Mee eens pyromaniac! Ik ben een groot liefhebber van het winterse witte goud, maar dat moet die 'rommel' (want zo is het gewoon op de 31e
) wel weg zijn tegen de tijd dat wij een keertje naar buiten kunnen om het eea te gaan ontsteken.
Zo kan ik me nog goed enkele jaren geleden herinneren (jaarwisseling 2005-2006 uit het blote hoofd). Toen stond een dooiaanval vanuit het zuidwesten op het programma voor de 30e december. De kou zou die dag met grof geweld het land uitgestuurd worden. Halverwege de bewuste dag begon 'operatie dooi' in Zeeland in vorm van perioden met sneeuw welke door de aantrekkende zuidzuidoostelijke wind (5-7BFT!) sterk begon te stuiven. Die middag moest vervolgens heel NL eraan geloven; met matige tot soms zware (drift) sneeuw, forse windstoten die het voor het gevoel ongekend koud maakten en hele slechte zichten maakte het front zijn opwachting...dit alles uiteraard met temperaturen enkele graden onder 0.
In enkele uren viel landelijk (!) 10-20cm, lokaal (door duinvorming) nog meer. 'S avonds tegen de klok van 8u (dat herinner ik me nog erg goed) hoorde ik iets op het zolderraam tikken...de sneeuw was langzaam aan het overgaan in ijsregen wat duidde op het binnendringen van zachtere lucht op hoogte. Het grondfront lag echter nog zuidwest van mijn locatie, en de kou zou zich niet 1,2,3 gewonnen geven. Het tikte nog even door terwijl de hoeveelheid sneeuwvlokken zienderogen minder groot werd. De kleine ijskristalletjes leken glimmende diamantjes in het sfeerlicht van de lantaarnpalen, en toverden zodoende de wereld eventjes om in een écht winterwonderland.
Lang konden we er niet van genieten want binnen circa 30min. na de overgang van sneeuw naar ijsregen ging het fout; het getik stopte en de neerslag ging geleidelijk over in doodgewone regen. Althans dat dacht ik. Fout dus, gewone regen was het niet; onderkoelde rommel: IJZEL! Op plekken waar de sneeuw de grond niet bedekte werd het onmiddellijk spekglad.
Ook deze fase duurde niet meer dan een minuut of 20-30 waarna de kou zich in de onderste niveau's van de atmosfeer eindelijk gewonnen gaf. Het grondfront passeerde triomfantelijk met erachter nevel, mist en van tijd tot tijd (mot)regen. Die nacht verliet de winterse kou het Nederlands grondgebied langzaam...
Het sneeuwdek was de volgende ochtend (op DE dag) zo goed als weg en het dooide 6 graden toen ik opstond. Dit alles begeleid door de o zo bekende zuidwestelijke wind. Wat een wereld van verschil in nog geen 12 uur tijd...
Terwijl om 10:00u het geluid van ontstoken vuurwerk de straten vulde waren de langzaam wegkwijnende sneeuwresten de laatste getuigen van wat er de avond ervoor gebeurt was...

Zo kan ik me nog goed enkele jaren geleden herinneren (jaarwisseling 2005-2006 uit het blote hoofd). Toen stond een dooiaanval vanuit het zuidwesten op het programma voor de 30e december. De kou zou die dag met grof geweld het land uitgestuurd worden. Halverwege de bewuste dag begon 'operatie dooi' in Zeeland in vorm van perioden met sneeuw welke door de aantrekkende zuidzuidoostelijke wind (5-7BFT!) sterk begon te stuiven. Die middag moest vervolgens heel NL eraan geloven; met matige tot soms zware (drift) sneeuw, forse windstoten die het voor het gevoel ongekend koud maakten en hele slechte zichten maakte het front zijn opwachting...dit alles uiteraard met temperaturen enkele graden onder 0.
In enkele uren viel landelijk (!) 10-20cm, lokaal (door duinvorming) nog meer. 'S avonds tegen de klok van 8u (dat herinner ik me nog erg goed) hoorde ik iets op het zolderraam tikken...de sneeuw was langzaam aan het overgaan in ijsregen wat duidde op het binnendringen van zachtere lucht op hoogte. Het grondfront lag echter nog zuidwest van mijn locatie, en de kou zou zich niet 1,2,3 gewonnen geven. Het tikte nog even door terwijl de hoeveelheid sneeuwvlokken zienderogen minder groot werd. De kleine ijskristalletjes leken glimmende diamantjes in het sfeerlicht van de lantaarnpalen, en toverden zodoende de wereld eventjes om in een écht winterwonderland.
Lang konden we er niet van genieten want binnen circa 30min. na de overgang van sneeuw naar ijsregen ging het fout; het getik stopte en de neerslag ging geleidelijk over in doodgewone regen. Althans dat dacht ik. Fout dus, gewone regen was het niet; onderkoelde rommel: IJZEL! Op plekken waar de sneeuw de grond niet bedekte werd het onmiddellijk spekglad.
Ook deze fase duurde niet meer dan een minuut of 20-30 waarna de kou zich in de onderste niveau's van de atmosfeer eindelijk gewonnen gaf. Het grondfront passeerde triomfantelijk met erachter nevel, mist en van tijd tot tijd (mot)regen. Die nacht verliet de winterse kou het Nederlands grondgebied langzaam...
Het sneeuwdek was de volgende ochtend (op DE dag) zo goed als weg en het dooide 6 graden toen ik opstond. Dit alles begeleid door de o zo bekende zuidwestelijke wind. Wat een wereld van verschil in nog geen 12 uur tijd...
Terwijl om 10:00u het geluid van ontstoken vuurwerk de straten vulde waren de langzaam wegkwijnende sneeuwresten de laatste getuigen van wat er de avond ervoor gebeurt was...