bonzo26
VWC lid
Dit jaar geen gebruikelijke ophaaldagen aan het einde van het jaar en voor mij geen 1000km rijden naar alle winkels. Vanwege diverse redenen heb ik het niet eens heel erg gemist. Het ophalen 'wat naar voren gehaald', vrij relaxte dagen voorafgaand aan de dag der dagen en wat meer quality time met de kids. Maar omdat het zo anders en bijzonder was toch een sfeerverslag.
Het begon allemaal al rond Kerst. Ik rijd terug naar huis na een Kerstbezoek aan mijn ouders en zie niet ver voor me een mooie shell ontploffen, een voorbode voor de avond die volgde. De afgelopen maanden hoorde ik zo af en toe al wat geknal buiten, maar qua intensiteit nam dat vanaf Kerstmis snel toe. Sindsdien werd er hier in de stad en wijk namelijk iedere avond met regelmaat geknald, wat mijn hoop op een mooi Oud & Nieuw vergrootte. Het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
Op oudejaarsdag ruim ik 's ochtends de trampoline van de kids op. Een rotklus, die ik al weken had uitgesteld met het regenachtige weer als excuus. Maar zowaar een 10:00 uur project ontbrak de rotklus en deed me spontaan terugdenken aan 'die goede oude tijd', voor mij ongeveer 25 jaar geleden. Rond het middaguur sta ik met mijn dochter buiten in de oliebollenrij te wachten om de bakker in te mogen. Het was spitsuur. Er waren minstens 25 wachten voor me, maar het geknal op de achtergrond maakte dat ik met een glimlach in de rij stond, terwijl mijn dochter het spelletje 'ik ren 50 keer van papa naar een lantaarnpaal en weer terug' speelde. Soms ben ik echt jaloers op de eenvoud en creativiteit van kinderen. Het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
Later die middag, nog voordat het donker werd, kwam het vuurwerk echt tot leven. De eerste cakes en compounds werden aangestoken. Ik betrapte mezelf erop dat ik het geluid van de televisie zo nu en dan uitzette om ernaar te luisteren. Rond 18:00 werd er een paar straten verder een mooi salute blokkie afgestoken, waarop mijn zoontje nogal energiek en enthousiast reageert en ik zowaar een traan in mijn ogen kreeg. Normaal het startschot van een eerste showtje, maar nu worstel ik met een pitabroodje. Blijft lastig, dat eten op oudjaarsavond. Maar het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
Met een zo goed als lege laag en twee kinderen sta ik rond 18:30 in de achtertuin sterretjes, wondertollen en fonteintjes af te steken. Met een sterretje in hun hand is de magie in de ogen van de kids af te lezen. Papa steekt wat bengaals vuur van Funke aan, waarna de vrouw des huizes klaagt over de rook. Het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
Daarna een rondje gaan lopen met mijn zoontje. Voor mij vaste prik in de vroege avond onder het motto sfeerproeven en kruitsnuiven. Er was al volop vuurwerk te zien, maar een aantal hele dikke shells die massaal boven de wijk uitdijden, lieten mijn pyro hart sneller kloppen. Niet het hart van mijn zoontje overigens. Net was hij nog de koning te rijk met een sterretje en een wondertol, nu was hij hevig geschrokken en was hij blij als deze dag voorbij zou zijn. Zo sympathiek als ik (vaak) ben, mijn zoontje weer thuis afgeleverd en zelf nog een wat uitgebreider rondje gelopen, niet onbewust een beetje in de richting waar die shells vandaan kwamen. Onderweg zag ik een vuurton en een aantal nasmeulende compounds van VWT met daaromheen mooie rode snippers. Op dat moment ook een aantal jongens die op de fiets nitraten afstaken en ook weer een hele harde knal veroozaakt door een shell. Ik betrapte mezelf op emotie. Er kwam zelfs een traan uit de ogen. Het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
Rond 19:30 was er een hoop kabaal buiten. De jaarlijkse vuurwerkshow van het woonwagenkwamp iets verderop was kennelijk een krappe vijf uur vervroegd. Wat een spektakel! Zeker 10 minuten volle bak rammen met een bizarre hoeveelheid rauwe fluiters als hoogtepunt. Het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
De rest van de avond dreunden de shells zo af en toe goed door en werd de lucht veelvuldig versierd met allerlei kleuren. Oliebolletje gaat er dan wel weer in en Peter Pannekoek zorgt voor wat afleiding, maar de klok houdt mijn aandacht stevig vast. Rond 23:30 de kids wekken en voorzien van iets warmers dan een pyjama. Trots als ze zijn dat ze midden in de nacht op mogen zijn. En dan is het moment daar! Na het aftelmoment een groepsknuffel met het gezin en daarna snel samen met datzelfde gezin en mijn vuurwerk naar buiten. Het was schitterend hoe massaal er vuurwerk in de wijk werd afgestoken en hoeveel mensen er buiten waren en er blij van werden. De kids genieten met volle teugen, evenals papa en mijn vrouw wrijft me met haar hand over mijn rug omdat ze dondersgoed weet wat dit voor mij betekent. Na mijn showtje beëindigt te hebben heerlijk socializen met de buren, terwijl het vuurwerk nog lang, zeker tot 2:00 de lucht in gaat. Mijn kinderen vinden het op een gegeven moment wel mooi geweest en gaan naar binnen, terwijl ik de cakes in as verander. Mooi om wisselend naar het vuurwerk buiten te kijken en mijn kids die binnen een oliebol eten, terwijl ze naar de Minions kijken. Het werd voor mij een slapeloze nacht voornamelijk door de doffe dreunen die tot na 4:00 doorgingen. Het was heerlijk. Het was mooi. Ik wist al een week dat het goed ging komen.
