[Sfeerverslag] Mijn eerste keer San Trifone (Adelfia)

[YorickT]

Sfeerverslag 1: Heenreis en eerste dag in Adelfia

Maandag 7 november 2022 was het eindelijk zover. Na maanden voorbereiding en voorpret ging ons tripje naar Adelfia dan eindelijk van start. We stonden aan de voet van een tripje dat ik nooit meer zou gaan vergeten. Ik, 5pyroman5 en een niet-vwc-lid gingen samen dit avontuur aan. Voor hun 2 was het het het tweede bezoekje aan Adelfia en voor mij werd het de eerste keer.

Rond 14 uur spraken we af in het ‘prachtige’ Helmond om vanuit daar met 1 auto richting de luchthaven van Weeze te gaan. Onder het genot van een bakkie koffie werden nog wat herinneringen opgehaald van voorgaande jaren en andere toffe vuurwerkshows en evenementen. Na een soepele reis richting Weeze werd het tijd voor de douane check. De luchthaven van Weeze was uitgestorven, wat wil je ook met maar 6 vluchten op een dag. Een gewaarwording waar Schiphol jaloers op zou zijn. We hadden nog ongeveer een uurtje voordat we het vliegtuig konden instappen. Genoeg tijd om de vakantie te openen met een lekker biertje. Waarschijnlijk ook meteen de duurste van de hele trip grapte we nog. Niet al teveel later kwamen we de eerste forumleden zoals Darksoul, ThePyromoviesEurope en stefanfreak. Zij namen plaats een tafeltje naast ons en onderling werden ook hier weer mooie verhalen uitgewisseld.





De vlucht naar Bari ging soepel, we vertrokken op tijd en de vlucht zat niet vol. Dat gaf wat ademruimte. Ook het ophalen van onze huurauto ging erg snel. Sinds ik uit de kinderwagen ben was dit mijn eerst keer in Italië. De omgeving en rit naar het hotel ging op zijn Italiaans en heeft zeker een jaar van mijn leven gekost. Italianen interesseert het allemaal geen hol en doen lekker waar ze zelf zin in hebben. Gelukkig is het vanaf Bari niet heel ver rijden naar ons hotel in Valenzano. Hier werden we hartelijk ontvangen door een aardige medewerker. Nadat wij hadden ingecheckt was het klaar om onze spullen op de kamer te leggen. Darksoul en co. Kwamen toen net naar binnen en we begrepen dat Omepje en Djaimy ook in hetzelfde hotel verbleven.



Even opfrissen en wat spullen uitpakken en toen werd het tijd om naar Adelfia te gaan om een hapje te eten bij Fuochi. Welbekend bij de meeste Adelfiagangers want ook hier zat het bomvol met Nederlanders en een hoop Italianen. Meteen zat de sfeer er goed in en de pizza smaakte hier verrukkelijk. Het kost allemaal net niks en het bier was lekker koud. Toen er ook nog eens een kleine fanfare binnen kwam spelen was het gevoel echt compleet. We waren ondergedompeld in hetgeen waar we maanden lang naar uitgekeken hadden: San Trifone.




Via Chiesa Madre

Dinsdag 8 november: Een dagje zonder vuurwerk.

Dinsdag was nog een dagje zonder vuurwerk, jammer maar helemaal niet erg. Het is geen straf om even Adelfia te verkennen en te zien wat er allemaal te wachten staat. Na een prima ontbijtje werd het tijd om richting Adelfia te gaan. Voor mij de eerste keer om alles met daglicht te zien. Toen we geland waren was alles al pikdonker en zag je Italië niet in zijn volle ‘glorie’. We liepen een rondje in Adelfia, verkende de omgeving waar de eerste tekenen van de festiviteiten al te zien waren. Ook deden we boodschappen om proviand te halen voor wanneer we in de wijnvelden uren zouden vertoeven. Een rondje in de wijnvelden lieten ons al een enorme schietterreinen zien waarin nog weinig tot geen activiteit was. Velden zo groot en breed dat zouden we ons in Nederland echt helemaal niks bij kunnen voorstellen. Op de Corso Umberto I stonden de gigantische masten met alle gekleurde lampjes al klaar om te ontbranden. Dit zag er veelbelovend uit zoals je het uit bijvoorbeeld Valencia ook kent.

