuurwerkfluiter?” “Yup, die zitten in deze doos.” “10 keer Shardana Rockets?” “Even zien, ja, die steken hier uit.” Zo volgt de hele lijst met verder o.a. nog een aantal Silent Trails, Secret Salutes, en 3 pakken Sky Alert III pijlen waar ik enorm blij mee ben. Ik was daar vorig jaar zwaar van onder de indruk, de grootste pijlen uit het pakket hadden het grootste boeket wat ik ooit uit een Nederlandse vuurpijl heb zien komen. Maar ook tegen de kleinere pijltjes legden veel andere pijlen het af. Daarom heb ik besloten om dit jaar maar een klein voorraadje aan te leggen van dit uitlopende product. Net als van de Sirens Salvo trouwens, die nu als laatste artikel op de laatste lijst voorbij komt. Ook de 5 exemplaren daarvan zijn aanwezig, en dat betekent de tweede volledig complete bestelling!

Met zorg zet ik alles in de auto, zo compact mogelijk om te zorgen dat straks de andere bestellingen er ook bij kunnen. De lege kar wordt weer meegenomen. Ik kijk nog even om me heen en wil net in de auto stappen als ik achter me hoor: “Hé, heb je je raam bewust nog open staan?” Verbaasd draai ik me om. De spreker van die woorden wijst me op het rechter achterraam. Ik loop terug, kom naast hem staan en bekijk het raam wat de beste man bedoelt. “Hmm, het lijkt er in dit licht wel heel erg op ja, haha, maar het raam is dicht hoor, als je goed kijkt zie je wel wat reflecties.” “Ah, oké, ja nou zie ik het ja, dacht ik zal het voor de zekerheid toch maar even zeggen.” Het is een wat ongemakkelijke situatie na zo’n vreemde maar tegelijkertijd ook wel logische vraag. Om de stilte te breken vraag ik maar snel aan de persoon, die ik trouwens helemaal niet aan had zien komen: “Mooie spulletjes gehaald?” Het antwoord luidt zoals verwacht: “Jazeker! Heel erg blij mee.” Er volgt een lijst met een aantal prachtige boxen. Mooi spul. “En jij dan?” komt de vraag terug. Ik noem vervolgens een aantal van de cakes en boxen op die ik net gehaald heb en krijg een goedkeurende blik terug. We grijpen de kans meteen aan om nog even verder te lullen over vuurwerk. Ik schat in dat hij al ruim twee keer zo veel jaarwisselingen heeft meegemaakt als ik, maar zijn enthousiasme is er niet minder om! Net als ik gaat ook mijn gesprekspartner nog bij een paar andere winkels langs, zij het een flink aantal minder dan ik op mijn lijstje heb staan. Wel had hij ook deels dezelfde redenering als ik: Als een winkel toch op de route ligt, en er is iets unieks of heel goedkoops te koop, dan kun je die winkel net zo goed even bezoeken. Dat is ook zeker wat ik de komende dagen nog ga doen. Waar ik bij sommige winkels dozen vol vuurwerk besteld heb, liggen bij andere winkels slechts 1 of 2 producten op me te wachten. En juist dan kom je vaak in de winkel zelf ook nog wat leuke dingetjes tegen, en vertrek je met nog een beetje extra vuurwerk. Naast die leuke bijkomstigheden zijn we het er echter over eens dat het grootste voordeel toch wel is dat je nog wat extra sfeer kan proeven. Die gezelligheid in een vuurwerkwinkel verveelt nooit. Hoewel ik nog even moet wachten op de volgende portie gezelligheid wordt mijn buurman (hij blijkt naast me geparkeerd te staan, wat zijn plotselinge verschijnen ook verklaard) over een half uurtje in Haulerwijk verwacht. “He ik moet er maar weer eens vandoor, maar leuk je even gesproken te hebben!” klinkt het dan ook. “Ja, zeker, veel plezier verder de komende dagen!” “Komt goed, jij ook!” “Yesss, gaat lukken.” Met die woorden komt er een einde aan mijn excuus om nog langer het plekje op de parkeerplaats bezet te houden en in besluit maar eens plaats te gaan maken voor de volgende. Nadat mijn buurman vertrokken is manoeuvreer ook ik rustig tussen de diverse auto’s, mensen en karren met vuurwerk door. En terwijl ik de parkeerplaats af rijdt komen er al weer nieuwe kruitsnuivers aan om de vrijgekomen plaatsen op te vullen.

-- -- Update 3 -- --

Het is vlot gegaan bij Mega Vuurwerk. Dat is op zich mooi, maar ik heb nog slechts zo’n 3 kwartier te rijden tot de volgende winkel. Dat terwijl het nog ruim dubbel zo lang duurt voordat die winkel, gelegen in Groningen, om 8 uur open gaat. Het is best relax om een ruime planning te hebben, maar dit is toch wel erg ruim. Misschien moet ik het volgend jaar toch maar weer anders aanpakken, en dus niet ’s nachts ophalen. Ach, voor nu is dit waar ik het mee moet doen en ik ga er maar het beste van maken. Wat kun je doen als je met de auto onderweg bent maar nog wat tijd te vullen hebt? Omrijden! Lekker rondcrossen met goede muziek aan totdat de tijd is aangebroken om weer de route naar je uiteindelijke bestemming te gaan volgen. Net zoals eerder deze nacht (officieel eigenlijk gisteravond) verlaat ik de grote weg. Vervolgens vertrek ik op de gok in ongeveer oostelijke richting over de binnenwegen, telkens de weg kiezend die me bij twee mogelijkheden het meest interessant lijkt. Ik slinger wat over kleine wegen omgeven door bomen, passeer een paar dorpjes, en rijd dan plotseling vanuit een van die dorpje de gigantische duisternis van de nacht in. Toen ik bij Vuurwerk Outlet vandaan kwam dacht ik al dat het niet veel donkerder kon, maar het tegendeel wordt mij nu bewezen. Na een stukje asfalt wat nog vanuit het dorp loopt gaat de weg over in een flink kronkelende maar nieuw uitziende klinkerweg. Die klinkerweg lijkt dwars door een groot stuk grasland te lopen en is samen met dat gras ook het enige wat ik in het licht van mijn koplampen waar kan nemen. Het is ongelooflijk hoe weinig licht er verder is. Bijna betoverd door het duister zet ik, na de weg een paar honderd meter gevolgd te hebben, de auto stil en doe ik alle lichten uit. Mijn ogen zijn nog gewend aan het licht van de koplampen en ik zie nu dan ook echt niets meer. Op de tast open ik de deur. Het licht binnen in de auto gaat even aan maar dimt weer zodra ik de deur dicht doe. Nog steeds zie ik bijna geen hand voor ogen. Zo donker als het hier is heb ik het nog niet vaak meegemaakt. De hoge bewolking houdt het licht van de sterren tegen. Door het gebrek aan dorpjes van noemenswaardig formaat in de omgeving dringt er ook van straatlantaarns of huizen geen licht door op deze plek midden tussen de grasvelden. Het duurt dan ook een halve minuut voordat ik wat contouren waar kan nemen. Als eerste komt de auto tevoorschijn, dan zie ik wat reliëf in de wolken verschijnen en tot slot begint een groepje bomen ergens verderop zich af te tekenen tegen die wolken. Enigszins overweldigd door deze bijzondere ervaring van vrijwel complete duisternis sta ik nog een paar volle minuten rond te kijken. Het is een vreemde sensatie wat zo’n gebrek aan licht doet met je lichaam. Je zintuigen gaan anders reageren dan je gewend bent en onbewust gaan al je bewegingen langzaam. Prachtig… Een mooie ervaring die ik zonder die idiote afhaalplanning van dit jaar waarschijnlijk niet gehad zou hebben. Ik zou nog wel langer willen genieten van deze fantastische duisternis, maar het is flink koud buiten. Na 5 minuten begint de kou door mijn kleren te dringen. Een eerste rilling loopt over mijn rug, snel gevolgd door een tweede. Tijd om weer verder te gaan. Ik start de auto, doe de lichten aan en moet daar vervolgens eerst weer een paar tellen aan wennen. Na die paar tellen vervolg ik mijn weg over de klinkers. Tijdens de stop ben ik omdat ik de lichten uit had gedaan goed op blijven letten of ik niet ergens een auto aan zag komen. Dat blijkt nu een onnodige voorzorgsmaatregel te zijn geweest, want de eerste 5 minuten kom ik geen mens tegen. Pas als ik weer een dorpje binnen rijd zie ik een medeweggebruiker. Het is nu bijna kwart voor 7 en dat betekent dat de wereld weer wat tot leven begint te komen. Wederom zet ik de auto stil, dit keer om me tot de tomtom te richten. Die vertelt mij dat de kortste route (qua afstand) naar mijn volgende stop een uur duurt. Dan kan ik wel eens die kant op gaan. Met een beetje geluk zijn ze al eerder open, en kan ik vast mijn vuurwerk in ontvangst nemen. Dat geeft me wat meer ruimte in de planning voor de daarop volgende winkels. Die zijn namelijk een stuk dichter op elkaar gepland dan met deze eerste drie winkels het geval was.

Onderweg kom ik nog een paar interessante weggetjes tegen die me leuker lijken dan de wegen die de navigatie aangeeft. Door het volgen van die kleine omwegen is het slechts kort voor achten als ik in Groningen voor een winkel tot stilstand kom met de tekst Cigo de Weijs boven de deur. Op dat moment begint de lucht net een klein beetje rood te kleuren. Voor de derde keer grabbel ik tussen de papieren die naast me op de vloer liggen en kies deze keer de bestelformulieren van Onwijsvuurwerk.nl uit. Met wederom een dik pak papier in de hand verlaat ik de comfortabele warmte van de auto. De zon is bijna op maar van de warmte ervan is buiten nog niets te merken. Eigenlijk wel lekker, ik geniet van de kou die me doet denken aan de kou van oudejaarsavond. Terwijl ik naar de winkel loop adem ik dan ook een paar keer diep in. Het voelt heerlijk, die koude lucht die m’n longen vult. Maar het is niet alleen de pure ochtendlucht die ik inadem, ik ruik nog iets anders, en dat ruikt erg goed! Vlak naast de deur van de winkel staat een soort bakfiets versie van een oliebollenkraam, en daar is iemand reeds druk bezig met oliebollen bakken! Dat is nog eens een mooie manier om mensen naar de winkel te trekken. Voor mij hadden ze het niet hoeven doen, want mijn centen hebben ze reeds binnen, maar dat betekent niet dat ik het niet waardeer. In tegendeel! Ik bedank voor nu nog even voor de oliebol die mij aangeboden wordt. Wel beloof ik plechtig dat ik, als ik mijn bestelling binnen heb, terug kom om hem met beide handen aan te nemen. De belangrijke zaken moeten eerst maar even geregeld worden. Officieel duurt het nog een paar minuten voordat de winkel open gaat, maar als ik tegen de voordeur duw geeft die wel mee. De winkel waar ik nu binnen stap is zo’n rookwarenwinkel waar ook wenskaarten, kantoorbenodigdheden, tijdschriften en andere zaken verkocht worden die je bij zo’n winkel verwacht. Dit soort kleine winkeltjes willen hun vloeroppervlak altijd graag ten volste benutten en deze winkel is geen uitzondering. Waarschijnlijk voelt iemand met claustrofobie zich hier minder op zijn gemak, maar mij geeft het een knus gevoel. Wel krijg ik het idee dat het vuurwerk er een soort van tussen gepropt is. Er is nog net ruimte gevonden voor een statafel waarop je als klant je bestellijst in kan vullen. Verder bestaat het vuurwerkgedeelte, dat zich achterin de winkel bevindt, uit een kleine afhaalbalie en een stukje showroom. Achter de afhaalbalie staat een mooie verzameling vuurwerk voor de losse verkoop, netjes opgeslagen onder de nodige sprinklers. Ook zie ik nog een emmer vol met vuurpijlen staan. Dat is weer eens een andere manier om pijlen op te slaan, maar effectief is het wel. Het ziet er bovendien fantastisch uit, dat kan ik thuis ook wel doen met mijn collectie pijlenpakketten!

Ik heb de tijd om alles even te bewonderen, want op het moment dat ik achterin de winkel aan kom zie ik nog niet direct iemand die iets met vuurwerk te maken lijkt te hebben. Toch komt er al vrij snel iemand met een stapel cakes in zijn handen door een opening in de achterwand van de winkel naar binnen. “Hé, goeiemorgen! Je bent er vroeg bij. Je komt een bestelling ophalen?” zegt hij vrolijk terwijl hij de cakes netjes opbergt tussen het reeds aanwezige vuurwerk. “Ja, klopt, op de naam die hier bovenaan de papiertjes staat!” antwoord ik terwijl ik de stapel lijsten overhandig. “Ah, oké, ik zal eens even kijken of alles al binnen is.” Hij spreekt met zo’n stem die je direct een vertrouwd gevoel geeft. Daarnaast blijkt uit het enthousiasme waarmee hij nu naar achteren vertrekt (en net al met de cakes binnen kwam) dat hij gigantisch veel plezier heeft in wat hij doet. Het is dit jaar de eerste keer dat ik bij deze winkel kom, maar ik weet na deze paar minuten binnen al dat het niet de laatste keer zal zijn. Ik heb deze winkel dit jaar in september ontdekt, maar geloof dat ze al veel eerder dan dat online waren voor bestellingen. Hoe het ook zij, de eerste blik op de site leidde zonder veel aarzelen tot de eerste bestelling van een aantal gave uitloop producten. Daar zijn in de aanloop naar de jaarwisseling nog 3 bestellingen bijgekomen, en dat maakt dat ook hier toch een redelijk aantal producten op me staat te wachten. Het zijn vooral wat kleinere dingetjes, en slechts twee echt grote cakes. Zo zitten er 7 pakken Crackling Bullets bij, 10 van die kleine 25 shots fluitcakejes, pakjes Stinger Bees en een Jumping Jelly Beans fontein. Qua cakes o.a. de kleine Fierce Assassin en Wicked Warlock en 2x de grotere Beyonder, een oude 3-traps fluitcake van Wolff. Ook een mooi pijlenpakket ontbreekt niet bij deze bestelling. Met de redenatie ‘mochten de vuurpijlen er onverhoopt uit gaan, dan kan ik maar beter vast wat achter de hand hebben’ heb ik in december besloten om toch ook nog maar een pak Rocket Boom aan een bestelling toe te voegen. Het is dus een bonte collectie vuurwerk die ik hier op mag halen.

