Ik heb me toch wat rare, harde stukken vuurwerk. Als eerste het rotje. Hij is best mooi enzo, maar compleet nutteloos. Hij brengt het grootste gedeelte van zijn tijd door met zijn lontje te fixen of kruit te strooien. Bovendien is hij zo egocentrisch, hij denkt alleen maar aan zichzelf en nooit aan de anderen. Hij is dommer dan het achtereind van een grondbloem; ik ben serieus verbaasd dat hij nog niet is afgegaan door zijn eigen lontje te ontvlammen.
Dan heb je ook nog m’n andere stuk vuurwerk. Zij is zo ongeveer het omgekeerde van het rotje. Ze is misschien wel een van de beste stukken vuurwerk die ik ken. Ze zou zo een geweldig leven kunnen hebben, maar toch zit ze gewoon hier met mij in de vuurwerktas. Helaas is ze ook een dikke nul qua uiterlijk. Ik vraag me af of ze ooit wel eens een label heeft of iets anders doet dan het scheuren van haar huls. Weet vrijwel zeker dat ze illegaal is.
Maar het toppunt moet toch wel die giller zijn. En hij is niet zomaar even een giller, nee, dit is je stereotype keukenmeid hoor. Geloof niet dat ik hem ooit niet gillend in de tas heb gehoord. En al helemaal niet buiten de tas om. En alsof het nog niet erg genoeg is, brengt hij ook nog eens elke keer die lange stokken met zich mee.
In ieder geval, met deze stukken vuurwerk kom ik dus de verkoopdagen door..
.