Omdat we nog geen kruit-gerelateerde verplichtingen hadden ging deze dag erg gemoedelijk. Van het ene na het andere terrasje en bij een plaatselijk winkeltje werden ook nog wat kleine klappertjes ingekocht om op te stoken. Na het avondeten en een rondje over de kermis werd het tijd om optijd ons nest in te duiken. De komende dagen zouden in het teken staan van veel vuurwerk..

 

[pyrofan#1]

Geweldig verslag Yorick. Lekker sfeervol en leest prima weg.

 

[Stoker]

Topverslag! Ik kijk uit naar het vervolg met vast mooie foto's!

 

[ATF]

Kijk..hier worden we blij van!!

 

[Viva la Bang]

Heel leuk verslag tot nu toe al. Kom maar op met het vervolg.

 

[omepje]

Dat leest zeker al lekker weg zeg. Bedankt Yorick en ik kijk alvast uit naar de volgende delen.

 

[YorickT]

Woensdag 9 november

Het is vroeg, heel vroeg. 06:15 gaat de wekker en worden we langzaam wakker. Vrij snel wordt ons slaperige gevoel overwoekerd door enthousiasme. We zijn al 1,5 dag in Italië maar vandaag staan we dan echt aan de start van hetgeen waarvoor we komen: Vuurwerk! Om 08.00 beloofd het al lost te gaan met een handjevol salutes en meerslagenshells. Daar kun je ons letterlijk voor wakker maken.



Nadat we allemaal gedoucht en opgefrist zijn wordt het tijd om naar het ontbijt te gaan. Gelukkig het het ontbijtbuffet al vanaf 06:30 geopend. We verwachtte een enorme stilte in de ontbijtzaal maar niets blijkt minder waard. De zaal is goed gevuld met een hoop mensen die zich klaarmaken voor een lange dag shows bouwen. Her en der begroeten we de eerste Nederlanders die als ware vroege vogels ook al wakker zijn om maar niets te hoeven missen van het begin. Het ontbijtbuffet is niet mega uitgebreid maar bevat alles wat je wilt hebben. Van versgebakken broodjes, brood, zoet en hartig beleg (kaas, daar worden we als Nederlander toch enthousiast van). Natuurlijk is er ook genoeg keus aan zoetigheden zoals croissantjes en de gevulde versies daarvan, verschillende soorten cakes en ook een paar sapjes. Ben je meer van de ei en bacon? Dan kan je hier ook zeker aan je trekken komen. In Nederland doe ik aan intermittent fasting en ontbijt ik dus nooit. Gezien de lange dagen en het geboekte ontbijtbuffet maak ik graag een uitzondering maar mijn maag laat nog geen ei en bacon toe. Ik houd het lekker bij een broodje met kaas en een overheerlijke verse cappuccino.

We stappen in de auto en rijden een minuutje of 10 richting Adelfia. Hier is de eerste beweging op straat al te zien en lopen de italianen al met hun tasjes van de markt weer richting huis. We snellen ons richting de wijnvelden en gokken dat de eerste ochtendknallen op het veld van de avondshow zullen zijn gezien dit door hetzelfde bedrijf geschoten wordt. We zijn een minuutje of 10 te vroeg maar in de velden zien we al verschillende locals staan te wachten op wat er gaat gebeuren. Opluchting, we zijn optijd en zitten goed. Niet al te veel later horen we de eerste salute de lucht in gaan. Ik houd mijn adem in en probeer niet met mijn ogen te knipperen. Deze eerste shell van het weekend wil ik horen en voelen met alle zintuigen die ik heb. Het moment vanaf de lancering tot de knal lijkt een eeuwigheid te duren, mijn hart klopt sneller en de toon wordt gezet. Een lompe knal gevolgd door een bulderende echo die door de wijnvelden galmt en een einde maakt aan de vredelievende rustig ochtend. Dit is waarvoor we gekomen zijn, dit is waar we naar uitleven en waarom wij liefhebbers dit feest moeten meemaken. Amper tijd om te beseffen wat er allemaal gebeurd heb ik niet. De doffe knal van de volgende salute bereikt al mijn oren. De komende 5 tot 10 minuten die volgen staan in het teken van salutes en meerslagenshells. Vooral bij die laatste wordt het Italiaanse vakmanschap steeds duidelijker en tekenend voor dit evenement. Voordat je het weet zit deze ‘show’’er ook alweer op en zijn we echt goed wakker geworden door deze Italiaanse-wekkers.





