Komende woensdag twintig jaar geleden veranderde de Enschedese woonwijk Roombeek ineens in een rampgebied nadat een vuurwerkopslagplaats van S.E. Fireworks explodeerde. Er kwamen 23 mensen om en het veranderde het leven van duizenden anderen. Zeker dat van Danny de Vries, die als verslaggever beelden maakte die de hele wereld over zouden gaan. "Als ik had geweten dat het serieus zou worden, was ik meteen weggegaan."
De Vries is op zaterdag 13 mei 2000 een 26-jarige student Toegepaste Communicatie Wetenschap aan de Universiteit Twente en woont in een studentenhuis in het centrum van Enschede. Hij is bezig met het opnemen van het programma Lijn Oost voor RTV Oost.
De Vries is klaar met zijn werk en net tien minuten thuis, als hij van vrienden plotseling de tip krijgt over een brand in de wijk Roombeek. De grootte is onbekend, maar er zou ook vuurwerk bij te zien zijn.
"Het was heel normaal dat mensen mij tipten als er ergens nieuws was: dat was mijn werk", zegt De Vries. Met een lage verwachting stapt hij in de auto naar de brandlocatie, op zo'n vijf minuten afstand van zijn huis. Hoewel hij normaal gesproken alleen radioverslag doet, neemt hij dit keer ook de camera mee die hij gebruikt om Lijn Oost op te nemen.
Rond 15.10 uur arriveert hij in de Tollenstraat, waar al veel mensen buiten aan het kijken zijn naar het vuurwerk dat dan nog sporadisch ontploft. Af en toe vliegt een vuurpijl in de lucht.
Aanvankelijk beseft niemand dat zich een ramp voltrekt
De sfeer is ontspannen en omstanders vinden het jammer dat het overdag gebeurt. Was het maar donker, want het vuurwerk is nu minder goed te zien, zeggen ze tegen de verslaggever. Nog niemand heeft door dat dit pas het begin is van een ongekende ramp.
De Vries weet op dat moment ook niet dat het gaat om een vuurwerkopslagplaats. Het verhaal gaat dat een papierfabriek in brand staat en dat daarbij ook een beetje vuurwerk ontploft. "Als ik had geweten dat het serieus zou worden, was ik meteen weggegaan", zegt hij terugkijkend op die dag. Om 15.15 uur doet De Vries zijn eerste telefonische live verslag op RTV Oost. Een paar minuten later pakt hij ook zijn camera erbij om de brand vast te leggen.
De politie vraagt kort daarna aan omstanders om verder naar achteren te gaan. Niet omdat het gevaar toeneemt, maar omdat de straat zo vol staat dat de hulpdiensten er minder goed bij kunnen.
De Vries ziet nog vriend en journalist Marcel van Nieuwenhoven dichter naar de brand toegaan om beelden te schieten. De Vries besluit dat niet te doen en van een afstandje de brand te filmen, zonder te weten dat die beslissing later zijn leven redt. Zijn oud-collega Van Nieuwenhoven zal later een van de 23 dodelijke slachtoffers blijken. De Vries hoort zelfs niet bij de bijna duizend gewonden.
Adviseur bij rampen en calamiteiten
De Vries (46) woont tegenwoordig in Rotterdam en werkt als wijkraadslid in Katendrecht - Wilhelminapier. Ook is hij woordvoerder van Pride Amsterdam en adviseert hij bedrijven en gemeenten bij rampen en calamiteiten. Het geld dat hij verdient aan de beelden van de vuurwerkramp van 13 mei 2000 doneert hij aan goede doelen.
'Ik heb me nooit gerealiseerd dat ik zelf in gevaar was'
Rond 15.30 uur escaleert de brand. Er zijn harde klappen te horen en het vuurwerk begint steeds hoger de lucht in te vliegen. De zwarte rookpluimen zijn steeds verder in de omgeving van Enschede te zien en mensen beginnen zenuwachtig te worden. "Iedereen begon te rennen en dat deed ik ook natuurlijk, maar op dat moment had ik het gevaar nog steeds niet door. Ik rende naar een huis aan de Roomweg om vanaf daar verder te filmen."