Wat onrustig heen en weer lopend door de overvloed aan energie die ik ondanks het doorhalen van de nacht heb, sta ik te wachten tot al dat moois de winkel in zal komen. Vermoedelijk door dezelfde opening in de achterwand als die cakes net binnen gebracht werden. Ja! Daar komt hij al weer terug, met in zijn handen twee doorzichtige plastic tassen met vuurwerk. Door het doorzichtige plastic heen zie ik dat die tassen goed gevuld zijn, maar ze blijken nog niet de volledige collectie te bevatten. “Hier heb je alvast een deel, maar er moet nog het e.e.a. uitgeladen worden. Er is net weer een lading aangekomen en daar moet het laatste stukje van jouw bestelling ook bij zitten.” “Ah, geen probleem, dan ga ik deze lichting in de tussentijd alvast bewonderen en nakijken. De rest komt dan zo wel.” “Prima, kijk, ik zet ze daar wel even voor je neer zodat je alles door kunt nemen.” Bovenop een lage kast tegenover de afhaalbalie worden de twee tassen neergezet. Het is een wonder dat die ruimte nog niet benut was voor iets anders, bedenk ik me. Helaas gaat het neerzetten van de tassen niet helemaal soepel, en een van de kleine fluitcakejes die bovenin een van de tassen ligt besluit om het luchtruim te kiezen. Helaas is dat van korte duur, want de zwaartekracht heeft andere plannen. Het kleine stukje vuurwerk valt op de grond en zo ongeveer de helft van de fluitertjes glijdt uit het potje. Een erg akelig gezicht, zo’n toegetakeld potje. “Ho nou, dat is niet de bedoeling. Ik zal even een nieuwe voor je pakken.” Hij graait de plastic buisjes en het potje bij elkaar en gooit ze in een nu nog vrij lege afvalbak. Het doet wat pijn in mij pyro-hart, maar er was ook niet zo heel veel meer aan te redden. In plaats van 1 nieuw cakeje krijg ik meteen een set van 4 (zo zitten ze ook verpakt). Dat is nog eens service.

Dan kan nu de eerste inventarisatie beginnen. Ik concludeer al snel dat er inderdaad het e.e.a. mist, maar dat zal zo wel binnen komen. Wat me echter verbaast is dat er wel al een van de twee Beyonders bij zit, maar dat die andere nog ontbreekt. Ik vraag dan ook maar vast of die nog zal komen of dat er ergens iets mis is gegaan. De conclusie is dat er iets mis is gegaan en dat het helaas bij een enkele Beyonder zal blijven. “Kijk maar even of je een mooie vervanger ziet.” is dan ook het verzoek. Normaal gesproken zou ik dat wat minder gevonden hebben, maar ik heb in ieder geval één Beyonder binnen en er staat hier eigenlijk nog wel heel wat moois om als vervanger uit te kiezen. Samen lopen we de producten af die achter de balie staan, tot we bij de Beroertjes van Marijn komen. Een flinke salutewaaier met goed hoog tempo. “Mag ik die als vervanger kiezen ja?” vraag ik met begerige ogen. “Jahoor, geen probleem, haha, dit wordt hem dus?” “Jazeker! Lijkt me een hele vette cake.” Eigenlijk ben ik hier wel zeer tevreden mee. Eerder in het jaar heb ik er nog over gedacht om hem bij Mega vuurwerk te bestellen maar heb het uiteindelijk niet gedaan. Toch heeft ie nu z’n weg naar mijn collectie gevonden. De cake wordt tussen de rest van het moois vandaan gehaald en ik zet hem bij m’n plastic tassen neer. Aangezien ik nog geen signaal heb gekregen dat het laatste deel van mijn bestelling al bereikbaar is besluit ik om dan maar even een praatje aan te gaan over vuurwerk, maar die kans krijg ik niet. Voordat ik zelf wat kan zeggen wordt mij medegedeeld: “Dan mag je ook wel vast je gratis vuurwerk kiezen. Je hebt voor een mooi bedrag besteld, dus je mag voor €20 nog wat uitzoeken.” Ik weet even niet wat me overkomt. Ik heb m’n vuurwerk voor zeer lage prijzen besteld, en daar komt dus nog eens gratis vuurwerk bovenop! Ik reageer dan ook verbaasd maar enthousiast op die mededeling en nogmaals bekijk ik alle mooie cakes. “De Heavy Legend 36, kan die er dan nog bij?” “Jahoor, kijk eens aan” En terwijl hij de cake overhandigt voegt hij er nog aan toe: “Als klanten zo blij zijn met een extraatje dan geven we het er met plezier bij.” Blij ben ik er zeker mee. Wat een fantastische ervaring is deze winkel. Op dat moment komen de volgende klanten de winkel binnen lopen. En hoe cliché het ook lijkt, het zijn een vader en zoon die samen vuurwerk komen halen. “Mooi op tijd, want hij was echt niet meer te houden!” zoals de vader van de ‘hij’ in die zin verklaart. “We hebben een bestelling geplaatst.” “Ah, dan zal ik eens gaan kijken hoe het er voor staat met de bestellingen.” En kleine minuut later komt dezelfde verkoper samen met nog een andere man de winkel weer binnen. Beide hebben ze een goed gevulde tas in hun handen. Een van de tassen is voor mij en wordt mij overhandigt door dezelfde man die mij net geholpen heeft. De andere is voor de vader en zoon en ik zie dat van beiden de ogen beginnen te glinsteren. Ze zijn vast niet alleen voor de jongere generatie zo vroeg hun vuurwerk komen halen… Na een korte controle concluderen beide afhalende partijen dat de bestellingen compleet zijn. Hoewel ik graag nog even rond was blijven hangen om verder te kletsen moet ik nu toch echt door naar de volgende winkel. Ik bedankt de twee heren dan ook hartelijk voor de fantastische service, wens ze een goede verkoop toe en sluit af met de woorden “Tot volgend jaar!” Terwijl ik mij met mijn drie overvolle tassen weer naar de uitgang begeef wordt er door de twee medeliefhebbers overlegd over welk gratis vuurwerk ze nog uit zullen zoeken. Bij de auto verdeel ik het vuurwerk uit de tassen over twee verhuisdozen. Die dozen heb ik speciaal meegenomen om de kleinere bestellingen te kunnen verwerken. Das een stuk handiger en stapelt beter dan al die vreemd gevormde tassen achterin de auto. Nog snel even een oliebolletje halen en dan weer door naar de volgende winkel. Het lijkt hier voor mijn gevoel wat langer geduurd te hebben, maar toch verlaat ik mooi op schema de 3e parkeerplaats.

De volgende stops die gepland staan bevinden zich allemaal redelijk dicht bij elkaar. Als eerstvolgende winkel staat nu Vuurwerk Giezen in Hoogkerk gepland, vlak tegen Groningen aan en nog geen 15 minuten rijden. Tijdens dat kleine kwartiertje rijden weet de zon zich boven de horizon uit te werken. Hoewel ik dat door de stadse aard van de omgeving waar ik mij in begeef niet direct kan zien, zie ik wel dat de wolken tijdens die zonsopgang de meest prachtige kleuren krijgen. Van fel roze tot oranje/geel. Het is een mooi spektakel om even mee tot rust te komen en de ervaringen van de afgelopen uren te laten bezinken. De teller staat nu op 3 winkels maar de compleetheid is officieel niet meer 100%. Echter heb ik voor de ontbrekende cake bij Onwijs vuurwerk een meer dan waardige vervanger gekregen en mocht ik bovendien nog gratis vuurwerk uitzoeken. Dat maakt dat ik zeker nog wel 100% tevreden ben! Uitkijkend naar wat de volgende winkel zal brengen vliegt het stukje rijden voorbij en al snel proberen een andere fietsenwinkel en de Welkoop mij te verleiden om daar mijn vuurwerk te gaan halen in plaats van bij Giezen, een paar honderd meter verderop. Ik betrap mezelf erop dat ik precies weet welk vuurwerk er bij die winkels te krijgen is. Niet interessant voor mij, de bestellingen die op mij staan te wachten bij Giezen zijn veel mooier. Wat die bestellingen nog een beetje extra mooi maakt, is dat er veel nostalgische producten bij zitten. Met als klapstuk toch wel het pijlenpakket Ceasars Gold, een mooi oud pakket uit de Diamond Collection. Met van klein naar groot rode, blauwe en paarse vuurpijlen (qua uiterlijk dan) waar ik vroeger uren naar heb zitten kijken in de foldertjes. Van de rest hoop ik dat het uiterlijk van wat ik besteld heb inderdaad overeen komt met de foto’s van de website, maar dat gaan we zo zien. Inmiddels rijd ik de straat binnen waar ik in 2016 ook al eens gereden heb (toen om een lading Ignition fonteinen op te halen). Bij veel vuurwerkwinkels is parkeren vrij eenvoudig; óf ze hebben een eigen parkeerterrein, óf er is alsnog parkeerruimte vlak voor de deur. Deze winkel ligt echter midden in een woonwijk en de enige mogelijkheid tot parkeren is dan ook langs de stoep aan een kant van de straat. In 2016 zorgde dat ervoor dat ik een flink eind verderop pas een plekje vond, maar dit jaar lijkt het rustiger te zijn. Zo’n 4 auto’s verwijderd van de voordeur is nog een stukje trottoirband zichtbaar. Daar kan ik mijn inmiddels toch wel flink volgeladen auto wel naast kwijt. Best fijn om wat dichterbij te staan. Het is niet zo’n hele grote hoeveelheid die ik hier op kom halen, maar je trekt toch altijd aandacht als je met vuurwerk door de straat loopt. Die aandacht kan ik, met een auto waarvan ik nu ik uitgestapt ben constateer dat hij achter duidelijk lager ligt dan normaal gesproken het geval is, eigenlijk niet zo goed gebruiken.

Met voor de 4e keer een stapel bestellijsten tussen duim en wijsvinger houdend loop ik de paar meter richting de winkel. Het begint inmiddels als routine te voelen, maar dan wel een routine die nooit zal vervelen. De deur gaat rinkelend open terwijl ik binnen kom in een zeer ruime showroom. Een wereld van verschil met de vorige winkel. Normaal gesproken worden hier fietsen verkocht, maar daar is weinig meer van terug te zien. Het grote winkeloppervlak is volledig omgebouwd voor de vuurwerkverkoop. Langs elke wand staan vitrinekasten met dummies, en ook de etalage voor aan de straat en een paar stellingen die midden in de winkel staan zijn met nepvuurwerk versierd. Uiteraard moet ik dat allemaal even bekijken voordat ik mijn bestelling op ga halen. Het eerste wat me opvalt in de vitrines is een doosje Happy Wonder van Broekhoff. Yes! Ze hebben dus inderdaad het prachtige nostalgische uiterlijk waar ik op had gehoopt. Dat is fijn, en geeft me hoop voor de rest. Na alle vitrines onderzocht te hebben stel ik vast dat ook de andere nostalgische producten het juiste uiterlijk hebben. Tijd dus om een paar bestellingen vol goede herinneringen af te halen! Het zijn er 3; eentje uit de vroege vogel verkoop, eentje uit de reguliere voorverkoop en nog een van de Black Friday actie, de Diamond Collection vuurpijlen (gecombineerd met 2 setjes Rocket Boom, ook bij Onwijsvuurwerk al besteld en inmiddels gehaald, maar het zijn nou eenmaal unieke pijlen waar je nooit te veel van kan hebben). Ik wacht even tot er iemand beschikbaar is om mij te helpen. Dat duurt omdat het niet super druk is en er veel medewerkers zijn slechts 1 klant. Ondanks de rust duurt het vervolgens na het overhandigen van mijn lijsten even voordat mijn tasjes op de afhaalbalie gelegd worden. Blijkbaar is het in de bunkers drukker dan het hier in de winkel is. Ach, er is genoeg te zien, ik vermaak me prima met het kijken naar het vuurwerk wat anderen al wel binnen hebben en krijgen. Na een minuut of twee rondkijken komt de jongedame, ik denk dat ze iets jonger is dan ik, die net vertrok met de woorden ‘ik ga ze even opzoeken’ terug met 3 tasjes vuurwerk. “Sorry dat ‘t effe duurde, ze waren nog niet helemaal compleet. Maar hier zijn je bestellingen, controleer maar even of inderdaad alles der bij is.”

