Beste burgemeester,
Heeft u wel eens van die momenten dat het slechtste in u naar boven komt? Herkent u het dat u dan kookt, overloopt van woede en bijna tot ploffen komt? Dat gevoel krijg ik wanneer mijn hond schrikt na een heftige vuurwerkknal. We hebben er alles aan gedaan om haar te helpen, maar tevergeefs. U zult vast denken: wat heb ik daar mee te maken? Toch weet ik dat er mensen in Emmen of Zuidoost Drenthe wonen die nog meer last hebben van dit vuurwerkprobleem. Het afsteken van vuurwerk in deze regio is extreem: het begint namelijk al in oktober en eindigt pas rond februari.
Om de ernst van deze situatie te schetsen wil ik dat u zich voorstelt dat u een soldaat bent. U heeft uw leven gewaagd voor de veiligheid van anderen. Als u na uw missie terugkomt in Emmen draagt u deze spanning nog steeds mee. U hebt PTTS opgelopen en iedere harde knal zorgt ervoor dat u in uw hoofd een reis maakt, terug naar het oorlogsgebied. Of wat dacht u van de vluchtelingen die hier zijn gekomen? Stel dat u huis en haard heeft achtergelaten vanwege geweld, maar hier wordt u daar maandenlang aan herinnerd. Of denkt u eens aan al die katten, konijnen, honden, paarden en andere dieren die lijden onder het gepiep en geknal. Mijn ramen schudden na een heftige nitraatbom, voor hen klinkt het nog vele malen harder. Om maar te zwijgen over baby’s, kinderen, ouderen of mensen met slaapproblemen. Als ze net in dromenland zijn gaat er een bom af in de straat. Ook voor iedereen die in het ziekenhuis of in het hospice ligt, kan ik alleen maar meeleven met hun lijden.
Daarbij komt nog dat er ieder jaar duizenden ongelukken gebeuren. Kinderen krijgen vuurpijlen in hun oog, knallen hun eigen hand eraf, of ze verwonden een ander. Auto’s, ramen en brievenbussen worden vernield en ook de gemeentes hebben voor miljoenen aan schade. Oud en Nieuw is nu officieel het gevaarlijkste moment van het jaar. Onlangs reed er net over de grens een gek met een busje vol illegaal vuurwerk tegen een vrachtwagen aan. Het is een wonder dat er geen doden zijn gevallen. Meneer de burgemeester: wat moet er gebeuren voordat er iets verandert?
De echte liefhebbers zullen niet mopperen, want zij weten ook dat vuurwerk op Oudejaarsavond hoort en niet op een willekeurige dinsdagnacht in oktober. Het zijn meestal jongeren die op straat rondhangen en bushokjes opblazen. Misschien kunt u eens in gesprek met uw collega in Rotterdam. Daar komen dit jaar 35 zones waar vuurwerk afgestoken mag worden. Rotterdam steekt de handen uit de mouwen!
Omdat wij grenzen aan hoofdleverancier Duitsland moeten we eigenlijk ook een statement maken. Misschien kunt u het voorbeeld van Aboutaleb volgen of kunt u in gesprek met de politie om de grensovergang beter te controleren. Misschien kunnen wij, als inwoners van Zuidoost-Drenthe, ook ons steentje bijdragen en elkaar aanspreken op gevaarlijk gedrag.
Beste burgemeester, misschien kunnen we afspreken om dit probleem eens echt aan te pakken. Dan kunnen we samen zorgen voor een mooie winter. Voor iedereen.
Docent en schrijver
Richard Zuiderveld
Bron
Heeft u wel eens van die momenten dat het slechtste in u naar boven komt? Herkent u het dat u dan kookt, overloopt van woede en bijna tot ploffen komt? Dat gevoel krijg ik wanneer mijn hond schrikt na een heftige vuurwerkknal. We hebben er alles aan gedaan om haar te helpen, maar tevergeefs. U zult vast denken: wat heb ik daar mee te maken? Toch weet ik dat er mensen in Emmen of Zuidoost Drenthe wonen die nog meer last hebben van dit vuurwerkprobleem. Het afsteken van vuurwerk in deze regio is extreem: het begint namelijk al in oktober en eindigt pas rond februari.
Om de ernst van deze situatie te schetsen wil ik dat u zich voorstelt dat u een soldaat bent. U heeft uw leven gewaagd voor de veiligheid van anderen. Als u na uw missie terugkomt in Emmen draagt u deze spanning nog steeds mee. U hebt PTTS opgelopen en iedere harde knal zorgt ervoor dat u in uw hoofd een reis maakt, terug naar het oorlogsgebied. Of wat dacht u van de vluchtelingen die hier zijn gekomen? Stel dat u huis en haard heeft achtergelaten vanwege geweld, maar hier wordt u daar maandenlang aan herinnerd. Of denkt u eens aan al die katten, konijnen, honden, paarden en andere dieren die lijden onder het gepiep en geknal. Mijn ramen schudden na een heftige nitraatbom, voor hen klinkt het nog vele malen harder. Om maar te zwijgen over baby’s, kinderen, ouderen of mensen met slaapproblemen. Als ze net in dromenland zijn gaat er een bom af in de straat. Ook voor iedereen die in het ziekenhuis of in het hospice ligt, kan ik alleen maar meeleven met hun lijden.
Daarbij komt nog dat er ieder jaar duizenden ongelukken gebeuren. Kinderen krijgen vuurpijlen in hun oog, knallen hun eigen hand eraf, of ze verwonden een ander. Auto’s, ramen en brievenbussen worden vernield en ook de gemeentes hebben voor miljoenen aan schade. Oud en Nieuw is nu officieel het gevaarlijkste moment van het jaar. Onlangs reed er net over de grens een gek met een busje vol illegaal vuurwerk tegen een vrachtwagen aan. Het is een wonder dat er geen doden zijn gevallen. Meneer de burgemeester: wat moet er gebeuren voordat er iets verandert?
De echte liefhebbers zullen niet mopperen, want zij weten ook dat vuurwerk op Oudejaarsavond hoort en niet op een willekeurige dinsdagnacht in oktober. Het zijn meestal jongeren die op straat rondhangen en bushokjes opblazen. Misschien kunt u eens in gesprek met uw collega in Rotterdam. Daar komen dit jaar 35 zones waar vuurwerk afgestoken mag worden. Rotterdam steekt de handen uit de mouwen!
Omdat wij grenzen aan hoofdleverancier Duitsland moeten we eigenlijk ook een statement maken. Misschien kunt u het voorbeeld van Aboutaleb volgen of kunt u in gesprek met de politie om de grensovergang beter te controleren. Misschien kunnen wij, als inwoners van Zuidoost-Drenthe, ook ons steentje bijdragen en elkaar aanspreken op gevaarlijk gedrag.
Beste burgemeester, misschien kunnen we afspreken om dit probleem eens echt aan te pakken. Dan kunnen we samen zorgen voor een mooie winter. Voor iedereen.
Docent en schrijver
Richard Zuiderveld
Bron