Een paar minuten later komt de eerste harde explosie, een minuut later gevolgd door een tweede die de camera van De Vries en meer dan tweehonderd huizen in de woonwijk in één klap verwoest. Enschede staat voor een paar minuten stil en zal vanaf dit moment deze datum voor altijd blijven herinneren.
Nog niet bijgekomen van wat er zojuist gebeurde, doet De Vries om 15.45 zijn tweede en laatste verslag van die dag bij RTV Oost. Daarna heeft hij het gevoel zijn werk te hebben gedaan. De impact die de ramp later op zijn leven zal hebben, weet hij dan nog niet - die komt later pas. "Ik heb mij tijdens het filmen nooit gerealiseerd dat ik zelf in gevaar was. Ik was daar helemaal geen onderdeel van, ik registreerde het alleen maar."
De Vries gaat terug naar de studio van de regionale omroep in Hengelo. Hij weet dan nog niet of zijn beelden goed zijn opgenomen en wat hij nu precies heeft gefilmd. Om 17.30 uur bekijkt hij samen met zijn collega's voor het eerst de beelden, die hij zowaar nog uit zijn gehavende camera kan halen.
De hele redactie wordt muisstil.
De veroordelingen
Enschedeër André de Vries werd in 2002 veroordeeld tot vijftien jaar cel vanwege brandstichting. Later werd hij vrijgesproken na twijfels over het bewijs tegen hem en verklaringen van oud-rechercheurs. Hij overleed in 2013.
S.E. Fireworks-eigenaren Rudi Bakker en Willy Pater werden allebei veroordeeld omdat ze volgens het Openbaar Ministerie "te veel en te zwaar vuurwerk" opsloegen in de containers. In hoger beroep kregen Bakker en Pater een jaar celstraf voor 'dood door schuld'.
Klokkenluider Paul van Buitenen kwam in 2018 met een groot rapport waarin hij stelt dat betrokken instanties zoals politie en OM grote fouten hebben gemaakt in hun onderzoek. Van Buitenen pleit voor een nieuw onderzoek en deed in 2019 aangifte met nabestaanden tegen verschillende betrokkenen van toen. De klokkenluider spreekt van een doofpotaffaire.
Een schuldgevoel over de gemaakte beelden
Pas als De Vries die avond thuiskomt, beseft hij wat hem is overkomen. "Nadat ik mijn telefoon had neergelegd en mijn verslag deed, kwam het besef dat ik nu zelf slachtoffer was. Ik werd ineens zelf onderdeel van de vuurwerkramp. Ik wist niet wat ik moest doen."
De Vries wordt gegrepen door de impact van de vuurwerkramp en kan niet meer studeren en werken. Hij stopt bij RTV Oost en verliest zijn inkomen. Daarnaast ontwikkelt hij een schuldgevoel over de beelden die hij maakte. "Nabestaanden en overlevenden werden continu met de ellende geconfronteerd. Ik kreeg ook steeds maar weer de aandacht, terwijl ik juist vond dat de hulpverleners en de echte slachtoffers de aandacht moesten krijgen." Ruim anderhalf jaar is hij bezig met de verwerking van de ramp.
Twintig jaar later heeft De Vries tijdens de coronalockdown een boek geschreven met zijn herinneringen aan die dag, Brief aan Marcel. Het boek is opgedragen aan Van Nieuwenhoven, de cameraman en vriend die bij de ramp op 31-jarige leeftijd overleed.