De vuurpijlen zijn in ieder geval aanwezig zie ik, die steken duidelijk buiten de tas uit. Bij de verdere inspectie kom ik ook de Monster Ride tegen (de cakebox van Wolff, voor €35 aangeschaft in augustus) en 7 doosjes met elk 4 kleine fonteintjes, heerlijk om af en toe tussendoor te stoken en ook voor door het jaar heen mooi stookvoer. Voor de rest is het nostalgie. Diverse oude Proline potjes, 3 dozen met Astro eXtreme Crackers en, hmm, een modern doosje Happiness in plaats van de Happy Wonder. Ook het 100 schots Proline fluitcakeje blijkt te ontbreken. Daarvoor in de plaats is wel een of ander 100 schots fluitbakje van Weco aanwezig. Dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling. Op zich snap ik de omwisseling van de producten, de gemiddelde klant zal het niet zo veel uitmaken hoe een product er uit ziet. Voor mij is dat echter juist waar het om draait, eens kijken of ik alsnog de juiste producten mee kan krijgen. Ik kijk zoekend uit naar het meisje dat mij net geholpen heeft, maar die is even nergens te bekennen. Wel valt het een van de andere medewerkers op dat ik behoefte heb aan contact. “Ken ik je ergens mee helpen?” “Ja, ik heb een paar dingetjes besteld vanwege het uiterlijk, de Happiness en een fluitpotje, maar heb die met een ander uiterlijk gekregen.” Ik wordt wat verbaasd en vragend aangekeken. Blijkbaar snapt de, dit keer mannelijke, medewerker niet helemaal wat ik bedoel. Hij besluit het probleem dan ook over te dragen aan iemand anders. “Erik!? Bij deze jonge hier is ter iets niet helemaal goed gegaan met zen bestelling.” Na een klein overleg met Erik, die de chef van de winkel blijkt te zijn, is het probleem snel opgelost. Het fluitpotje wordt omgewisseld voor de juiste Proline versie en ook komen uit de bunker 4 losse Happy Wonder fonteintjes. Daar krijg ik nog het lege doosje uit de vitrine bij en zo is mijn bestelling weer compleet. Overcompleet zelfs, want ik mag het ‘verkeerde’ doosje Happiness ook gewoon meenemen. Het is een klein gebaar, maar het zegt veel over de manier waarop een winkel omgaat met haar klanten. Dat is ook goed terug te zien in de hoeveelheid mensen die besloten heeft hier vuurwerk te komen halen. Als ik met mijn nieuwe aanwinsten de winkel weer verlaat is het nog ongeveer even druk als toen ik binnen kwam. Dat terwijl er een hoop klanten geholpen zijn terwijl ik binnen was. Er zijn dus ook veel nieuwe klanten aangekomen in de tussentijd. Het loopt al goed, dit eerste uurtje van de eerste verkoopdag, ik ben benieuwd hoe dat op de volgende adressen zal zijn.

----Update 4----

Als ik na een paar meter weer bij de auto ben zet ik de tassen neer en gooi ik wat deuren open. De deken er even af en eens kijken waar ik alles kwijt kan. Het ligt eigenlijk al wel redelijk vol constateer ik. Fantastisch, het is een onbeschrijfelijk gevoel hoeveel adrenaline, kriebel, kruitkoorts en geluksgevoel er ontstaat als je na bijna een jaar wachten eindelijk weer zoveel vuurwerk achterin je auto ziet liggen. Aan de ene kant ben ik bang dat er een jaar komt dat het niet meer allemaal achterin past. Tegelijkertijd lijkt het me een geweldig moment om te constateren dat die laatste cake op schoot moet staan omdat er verder gewoon echt geen plek meer is. Dit jaar lijkt dat nog niet het geval te zijn. Een paar potjes kunnen nog bij een van de verhuisdozen in, de pijlenpakketten passen nog precies bij de reeds aanwezige pijlen tussen de achterbank en de voorste stoelen, de rest moet dan maar gewoon in het tasje ergens half tussen en half bovenop gezet worden. Ziezo, deken er weer over en klaar. Onder de deken zijn weliswaar wat onregelmatige vormen zichtbaar, maar dat mag de pret niet drukken. Zeer tevreden over wat ik tot nu toe opgehaald heb doe ik voorzichtig de deuren weer dicht. Nog 3 winkels te gaan voordat ik de auto bij mijn ouders thuis voor de eerste keer die dag leeg ga halen. 3 x een kleine hoeveelheid, 3 x puzzelen waar ik het zo onopvallend mogelijk kwijt kan in de auto… De eerste puzzel wordt de Sky Alert IV. Ik heb de Sky Alert III al binnen, maar ook de IV is een geweldig pijlenpakket dat hoog op mijn lijst stond dit jaar. Gelukkig kon ik het nog ergens vinden, maar ik heb er wel een hoop voor betaald. Met €2,50 per pijl is dit denk ik het duurste pijlenpakket wat ik ooit aan heb geschaft, maar ik was bang dat ik enorm spijt zou krijgen als ik niet nog 1 keer dit uitlopende pijlenpakket zou hebben. Het heeft wel even geduurd voordat het besluit tot bestellen definitief viel. Is dit het waard? Heb ik niet al genoeg mooie pijlen? Kan ik voor dat geld niet iets anders moois kopen? Halverwege december kwam ik de pijlen tegen, pas gistermiddag heb ik ze besteld in de webshop van de winkel in Tolbert die ze aanbood. Je kan beter spijt hebben van iets wat je wel hebt gedaan dan van iets wat je niet hebt gedaan. Zo is het gekomen dat het navigeren naar Tolbert nu de eerstvolgende opdracht voor mijn tomtom is. Ik had geen idee dat er een vuurwerkwinkel was, of überhaupt dat dat dorp bestond. Maar blijkbaar ligt het vlak langs de snelweg waarlangs ik toch al van plan was Groningen te verlaten. Deze winkel kon daardoor, zelfs zo kort voor de verkoopdagen, nog mooi in de afhaalplanning gepropt worden.

Voordat ik instap om daadwerkelijk die kant op te gaan kijk ik nog even snel om me heen of er geen nieuwsgierige blikken mijn kant op gericht zijn. Van sommige mensen heb je gewoon liever niet dat ze zien op wat voor schaal je je hobby uitoefent. Daarnaast zijn er uiteraard ook mensen die best wat belangstelling mogen hebben voor de idiote hoeveelheid vuurwerk die je als freak na een paar adressen achterin hebt liggen. Een aantal jaren terug was ik bij m’n laatste adres van mijn tocht door het Hoge Noorden bezig met het inladen van de bestelling toen ik achter me ineens een zeer verbaasde kinderstem wat hoorde zeggen. “Mam!” klonk het achter me. Ik voelde me om meerdere redenen niet echt aangesproken, maar had wel zo’n vermoeden wat er aan de hand was. Ik keek om en zag schuin achter me een jongetje staat. Met zijn ene hand trok hij aan de jas van zijn moeder. Zijn andere hand en beide ogen waren, vergezeld van een opengevallen mond, gericht op de achterbak van mijn auto. De moeder in kwestie, die samen met nog twee kinderen ook net het vuurwerk binnen had, werd wat ongemakkelijk van haar wijzende zoon. “Ja schat, ik zie het…” probeerde ze het af te wimpelen. Ik zag echter dat ze zelf ook een mooie verzameling vuurwerk achterin hadden liggen (weliswaar niet zo idioot groot als die van mij) en ben maar even een praatje met ze aangegaan. De jeugd vond het prachtig om even te kijken tussen wat ik allemaal mee had en in mijn gesprek met hun moeder begreep ik dat zij en haar vriend beiden steeds gekker aan het worden waren van vuurwerk. Elk jaar ging het budget een stukje omhoog en elk jaar werd het weer een stukje overschreden. Iets waar ik mij zelf natuurlijk helemaal niets bij kon voorstellen… Het scheelde dat dat op een industrieterrein was, en niet midden in een woonwijk zoals nu het geval is. Als ik volledig rondgekeken heb geloof niet dat er iemand iets kwaads in de zin heeft, en anders kan ik er verder eigenlijk ook weinig aan doen. Opgewekt stap ik weer in de auto en geef ik de volumeknop voor de zoveelste keer deze dag een zwaai. De stevige klanken van Fall Out Boy begeleiden mij terwijl ik Hoogkerk weer verlaat. “Light ‘em up” klinken de lyrics. Daar is het nog net wat te vroeg voor…

Met het pakken van de bestellijsten voor het vuurwerk wat ik zojuist ingeladen heb is net het einde van de stapel afhaalbewijzen in zicht gekomen. Althans, voor deze rit. Er liggen nu nog 4 papiertjes op de vloer tussen de zak pepernoten, flesjes water, een appel en de voorraad brood. Een van de papiertjes heb ik nu in Tolbert nodig, de overige 3 bij 2 winkels in Friesland. Van grabbelen, graaien en zoeken is dus niet echt meer sprake. Ik pak dan ook zonder veel omhaal het benodigde A4tje van de vloer. Playlist weer op pauze, deur open, deur dicht, auto op slot en naar binnen bij alweer de 5e winkel van de dag. En dat om 9 uur in de ochtend… Ik begin inmiddels best trek te krijgen ook eigenlijk. De oliebol van eerder deze ochtend heeft wel wat gedaan voor de vulling, maar een paar boterhammetjes gaan er zo nog wel in. Tijdens de volgende etappe maar even wat eten, eerst eens deze winkel bewonderen. Dat er daadwerkelijk wat te bewonderen valt blijkt al snel nadat ik binnen ben. De drukte is het niet, want ik ben na binnenkomst de enige klant in de winkel. Wel kijk ik met steeds groter wordende verbaasde ogen naar de steeds grotere hoeveelheid nostalgische producten die ik kan onderscheiden naarmate ik dichter bij het afhaalgedeelte kom. Dat is nog zo’n 15 meter lopen door de winkel. Die is slechts voor een klein deel ingericht voor vuurwerk en doet verder nog gewoon als fietsenwinkel dienst. Het is geen gigantische afstand die ik afleg maar het geeft me wel een mooie eerste indruk van de mooie spulletjes die achter de balie staan. Ook als ik eenmaal bij de balie ben kan ik mijn ogen nog even de kost geven, want ik zie niet direct iemand bij wie ik mij kan melden. Op de website stond een mengelmoesje van wat producten van Katan, Vulcan, GBV en ik geloof ook nog een of twee andere importeurs. Ik zie nu vooral GBV staan, Proline om precies te zijn. Een lichte paniek slaat toe, gevoed door de verzamelwoede die sinds een paar maanden steeds sterker begint te worden. Ik zie namelijk een redelijk aantal cakes waarvan het me best wel leuk lijkt om ze aan mijn nostalgiecollectie toe te voegen! Best wel leuk. Tja, maar is het ook leuk genoeg om ze aan mijn collectie toe te voegen? Best wel duur ook eigenlijk, dus laat ik het toch maar niet doen. Dan valt mijn oog ineens op een ander hoekje met producten. PROLINE MINI!!! De echte ouderwetse Proline Mini, het fonteintje wat grondbloemen uitspuwt, die moeten flink oud zijn inmiddels. Een uniek product. 3 voor €5, dat is wel een prijs waarvoor ik er 3 mee wil nemen. Of meer? Maar zijn ze wel echt zo leuk als ik me denk te herinneren? Ik begin te twijfelen en opnieuw slaat er zo’n onverklaarbare paniek toe. Het is een bizar gevoel eigenlijk, dat je je over zoiets zo druk kan maken. Maar goed, dat is nou eenmaal hoe het gaat als je ergens zo vol overgave mee bezig bent. Zorgen om onbenullige dingetjes en onrust om redenen waar 99% van de mensen je gek voor zou verklaren. Wat moet ik nou…

Op dat moment wordt ik opgeschrikt uit mijn gedachten. “Hé, kan ik je ergens mee helpen?” Mijn gedachten zijn snel gegaan, in de kleine minuut dat ik het een en ander aan het overpeinzen was heeft iemand in de gaten gekregen dat er een nieuwe klant in de winkel is. “Ja, ik kom het pak Sky Alert 4 ophalen wat ik besteld had. En ik denk dat ik ook nog wat andere dingetjes mee wil, maar daar ben ik nog niet helemaal uit.” “Ah, dan zal ik eerst de pijlen even voor je ophalen, denk er maar effe over na.” Terwijl hij naar achter verdwijnt hak ik toch al vrij snel de knoop door, het blijft bij 3 Proline Mini’s. 1tje voor de verzameling en 2 om af te steken, das eigenlijk ook wel genoeg. Weer eens verder kijken wat er nog ligt. Ow wow, ook nog Asian Fountains! De mooie ouderwetste blauwe GBV fonteintjes, daarvan moet er ook een pakje bij. En verder? Hé, nog twee soorten oud kindervuurwerk, Ghost Light en Crackling Cracker, die moeten er ook maar bij. Kijk, zo komen we ergens. In de korte tijd die het duurt voordat mijn pijlen binnen gebracht worden heb ik een hoop knopen doorgehakt. “Het was goed dat je alvast besteld had!” zegt de vriendelijke man die binnenkomt met mijn vuurpijlen. “Heb er naast deze nog maar 1 van liggen.” Zijn opmerking geeft me het idee dat er niet veel online besteld wordt. Waar het precies aan ligt weet ik niet, maar die uitspraak doet me vermoeden dat het hier een uitzondering is dat er van de voorverkoop gebruik wordt gemaakt. “Ben je er al uit wat er nog bij komt?” “Ja, zeker.” antwoord ik. Ik noem mijn lijstje op, reken de bijgekomen spulletjes af en loop met de prachtige nieuwe aanwinsten weer de winkel door richting de deur. Onderweg twijfel ik nog heel even. Nog meer Proline Mini? Nee, ’t is goed zo. Eens kijken waar ik dit kwijt kan in de auto. Met in de ene hand m’n pijlenpakket en in de andere hand het tasje met losse spulletjes open ik de deur van de winkel met m’n ellenboog. Bij de auto, die vlak naast de deur staat, leg ik alles even neer om vervolgens te kijken waar ik het kwijt kan. Veel keus is er niet meer. Kleed opzij, spullen bovenop de rest en kleed er weer overheen, op naar het volgende adres.

