Ik herken wel wat Djaimy zegt, eerste jaren dat ik er echt veel mee bezig was hadden veel mensen zoiets van zonde van het geld, zonde van de tijd, vreemde hobby. Nu weten de meeste dat het gewoon iets is waar ik echt met heel veel passie mee bezig ben. En tegenwoordig vragen ze vaak geïnteresseerd: alweer bezig met vuurwerk?
Mijn ouders vinden 't prima, genieten van hoe ik er mee bezig ben en steunen me in dat ik hun auto mag lenen voor het ophalen van de collectie en hun huis voor het opslaan ervan. Mijn vader kan het niet nalaten om elk jaar 1 keer een rotopmerking te maken over hoeveel het is en dat het zonde van het geld is, maar daar blijft het ook bij. Eerder was het drie dagen lang van die soort van grapjes die toch wel half serieus waren, maar ik heb een keer gezegd dat dat niets ging veranderen maar dat het voor mij wel de sfeer nogal verminderde. Sindsdien blijft het dus bij 1 opmerking en that's it.
Verder proberen ze me aan alle kanten te helpen. Eten verzorgen voor op oudjaarsdag, meehelpen met het klaarzetten van alle spullen (vuurkorf, pijlenstandaards, stoelen voor toeschouwers e.d.) En hoe meer de avond vordert, hoe enthousiaster mijn vader ook wordt. Hij is het grootste deel van de avond ook buiten en steeds vaker vraagt hij dan "Mag ik deze afsteken?" als ie weer wat interessants tussen de collectie heeft zien liggen.