Aansluitend besloten we richting de opbouw van de avondshow te lopen, niet wetende dat dit de laatste keer was dat het zo soepel zou zijn. Hier waren ze al erg ver met de opbouw en zag het er indrukwekkend uit. Genoeg grote kalibers van 12 en zelfs 16 inch. Veel singleshots en candels. Dit is toch wel zoals je een set-up graag ziet. De opbouwers waren allemaal relax en alles leek volgens plan te gaan. Nadat we wat foto’s en filmpjes gemaakt hadden werd het tijd om richting de opbouw van de dagshows te zijn. Hier was het ook al volle bedrijvigheid. Alle 5 de bedrijven waren druk bezig met het uitzetten van indrukwekkende aantallen mortieren en het laden ervan. Enkele finales werden al uitgezet en dan beloofde veel goeds.









Hierna besloten we richting het centrum te gaan, een rondje te lopen, terrasje te pikken (en terug te brengen). Hier hebben we nog lekker een aantal pilsjes gedronken in het zonnetje. Natuurlijk moest er ook een bezoekje worden gebracht aan de Chiesa di Santa Maria del Principio. Het katholieke kerkje waar veelal om te doen is deze dagen. Dit kleine maar prachtige kerkje staat bomvol met mooie schilderingen en kunstwerken. Toen wij binnen kwamen waren ze nog bezig met het restaureren en met de hand schilderen en bijwerken van deze prachtige objecten.

We springen even door naar de avond, waar we natuurlijk weer eten bij onze grote vrienden van Fouchi. Ook hier was het wederom genieten en een herkenning van alle Nederlanders die weer even wat verhalen uitwisselen met elkaar.

Langzaam aan kwam de avondshow dichter en dichterbij. Het werd tijd om mijn statief uit de auto te halen en een plekje te zoeken vanaf waar we de avondshow gaan kijken. Vanuit de wijnvelden hebben we nog gezellig wat gedronken en slap gelult, zoals het hoort! Ondertussen besloot ik mijn camera klaar te maken en scherp te stellen. Dankzij de volle maan die de wijngaarden enorm goed verlichtte was dit geen ramp. Scherpstellen in het donker is best te doen maar je moet wel een aantal verlichtte objecten hebben. Ik had verwacht dat dat wel een uitdaging was maar dat viel dus eigenlijk wel reuze mee. Tijdens het wachten werd er door ons groepje nog een aantal hoopvolle verwachtingen besproken. Zo hoopte ik op een hoofdstuk met witte blinkers en een aantal echt goeie, grote ghosthhells. Dat zijn toch wel dingen die we in Nederland eigenlijk niet zien. Zo her en der zie je in onze omgeving wel een ghostshell tijdens een show maar altijd in een klein kaliber, dan komen ze toch net niet zo uit als dat je ze op de video’s ziet. Ik grapte nog dat we wel een aantal tissu’s konden gebruiken. De ontlading was groot, wat een geweldige show was dit. Bom en bomvol met de mooiste producten, goud dat kleeft in de lucht, blinkers tot aan de grond.


het scherpstellen van mijn camera levert mooie plaatjes op











Na de show hebben we nog een drankje gekocht in de hotelbar en wat nabesproken over al onze avonturen. Deze dag was geslaagd, vol vriendschap, mooi vuurwerk en passie, vooral passie.

 

[fireworkaddict]

Heel gave trip en een erg leuk verslag om te lezen!
Bedankt dat je de moeite genomen hebt om het zo mooi neer te pennen en met ons te delen.

 

[Janniekske]

Mooi leesvoer yorick, sfeervol. Wat een geweldige ervaring was dit, prachtig.