De volgende stop is er eentje waarbij ik weer even tot rust kan komen, het is namelijk een familiebezoek. Traditiegetrouw bezoek ik sinds ik tijdens de afhaaldagen een rondje Friesland en Groningen maak mijn oma die in Drachten woont. Gedurende het jaar krijg ik als ik op bezoek ben ook altijd weer de vragen: ‘heb je al vuurwerk besteld?’ en ‘kom je weer langs aan het einde van het jaar?’. En uiteraard is het antwoord dan altijd ja. Zonder dat bezoekje, soms wat langer en soms wat korter, afhankelijk van hoe soepel het loopt met de planning, is mijn vuurwerk/oud&nieuw beleving niet compleet. En dus rijd ik nu, regelmatig broodjes uit de broodtrommel vissend, in westelijke richting op de A7. Het is duidelijk merkbaar dat de auto inmiddels bijna 25 kg… …zwaarder is geworden en bij elke oneffenheid in de weg hoor ik achterin van alles rommelen en langs elkaar schuiven. Zo nu en dan klinkt er een wat harder geluid als er iets op een wat definitievere plaats terecht komt. De aanwezigheid van het vuurwerk is verder ook duidelijk te ruiken, de auto is gevuld met de onmiskenbare geur van kruit. Kruitsnuivend en luisterend naar het gezellige geschuif van het vuurwerk rijd ik na wederom een rit van ongeveer 15 minuten een vertrouwd uitziende straat in. De verkeersdrempels die bezoekers van de straat ontmoedigen om er harder te rijden dan toegestaan laten alle boxen, cakes, fonteinen en pijlen nog wat extra schudden. Rustig remmend kom ik voor het zoveelste jaar op rij tot stilstand voor het huis van mijn oma. Als ik uitstap hoor ik dat het al lekker knalt hier in de omgeving, een groot deel van de jeugd heeft blijkbaar de single shots binnen. Er zullen ongetwijfeld mensen over klagen en de overlast aanhalen om een vuurwerkverbod te krijgen. Maar ach, zeurende mensen hou je altijd, ik vind het geknal pure sfeer geven en voel ineens heel sterk de behoefte om zelf ook wat af te steken. Zal ik…? De hoeveelheid vuurwerk achterin de auto houdt mij tegen. Beter niet te veel aandacht mijn kant uit. Laat ik maar eens gaan kijken hoe het bij mijn oma is.

Zoals verwacht is het ouderwets gezellig en de tijd vliegt dan ook voorbij. Na de standaard vragen over vuurwerk beantwoord te hebben en bijgepraat te hebben over wat er allemaal nieuw is, is het alweer tijd om te gaan. De volgende winkel verwacht mij over ongeveer een half uur. Ik zeg m’n oma dag, stap in de auto en wil net wegrijden als ik gebeld wordt. “Kijk ff je whatsapp, ik heb een heleboel mooi spul gevonden!” Het is een medeverzamelaar die grotendeels dezelfde dingen verzamelt als ik. “Jo, ik ga er straks ff naar kijken.” reageer ik op z’n verzoek om door te geven wat ik er interessant van vind. Hij gaat bij die winkel later vandaag nog een keer langs en kan dan dus het e.e.a. voor me meenemen. “Moet nu eerst ff door naar de volgende winkel, spreek je later wel ff uitgebreider.” We hebben het nog even heel kort over hoe fantastisch deze dagen zijn en dan doe ik een tweede poging om weg te rijden. Deze keer lukt het ongestoord en om 5 over 12 verlaat ik Drachten, op naar Joure! Opnieuw dreunt de muziek flink door de auto. En opnieuw verhoogt die muziek het sfeergevoel. Veel van de nummers die in de lijst staan zijn voor mij inmiddels onlosmakelijk verbonden met vuurwerk. Deels zijn nummers er bij gaan horen omdat ik ze simpelweg elk jaar draai sinds ik deze lange ritten maak om m’n vuurwerk te halen. Deels hoorden ze er voor die tijd echter al bij, en ik wist de eerste jaren niet direct waarom dat eigenlijk zo was. Op een bepaald moment begon ik toch een patroon te ontdekken in een aantal platen die me om een of andere reden dat fijne oud&nieuw gevoel gaven. Het bleken allemaal platen te zijn die eind 2007 en eind 2008 veel gedraaid werden op Slam FM. Laat dat nou net het radiostation zijn waar ik enorm veel naar luisterde tijdens het op mijn slaapkamertje doorbladeren van alle vuurwerkfoldertjes, in de eerste twee jaar dat de kruitkoorts mij als klein jochie echt te pakken kreeg. Dat inzicht heeft me nog een hoop meer nummers doen ontdekken die dat nostalgische ‘niks-aan-de-hand-lekker-vuurwerk-afsteken-gevoel’ naar boven brengen. En zo komt het dat Guru Josh uit de speakers schalt terwijl ik de A7 opdraai.

Bij Joure raakt de tomtom even in de war. Het is hier flink veranderd sinds vorig jaar, van de oude 5-baans rotonde is niets meer terug te zien. Een paar vloeiende bochten en viaducten zijn er voor in de plaats gekomen. Gelukkig heb ik ondanks de vuurwerkgekte die rondzwerft in mijn hoofd nog net genoeg gezond verstand over om in plaats van de tomtom de borden te volgen. Al snel rijd ik vanaf de afrit (volgens de navigatie een weiland onderbroken door een sloot) weer een ‘oude’ weg op en wordt ik het laatste stukje feilloos naar de Firmawei 6A geleid. Vuurwerkparadijs Joure! Voorheen nog Vuurwerkparadijs Lemmer, maar die naam hebben ze dit jaar bij hun verhuizing naar Joure logischerwijs aangepast. Herkenbaar is het winkel nog steeds. Een enorme vuurpijl op de gevel van het gebouw laat niets aan de verbeelding over, hier wordt vuurwerk verkocht! Ik moet even zoeken naar een parkeerplekje, en vind er uiteindelijk een daar waar iemand net weg rijdt. Aan de aanwezigheid van de vele auto’s rond de ingang van het terrein van de winkel te zien zal ik zo niet de enige zijn in de winkel. Wel ben ik de enige in de winkel die pakjes Maxi Jumping Jacks op gaat halen. Daar heb ik namelijk de volledige voorraad van 7 pakjes van gekocht zodra de webshop open was! Hoe het mogelijk is dat dit zoveel jaar in de bunkers rond heeft gezworven weet ik niet, maar na dit jaar is dat in ieder geval over. De prachtige ouderwetse pakjes krijgen een mooi plekje in mijn nostalgieverzameling en in die van de medeverzamelaar waar ik een half uurtje terug contact mee had. Naast de Maxi Jumping Jacks heb ik nog meer mooi spul besteld waar ik echt zeer tevreden over ben. Sowieso ben ik met alles wat ik besteld heb wel erg blij, maar om een of andere reden ben ik nog nét iets trotser op mezelf voor wat ik hier besteld heb. Het gaat deels om een F1 truck en Chinees rotje A, B en C die ik voor mijn verzamelcontact heb besteld. Daarnaast voor mezelf nog twee keer de Dutch Delight van Royal, nog een mooie waaiercake voor weinig geld, een paar doosjes Piccolo Pete Whistle, een nostalgische fontein en maar liefst 8 keer de Firefly Fountain van Schuurmans/Vulcan.

8 keer ja, want eerder dit jaar kwam ik er achter dat dat de mooiste fontein was die ik tot dan toe gezien had. Dat ontdekte ik met het afsteken van een fontein uit een dummypakket wat geen dummypakket bleek te zijn nadat ik het van de winkelier meegekregen had om aan mijn nostalgieverzameling toe te voegen. Ik wist totaal niet wat ik kon verwachten maar werd zo geweldig blij van de effecten in die fontein dat ik hem gewoon nog een keer MOEST hebben. En toen begon de zoektocht, want het ging om een fontein uit een pakket van jaren geleden die bovendien in dat pakket een andere naam leek te hebben gekregen dan de variant die naar mijn redenatie ook wel ergens los te koop moest zijn. Of in ieder geval moest zijn geweest. En zo begon de zoektocht naar welke fontein dit toch geweest zou kunnen zijn. Na 2 uur filmpjes kijken van fonteinen van vroeger kwam ik hem eindelijk tegen! Een fontein die in 2006 op de markt was gebracht, en dat hield in dat ik hem nergens meer kon vinden in een webshop. Echter, Schuurmans en Vulcan kennende zouden er ook omlabelingen van moeten bestaan, en wellicht dat een omlabeling nog wel ergens te krijgen was. Dus ging de zoektocht verder. 3 avonden en tientallen filmpjes later was het eureka moment eindelijk daar. De Firefly Fountain uit 2012 is een omlabeling, en nog belangrijker, te krijgen bij zelfs meerdere van de winkels waar ik al langs ga! En dus, om er zeker van te zijn dat ik deze fontein de komende jaren kan afsteken, heb ik er maar 8 besteld. Het effect? Eerst prachtig goud wat er zo zacht en fijn uit ziet dat je de neiging krijgt om het aan te raken. Daarna achtereenvolgens rode, groene en gele ‘jellybean’ effecten die naadloos in elkaar overgaan. Een prachtig stukje vuurwerk. Ik blijf het toch mooi vinden hoe ik zo’n klein product net zo erg waardeer als de grote boxen. Het is de balans van alles die uiteindelijk maakt dat ik de perfecte collectie bij elkaar heb.

Me verheugend op het in ontvangst nemen van het volgende stukje van die gebalanceerde collectie verlaat ik weer eens de auto, een enkele bestellijst eenzaam achter latend op de vloer. Ik kom binnen door een felrode deur die toegang geeft tot een hele brede showroom. Over de gehele breedte van die showroom loopt een toonbank voorzien van kassa en glazen bovenkant. De toonbank is rijkelijk gevuld met vuurwerk (deels echt zo te zien). Daarnaast staan er langs de lange wanden van de showroom de nodige stellingen met vuurwerkdummies. Er zijn zoals verwacht meerdere mensen binnen, maar niet zo veel als ik op basis van de auto’s buiten verwacht had. Gelukkig ben ik niet meteen aan de beurt, wat me de gelegenheid geeft om even rond te kijken. Ik zie een aantal producten staan die ik al heb besteld maar kom ook nog een hoekje tegen met wat oudere dingen die nog niet op internet stonden. Eens kijken of daar wat leuks tussen zit. Terwijl ik op mijn gemakt door het glas van de toonbank sta te kijken naar wat daar onder voor moois ligt vang ik een gesprek op wat zich naast mij ontwikkelt. “Ik zoek een pear moaie vuurpijlen mei grutte siereffecte.” meldt een van de klanten aan een verkoopster met een duidelijk Fries accent. “Kun je me wat oanraden?” De verkoopster slaakt een duidelijk hoorbare zucht en kijkt even rond. “Tja, dit zijn pijle.” zegt ze, wijzende op een dummypakket vuurpijlen wat aan de muur hangt. Na die mededeling volgt een kort gesprek waaruit duidelijk blijkt dat de kennis van de verkoopster ook echt niet veel verder gaat dan dat. De klant probeert nog wat meer informatie over het pakket te krijgen maar krijgt wat antwoorden waar hij duidelijk niet zo veel mee kan. Het is een wat ongemakkelijke situatie, die ik voor de verkoopster nog wat ongemakkelijker besluit te maken door me er mee te bemoeien. “Dat zijn wel leuke pijlen op zich, maar voor dat geld kun je beter deze nemen.” Ik wijs naar een mooi pakket met 20 grams pijlen die een stuk beter zijn dan het pakketje met floppijlen wat de verkoopster toevallig als eerste pijlenpakket zag hangen. “Het zijn wat minder pijlen maar ze zijn wel een stuk mooier.“ ”Ah, dankjewol! Dat klinkt goed, dan gean ik die moar kieze!” reageert mijn medeklant. Hij is duidelijk blij met het wat specifiekere en overtuigendere advies.

Terwijl hij zijn bestelling verder gaat afhandelen wordt ik er door een andere verkoopster op geattendeerd dat ik aan de beurt ben. “Super, ik kom deze bestelling ophalen en zag nog een mooi potje liggen wat ik ook graag nog mee wil nemen.” “Oké, welk potje had je er bij gewild?” Het potje van €3,50 wordt ingevoerd in het bestelsysteem waarna ik €4,50 af moet rekenen. “Huh, hij was toch een euro goedkoper?” “Het systeem rekent ook de verpakkingskosten, daar kan ik niets aan doen.” “Hmm, maar hij kan toch gewoon bij de rest er bij?” “Ik kan er verder niets aan doen.” “Hmm.” reageer ik voor de tweede keer. Toch reken ik de extra euro maar gewoon af. Het is een beetje flauw dat het zo moet, maar ik ga m’n goede humeur ook niet verpesten door een discussie met iemand die geen zin heeft om mee te denken. Ik krijg netjes de bon van m’n tweede bestelling en stap even aan de kant om andere klanten de ruimte te geven terwijl mijn bestelling gehaald wordt. Ondertussen bewonder ik de bon die ik gekregen heb. Inderdaad, een euro verpakkingskosten. Het houdt wel in dat ik nog een extra vuurwerkbril en aansteeklont krijg. Hoewel ik me afvraag of dat daadwerkelijk zo zal zijn. Een paar tellen later komt mijn bestelling de winkel binnen. Een grote goed gevulde tas, met bovenop het potje wat ik net besteld heb. “Bedankt! Ik zal even controleren of alles er bij zit.” Ik merk al dat het een uitdaging gaat worden om alles zo weer in de tas te krijgen, hij zit goed vol. Het is zo’n ongemak waar je als vuurwerkliefhebber juist vrolijk van wordt. Heerlijk, een tas waar je verplicht een hand onder moet houden omdat de handvaten anders scheuren. Ik zet de tas neer op een tafel die bedoeld lijkt voor het controleren van bestellingen en haal hem redelijk snel leeg. Alle producten kunnen netjes afgevinkt worden op de lijsten. Alle producten, behalve die vuurwerkbril en het aansteeklont. Nee, ik heb geen zin in discussie, maar ik heb wel principes. “Ik mis bij een bestelling nog de bril en het aansteeklont.” meld ik dan ook met mijn liefste glimlach. Met een lichte zucht worden die nog voor mij gepakt en aan mij overhandigt. Tegen verwachting in gaat het inpakken vrij soepel en houdt ik zelfs meer ruimte over dan ik eerst had. De extra bril en aansteeklont passen er dus makkelijk bij. Als ik klaar ben voor vertrek komt er net iemand de winkel binnen. Ik grijp het moment aan om van de nog openstaande deur gebruik te maken en met een hand aan het handvat van de tas, een hand onder de tas en een schouder tegen de door een trekkende veer al weer wat dichtere deur stap ik naar buiten. Kort evalueer ik even of ik na deze wat mindere ervaring volgend jaar nog terug wil komen hier. Ja, is de conclusie toch al snel. Prima prijzen, leuke producten en snel geholpen. Hoewel de service in de winkel dit jaar wat minder was, was die vorig jaar uitstekend, over 366 dagen sta ik hier dus waarschijnlijk wel weer op de stoep.

