Naar mijn inziens spelen een aantal ontwikkelingen een rol die elkaar in stand houden. Ik zie het als een vicieuze cirkel die helaas zeer moeilijk doorbroken kan worden. Ik zou dit natuurlijk anders willen zien, maar de realiteit in Nederland wijst helaas anders uit. Het gaat om deze drie ontwikkelingen (in volgorde):
- 1.) Het gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel en de heersende intolerantie bij en tussen bepaalde groepen mensen
- 2.) De vaak onjuiste berichtgeving vanuit de media omtrent het beschikbare vuurwerk (de daaruit voortvloeiende onwetendheid en onjuiste opinie van het 'grote publiek')
- 3.) De afwijking van de vuurwerkregelgeving in Nederland in vergelijking met de omringende landen en de overige EU.
Nu volgt een heel verhaal
Deze drie ontwikkelingen leiden tot de volgende situaties:
1.) Gevoelens van onveiligheid vs. onverdraagzaamheid
Zoals al eerder genoemd boven mij zijn er bepaalde groepen (jonge) mensen die vanaf hun jeugd aan hun lot worden overgelaten. Hoewel zij daar vaak zelf niks aan kunnen doen is het de taak van de ouders om hun kinderen correct op te voeden en voornamelijk de juiste normen, waarden, de juiste dosis eigen verantwoordelijkheid aan te leren. Ook is het de taak van de ouders om voldoende tolerantie naar andere mensen of bevolkingsgroepen bij te brengen door het geven van een genuanceerd oordeel.
Daar wringt ook meteen de schoen. In een groot deel van Nederland wonen we nu eenmaal dicht op elkaar (de Randstad als voorbeeld). Het feit dat veel mensen en bevolkingsgroepen (met verschillende culturele of maatschappelijke achtergronden) naast elkaar in anonimiteit leven ('langs elkaar heen leven') versterkt het gevoel van onveiligheid en daarmee (onbewust) intolerantie naar elkaar. Men zal elkaar sneller wantrouwen wanneer men constant met het gevoel van (sociale) onveiligheid leeft. "
De gevoelens van onveiligheid door het 'langs elkaar heen leven' wakkeren vaak ook gevoelens van onbegrip aan.
Sommige mensen begrijpen elkaar daardoor niet en kunnen (andersom) dan ook niet begrijpen dat men gecorrigeerd wordt wanneer hij/zij zich openlijk misdraagt (bijvoorbeeld het plegen van vernielingen met zwaar vuurwerk of provocerend gedrag vertonen).
Dit gebeurt niet alleen tussen mensen onderling, maar ook tussen verschillende bevolkingsgroepen en culturen in Nederland èn in Europa. Ik vind het dan ook verontrustend om te zien dat kloven tussen bevolkingsgroepen alsmaar toenemen.
Een recent voorbeeld is de discussie over het wel of niet toestaan van asielzoekerscentra in bepaalde Nederlandse plaatsen en wijken en de excessen die daarmee gepaard gaan (helaas ook in andere landen in Europa).
Door de angst (en daarmee helaas ook vaak afkeer) bij bepaalde bevolkingsgroepen voor de vluchtelingen zijn diezelfde vluchtelingen helaas het slachtoffer in allerlei gewelddadige incidenten: ze worden bedreigd, bekogeld met stenen en helaas - hoe triest ook - met vuurwerk.
De onwetendheid over- en het niet (willen) inleven in andere mensen (zoals buren) en andere bevolkingsgroepen zijn m.i. de belangrijkste en erg kwalijke ontwikkelingen die ervoor zorgen dat er vanuit bepaalde groepen in de Nederlandse samenleving steun is voor een vuurwerkverbod.
De intolerantie naar elkaar zorgt dus voor onverdraagzaamheid en onbegrip, wat vervolgens leidt tot het gebrek van elkaar accepteren en elkaar waar nodig corrigeren.
Mensen die uit gevoelens van angst (en daaraan verbonden intolerantie) zich misdragen zijn vaak ook degenen die zich misdragen met middelen die op zich zelf niet gevaarlijk hoeven te zijn bij juist gebruik, zoals bijvoorbeeld misbruik van vuurwerk of alcohol-houdende dranken.
Dit leidt direct tot de volgende situatie: doordat mensen zich onveilig voelen op straat door eerder genoemde misdragende groepen of door (gebrek aan inleving bij) bepaalde bevolkingsgroepen zullen zij ook eerder in zijn voor een vuurwerkverbod.
