Het klopt dus wel, dat je dingen vaak later pas echt gaat waarderen.
Als je echter puur naar de effecten kijkt dan is het overgrote deel van wat er in zo'n pakket zit helemaal niet bijzonder. Dat je het destijds vooral weg aan het stoken was is dan ook helemaal niet zo vreemd. Maar het zijn de herinneringen die je hebt aan die tijd die het hem doen. De beleving en de sfeer van toen komen nooit meer terug maar je gaat wel door verschillende fasen heen, van de pakketjes van toen door naar de 200 en later 500 grammers, compounds, meervoudige compounds. Oftewel: groot, groter, grootst. En dan komt er bij velen van ons een moment dat je ook de kleine dingen weer (meer) gaat waarderen en geniet van een mooie fontein, een gave stijgtol of heel stiekem een goede romeinse kaars of pijl.