Het is even puzzelen om mijn nieuwste aanwinsten kwijt te raken. Ik wil toch graag wat zicht naar achteren houden in mijn binnenspiegel. Hier en daar verschuif ik wat en lukt het me om nog een paar dingetjes kwijt te raken in een van de reeds aanwezige tassen. De rest verdeel ik maar zo egaal mogelijk over de top van de berg. Het valt me niet tegen op zich, maar ik vind het tegelijkertijd niet erg dat er bij de volgende en tevens laatste winkel van deze rit maar 1 klein product op me staat te wachten. Hoe zit het eigenlijk met de planning? Ah, het tijdvak van een kwartier waarin ik die bestelling op zou moeten halen is net begonnen. Prachtig. Met nog 5 minuten rijden tot de laatste winkel ga ik dat redden. Best netjes, ik ben zelfs na 8 adressen nog prachtig op schema voor de 9e. Klep dicht, deur open, instappen, deur dicht, navigatie op het volgende adres, auto starten, 1e versnelling, draaien, achteruit, andere kant op draaien, 1e versnelling, een draai aan de volumeknop, 2e versnelling en ik ben weer onderweg. De serie handelingen is inmiddels een automatisme geworden. Een kuil in de weg doet het vuurwerk achterin even schudden, maar alles blijft redelijk op zijn plek liggen. Veel kanten kan het niet meer op inmiddels. Een aantal bochten, kuilen, drempels, stukjes asfaltweg en stukjes klinkerweg verder ben ik alweer bij de volgende winkel. Eentje waar ik nog niet eerder geweest ben, maar waar ik de Amazon van Marijn toch niet kon laten liggen… Na een paar filmpjes gezien te hebben was hij op mijn lijstje gekomen, en zoekende naar interessante producten bij winkels op de route kwam ik de Amazon tegen bij Vuurwerk Outlet Joure. De webshop had geen minimum bestelbedrag, wat ertoe geleidt heeft dat ik er de kleinste bestelling ooit geplaats heb, met een totaalbedrag van €7,99. Oké, helemaal waar is dat niet, want ik heb een aantal jaar terug bij Patrick in Huizen ook een kleine bestelling geplaats, van 1 pakje Crazy Tails, maar die werd wel toegevoegd aan de grotere bestelling. Veel meer tijd om na te denken over kleine bestellingen heb ik niet, want terwijl ik de bocht om draai komt de fietsenwinkel waar ik moet zijn al in zicht. De 3e fietsenwinkel van de dag, hoe zit dat eigenlijk met fietsenwinkels en vuurwerk? Om een of andere reden gaat dat vaak hand in hand, dat is misschien nog wel eens leuk om uit te zoeken. Maar eerst nog maar eens een van die combinaties van fietsen- en vuurwerkwinkel bezoeken. Ik draai het door een strookje gras van de straat gescheiden stuk klinkers op wat de parkeerplaats van de winkel vormt. Het is druk maar en zijn nog een paar plekjes vrij. Op het vrije plekje wat me het meeste aanspreekt zet ik de auto neer. De laatste bestellijst verdwijnt van de vloer, mijn lichaam verlaat de auto terwijl mijn gedachten al bijna in de vuurwerkwinkel zijn en met een routinebeweging geef ik de deur van de auto een preciés hard genoege zet om dicht te gaan. Oefening baart kunst, en mogelijkheden tot oefenen heb ik deze dag inmiddels genoeg gehad.

Doordat het buiten inmiddels wat grauwer is geworden valt het extra op dat het in de winkel enorm licht is. Een klein stukje van de grote winkel is ingericht voor het afhalen van vuurwerk. Daarbij heeft de focus duidelijk gelegen op een effectieve afhandeling van alle klanten. Het is hier ruim, ongezellig en saai, deels doordat er slechts een beperkte hoeveelheid dummies is uitgestald. Althans, zo lijkt het in ieder geval door de ruime indeling. Ook het afhalen van de bestelling gaat weinig sfeervol, maar zeker effectief. Ondanks dat de vuurwerkliefhebbers in redelijke getalen aanwezig zijn heb ik een paar minuten na binnenkomst mijn bestelling al in handen. Een snelle blik in de tas is genoeg om te bevestigen dat hij compleet is, zelfs mét bril en aansteeklont. Hmm, oké, nou, dan ga ik maar weer. Met een enigszins beduusd gevoel over deze soort van anticlimax van de rit loop ik weer richting de uitgang en vervolgens door naar de auto. Daar verdwijnt op slag het beduusde gevoel als ik de auto weer open gooi, zoekende naar een plaats voor dit laatste tasje. De t****… Wat een gigantische hoeveelheid vuurwerk! Mijn mondhoeken gaan omhoog, m’n tanden komen in aanraking met de buitenlucht en vervolgens begin ik in mezelf te grinniken. Ik moet me zelfs inhouden om niet in luid lachen uit te barsten. Niet normaal meer dit, heerlijk, wat een fijne hobby!!! Dit wordt met afstand de grootste collectie die ik tot nu toe gehad heb, het is enorm uit de hand gelopen met bestellen. Is meer vuurwerk ook meer beter? Voor mij tot nu toe wel. Dit wordt naar schatting het eerste jaar dat ik echt constant met kwalitatief vuurwerk door kan stoken van 18:00 tot 02:00 en ik verheug me er enorm op! Maar om dat daadwerkelijk te bereiken moet ik nog wel het een en ander ophalen. Er staat, verspreid over 3 winkels, nog een leuke hoeveelheid vuurwerk op me te wachten. Om die later vandaag op te kunnen halen moet ik echter eerst weer even bij mijn ouders langs. In de eerste plaats om de auto leeg te ruimen, in de tweede plaats om de nieuwe bestellijsten op te halen. Op naar Hoorn dus. Deze laatste bestelling? Ach, ik zet hem wel op de vloer bij de bijrijdersstoel. Dan kan de leegte die is ontstaan door het ontbreken van afhaalformulieren een beetje opgevuld worden. Daar gaan we weer, starten, schakelen, draaien, en daar ga ik weer. De eerste en grootste lading is binnen, maar het kriebelt alweer enorm om de volgende winkel te bezoeken!

----Update 5----

En daar rijd je dan. Een ‘explosief op wielen’. Ik gok dat dat is hoe de media mij zou omschrijven. Als vuurwerkliefhebber weet ik echter wel beter, maar 1 x per jaar zit ik met zo comfortabel gevoel in de auto als nu. Regelmatig kijk ik even kort achterom. Hoewel ik weinig anders zie dan wat onregelmatige vormen onder een deken, leidt de gedachte aan de potten en pijlen die verantwoordelijk zijn voor die onregelmatige vormen steeds weer tot een brede glimlach. Mijn reis verloopt soepel. Sneek, Bolsward, en dan de Afsluitdijk op. Den Oever, dan een stuk niets, en dan, Middenmeer. Middenmeer, daar waar een beruchte fietsenwinkel elk jaar een soort van loterij houdt. Je koopt een lot ter waarde van het vuurwerk wat je wilt hebben, en vervolgens is het duimen dat je dat stuk vuurwerk ook daadwerkelijk mee naar huis krijgt. Met andere woorden, je kan hier wel een bestelling plaatsen van tevoren, maar de kans dat die compleet is met afhalen is nihil. Ik heb een aantal jaren best geluk gehad en voor hele lage prijzen erg leuk vuurwerk kunnen scoren. Vorig jaar was het echter mis. Na 1,5 uur wachten kreeg ik ongeveer de helft van de door mij bestelde producten. Toen heb ik besloten: volgend jaar niet weer. En hoewel ik dit jaar zeker de site weer heb bekeken en daardoor wel in de verleiding ben gekomen, heb ik me aan mijn besluit gehouden en niets besteld. Afslag Middenmeer. Alsof een magneet de auto de snelweg af trekt rijd ik afrit op. Toch even kijken…

Het is druk, dat is al snel duidelijk door de moeite die het me kost om een parkeerplekje te vinden dat enigszins in de buurt is. De rij staat nog niet tot buiten, maar op het moment dat ik binnenstap zie ik dat dat niet veel meer scheelt. De wachttijd? Ik gok zo’n 1,5 uur. Je moet er wat voor over hebben om hier je vuurwerk te halen… Dat heb ik in ieder geval niet, dus ik sluit niet aan in de rij maar loop hem voorbij. Het is een beetje proppen tussen de mensen door, maar ik kom uiteindelijk redelijk vooraan terecht om daar te mogen bewonderen wat er allemaal uitgestald staat. Een groot assortiment hebben ze hier in ieder geval, en er zitten leuke producten tussen voor echt goed prijzen. Maar het blijft de vraag of ze het daadwerkelijk hebben liggen op dit moment, en 1,5 uur wachten, neuh, dan gaan we niet doen, en past bovendien niet binnen de planning. Ik draai me weer om, en verlaat de winkel met een tevreden gevoel. Goed dat ik hier niet besteld heb dit jaar. Snel door naar huis.

Het is inmiddels rond 1 uur in de middag. Na de rush van vanochtend wordt het nu even relatief rustig. Nog drie winkels te gaan, waarvan een rond half 3 en op relatief korte afstand van mijn uitvalsbasis. De andere twee winkels staan voor vanavond gepland en vereisen een tochtje naar Almere. Maar eerst dus nog even naar m’n ouders. Luidkeels meezingend met de muziek die zo hard staat dat ik m’n eigen (waarschijnlijk uitermate valse) tonen toch niet kan horen rijd ik 20 minuten na vertrek uit Middenmeer Hoorn binnen. Met zeer veel zorg trotseer ik de drempels die toegang geven tot de straat van mijn ouderlijk huis en na slechts wat licht protest van de vering kom ik rustig voor de voortuin tot stilstand. Even mijn vader vragen of hij de achterdeur open zet, dan kan ik net als vorige jaren iets ongeziener de inhoud van de auto verplaatsen naar de logeerkamer. Laten we het er op houden dat ik daar voorkeur aan geef omdat ik sneller werk als er niet zo veel mensen mee kunnen kijken. En snel werken doe ik vervolgens dan ook. Het is heel wat keren heen en weer lopen vanaf de achterbak, de twee rechter zijportieren en een linker zijportier, maar toch staat binnen 10 minuten de volledige lading in de woonkamer. Stap 1 van de versjouwing is compleet. Stap 2 is het naar de logeerkamer brengen van alle dozen, tassen, en enkele losse producten die vanwege de beperkte ruimte in de auto in de opengebleven gaatjes gepropt waren. Dat betekent dat alles nu een trap op moet. Vuurwerk slecht voor je gezondheid? Ik geloof er niets van. Er zijn weinig dagen waarop ik zo veel beweeg als de dagen dat ik met vuurwerk bezig ben. Naast het sjouwen van vandaag volgen nog twee dagen waarop ik elke 5 minuten een trap op of af loop om iets met het vuurwerk te doen. Met als klapstuk de avond van 31 december, waarop ik vrijwel geen moment stil zal staan. Bovendien is geluk gezond, en ondanks het harde werken word ik van al dat vuurwerk uitermate gelukkig. Een aantal calorieën en de nodige zweetdruppels later is de woonkamer weer leeg. De auto kan weer voor het huis gezet worden. Daarbij kan ik dan meteen de bestellijsten voor de laatste drie winkels wel in de auto leggen, zodat ik dat in ieder geval niet meer vergeet. Of trouwens, hoe laat is het? Ah, alweer tijd voor de volgende winkel. Meteen maar door dan. “Papa, ga je mee?”. Het antwoord klinkt bevestigend, en samen lopen we via de achterdeur en de tuin door de poort naar de auto. Ik uiteraard met die stapel bestellijsten.

Eigenlijk had ik niet verwacht dat m’n vader mee zou gaan, ik bedacht me ook pas op het laatste moment dat dat wel gezellig zou zijn. Maar na de eenzame doch fantastische kilometers van de ochtend is het wel leuk om nu iemand naast me te hebben zitten. Vooral voor mij, wat ik heb nu een toehoorder die nergens heen kan om aan mijn verhalen van de ochtend te ontsnappen… Honderduit vertel ik over de enorme duisternis die ik tegen ben gekomen, de verschillende soorten verkopers waarmee ik te maken heb gekregen en de hoeveelheden vuurwerk die ik andere mee zag nemen. Dat laatste doe ik in een poging om mijn collectie wat te relativeren, maar ik betwijfel of dat lukt. Gelukkig voor m’n vader is het maar een kort stukje rijden en na 20 minuten parkeer ik de auto op enkele tientallen meters afstand van de ingang van Meilink Vuurwerk, de 11e winkel van de dag.