 

[DarkSoul]

Hele fijne verslagen, Yorick! Het was erg leuk om jullie her en der gesproken te hebben Dit soort ervaringen delen met goede vrienden is iets magisch wat we niet zomaar zullen vergeten.

 

[Mattenfreak]

Leuk om te lezen Yorick, heel gaaf en mooie foto's daarbij.
Kom maar door hoor, benieuwd naar de volgende.

 

[hdpveen]

Man wat is dit genieten zo'n prachtig verslag. Begint zelfs te kriebelen om plannen te smeden om naar dit vuurwerk walhalla af te reizen volgend jaar

 

[Djaimy]

Mooi stuk om te lezen Yorick, vooral die toffe foto's erbij zijn echt een meerwaarde. Ik kijk uit naar de komende delen!

 

[LompeBoer]

Geniet echt van dit soort verslagen, komende jaren maar eens kijken als het mogelijk is om zelf te gaan. ik bezoek zelf nooit shows (NL) omdat ik niemand uit mn eigen kring zo ver krijg en op een of andere manier ga ik toch niet alleen heen.

 

[YorickT]

Bedankt voor al jullie overweldigende reacties! Ik vind het tof om dit soort verslagen te schrijven maar minstens net zo leuk om te zien dat ze goed ontvangen worden.

Het volgende deel, tevens laatste deel (denk ik) kost flink wat tijd gezien ik er 8 shows in moet verwerken. Geduld wordt beloond.

 

[YorickT]

Donderdag 10 november

De wekker gaat, ik open mijn ogen en voel moeheid. Die paar uurtjes slaap tegenover alle gezelligheid hier in Adelfia breekt langzaam op. Je energie wordt minder maar langzaam daalt ook de gedachten in ‘we zijn niet thuis, we zijn in Adelfia voor een van de gaafste vuurwerk tripjes ooit.’. Gelukkig had ik gisteren avond / nacht al gedoucht en kan ik wat langer blijven liggen terwijl de rest de badkamer bezet houdt. Bij het ontbijt is het alweer volle bedrijvigheid. Verschillende bouwers zitten al een goeie bodem te leggen en de eerste Nederlanders zien we ook alweer.

Nadat we onze auto geparkeerd hebben op ons vaste plekje en ik alle spullen op mijn rug heb hangen. Foto’s maken is veel slepen. Een camera tas, 2 lenzen en een body, go pro en een statief. Toch goed voor een kg of 5/6 op je rug. Doe daar nog eens wat proviand bij en ik kan zo meedoen aan Kamp van Koningsbrugge. De omringende straten vanaf de wijnvelden staan vol met markt en braderie kraampjes. Van verse vissen en kazen tot aan versgebrande pinda’s en bbq’s vol met vlees. Voor ieder wat wils en ondanks dat het een paar minuten over acht is is het er al goed druk. Vele italianen struinen nog wat langs de kraampjes wachtend op de eerste show.

Wat ook meteen opvalt is dat elke ‘ingang’ de wijngaarden in potdicht zit. We zien zelfs mensen vooruitlopend op een motor het terrein afgezet worden. Wil je hier dichtbij komen wordt dat een pittige opgave. We besluiten om de eerste 2 shows te bekijken vanaf de weg en lopen langzaam richting het spoor. Hier komen we ook verschillende kraampjes van schietbedrijven tegen die hier wat van hun gear hebben uitgestalt. Die eerste blik die op zo’n kraampje richt is een beetje gek. Er staan zomaar wat singleshot rekken in de berm en je vraagt je eigenlijk af wat er gebeurd. Dan kijk je nog eens goed en zie je de passionele Italiaanse mensen vol trots vertellen wat ze hebben gedaan en wie ze zijn. Hun vakmanschap straat uit alle poriën. Mooi om te zien dat het vuurwerk niet tegengewerkt wordt maar aangemoedigd wordt. Ik zag het een beetje als de kaasmarkt in Gouda. Zij zijn trots, trots op hun vakmanschap dat al jaren wordt doorgegeven en word geambieerd. Zo gaat dat hier eigenlijk precies hetzelfde: deze mensen vieren feest, met elkaar, voor elkaar en dat straalt het uit van alle kanten.