De Vries heeft inmiddels de vuurwerkramp grotendeels achter zich kunnen laten, maar vergeten doet hij niet. "Ieder jaar tussen 15.00 en 16.00 uur sta ik er weer bij stil. Ik kan nog niet helemaal beoordelen of het echt helemaal afgesloten is, maar op een bepaalde manier voel ik een opluchting nu het boek er is."
https://www.nu.nl/weekend/6050027/t...amp-in-enschede-iedereen-begon-te-rennen.html
De Vries is op zaterdag 13 mei 2000 een 26-jarige student Toegepaste Communicatie Wetenschap aan de Universiteit Twente en woont in een studentenhuis in het centrum van Enschede. Hij is bezig met het opnemen van het programma Lijn Oost voor RTV Oost.
De Vries is klaar met zijn werk en net tien minuten thuis, als hij van vrienden plotseling de tip krijgt over een brand in de wijk Roombeek. De grootte is onbekend, maar er zou ook vuurwerk bij te zien zijn.
"Het was heel normaal dat mensen mij tipten als er ergens nieuws was: dat was mijn werk", zegt De Vries. Met een lage verwachting stapt hij in de auto naar de brandlocatie, op zo'n vijf minuten afstand van zijn huis. Hoewel hij normaal gesproken alleen radioverslag doet, neemt hij dit keer ook de camera mee die hij gebruikt om Lijn Oost op te nemen.
Rond 15.10 uur arriveert hij in de Tollenstraat, waar al veel mensen buiten aan het kijken zijn naar het vuurwerk dat dan nog sporadisch ontploft. Af en toe vliegt een vuurpijl in de lucht.
Aanvankelijk beseft niemand dat zich een ramp voltrekt
De sfeer is ontspannen en omstanders vinden het jammer dat het overdag gebeurt. Was het maar donker, want het vuurwerk is nu minder goed te zien, zeggen ze tegen de verslaggever. Nog niemand heeft door dat dit pas het begin is van een ongekende ramp.
De Vries weet op dat moment ook niet dat het gaat om een vuurwerkopslagplaats. Het verhaal gaat dat een papierfabriek in brand staat en dat daarbij ook een beetje vuurwerk ontploft. "Als ik had geweten dat het serieus zou worden, was ik meteen weggegaan", zegt hij terugkijkend op die dag. Om 15.15 uur doet De Vries zijn eerste telefonische live verslag op RTV Oost. Een paar minuten later pakt hij ook zijn camera erbij om de brand vast te leggen.
De politie vraagt kort daarna aan omstanders om verder naar achteren te gaan. Niet omdat het gevaar toeneemt, maar omdat de straat zo vol staat dat de hulpdiensten er minder goed bij kunnen.
De Vries ziet nog vriend en journalist Marcel van Nieuwenhoven dichter naar de brand toegaan om beelden te schieten. De Vries besluit dat niet te doen en van een afstandje de brand te filmen, zonder te weten dat die beslissing later zijn leven redt. Zijn oud-collega Van Nieuwenhoven zal later een van de 23 dodelijke slachtoffers blijken. De Vries hoort zelfs niet bij de bijna duizend gewonden.
Adviseur bij rampen en calamiteiten
De Vries (46) woont tegenwoordig in Rotterdam en werkt als wijkraadslid in Katendrecht - Wilhelminapier. Ook is hij woordvoerder van Pride Amsterdam en adviseert hij bedrijven en gemeenten bij rampen en calamiteiten. Het geld dat hij verdient aan de beelden van de vuurwerkramp van 13 mei 2000 doneert hij aan goede doelen.
'Ik heb me nooit gerealiseerd dat ik zelf in gevaar was'
Rond 15.30 uur escaleert de brand. Er zijn harde klappen te horen en het vuurwerk begint steeds hoger de lucht in te vliegen. De zwarte rookpluimen zijn steeds verder in de omgeving van Enschede te zien en mensen beginnen zenuwachtig te worden. "Iedereen begon te rennen en dat deed ik ook natuurlijk, maar op dat moment had ik het gevaar nog steeds niet door. Ik rende naar een huis aan de Roomweg om vanaf daar verder te filmen."
