dit verhaal vond ik op internet. ik kende het zelf nog niet...
staan ook foto's bij als je op de link klikt:
http://plazilla.com/wat-vuurwerk-met-je-kan-doen
Het is oud en nieuw. 00.20 uur. We staan allen buiten het vuurwerk te bewonderen. De champagne is net ingeschonken..... Hier het verhaal over wat vuurwerk met degene die het aansteken en je naasten kan doen......
Mijn broertje begint met het afsteken van zijn vuurwerk. Aan alles gedacht. Een vlakke ondergrond om het vuurwerk te stabiliseren. Stenen die ertegenaan gezet worden zodat niets kan omvallen. Een lont om het vuurwerk mee af te steken. Alles zo veilig mogelijk... De champagne is net ingeschonken en we voelen ons vreugdig. Een nieuw jaar is aangebroken, een nieuw begin.... Mijn broertje steekt met zijn lont het vuurwerk af en...... BOEM!!!!! Het vuurwerk knalt direct... Hij heeft geen seconden meer om uit te wijken. Zijn hoofd was half gekanteld en het vuurwerk schiet in zijn gezicht. Ik sta in de deuropening als versteend en weet niet wat ik moet doen.
Wat gaat er door me heen:
Ik zie mijn broertje in eerste instantie stil op de grond liggen en ik weet nog dat ik dacht dat hij dood was. Maar dan begint hij als een gek te rollen. Hij staat in de fik. Er komt rook en vuur van zijn jas af. Gelukkig vertelt zijn instict dat hij moet rollen. Al gauw springen mijn ouders naar hem toe en trekken hem bij het nog steeds knallende vuurwerk vandaan.
Daar zie je het beeld van mooi knallend vuurwerk op de achtergrond met daarvoor je broertje die op de grond ligt en gewond is. Dat is een plaatje wat ik maar niet van mijn netvlies af krijg.
Mijn broertje gilde dat hij niets meer zag.... Ik zag zijn gezicht ook niet goed want het was zwart. Mijn partner heeft direct 112 gebeld terwijl mijn vader en een buurvouw mijn broertje onder de kraan hielden. Ik wist van gekkigheid niet meer waar ik het zoeken moest. Ik heb mijn BHV maar wist niet hoe te handelen. Tot op de dag van vandaag snap ik niet waarom ik hier ooit voor ben geslaagd. Wanneer er echt nood aan de man is sta ik aan de grond genageld en weet ik niet meer wat ik moet doen.
112:
De alarmcentrale vraagt aan mijn partner of mijn broertje nog bij kennis is en of zijn ogen nog op de juiste plaats zitten. Dit is het geval antwoord hij waarop de centrale doorgeeft dat we dan zelf naar het ziekenhuis kunnen komen en de verbinding word verbroken.
Met alle emoties is mijn moeder in alle staten en belt nogmaals 112. Inmiddels krijgt zij te horen dat de ambulance onderweg is. Mijn broertje word steeds stiller, hij kan nauwelijks iets zien. Ik zie mijn vader die al zijn emoties aan de kant probeert te schuiven en zo proffessioneel mogelijk probeert te handelen. Ik zie mijn buurvrouw die bij mijn broertje staat en zo af en toe zijn snottebel weg spoelt met water. Tegelijkertijd zie ik over haar wangen tranen.
De ambulance is er en ze nemen het direct van mijn vader over. Ze doen de jas van mijn broertje uit, die ruikt naar een geblusde brand en verbrande huid. Ter hoogte van de capuchon zit een groot gat in de jas. Helemaal weg gebrand.
Mijn broertje krijgt van de ambulancebroeders een masker op wat ontzettend stinkt. Maar hij vind het heerlijk. Het koelt en het branden word iets minder. Hij zegt dat alles goed komt en probeert ons gerust te stellen. Hij vraagt nog aan de broeders of hij op de brancard ineens overeind mag komen om de omstanders te laten schrikken (zijn humor was niet verloren).
Ondertussen lijkt iedereen gewoon door te gaan met feesten en word er nog flink wat vuurwerk afgestoken. Ook wanneer de ambulance de straat in komt rijden zijn er mensen die hier geen rekening mee houden. Maar ja, dat hou je altijd.
Mijn lieve broertje word meegenomen naar het ziekenhuis en ik weet niet wat er gaat gebeuren. Ik blijf thuis bij onze honden en mijn ouders gaan mee.