De eerste salute gaat de lucht in en meteen is het duidelijk: De dag der dagen hier in Adelfia is begonnen. Bij de eerstvolgende multi-break is nog iets anders duidelijk: Het kaliber is groter dan gisteren. De opzet is hetzelfde als gisteren. Less = more en het is gewoon even genieten van de felle flitsen, harde knallen en het ritmische van een multi break. De rook staat onze kant op en de snippers dwarrelen langzaam onze kant op. Conclusie is dus wel dat dit geen fijne plek is om de dagshows te gaan kijken en te fotograferen.

De komende uren zijn ook geen shows en we besluiten dus eens wat verder te lopen te kijken waar we uitkomen. Een vriendelijk beveiliger laat ons tot verbazing het spoor oversteken waarna wij onze weg vervolgen. In onze rugzak hadden we nog wat vuurwerk zitten wat we op een afgelegen plek even rustig staan te stoken. Het idee dat je nog uren de tijd hebt is wel heel relax, geen haast, geen stress gewoon even doen waar je echt zin in hebt. Op enig moment horen we tussen de wijngaarden wat muziek en ruiken we bbq’s. Hier klinkt het gezellig en volgens google maps zitten we op de ideale afstand van het vuurwerk. We lopen verder het grote open terrein op. Het staat hier vol met auto’s en er is echt een feest aan de gang, althans, het feest is in opbouw. Bbq’s worden klaar gezet, party tenten opgezet en waarschijnlijk gaat het hier gewoon echt gezellig druk worden. We besluiten dat dit voor ons perfect is, de wind staat goed, de afstand is mooi en het ziet er bovenal gezellig en relax uit. We settelen ons en eten wat van alle proviand die we meegenomen hebben. We raken nog aan de praat met een Nederlands gezinnetje dat hier met vrienden aanwezig is. Vol verbazing horen wij aan dat zij met de auto hierheen gekomen zijn, super tof! Maar aan ons niet besteed. Verhalen worden uitgewisseld over wat deze passie inhoud en hoe de Nederlandse toeristen spelen in het San Trifone. Mooie gesprekken die zo random aangeknoopt worden midden in de wijnvelden van Zuid-Italië.



Rond een uurtje of 11:30 besluit ik dat het tijd wordt om mijn camera spullen uit te pakken. Overdag kost het niet veel tijd om mezelf klaar te maken maar het is toch lekker om dit relax te doen. Gelukkig deed ik dit optijd want een kwartiertje eerder dan gepland begint de 3e vuurwerkshow van deze dag om 11:45.

Bij de eerste salute die de lucht in gaat sta ik meteen aan. Ik klik en de eerste foto is gemaakt. Ondertussen schiet er door mijn hoofd dat we staan te genieten van een vuurwerkshow die opgedragen wordt aan een overleden persoon. Iets om ook bij stil te staan natuurlijk. Wij hebben geen idee wie deze persoon was maar voor minimaal een handjevol mensen en wellicht voor nog veel meer mensen was dit een belangrijk persoon. Belangrijk genoeg om tijdens de dag van San Trifone een moment van herdenking te plannen. Zo kijk je toch met andere ogen naar de salutes en multi breaks. Het oneindige galmen van de snoeiharde salutes geeft toch stof tot nadenken op dit soort momenten. Ik voel mezelf dankbaar, dankbaar dat ik hier bij mag zijn.

Wat we hier te zien en te horen kregen was een voorafje aan wat de komende 5 shows zouden gaan worden. Met lichtte spanning wacht iedereen tot de klok van 15:00. In de verte zagen we nog een flinke salute finale de lucht in gaan. Ik denk dat dat een paar dorpen verder was gezien de vertraging in het geluid en secondes betrof.

De klok slaat 15:00 en iets laten dan gepland begint de eerste show. Deze wordt geschoten door Senatore Fireworks. Deze gasten weten van wanten en zetten al meteen de toon voor de rest van de shows. Prachtige rookshells komen voorbij en multi-breaks zo groot als steunpilaren worden perfect getimed de lucht in gejankt. Kippenvel all over. Dit is ook waarvoor we gekomen zijn. Ik kijk voor me uit en zie een veld vol mensen die her en der verspreid staan. Onze harten kloppen synchroon, hier staat vuurwerkliefhebbend Europa, mensen uit verschillende landen, maar ons freak-hart spreekt dezelfde taal.