2.) Een vertekend beeld over (consumenten) vuurwerk
Hoewel het naar mijn mening de ouders zich verantwoordelijk moeten stellen voor de correcte opvoeding en voorlichting (op maatschappelijk, moreel, cultureel en seksueel gebied) van hun kinderen, blijf ik ook van mening dat ook de Overheid moet toezien op het waarschuwen voor onverantwoord gedrag met o.a. alcohol, autorijden, (soft)drugs en vuurwerk.
Dat laatste gebeurt naar mijn idee niet effectief en op een onjuiste manier.
Hoewel ik mij kan vinden in preventieve maatregelen tegen onjuist gebruik van vuurwerk wordt vanuit diverse media (reclamecampagnes en vanuit nieuwsbronnen) de grens vervaagd tussen 'het voorkomen van verkeerd gebruik' en het 'het aanwakkeren van angst tegen het middel'.
Een simpel voorbeeld: het (al dan niet bewust) weglaten van de nuance tussen illegaal consumenten vuurwerk en professioneel vuurwerk (dit gebeurt helaas door veel nieuwsbronnen).
Bepaalde nieuwsbronnen in Nederland (en dat zijn veruit de meeste) spreken vaak over één noemer: illegaal vuurwerk. Vaak zijn er dan zogenoemde "vuurwerkexperts" die een simpel pakje nitraten vergelijken met handgranaten.
Mensen die bij voorbaat al niet veel van vuurwerk afweten (dat zijn veruit de meeste gebruikers van vuurwerk -de "gewone consument", dus niet de mensen die op dit forum zitten) nemen deze uitspraken klakkeloos voor waarheid aan.
De mensen die dergelijke uitspraken klakkeloos overnemen kunnen ouders zijn, die deze info vervolgens aan hun kinderen doorgeven. Wanneer sommige van deze kinderen eenmaal de puberteit bereiken (ja, deze nieuwsgierige pubers zijn er genoeg) zullen zij de uitspraak van hun ouders eens "met een praktijkvoorbeeld gaan bevestigen of ontkrachten" - de eerste vernieling is, hoe triest dit ook is, een feit. De immense schade aan de omliggende omgeving valt bijna altijd mee...
Wanneer de ouders de kinderen een genuanceerd beeld over illegaal vuurwerk hadden laten vormen ("het knalt harder en is
bij verkeerd gebruik gevaarlijker, maar het zijn geen bommen"), zouden hun kinderen wellicht (uitzonderingen houd je altijd) op het rechte pad zijn gehouden.
Een andere groep mensen die dergelijke uitspraken klakkeloos overnemen zijn mensen die al bij voorbaat niks met vuurwerk an sich hebben. Hun vooroordelen of onprettige gevoelens over vuurwerk worden op deze manier ten onrechte bevestigd.
Deze mensen zijn ook vaak degenen die door hun eigen opvattingen en ervaringen andere mensen niet de ruimte geven om van (consumenten)vuurwerk te genieten. Dit hoeft niet altijd het geval te zijn (!) maar er zit wel een dergelijk verband tussen. Het niet gunnen is weer het gevolg van wat ik bij mijn eerste item noemde: gevoelens van onveiligheid door het (al dan niet) langs elkaar heen leven, maar ook onwetendheid over bepaalde middelen (in dit geval dus vuurwerk).
Ook vind ik de gecoördineerde voorlichting over soorten vuurwerk op basisscholen beneden peil: er wordt teveel de focus gelegd op de gedachte "Illegaal vuurwerk is fout!", in plaats op genuanceerde oordeelsvorming en voorlichting over soorten (illegaal) vuurwerk.
Door kinderen in hun beïnvloedbare leeftijdsperiode te leren dat er een "verboden vrucht" bestaat als illegaal vuurwerk, zal dat de interesse in deze "verboden vrucht" op latere leeftijd (vaak de puberteit) doen toenemen. Want wat is er nou stoerder om tegen je vriendjes te kunnen zeggen dat jij aan strijkers of nitraten kan komen, terwijl zij het moeten doen met sterk gereguleerde kanonslagen uit de Nederlandse winkel?
Leer in plaats daarvan kinderen de gevaren van illegaal (consumenten) vuurwerk kennen maar ook het juiste gebruik van dat vuurwerk en geef ze een verantwoordelijkheidsgevoel mee, in plaats van het demoniseren van in Nederland illegaal consumentenvuurwerk.
Belangrijk: ik laat professioneel vuurwerk buiten beschouwing. Dat is een categorie apart, vind ik.
Het verhaal van Adam en Eva moet de medewerkers van de betreffende instanties die vuurwerkvoorlichting geven aan basisscholen toch wel een belletje doen rinkelen, lijkt mij...
De derde ontwikkeling krijgen jullie morgen te lezen, die komt hier te staan.
