M’n broer en ik kunnen elkaar al vanaf jongs af aan vinden in het vuurwerk. We werken jaarlijks in een vuurwerkwinkel in Groningen en vieren het liefst o & n samen, nog altijd zijn we als een kind zo blij en onze vriendinnen moeten hier dan altijd hartelijk om lachen (en genieten mee).
Vaak schieten mijn broer en ik een show in het dorpje buiten de stad bij mijn zus. Zij vindt onze hobby geweldig. Vroeger maakte zij alle filmpjes met oud en nieuw, en tegenwoordig staat zij met haar gezin vooraan (met brillen natuurlijk) bij onze show (meestal met de heerlijke reacties “dit is niet normaal!”). Het dorp weet inmiddels dat wij een show schieten en daar staan inmiddels altijd wel 50 man.
Vroeger was het kopen van vuurwerk met pa toch altijd spannend (maar geweldig). Hij schrok zich wezenloos als onze bestellingen over de toonbank vlogen en bleef de hele terugreis herhalen hoe zonde het is. Overigens mochten we ook eens na een vakantie shoppen in Baarle, hij zag dus ook hoe leuk we dit vonden. Thuis werden ze gek van ons en was vuurwerk altijd tot 15 december een verboden woord.
Inmiddels krijg ik de vraag of ik er al klaar mee ben niet meer, niemand heeft het ook nog over het geld. Wel krijg ik geregeld de vraag of ik niet mijn schietpapieren zou willen halen.. wie weet, ooit met een verbod.
Met vrienden heb ik het zelden over vuurwerk. In mijn woonplaats A’dam wordt daar door veel mensen toch al anders tegenaan gekeken.