Voordat we uitstappen is m’n hand uit automatisme reeds onderweg naar de stapel bestellijsten. Hoewel er hier 3 verschillende stukjes bestelling op me staan te wachten heb ik maar 1 formuliertje nodig, de andere twee delen van de bestelling zijn op een andere manier geregeld. Wederom zijn het stuk voor stuk producten waar ik enorm naar uit kijk die ik hier op ga halen. Het ene formuliertje is voor de WCKD Warlord die ik naar aanleiding van de demo van Magnum vuurwerk gewonnen heb. Daarnaast staan er nog 15 2” Fall Out’s en een Head Hunter op me te wachten, via een privébericht besteld tijdens de openingsactie van Magnum omdat ze de shop toen nog niet klaar hadden. Tot slot liggen er 20 pakjes Bugano Lady Crackers voor me klaar, vorig jaar reeds besteld tijdens de open dag die toen bij Meilink georganiseerd werd. Tijdens de daarbij horende bunkertour kwam ik in de bunker een doos tegen met een flinke hoeveelheid van die leuke matjes. De open dag was echter georganiseerd op de zondag (30 december) die toen de verkoopdagen onderbrak. Ik kon de ladycrackers daardoor niet meteen meenemen. De 31e had ik vervolgens geen tijd, en dus had ik ze maar vast gereserveerd voor dit jaar. Ik kom dus vandaag onder andere m’n vroegste bestelling ooit afhalen. We stappen naar binnen in de met draken aangeklede winkel. Net als vorig jaar ziet het er weer gezellig uit hier. Gewoon zo’n winkel waar je binnenkomt en vanwege de sfeer meteen tevreden bent dat je die winkel uitgekozen hebt om je vuurwerk te halen. Al snel word ik herkend door een van de twee dames (moeder en dochter) die deze winkel runnen. Vorig jaar maakte ik wel indruk doordat ik de allergrootste box in de winkel kwam halen. Die had ik bovendien gewonnen met een actie van Broekhoff, wat het nog wat specialer maakte. Daarnaast was ik dus op de open dag, waarop ik met de jeugd die in grote getalen aanwezig was mijn kennis over vuurwerk gedeeld had. Ook kwam ik ze een paar maanden terug bij de demo van Magnum tegen en heb ik de hele avond met ze staan praten. De dochter die mij nu herkend komt helaas al vrij snel met slecht nieuw: de 15 2” Fall Out die ik besteld had zijn niet beschikbaar… Er volgt nog een uitleg die ik maar half volg over hoe er eerst nog wel een aantal in m’n tasje zaten maar nu niet meer en hoe het met bestellen aan hun kant fout was gegaan.

Dat is even schakelen, ik heb nog vrijwel nooit eerder de grote single shots gehad. Tot nu toe vond ik ze te duur voor 1 schot. Maar vanwege de uitverkoopacties van dit jaar in combinatie met de mooie openingsactie had ik dit jaar de Fall Out gekozen om toch eens een redelijke hoeveelheid van die dingen af te kunnen steken. Ze hadden bovendien flink indruk op me gemaakt tijdens de demo van zowel Magnum als die van Kuiper. Maar goed, nu zijn dus die single shots waar ik mijn zinnen op gezet had niet beschikbaar. Ik voel wat frustratie opkomen. Ik was verdorie de eerste die besteld had en hoe kan het dan dat er eerst nog wel wat in m’n tas zaten en nu niet meer? Ik mag als vervanger dozen met Eccentric Shots of Bombardos uitzoeken, maar dat trekt me eigenlijk niet zo. De Eccentric Shots heb ik al tweemaal, en ik wil gewoon die Fall Outs! In de hoop toch nog ergens de 2” Fall Out te kunnen scoren kies ik uiteindelijk voor 1 doos Bombardos en verder m’n geld terug. Straks thuis maar snel kijken of de Fall Out of Big Chill nog ergens anders te krijgen is. Alles omtrent teruggave wordt geregeld en enigszins verbouwereerd stap ik de winkel weer uit. De teleurstellende hoeveelheid vuurwerk gaat achter in de auto en met deze keer m’n vader achter het stuur vertrekken we weer. 20 minuten later zijn we thuis en spring ik meteen achter de computer. Ik hoef niet lang te zoeken: nergens zijn mijn felbegeerde F3 single shots nog te krijgen. Accepteren en doorgaan, niet te lang bij stilstaan voordat het straks de sfeer van de dag te veel gaat beïnvloeden. Heel even kost dat moeite, maar zodra ik de logeerkamer binnen stap is m’n humeur weer op peil. Wat. Een. Enorme. Berg. Vuurwerk. En vanavond gaat er nog meer bij komen!

Rond half 8 wil ik bij Vuurwerk Almere Haven zijn, en om dat te bewerkstelligen moet ik rond half 7 uit Hoorn vertrekken. Net als vorig jaar maak ik de tocht naar Almere niet alleen, maar gaat er een goede vriend mee. Dit jaar echter een die berucht is voor laatkomen, iets waar ik in m’n perfecte planning eigenlijk geen tijd en geduld voor heb. Zelf ben ik om kwart over 6 volledig klaar voor vertrek. We hebben op mijn verzoek op tijd gegeten, en zo zal de etenstijd de komende dagen nog een aantal keer op mij afgestemd worden. Hoewel m’n ouders niet volledig snappen wat me bezielt met al dat vuurwerk, steunen ze me wel volledig en stellen ze alles in het werk om mij te helpen het deze laatste dagen van het jaar allemaal zo soepel mogelijk te laten verlopen. Het is fantastisch om zulke mensen om je heen te hebben, en ik ben ze dan ook ongelooflijk dankbaar. Zonder al die hulp zou oud & nieuw niet hetzelfde zijn. Gelukkig genieten ze er zelf ook van. Weliswaar niet per se van al dat vuurwerk, maar wel van het feit dat ik weer een aantal dagen op bezoek ben. Bovendien maakt mijn aanwezigheid op de 31e dat er steevast een gezellig clubje mensen op bezoek komt. Ook vormt onze voortuin na 12en het verzamelpunt voor de buren, wat een fantastische sfeer met zich meebrengt. Plots wordt er aangeklopt en ik schrik op uit m’n gedachten. 5 voor half 7, mooi op tijd, op naar Almere.

We verlaten Noord-Holland via de dijk Enkhuizen-Lelystad en kiezen in Flevoland, net als ik vorig jaar deed, de iets langere maar leukere route naar Almere. Het is al geruime tijd donker en ik heb dan ook goede hoop onderweg wat vuurwerk te zien. Het is echter de hele avond al vrij rustig, met nog maar zelden een knal. Dat geeft me niet veel hoop op het daadwerkelijk waarnemen van wat gekleurde brandende sterren in de lucht. Dat de route naar Almere door een wat minder dicht bevolkt gebied leidt maakt de kans daarop nog wat kleiner. Ach, het zou een leuke bijvangst zijn, maar het belangrijkste is uiteraard dat ik voor de 4e keer vandaag onderweg ben om vuurwerk te halen. En dat is bovendien bij Vuurwerk Almere Haven, waar ik eigenaar Dennis inmiddels al sinds het eerste jaar freakactie ken. Sinds dat eerste jaar weet ik zeker dat ik hier ieder jaar terug moet komen, al is het alleen maar om even sfeer te proeven in de fantastisch ingerichte winkel. Maar de belangrijkste reden voor terugkomst blijft toch wel de aanwezigheid van een eigenaar die hart en ziel in de vuurwerkverkoop stopt. Leuke bijkomstigheid van het tochtje naar Almere: ik kan het voor mezelf verantwoorden om ook in Almere nog bij een aantal winkels langs te gaan als daar wat leuke producten te krijgen zijn. Dit jaar is het bij 1 andere winkel gebleven, die na Almere Haven nog bezocht gaat worden. Om half 8 passeren we een bord wat ons welkom heet in onze plaats van bestemming. Overigens zonder dat we onderweg ook maar iets van vuurwerk gezien of gehoord hebben…

Hoewel ik voornemens was in 1 x door te rijden naar Almere Haven, brengt een bord langs de weg mij op andere gedachten. Het laat zich raden wat er op het bord staat: “VUURWERK”. Als metaal tot een magneet word ik de kant op getrokken die de pijlen aangeven en twee tellen later staan we stil voor een winkel waar ik nog nooit eerder ben geweest. Althans, niet op deze locatie. Verkoopvuurwerk.nl, zie ik op een aantal vlaggen staan. Blijkbaar zijn ze dit jaar verhuisd naar een nieuwe locatie. Vorig jaar ben ik er nog langs geweest om een paar uitloopproducten te kopen maar dit jaar stond er niet veel bijzonders op de website. Wellicht dat er in de winkel nog wat leuks te vinden is. Als snel concludeer ik dat dat niet het geval is. De met dummies overladen ruimte waar we binnenstappen onthuld weinig onverwachte producten. Het enige waar mijn oog op valt: Bengal Matches van Schuurmans, uit de Dynamite Dave collectie. Die hebben het een tijd overleefd! 2005 is het productiejaar van dit stukje nostalgie, vertelt de verpakking mij. En hoewel ik thuis reeds wat van deze lucifers heb liggen, kan ik het niet laten om een pakje mee te nemen. Dan ben ik ten minste ook niet voor niets deze winkel binnen gestapt. Ik reken bij een enigszins verbaasde jongeman €0,50 af voor enkel het pakje lucifers, nadat ik hem verzekerd heb dat dat echt het enige is wat ik mee wil nemen. Tevreden met mijn aankoop snel ik me, vergezeld van m’n maat, terug naar de auto. Op naar Vuurwerk Almere Haven, ik begin inmiddels toch wel enorm zin te krijgen om daar eindelijk weer langs te gaan!

“Volgens mij zijn er meer mensen die vuurwerk komen halen.” concludeer ik als we het terrein oprijden. “Hé, daar gaat net een auto weg, daar kunnen we mooi staan.” De parkeerplaats staat goed vol, het komt dan ook goed van pas dat er net iemand met z’n bestelling vertrekt. Ik parkeer vooruit in om straks makkelijker het vuurwerk achterin te kunnen laden. “Neem jij dat grootste pak met papieren mee?” vraag ik aan m’n bijrijder. Buiten de auto krijg ik de papieren weer overhandigd en gewapend met het zoveelste pakket bestellijsten stappen we de deur door waar ‘ingang’ op staat. We komen binnen in een herkenbare showroom die net als vorig jaar geweldig mooi is ingericht. Voorzien van camouflagenetten, pallets en vitrines vol met dummies, een bestelbalie en een volgende deur die naar het afhaalgedeelte leidt. In de showroom zelf is het rustig, maar als we de afhaaldeur doorstappen bevinden we ons ineens in een kleinere ruimte die vol staat met mensen die een bestelling af komen halen. Dennis loopt wat gestrest rond om alles in goede banen te leiden en is met 10 dingen tegelijk bezig. “Met welke bestelling ben jij nu bezig?” “Had jij die producten al gepakt?” “Worden jullie al geholpen?” “Wil jij aljeblieft het deel van de bestelling wat je al hebt naar de auto brengen?” “Bespreek met die klant even welke vervanger hij wil.” Ik ben hier nog niet eerder geweest met zoveel drukte, maar het bevalt me eigenlijk wel. We hebben geen haast en kunnen dus rustig kijken naar de bedrijvigheid, en uiteraard naar het vuurwerk wat anderen meekrijgen. Ondanks de gigantische hoeveelheid vuurwerk die ik al thuis heb staan kijk ik toch begerig naar iemand die een mooie verzameling dozen met vrijwel uitsluitend Evo en Pangu mee krijgt. “Dat moet wel iemand zijn die ook in de freakactie besteld heeft.” “Hoe weet je dat? Omdat ie zoveel heeft?” “Ook, maar vooral omdat hij echt de beste producten uit het assortiment heeft uitgekozen, dat red de gemiddelde consument niet zo perfect.”

Ik wacht geduldig tot er aan de afhaalbalie een plekje vrij is, maar nog voordat het zover is heeft Dennis mij gespot. Hij stapt heel even weg uit de soepel lopende chaos achter de balie en komt op ons af. “Hé Niels!” begroet hij me terwijl ik een stevige handdruk krijg, “Alles goed?” “Jazeker! Jij alles nog een beetje onder controle?” “Pfff….” is de eerste reactie. Dennis vertelt me dat het al de hele dag gigantisch druk is. Hij heeft na de nachtverkoop voor de freaks een paar uurtjes slaap gehad en is toen weer verdergegaan met de voorbereidingen voor de dag en heeft sindsdien vrijwel geen moment meer stil gezeten. Er komt wat frustratie naar boven over mensen die de van tevoren gekozen afhaaltijd slechts als formaliteit zien, en die vervolgens op een totaal ander moment langs komen. De gigantische drukte maakt de hele onderneming al een uitdaging, en door ongeplande verschuivingen van afhaalmomenten wordt het er niet makkelijker op. Maar tussen de regels door begrijp ik dat Dennis stiekem nog wel geniet. “Kom maar hier met je bestellijsten.” zegt hij na een paar minuten. “Dan gaan we je spullen bij elkaar zoeken.” Dennis neemt de papieren mee die ik hem overhandig en verdwijnt weer tussen de hardwerkende mensen achter de balie en in de bunkers. In stukjes verschijnt even later mijn bestelling op de balie. “Helaas hebben we dat 19 schots assortiment van Broekhoff niet meer.” deelt Dennis mij mede. “Kijk zo maar even in de showroom wat je als vervanger zou willen.” Ai, dat valt tegen. Het is van alles balen als het niet aanwezig is, want mijn collectie is met enorm veel zorg samengesteld. Toch is het ontbreken van een mooi 19 shots assortiment net even wat vervelender dan wanneer er onverhoopt een doosje grondbloemen minder geleverd kan worden. Maar goed, niets aan te doen, hier in Almere weet ik zeker dat de verkoper er nog meer van baalt dan ik en dat medeleven van de verkoper maakt een hoop goed. Bovendien zit het hier met de vervangers altijd wel goed. Eerst maar eens even de rest van de bestelling in de auto zetten zodat de verkoop niet de veel ophoudt en dan op m’n gemak door de showroom snuffelen naar een vervanger.