De daarop volgende uren waren verschrikkelijk..... Ik wist niet wat er precies mankeerde maar was tegelijkertijd ook heel blij dat hij nog leefde. Wat nu? Kan hij nog zien? Kan hij nog horen? Mijn broertje zij zelf voordat hij werd afgevoerd dat het hem niet uit maakte hoe hij eruit zou komen te zien. Het belangrijkste vond hij dat hij in de toekomst maar kon zien en kon horen. Maar toch.... Het maakte mij niet geruster.
Hoe het verder ging:
Na een aantal uur kwamen ze dan eindelijk thuis. Mijn broertje was verpakt als een mummie. Hij kon horen en hij kon zien. Maar het genezen van de huid moest nog uitwijzen. Wji konden alleen maar hopen dat er geen blijvende schade zou zijn.
Ik vind het verschrikkelijk om mijn broertje zo te zien en had elke nacht nachtmerries. Tot op de dag van vandaag vind ik oud&nieuw vreselijk. Rond september kijk ik er al tegenop. Ik haat vuurwerk en vind het verschrikkelijk als mijn vader of partner het willen afsteken. Ik kan het niet verbieden en dit was gewoon een stom ongeluk. Een ongeluk kan overal gebeuren al ben je nog zo voorzichtig.
Met mijn broertje is gelukkig alles goed gekomen en buitenstaanders zien niets. Wij zelf zien nog wel wat plekjes maar daar kan hij goed mee leven. Het is nu 3 jaar geleden en hij heeft pas geleden voor het eerst iets afgestoken. Dit waren kaarsfonteintjes voor op een taart. Maar dit was al erg spannend, zowel voor mij als voor hem...
Helaas zijn er altijd mensen die een reden zoeken voor wat er is gebeurd. Hij heeft niet goed uitgekeken, hij heeft illegaal vuurwerk, hij heeft vuurwerk 2 keer afgestoken etc. Ik heb die mensen opgeroepen om persoonlijk te komen vragen wat er precies is gebeurd ipv roddels te verspreiden.
Ik ben blij dat mijn broertje er zo goed van af is gekomen. Dit is niet altijd het geval. Met veel liefde van onze familie zijn de wonden genezen en is de diepe wond van binnen langzaam aan het helen.
Boodschap:
Lieve mensen, pas alsjeblieft goed op dit jaar met vuurwerk. Wanneer je vuurwerk afsteekt zorg altijd dat je je gezicht al weg draait. Probeer zover mogelijk bij het vuurwerk vandaan te blijven. Kijk uit met wind en nattigheid.
staan ook foto's bij als je op de link klikt:
http://plazilla.com/wat-vuurwerk-met-je-kan-doen
Het is oud en nieuw. 00.20 uur. We staan allen buiten het vuurwerk te bewonderen. De champagne is net ingeschonken..... Hier het verhaal over wat vuurwerk met degene die het aansteken en je naasten kan doen......
Mijn broertje begint met het afsteken van zijn vuurwerk. Aan alles gedacht. Een vlakke ondergrond om het vuurwerk te stabiliseren. Stenen die ertegenaan gezet worden zodat niets kan omvallen. Een lont om het vuurwerk mee af te steken. Alles zo veilig mogelijk... De champagne is net ingeschonken en we voelen ons vreugdig. Een nieuw jaar is aangebroken, een nieuw begin.... Mijn broertje steekt met zijn lont het vuurwerk af en...... BOEM!!!!! Het vuurwerk knalt direct... Hij heeft geen seconden meer om uit te wijken. Zijn hoofd was half gekanteld en het vuurwerk schiet in zijn gezicht. Ik sta in de deuropening als versteend en weet niet wat ik moet doen.
Wat gaat er door me heen:
Ik zie mijn broertje in eerste instantie stil op de grond liggen en ik weet nog dat ik dacht dat hij dood was. Maar dan begint hij als een gek te rollen. Hij staat in de fik. Er komt rook en vuur van zijn jas af. Gelukkig vertelt zijn instict dat hij moet rollen. Al gauw springen mijn ouders naar hem toe en trekken hem bij het nog steeds knallende vuurwerk vandaan.
Daar zie je het beeld van mooi knallend vuurwerk op de achtergrond met daarvoor je broertje die op de grond ligt en gewond is. Dat is een plaatje wat ik maar niet van mijn netvlies af krijg.
Mijn broertje gilde dat hij niets meer zag.... Ik zag zijn gezicht ook niet goed want het was zwart. Mijn partner heeft direct 112 gebeld terwijl mijn vader en een buurvouw mijn broertje onder de kraan hielden. Ik wist van gekkigheid niet meer waar ik het zoeken moest. Ik heb mijn BHV maar wist niet hoe te handelen. Tot op de dag van vandaag snap ik niet waarom ik hier ooit voor ben geslaagd. Wanneer er echt nood aan de man is sta ik aan de grond genageld en weet ik niet meer wat ik moet doen.