Ik wilde een show volledig weiden aan fotografie met een goeie zoom. Welke show zich daar het beste voor leent weet je nooit. Vuurwerk foto’s van 5 dagshows wordt toch een en dezelfde brei ondanks dat de shows totaal anders zijn. Ik besloot om mijn Sony 90mm f2.8 macro op mijn camera te schroeven. Deze lens, eerder verkozen tot scherpste lens ter wereld is mijn baby. Hier schiet ik enorm graag set-up foto’s mee. Deze zitten dan vol met diepte en leven maar het vuurwerk zelf ermee fotograferen had ik nog nooit gedaan. Nu heb ik natuurlijk ook niet elke dag 5 shows waarbij de meest imposante multi-breaks de lucht in worden geschoten. Het is even wennen de goeie hoogtes te vinden om mijn lens op te richten maar als ik die dan ook eenmaal gevonden heb is het prijsschieten. De een na de andere multibreak vliegt door de lucht en alle details vind je terug op de foto’s. Vonken, TI-boeketten, snippers niks is te gek. Dit zijn de foto’s waar ik van gedroomd heb en mijn fotografie hart sneller laten kloppen. Meer in de actie van een Italiaanse vuurwerkshow kom je niet.





De shows die volgen fotografeer ik gewoon met mijn groothoek zoals ik altijd doe. De kwaliteit van mijn camera is zo goed dat ik achteraf de foto’s met gemak wat kleiner kan kroppen. Daardoor kan ik genieten van de langzaam ondergaande zon en de parels van shows die voorbij komen. Na de laatste finale zitten de 5 dagshows erop. Het is amper 18:00 en we hebben al gewoon 7 shows gezien vandaag. We reflecteren alle 3 even na wat we allemaal gezien hebben, de hoogtepunten zijn oneindig. We lopen met een groepje Nederlanders terug richting het centrum van Adelfia. Langs de spoorlijn is het een ravage van afval en ontelbare snippers. Alle rotzooi is hier terecht gekomen en het ruikt er dan ook typisch. De lucht die je ruikt als je over de set-up van een net afgelopen vuurwershow loopt, of als je midden in de nacht van 1 januari over straat loopt.

In het centrum is het nog altijd een drukte van jewelste. Aangekomen bij Fouchi worden we hartelijk begroet door de eigenaar en krijgen een tafeltje in het overvolle restaurant. We zijn blij even rustig te kunnen zitten en te genieten van een koud pilsemannetje. Er wordt geproost op de fantastische dag die we al hebben en voor hetgeen dat nog komen gaat. Tuurlijk daalt bij ons het besef dat dit de laatste volle dag is voordat we weer naar huis gaan en dat we daar van begin tot eind van moeten genieten. We liggen met zijn drieën echt op 1 lijn wat dat betreft, onze neuzen staan dezelfde kant op. Nadat we heerlijk genoten hebben van onze pizza sluiten we af met een lekkere limoncello. We gaan betalen en zonder discussie kwamen we overeen dat we onze laatste avond hier moesten afsluiten met een rijkelijke fooi. Toen we afscheid genomen hadden werd het tijd om te gaan kijken bij de lampjes in het centrum. Onderweg hier naar toe werd ik aan mijn tas getrokken en draaide me om. Hier stond onze ober met de tranen in zijn ogen om ons nogmaals te bedanken. Geweldig, wij hebben heerlijk gegeten en zijn enorm goed behandeld. Hoe kunnen we zo’n passievolle mensen dan beter bedanken. Dit moment heeft mijn Adelfia tripje nog mooier gemaakt dan dat het al was.