Het begon allemaal al rond Kerst. Ik rijd terug naar huis na een Kerstbezoek aan mijn ouders en zie niet ver voor me een mooie shell ontploffen, een voorbode voor de avond die volgde. De afgelopen maanden hoorde ik zo af en toe al wat geknal buiten, maar qua intensiteit nam dat vanaf Kerstmis snel toe. Sindsdien werd er hier in de stad en wijk namelijk iedere avond met regelmaat geknald, wat mijn hoop op een mooi Oud & Nieuw vergrootte. Het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
Op oudejaarsdag ruim ik 's ochtends de trampoline van de kids op. Een rotklus, die ik al weken had uitgesteld met het regenachtige weer als excuus. Maar zowaar een 10:00 uur project ontbrak de rotklus en deed me spontaan terugdenken aan 'die goede oude tijd', voor mij ongeveer 25 jaar geleden. Rond het middaguur sta ik met mijn dochter buiten in de oliebollenrij te wachten om de bakker in te mogen. Het was spitsuur. Er waren minstens 25 wachten voor me, maar het geknal op de achtergrond maakte dat ik met een glimlach in de rij stond, terwijl mijn dochter het spelletje 'ik ren 50 keer van papa naar een lantaarnpaal en weer terug' speelde. Soms ben ik echt jaloers op de eenvoud en creativiteit van kinderen. Het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
Later die middag, nog voordat het donker werd, kwam het vuurwerk echt tot leven. De eerste cakes en compounds werden aangestoken. Ik betrapte mezelf erop dat ik het geluid van de televisie zo nu en dan uitzette om ernaar te luisteren. Rond 18:00 werd er een paar straten verder een mooi salute blokkie afgestoken, waarop mijn zoontje nogal energiek en enthousiast reageert en ik zowaar een traan in mijn ogen kreeg. Normaal het startschot van een eerste showtje, maar nu worstel ik met een pitabroodje. Blijft lastig, dat eten op oudjaarsavond. Maar het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
Met een zo goed als lege laag en twee kinderen sta ik rond 18:30 in de achtertuin sterretjes, wondertollen en fonteintjes af te steken. Met een sterretje in hun hand is de magie in de ogen van de kids af te lezen. Papa steekt wat bengaals vuur van Funke aan, waarna de vrouw des huizes klaagt over de rook. Het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
Daarna een rondje gaan lopen met mijn zoontje. Voor mij vaste prik in de vroege avond onder het motto sfeerproeven en kruitsnuiven. Er was al volop vuurwerk te zien, maar een aantal hele dikke shells die massaal boven de wijk uitdijden, lieten mijn pyro hart sneller kloppen. Niet het hart van mijn zoontje overigens. Net was hij nog de koning te rijk met een sterretje en een wondertol, nu was hij hevig geschrokken en was hij blij als deze dag voorbij zou zijn. Zo sympathiek als ik (vaak) ben, mijn zoontje weer thuis afgeleverd en zelf nog een wat uitgebreider rondje gelopen, niet onbewust een beetje in de richting waar die shells vandaan kwamen. Onderweg zag ik een vuurton en een aantal nasmeulende compounds van VWT met daaromheen mooie rode snippers. Op dat moment ook een aantal jongens die op de fiets nitraten afstaken en ook weer een hele harde knal veroozaakt door een shell. Ik betrapte mezelf op emotie. Er kwam zelfs een traan uit de ogen. Het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
Rond 19:30 was er een hoop kabaal buiten. De jaarlijkse vuurwerkshow van het woonwagenkwamp iets verderop was kennelijk een krappe vijf uur vervroegd. Wat een spektakel! Zeker 10 minuten volle bak rammen met een bizarre hoeveelheid rauwe fluiters als hoogtepunt. Het was een voorbode voor wat moois. Dat gaat goedkomen.
De rest van de avond dreunden de shells zo af en toe goed door en werd de lucht veelvuldig versierd met allerlei kleuren. Oliebolletje gaat er dan wel weer in en Peter Pannekoek zorgt voor wat afleiding, maar de klok houdt mijn aandacht stevig vast. Rond 23:30 de kids wekken en voorzien van iets warmers dan een pyjama. Trots als ze zijn dat ze midden in de nacht op mogen zijn. En dan is het moment daar! Na het aftelmoment een groepsknuffel met het gezin en daarna snel samen met datzelfde gezin en mijn vuurwerk naar buiten. Het was schitterend hoe massaal er vuurwerk in de wijk werd afgestoken en hoeveel mensen er buiten waren en er blij van werden. De kids genieten met volle teugen, evenals papa en mijn vrouw wrijft me met haar hand over mijn rug omdat ze dondersgoed weet wat dit voor mij betekent. Na mijn showtje beëindigt te hebben heerlijk socializen met de buren, terwijl het vuurwerk nog lang, zeker tot 2:00 de lucht in gaat. Mijn kinderen vinden het op een gegeven moment wel mooi geweest en gaan naar binnen, terwijl ik de cakes in as verander. Mooi om wisselend naar het vuurwerk buiten te kijken en mijn kids die binnen een oliebol eten, terwijl ze naar de Minions kijken. Het werd voor mij een slapeloze nacht voornamelijk door de doffe dreunen die tot na 4:00 doorgingen. Het was heerlijk. Het was mooi. Ik wist al een week dat het goed ging komen.