112:
De alarmcentrale vraagt aan mijn partner of mijn broertje nog bij kennis is en of zijn ogen nog op de juiste plaats zitten. Dit is het geval antwoord hij waarop de centrale doorgeeft dat we dan zelf naar het ziekenhuis kunnen komen en de verbinding word verbroken.
Met alle emoties is mijn moeder in alle staten en belt nogmaals 112. Inmiddels krijgt zij te horen dat de ambulance onderweg is. Mijn broertje word steeds stiller, hij kan nauwelijks iets zien. Ik zie mijn vader die al zijn emoties aan de kant probeert te schuiven en zo proffessioneel mogelijk probeert te handelen. Ik zie mijn buurvrouw die bij mijn broertje staat en zo af en toe zijn snottebel weg spoelt met water. Tegelijkertijd zie ik over haar wangen tranen.
De ambulance is er en ze nemen het direct van mijn vader over. Ze doen de jas van mijn broertje uit, die ruikt naar een geblusde brand en verbrande huid. Ter hoogte van de capuchon zit een groot gat in de jas. Helemaal weg gebrand.
Mijn broertje krijgt van de ambulancebroeders een masker op wat ontzettend stinkt. Maar hij vind het heerlijk. Het koelt en het branden word iets minder. Hij zegt dat alles goed komt en probeert ons gerust te stellen. Hij vraagt nog aan de broeders of hij op de brancard ineens overeind mag komen om de omstanders te laten schrikken (zijn humor was niet verloren).
Ondertussen lijkt iedereen gewoon door te gaan met feesten en word er nog flink wat vuurwerk afgestoken. Ook wanneer de ambulance de straat in komt rijden zijn er mensen die hier geen rekening mee houden. Maar ja, dat hou je altijd.
Mijn lieve broertje word meegenomen naar het ziekenhuis en ik weet niet wat er gaat gebeuren. Ik blijf thuis bij onze honden en mijn ouders gaan mee.
De daarop volgende uren waren verschrikkelijk..... Ik wist niet wat er precies mankeerde maar was tegelijkertijd ook heel blij dat hij nog leefde. Wat nu? Kan hij nog zien? Kan hij nog horen? Mijn broertje zij zelf voordat hij werd afgevoerd dat het hem niet uit maakte hoe hij eruit zou komen te zien. Het belangrijkste vond hij dat hij in de toekomst maar kon zien en kon horen. Maar toch.... Het maakte mij niet geruster.
Hoe het verder ging:
Na een aantal uur kwamen ze dan eindelijk thuis. Mijn broertje was verpakt als een mummie. Hij kon horen en hij kon zien. Maar het genezen van de huid moest nog uitwijzen. Wji konden alleen maar hopen dat er geen blijvende schade zou zijn.
Ik vind het verschrikkelijk om mijn broertje zo te zien en had elke nacht nachtmerries. Tot op de dag van vandaag vind ik oud&nieuw vreselijk. Rond september kijk ik er al tegenop. Ik haat vuurwerk en vind het verschrikkelijk als mijn vader of partner het willen afsteken. Ik kan het niet verbieden en dit was gewoon een stom ongeluk. Een ongeluk kan overal gebeuren al ben je nog zo voorzichtig.
Met mijn broertje is gelukkig alles goed gekomen en buitenstaanders zien niets. Wij zelf zien nog wel wat plekjes maar daar kan hij goed mee leven. Het is nu 3 jaar geleden en hij heeft pas geleden voor het eerst iets afgestoken. Dit waren kaarsfonteintjes voor op een taart. Maar dit was al erg spannend, zowel voor mij als voor hem...
Helaas zijn er altijd mensen die een reden zoeken voor wat er is gebeurd. Hij heeft niet goed uitgekeken, hij heeft illegaal vuurwerk, hij heeft vuurwerk 2 keer afgestoken etc. Ik heb die mensen opgeroepen om persoonlijk te komen vragen wat er precies is gebeurd ipv roddels te verspreiden.
Ik ben blij dat mijn broertje er zo goed van af is gekomen. Dit is niet altijd het geval. Met veel liefde van onze familie zijn de wonden genezen en is de diepe wond van binnen langzaam aan het helen.
Boodschap:
Lieve mensen, pas alsjeblieft goed op dit jaar met vuurwerk. Wanneer je vuurwerk afsteekt zorg altijd dat je je gezicht al weg draait. Probeer zover mogelijk bij het vuurwerk vandaan te blijven. Kijk uit met wind en nattigheid.