Onderweg terug naar de wijnvelden waar we een plekje gingen zoeken om de avondshows te bekijken besloten we nog even wat eten en drinken in te slaan. Een paar lekkere biertjes om te nuttigen daar hadden we wel behoefte aan. Het voor de laatste keer struinen door de wijnvelden was top. Al vrij snel kwamen we op de plek waar we met de dagshows ook gestaan hadden en besloten lekker hier te blijven. Dat was ons vanmiddag goed bevallen en nu dus waarschijnlijk weer. De avondshow die volgde was kort maar intens. Wellicht had de show gisteren van Itrea ons teveel hoop gegeven want ik verbaasde me wel toen de show was afgelopen. Helaas bleef het hierna stil, te stil en al snel begrepen we dat er geen tweede show zou volgen. Ontzettend balen natuurijk. Als we ons hier van te voren op bedacht hadden dan was de afsluiting toch anders geweest. Nadat ik mijn spullen ingepakt had eindigde het vuurwerk avontuur toch 1 show eerder dan gedacht, ondanks dat was er niks te treuren. We hebben geweldige shows gezien en genoten.

Terug in het hotel begint onze subtiele after. Met een hapje en drankje wordt nog flink nagepraat en filmpjes gedeeld en bekeken om daarna heerlijk in slaap te vallen.




Vrijdag 11 november

De elfde van de elfde, een dag die zuid Nederland in feest zet maar wat mij gestolen kan worden. Wij hebben pas echt feest gevierd, kruit gesnoven en compleet opgegaan in de Italiaanse bevolking. Gelukkig ging de wekker ook wat later dan de afgelopen dagen en konden we iets meer uurtjes slaap pakken. Onze spullen zijn zo ingepakt en schuiven we voor de laatste keer aan bij het ontbijt. Hier genieten we nog 1x van de overheerlijke cappuccino. Tijdens het ontbijt maken we een plan voor de paar uurtjes vrije tijd die we nog hebben voordat we weer richting de luchthaven moeten. We zitten vrij dicht aan zee en dus opperde ik het idee om de zee te gaan zien. Ik woon in het heuvelachtige Limburg en zee is voor mij niet zo vanzelfsprekend maar zeer magisch. Ik hou van de golven, de zoute, zilte lucht en wil dat dan ook graag even gezien en geproefd hebben. De resterende 2 uur besteden we aan wat toeristische activiteiten in Bari zelf. Eigenlijk is het een prachtige stad waarin we toch tekort komen aan tijd. Voordat je het weet wordt het alweer tijd om onze huur auto in te leveren en ons te begeven naar de airport. Als je dan eindelijk denkt rust te hebben van al die gekke Nederlanders kom je erachter dan Darksoul op dezelfde rij als ons zit in het vliegtuig. 2 Yorick’s / Jorik’s op 1 rij is vragen om problemen. Gekkigheid natuurlijk. Het is tof om nu even wat langer de tijd te hebben om bij te kletsen. We laten onze foto’s en filmpjes zien en delen de gekste ervaringen. 1 ding is zeker, darksoul en co hebben ook geweldige dagen gehad. Op airport Weeze zeggen we alle bekenden gedag en wordt het voor ons ook tijd om naar huis te gaan… op naar het volgende avontuur.



————

Ik wil jullie lezers bedanken om middels deze sfeerverslagen met mij op reis te gaan. Het is tof om te zien dat sommige geïnspireerd raken om ook eens de richting van Adelfia of welk gaaf vuurwerkfestival te gaan bezoeken. Ook alle berichten die ik heb gehad tijdens en voorafgaand aan Adelfia waarin duidelijk werd dat iedereen echt zat te wachten op mijn fotografie skills in Italië. Natuurlijk wil ik ook alle gekke Nederlanders bedanken die de trip gemaakt hebben voor wat het is. Het was gezellig om jullie her en der gesproken te hebben. Maar bovenal wil ik mijn reisgenoten 5pyroman5 en Stefan (geen lid hier) bedanken. Deze trip heeft vriendschappen gemaakt die verder gaan dan onze passie.

 

[DarkSoul]

Super leuk verslag weer, Yorick! Je hebt er een heel dagboek van gemaakt! Schitterende foto's ook. Maar we hadden niet anders verwacht Met veel plezier heb ik al je verhalen gelezen. Het was een gedenkwaardige trip!

 

[omepje]

Prachting verslag weer Yorick, doet me zeker weer terug denken aan een week of 3 geleden. Bedankt voor alle mooie foto's en verhalen.