Zo gezegd, zo gedaan. We lopen beiden met onze handen vol naar de auto. In de met uitsluitend toppers gevulde tassen die we meedragen zitten onder andere de Blushing Crossettes, Golden Thunder en een doos Eccentric shots van Evo, een pak Profishells, twee goede fluitcakes uit de Proline serie en ook wat leuke kleine toppers. Ik heb het deze dag al een paar keer eerder gedacht, maar wat blijft het toch een onbeschrijflijk gaaf gevoel om je met zeer veel zorg uitgezochte en bestelde vuurwerk voorbij te zien komen. Het is een beetje alsof je je favoriete artiest in het echt tegenkomt, of een iconische stad bezoek. Van foto’s en video’s ken je het uiterlijk wel, maar in levende lijven zien is toch een stuk specialer. Zonder al te veel moeite laden we het vuurwerk in de achterbak. Die is weer leeg en zal een stuk minder vol worden dan vanochtend, dus een strakke indeling in deze keer niet nodig. De achterklep gaat weer dicht en voor de tweede keer stappen we de showroom binnen. Eens even kijken wat ik als vervanger wil. Terwijl ik mijn ronde door de showroom doe komt Dennis al naar me toe om te overleggen. “Ik wil er eigenlijk wel graag weer 19 shots cakes voor in de plaats.” deel ik mede. Dat beperkt de opties gelukkig wat, en we komen uit bij de Plato o Plomo, twee cakes met mooie kleuren uit de Statement lijn van GBV. “Vind je twee setjes daarvan goed als vervanger?” Ik vind het een prachtig voorstel. Terugdenkende aan de filmpjes die ik van de Plato o Plomo heb gezien ga ik zeer tevreden akkoord. Een mooie kans om iets uit te proberen wat ik anders niet zo snel gekocht zou hebben. Er worden nog twee doosjes uit de bunker gehaald en Dennis en ik verzekeren elkaar dat we elkaar volgend jaar zeker weer gaan zien. Ik kan stiekem nu al niet wachten tot de webshop weer open gaat en ik met vers budget kan gaan bestellen. Maar eerst staat er nog een fantastische jaarwisseling te wachten. Om die jaarwisseling helemaal compleet te maken moeten er nog een paar producten opgehaald worden. Terug naar de auto dus, en op naar de volgende en tevens laatste winkel.

“Hoe weet je nou dat dat mooi vuurwerk is wat je nu als vervanger hebt?” vraagt m’n maat terwijl we de parkeerplaats af rijden en onze weg vervolgen. Hij vraagt het naar aanleiding van mij snelle beslissing zonder ook maar iets op te zoeken over de cakes. “Tja, veel vuurwerkfilmpjes kijken, haha.” is mijn antwoord. “Ken je dan al het vuurwerk wat er in Nederland te koop is?” “Nou, dat denk ik niet, er is weel heel veel te koop namelijk, maar in ieder geval wel alles van de winkels waar ik besteld heb.” “Haha, ook dat vind ik al een beste prestatie, iedere gek zijn gebrek zullen we maar zeggen.” Daar heeft hij wel gelijk ja, een beetje gek zijn de meeste vuurwerkliefhebbers wel. Of ze allemaal zo gek zijn als ik weet ik niet, zouden ze net als ik bij alle winkels waar ze bestellen minimaal 2 x de filmpjes van alle producten die er te koop zijn bekijken? Om er zeker van te zijn dat ze niet een topproduct voor een topprijs over het hoofd zien? Zouden ze net als ik toch heel even kort een jaloers gevoel hebben als ze tijdens de afhaaldagen iemand zien die wél dat ene product heeft gekocht waarvan ze zelf na lang twijfelen hebben besloten het toch niet te kopen vanwege budgettaire redenen? Om zich vervolgens te beseffen dat dat eigenlijk helemaal niet zo erg is gezien de hoeveelheid wél aangeschaft vuurwerk? Vast wel, hoe verschillend de vuurwerkliefhebbers met alles behalve vuurwerk ook zijn, over vuurwerk zelf denken ze toch vaak wel redelijk gelijk. Bij de volgende winkel kan ik naar verwachting weinig last hebben van zulke jaloerse gevoelens. We zullen er door de drukte bij Almere Haven pas tegen sluitingstijd zijn en op de eerste verkoopdag zullen er niet veel mensen zo laat nog vuurwerk komen halen. Over 5 minuutjes zullen we het weten, want de winkel is vlakbij.

De winkel waar we nu naar onderweg zijn is een Proline dealer en maakt onderdeel uit van de Vuurwerkwereld Het Westen keten, die ook in Leerdam en Woerden nog een vestiging heeft. Ze voeren hier niet mijn favoriete merk, maar er zijn bij deze winkel wel vaak hele leuke deals te scoren in de outlet. Vorig jaar ben ik er voor het eerst geweest voor Asian Thunder Rockets en Silver Thunder Rockets. Dit jaar staat er iets meer op me te wachten, o.a. de Asian Thunder single shots voor half geld en vooral een aantal prachtige fonteinen voor een prikkie. Dat was toch wel zo’n mooie combideal van drie fonteinen, dat ik maar meteen drie sets heb besteld. Dan kan ik er de komende drie jaarwisselingen van genieten. Fantaserend over de mooie laatste bestelling stuur ik de laatste parkeerplaats op en komen we tot stilstand voor de herkenbare winkel. De reden dat de winkel zo herkenbaar is, is de gekke uitbouw die uit de loods naar voren steekt en de ingang van de winkel vormt. De laatste bestellijsten worden meegenomen en we stappen voor de laatste keer die dag een winkel binnen. Nog 1 x bestellijsten overhandigen, nog 1 x tasjes ontvangen die gevuld zijn met producten waar ik al zoveel weken naar uitkijk, nog 1 x vuurwerk in de auto laden. En dan is het weer een jaar wachten op die mooiste 3 vuurwerkdagen van het jaar. Hoewel ik geen genoeg kan krijgen van het bezoeken van vuurwerkwinkels ben ik toch ook wel tevreden met het feit dat het er bijna op zit voor vandaag. Het is allemaal soepel verlopen en ik ben onbeschrijflijk blij met alle prachtige cakes, pijlen, fonteinen en andere spulletjes die ik op heb gehaald. Voor slechts een beperkt aantal producten heb ik een vervanger uit hoeven zoeken en dat is toch wel prettig. Hopelijk blijft dat bij deze laatste winkel ook zo.

“Ik kom deze bestelling ophalen!” zeg ik uitermate vrolijk tegen de dame achter de balie, die tot dat moment enigszins verveeld stond te kijken. Na mijn ervaring van vorig jaar had ik verwacht dat die verveling op haar gezicht zou blijven, maar mijn enthousiasme is blijkbaar aanstekelijk. Ze veert op uit haar hangerige positie en zegt, inmiddels al ongeveer half zo vrolijk als ik ben “Ik zal hem voor je ophalen.” Ze verdwijnt door een deur richting de bunker. In de tussentijd geef ik mijn ogen goed de kost. Eens kijken of er nog leuke dingen te krijgen zijn die niet op de site stonden. Vrij snel valt mijn oog op een Greeny cake. Een klein 16 schots cakeje, wat ik van uiterlijk maar al te goed ken omdat ik hem als klein kindje 10 jaar terug regelmatig in de folders zag staan! Wow, wat fantastisch om dat cakeje nog tegen te komen, die moet ik hebben! Een prijs zie ik er nog niet bij staan, maar dat zal vast wel goed komen. Veel meer dan een tientje zal zo’n cake niet kosten en dat heb ik er graag voor over. Ik kijk nog even verder en heb net geconstateerd dat mijn vuurwerkhart behalve dat cakeje verder niets meer begeert als mijn bestellingen binnen komen, vergezeld van dezelfde dame die net vertrok om de bestelling te halen. “Kijk eens aan!” zegt ze. “Kijk maar even of alles er inderdaad bij zit.” Stralend van blijdschap haal ik m’n volledige bestelling uit de tas. “Alles is aanwezig hoor, dankjewel!” zeg ik nog vrolijker dan ik al was. “Ik heb nog wel 1 vraagje, wat wil je voor dat cakeje daar hebben?” Ik krijg een antwoord terug wat ik nooit verwacht had in een vuurwerkwinkel: “Wat bied je?” Heel even ben ik wat overrompeld maar ik herpak me snel en zeg jolig: “Nou, laat ik dan beginnen met een bod van 50 cent.” De volgende overrompeling volgt snel daarop als de reactie op dat uiteraard idioot lage en niet eens serieus bedoelde bod komt: “Akkoord! Dat wordt dan nog 50 cent.” zegt ze terwijl ze het cakeje op de balie zet. “Wow, dankjewel!” Reageer ik met een glimlach van oor tot oor, terwijl ik mijn portemonnee pak op zoek naar 50 cent. Die 50 cent vind ik al snel. Ik leg hem op de balie en zie hem vervolgens in de kassa verdwijnen. “Nog een hele fijne jaarwisseling gewenst dan!” wenst de verkoopster mij. Ze is inmiddels bijna net zo vrolijk als ik. “Dankjewel, jullie ook en succes nog met de verkoop!” We lopen de winkel weer uit, en voordat we vervolgens de auto weer instappen stop ik even om diep in te ademen. Dit was hem dan. Er liggen nog een paar drukke dagen van voorbereiding voor me, maar alle spullen om die voorbereidingen te kunnen doen zijn nu binnen. Een ding weet ik na vandaag zeker, het gaat een fantastische jaarwisseling worden.

---- Update 6 ----

En ineens zit ik op de fiets. Ondanks alle drukte en aan stress grenzende bezorgdheid over of alles wel op tijd af zal komen, heb ik besloten om nog even rust te pakken en lekker de buitenlucht in te gaan. Toen ik net vertrok had ik m’n ouders en mezelf wijsgemaakt dat ik alleen een rondje ging fietsen om te kijken of er al ergens vuurwerk afgestoken werd. Of m’n ouders het geloofden weet ik niet, maar zelf heb ik wel door dat dat eigenlijk niet helemaal waar is. Deze fietstocht is niet een willekeurig rondje door de buurt, maar heeft een specifieke bestemming, en naar die bestemming ga ik met een duidelijk plan…

Uiteraard kijk ik onderweg naar die bestemming desondanks wel ijverig rond met als doel een graantje mee te pikken van te vroeg afgestoken vuurwerk. Het is nu 8 uur in de avond op 30 december en het rommelt als een tijdje in de buurt. Overigens niet bijzonder luid, de enige reden dat ik weet dat het al een tijdje rommelt is dat ik het raam van mijn slaapkamer open had staan tijdens het treffen van de nodige voorbereidingen voor de 31e. Ik ben normaal gesproken niet zo van de gewoontes, maar rondom oud en nieuw heb ik er heel wat. Dat openzetten van het raam tijdens de voorbereidingen is een van die gewoontes. Wat is er nou mooier dan lontbescherming te verwijderen, cakeboxen klaar te maken, dopjes van vuurpijlen te halen en het kleine spul uit de verpakkingen te halen, onder het genot van de regelmatig te horen knallen? Daarbij draait ook altijd de Top 2000 op de achtergrond, maar op minimaal volume om de vuurwerkgeluiden van buiten niet te overstemmen. Een aantal keer heb ik al ver uit het raam geleund in de hoop een cake of een box de lucht in te kunnen zien gaan. Maar op wat enkele knallen van een single shot en een paar balletjes van een romeinse kaars na heb ik tot nu toe nog niet zo veel kunnen zien. Toch stemt ook het zien van relatief simpel en klein vuurwerk mij bijzonder vrolijk deze avond. Het komt er weer aan, en het wordt fantastisch!

Na 5 minuten fietsen is het raak! Ineens hoor ik een serie knallen en zie ik lichtflitsen achter de huizen een stukje verderop. Ik ga op m’n trappers staan en geef gas. Met een noodgang kom ik de hoek om zetten en ik zie nog net hoe een klein cakeje zijn finalesalvo de lucht in ramt. 4 knallen volgen vlak na elkaar en de lucht kleurt goud met blauw. De kruitdampen komen me tegemoet waaien. Ze zijn echter ook al snel weer weggetrokken en ik vervolg rustig mijn weg. Hier en daar hoor ik in de verte wat de lucht in gaan, en zo nu en dan zie ik een enkele vuurpijl voorbij komen. Als ik op ongeveer driekwart van mijn route ben hoor ik weer wat knallen die dichterbij zijn. Het is het onmiskenbare geluid van rotjes. Dat geluid wordt vergezeld door wat geknetter en gefluit. Vanuit een hofje een eindje verderop langs de straat zie ik de kruitdampen die over de weg komen drijven. Nieuwsgierig kom ik, ditmaal op normaal tempo, dichterbij. Als ik het hofje in kan kijken zie ik dat een stuk of 7 kinderen druk bezig zijn met het afsteken van het nodige kleine vuurwerk. Ze hebben er duidelijk plezier in en de hoeveelheid volwassenen die buiten staat doet mij vermoeden dat het hier in dit hofje geaccepteerd is dat er alvast wat afgestoken wordt voordat het officieel mag. Graag zou ik even blijven staan kijken maar ik krijg toch een wat ongemakkelijk gevoel bij het idee om hier nu stil te gaan staan om wat klein vuurwerk te bekijken. Niet iedereen zal snappen dat een volwassen kerel zo gek is van vuurwerk dat ie voor zoiets blijft staan, en ik heb geen zin in lastige vragen en onbegrip. Ik besluit dus om het hofje voorbij te fietsen, keer dan om en kijk tijdens het opnieuw voorbij fietsen weer belangstellend naar de brandende lontjes, knetterende ratellinten en draaiende grondbloemen. Als ik het hofje wederom voorbij ben draai ik een laatste keer om en nog een keer geniet ik van het mooie tafereel. Nu wordt het toch echt tijd om naar mijn eindbestemming te gaan!