Een paar minuten later komt de eerste harde explosie, een minuut later gevolgd door een tweede die de camera van De Vries en meer dan tweehonderd huizen in de woonwijk in één klap verwoest. Enschede staat voor een paar minuten stil en zal vanaf dit moment deze datum voor altijd blijven herinneren.
Nog niet bijgekomen van wat er zojuist gebeurde, doet De Vries om 15.45 zijn tweede en laatste verslag van die dag bij RTV Oost. Daarna heeft hij het gevoel zijn werk te hebben gedaan. De impact die de ramp later op zijn leven zal hebben, weet hij dan nog niet - die komt later pas. "Ik heb mij tijdens het filmen nooit gerealiseerd dat ik zelf in gevaar was. Ik was daar helemaal geen onderdeel van, ik registreerde het alleen maar."
De Vries gaat terug naar de studio van de regionale omroep in Hengelo. Hij weet dan nog niet of zijn beelden goed zijn opgenomen en wat hij nu precies heeft gefilmd. Om 17.30 uur bekijkt hij samen met zijn collega's voor het eerst de beelden, die hij zowaar nog uit zijn gehavende camera kan halen.
De hele redactie wordt muisstil.
De veroordelingen
Enschedeër André de Vries werd in 2002 veroordeeld tot vijftien jaar cel vanwege brandstichting. Later werd hij vrijgesproken na twijfels over het bewijs tegen hem en verklaringen van oud-rechercheurs. Hij overleed in 2013.
S.E. Fireworks-eigenaren Rudi Bakker en Willy Pater werden allebei veroordeeld omdat ze volgens het Openbaar Ministerie "te veel en te zwaar vuurwerk" opsloegen in de containers. In hoger beroep kregen Bakker en Pater een jaar celstraf voor 'dood door schuld'.
Klokkenluider Paul van Buitenen kwam in 2018 met een groot rapport waarin hij stelt dat betrokken instanties zoals politie en OM grote fouten hebben gemaakt in hun onderzoek. Van Buitenen pleit voor een nieuw onderzoek en deed in 2019 aangifte met nabestaanden tegen verschillende betrokkenen van toen. De klokkenluider spreekt van een doofpotaffaire.
Een schuldgevoel over de gemaakte beelden
Pas als De Vries die avond thuiskomt, beseft hij wat hem is overkomen. "Nadat ik mijn telefoon had neergelegd en mijn verslag deed, kwam het besef dat ik nu zelf slachtoffer was. Ik werd ineens zelf onderdeel van de vuurwerkramp. Ik wist niet wat ik moest doen."
De Vries wordt gegrepen door de impact van de vuurwerkramp en kan niet meer studeren en werken. Hij stopt bij RTV Oost en verliest zijn inkomen. Daarnaast ontwikkelt hij een schuldgevoel over de beelden die hij maakte. "Nabestaanden en overlevenden werden continu met de ellende geconfronteerd. Ik kreeg ook steeds maar weer de aandacht, terwijl ik juist vond dat de hulpverleners en de echte slachtoffers de aandacht moesten krijgen." Ruim anderhalf jaar is hij bezig met de verwerking van de ramp.
Twintig jaar later heeft De Vries tijdens de coronalockdown een boek geschreven met zijn herinneringen aan die dag, Brief aan Marcel. Het boek is opgedragen aan Van Nieuwenhoven, de cameraman en vriend die bij de ramp op 31-jarige leeftijd overleed.
De Vries heeft inmiddels de vuurwerkramp grotendeels achter zich kunnen laten, maar vergeten doet hij niet. "Ieder jaar tussen 15.00 en 16.00 uur sta ik er weer bij stil. Ik kan nog niet helemaal beoordelen of het echt helemaal afgesloten is, maar op een bepaalde manier voel ik een opluchting nu het boek er is."
https://www.nu.nl/weekend/6050027/t...amp-in-enschede-iedereen-begon-te-rennen.html