Ongeveer vijf minuten later ben ik door de laatste bocht die ik moet nemen om op mijn bestemming te komen. Grote spandoeken duiden vervolgens zonder veel twijfel over te laten aan waar ik moet zijn. “Intratuin Het mooiste vuurwerk van Nederland!” staat er op een aantal grote spandoeken. Knipperde led-vuurwerkbollen op het dak nemen de allerlaatste twijfel over of hier eventueel vuurwerk verkocht zou worden weg. Voor mij hadden ze het niet hoeven doen, want ik weet al jarenlang dat men hier vuurwerk verkoopt. Het allereerste vuurwerkpakket wat ik ooit mocht afsteken heb ik hier samen met mijn vader gehaald. Dat zelfde pakket, met in de loop der jaren steeds wat meer kleine toevoegingen aan de bestelling, hebben we hier regelmatig samen gehaald. Totdat ik er achter kwam dat er bij andere winkels ook wel mooie spullen te krijgen waren, en ik een aantal jaren wat winkels in de buurt verkend heb. Toen het budget voor vuurwerk wat omhoog ging omdat ik zelf fatsoenlijk begon te verdienen ben ik hier nog wel een paar keer geweest voor leuke outlet producten in combinatie met goede aanbiedingen, maar dat is inmiddels ook al weer een aantal jaar geleden. Het voelt dan ook nostalgisch om deze avond de Intratuin te bezoeken, en ik ben benieuwd hoe de vuurwerkverkoop er dit jaar bij staat. Ik parkeer mijn fiets in de fietsenrekken naast de ingang, in de geur van de oliebollen die nog vers gebakken worden op de parkeerplaats, en loop vol verwachting naar binnen. Ik voel zelfs een soort lichte spanning, hoewel ik al precies weet wat ik kom halen. Waar dat door komt? Ik kan het niet precies aanduiden. Misschien ben ik bang dat die producten er niet meer zijn, misschien vrees ik dat de showroom dusdanig verandert is dat het een teleurstelling wordt, of misschien is het gewoonweg het enthousiasme om toch nog één keer een vuurwerkwinkel te bezoeken dit jaar.

De Intratuin is zo ingedeeld dat het vuurwerkgedeelte helemaal aan het einde van de normale winkelroute ligt. Deze laatste drie dagen van het jaar hebben ze echter een afsnijweg geopend. Daardoor kom ik vrijwel direct na binnenkomst in de showroom terecht. Gelukkig, het is nog net zo sfeervol als andere jaren! Langs twee wanden staan alle dummies opgesteld, en achter een langwerpige balie staan nog een paar tassen met vuurwerk klaar om afgehaald te worden. In het midden van de ruimte staan een aantal statafels bezaait met folders en bestelformulieren. Bovendien hangen er de nodige schermen waarop filmpjes van alle producten afgespeeld worden. Ik heb mij hier vroeger tijden langs staan vergapen aan de prachtige producten uit de Diamond Collection die op de schermen voorbij kwamen, de ene uitwerking nog fantastischer dan de andere. Wat fijn om dat, weliswaar met nieuwere producten, weer mee te kunnen maken. Afwisselend naar de schermen en de dummies kijkend ga ik alles af om mezelf er van te verzekeren dat ik niet iets gemist heb wat ik nog móet hebben om de collectie echt compleet te maken. Na een minuut of 10 concludeer ik dat dat niet het geval is en pak ik er een bestelformulier bij. Daarop vul ik in waarvoor ik zo’n 40 minuten geleden van huis ben vertrokken: 2 x Sunflower, 1 x Big Bastards, 5 x Crazy Tails. Single shots dus! Ik was niet per se van plan een voorraad aan te leggen van single shots, maar met de teleurstelling van het missen van de 2” Fall Out eerder deze afhaaldagen begon ik toch te twijfelen, en besloot ik uiteindelijk dat er toch nog een subtiele single shot verzameling aan de collectie voor dit jaar toegevoegd moest worden. Ik lever mijn lijstje in bij een vriendelijke meneer die er ondanks de lange verkoopdag nog vrolijk bij staat. Hij neemt de artikelnummers en aantallen over in de computer en moet mij helaas meteen mededelen dat de Sunflowers niet meer beschikbaar zijn. De andere twee producten zijn er echter nog wel en daar neem ik dan maar genoegen mee. Ik reken de bestelling af en neem geduldig plaats in de ruimte om te wachten tot mijn bestelling binnen is. Er staan reeds wat mensen te wachten dus het zal even duren, maar de hoeveelheid personeel die in de weer is met vuurwerk doet mij vermoeden dat ik hier niet lang zal staan.

Terwijl ik sta te wachten worden er nog twee bestellingen geplaatst en dat lijkt het te zijn voor deze avond. Er komen geen nieuwe klanten meer binnen. In rap tempo krijgen de mensen die voor mij hun bestelling geplaatst hadden hun vuurwerk mee, maar dan wordt het rustig. Ik zie geen mensen meer heen en weer lopen, hoor wat geluiden voorbij komen over wat collega’s bij de naborrel willen drinken, en zie met mij twee andere klanten wat ongerust worden. Plots komt er flinke knal van buiten, direct gevolgd door nog een hele serie knallen. Ergens vlakbij wordt vuurwerk afgestoken! Het klinkt vlakbij, zo dichtbij zelfs dat ik begin te vermoeden dat de medewerkers van de Intratuin zelf wat uit de bunker getrokken hebben. Een lichte paniek maakt zich van mij meester. Het liefst ren ik nu meteen naar buiten om te kijken of ik wat kan zien, maar ik wil ook mijn bestelling niet mislopen die nu toch elk moment binnen zou moeten kunnen komen. Dat met het risico dat ik straks toch die laatste doosjes single shots niet kan bemachtigen. Vurig hoop ik dat het geknal buiten snel stopt, maar na het finalesalvo van de cake begint vrolijk de volgende cake. Het is een box dus… Na 4 cakes die een eeuw lijken te duren is het dan eindelijk weer rustig buiten, en ik sla mezelf voor m’n kop dat ik niet gewoon de winkel uit ben gesprint toen net het geknal begon. M’n vuurwerk is er namelijk nog steeds niet.

Als er 5 minuten later nog steeds geen actie lijkt te zijn besluit ik toch de vriendelijke man achter de balie maar eens aan te spreken. “Gaat alles goed? Ik wil niet ongeduldig over komen, maar heb toch het idee dat het wat lang duurt inmiddels.” “Ik zal het even navragen.” antwoord hij. Juist op dat moment komt een van de loopjongens binnen. “Hé, hebben jullie die laatste bestellingen al eens klaar?” De jongen reageert verbaasd dat er helemaal geen bestellingen meer zijn. Nog verbaasder kijkt de man die ik aansprak naar de computer en vervolgens naar de printer die de bestelbonnen uit zou moeten printen. Dan valt het kwartje. “Owww, tja als de printer geen papier meer heeft komen er natuurlijk ook geen bestellingen meer uit…” Er gaat een nieuwe lading papier in de printer en prompt komen er drie bestelbonnen uitgerold. De jongen haast zich richting de bunker en al snel worden drie tassen binnengebracht. Ik ben als eerste aan de beurt, controleer mijn tas en ben dan in principe klaar om te gaan. Toch wacht ik nog heel even met weglopen om een blik te werpen op wat de laatste twee klanten besteld hebben. De eerste klant, die overigens uit twee mensen bestaat, een moeder en haar zoontje, heeft een flinke tas vol met als grootste item de Best Solution. De moeder kijkt goedkeurend als ze constateert dat alles aanwezig is, haar zoontje staat te springen van geluk en danst aan alle kanten om haar heen. De laatste klant van de avond heeft helaas wat minder geduld inmiddels. “Ik geloof wel dat alles er in zit hoor!” zegt hij gehaast maar desondanks uitermate vrolijk. Hij neemt een tasje dat ongeveer half vol zit aan en snelt er vandoor. “Mijn vrouw zit in de auto te wachten en vond het eigenlijk al geen goed idee dat ik vuurwerk ging halen, dus ik kan haar niet nog langer laten zitten!” zegt hij lachend terwijl hij de winkel uitloopt. “Fijne jaarwisseling allemaal!” Die laatste woorden klinken nog maar zwak door in de winkel, omdat hij inmiddels de eerste van de reeks schuifdeuren al door is. Vergezeld door het laatste koppel klanten verlaat ik ook de winkel. “Waarom heb jij zo weinig vuurwerk?” vraagt het jochie, belangstellend naar mijn matig gevulde tasje kijkend. Heerlijk hoe kinderen soms gewoon zeggen waar het op staat. “Haha, met minder kan je ook veel plezier hebben.” zegt zijn moeder tegen hem. En vervolgens tegen mij: “Sorry hoor, hij is een beetje hyper deze dagen.” Lachend reageer ik dat ik dat deze dagen ook nog steeds ben. “En ik heb ergens anders ook al wat vuurwerk gehaald, dus ik vermaak me wel hoor.” verzeker ik haar zoon. Ze zouden zich spontaan een rolberoerte schrikken als ze wisten hoeveel er al op me stond te wachten. Ik wens ze nog een fijne jaarwisseling, stop m’n nieuwste aanwinsten onder de snelbinders, haal de fiets uit het rek, zwaai m’n been over de fiets heen en neem plaats op het zadel. Terwijl ik een flinke teug van de oliebollenlucht inadem trap ik het terrein van de Intratuin weer af. Nóg meer dan de afgelopen dagen al het geval was maakt een onbeschrijflijk gevoel van geluk zich van mij meester. Alle blijdschap van de afgelopen dagen en de komende dag verzamelt zich in mijn lichaam. 5 seconden lang weet ik mij in te houden, maar dan moet het er echt uit. “YIEEEEEHHHAAAAAAA!!!”

omepje · 10 okt 2020

Wat een geweldig verhaal heb je er weer van gemaakt Niels, maar dat zijn we van je gewend :applause:

Kijk nu al uit naar je update's hier, pure sfeer.

Mattenfreak · 10 okt 2020

Alweer een lang stuk om te lezen, maar je neemt ons helemaal mee in het moment, prachtig! Veel herkenning in jouw verhaal, kom maar weer op met de volgende delen!

Torrr · 10 okt 2020

Wow wat een ontzettend gaaf geschreven verhaal man. Ik kijk al uit naar het vervolg :applause:

ATF · 10 okt 2020

Dit vind ik altijd de leukste verhalen om te lezen. Bedankt voor de moeite die je erin steekt om zo'n mooi verhaal te typen! En kan niet wachten op het vervolg!

Aviator · 10 okt 2020

Kom maar door met meer hoor! Leest heerlijk weg

Adnoctum · 10 okt 2020

Erg leuk verslag weer Niels, leest heerlijk weg!

pyro-freak · 10 okt 2020

Top geschreven man! Heerlijk sfeer verhogend.
Ben benieuwd naar het vervolg :thumbup:

RandomDaniel · 10 okt 2020

Geweldig weer Niels, ik zit dit met een grijns op mijn gezicht te lezen.

Micks · 10 okt 2020

Je weet de sfeer weer helemaal te vangen. Kan niet wachten om je vervolgen te lezen.

BENZ · 10 okt 2020

Wat een mooi verslag en herkenbaar. Bedankt voor het delen!

BENZ · 10 okt 2020

BENZ zei:
Wat een mooi verslag en herkenbaar. Bedankt voor het delen!

Heel benieuwd naar het vervolg.

Gupje · 10 okt 2020

Kon mij vrouw nu eens laten lezen wat ik voelde op de 4 dagen voor o&n! En dat ik niet de enige ben hahaha.

vuurwerkfreakk · 10 okt 2020

In 1 adem uitgelezen! Lekker hoor!

Cadbury Coaster · 10 okt 2020

Wat een ontzettend mooi epistel ! Ik zie het helemaal voor me en beleef het zelf mee. Kijk uit naar je vervolg !

NiekB · 10 okt 2020

Mooi verslag zo al :thumbup:

Viva la Bang · 10 okt 2020

Echt super leuke sfeerverslagen altijd. Bedankt voor alle tijd je erin steekt. Leest altijd , heel herkenbaar, lekker weg.

ddfirework · 10 okt 2020

Top verslag, kom maar door met de volgende delen, controleren wij hem wel op foutjes

Djaimy · 10 okt 2020

Heerlijk om te lezen Niels. En tussen het lezen door komt diezelfde spanning weer omhoog bij mij, omdat ik me tijdens het lezen in de situatie verplaats. Flashbacks van mijn eerste rit komen gelijk boven, heerlijk, wat kijk ik weer uit naar die 1e rit!

Timmehh · 10 okt 2020

lekker bezig! ben benieuwd naar de rest :yes:

[1 dag, 10 winkels, 778 km] Sfeerverslag afhaaldagen 2019!

VWC lid

VWC Moderator

Administrator

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC lid

VWC Moderator

VWC lid

VWC Moderator

VWC lid