Ik probeer mij niet te ergeren als er buiten de nieuwjaarsnacht geknald wordt met vuurwerk. Ik hoor de knallen ook nu al weer. Maar: wie zonder zonden is werpe de eerste steen, nietwaar? Die eerste steen zal ik dus niet werpen.
Een beetje verlaat, zo'n 40 jaar na dato, wil ik bij deze mijn excuses maken voor de toenmalige bewoners van Wagenings eerste vrijgezellenflat op de hoek Van Uvenweg/Marijkeweg. Bij deze Hunkerbunker, zoals het vierkante bouwwerk toen weinig flatteus werd genoemd heb ik wel eens, na een avondje stappen, in de eerste weken van januari mijn restant-voorraad knalvuurwerk aangestoken. Het flauwe excuus was dat we dachten dat die vrijgezellen wat nachtelijk vuurwerk best op prijs zouden stellen. Ze werden allemaal wakker, getuige al die lampen die toen aanfloepten. En sommige vrijgezellen konden net zo hard schreeuwen als ons vuurwerk knalde.
Eigenlijk heb ik desondanks toch nooit zo heel veel gehad met het zelf afsteken van vuurwerk. Als jongere al niet, maar als vader heb ik mij uiteraard wel van die ouderlijke taak gekweten. Die stoere papa ging natuurlijk in de eerste uren van het nieuwe jaar, tot vreugde van mijn kinderen, met vuurwerk in de weer. Sinds mijn kinderen dat wel geloven heb ik geen rotje meer aangestoken.
Van echt mooi vuurwerk kan ik wel genieten. Op de Wageningse Berg werd ooit enorm knalvuurwerk afgestoken toen de Afrikaanse voetbalverrassingen Belle Belle en Ebwelle een contract bij FC Wageningen ondertekenden. Het was helaas zo'n beetje letterlijk en figuurlijk het laatste vuurwerk in ons voetbalbastion van weleer.
Onvergelijkbaar veel mooier waren de pyro-musicals, zoals ze toen heetten, die bioscoopexploitant Gerben Kuipers zo'n kwart eeuw geleden organiseerde in Wageningen. Bestaat het fenomeen pyro-musical nog wel? Ik weet het niet, mooi vond ik het wel. Ik kan mij er eentje herinneren in de uiterwaarden waarbij we languit liggend op het dijktalud op een lome zomerse avond genoten van een ongekend knal- en schouwspel. Ook rond de Heerenstraat, die toen nog niet bebouwd was, werd ooit zo'n pyromusical uitgevoerd. Hoe mooi ik de laserhow op de Markt bij de start van Wageningen 750 ook vond, die pyromusical maakte toen nog meer indruk. En soms geniet ik vanaf de Bergrand in Wageningen tijdens de Nijmeegse Vierdaagse van het Nijmeegse vuurwerkfeest De Waal in vlammen. Dat is vanaf onze Berg best aardig te volgen.
Tot mijn grote genoegen las ik dat een groot vuurwerk op zaterdag 21 december het knallend sluitstuk gaat worden van ons Wageningen 750-jaar. Nog één keer knallen dus, ik kijk er naar uit. Op oudjaarsavond zal ik niet meer laten knallen dan een goede fles vol bruisend vocht. Ik hoop dat het 750-vuurwerk dan nog op mijn netvlies staat.
De Gelderlander
Een beetje verlaat, zo'n 40 jaar na dato, wil ik bij deze mijn excuses maken voor de toenmalige bewoners van Wagenings eerste vrijgezellenflat op de hoek Van Uvenweg/Marijkeweg. Bij deze Hunkerbunker, zoals het vierkante bouwwerk toen weinig flatteus werd genoemd heb ik wel eens, na een avondje stappen, in de eerste weken van januari mijn restant-voorraad knalvuurwerk aangestoken. Het flauwe excuus was dat we dachten dat die vrijgezellen wat nachtelijk vuurwerk best op prijs zouden stellen. Ze werden allemaal wakker, getuige al die lampen die toen aanfloepten. En sommige vrijgezellen konden net zo hard schreeuwen als ons vuurwerk knalde.
Eigenlijk heb ik desondanks toch nooit zo heel veel gehad met het zelf afsteken van vuurwerk. Als jongere al niet, maar als vader heb ik mij uiteraard wel van die ouderlijke taak gekweten. Die stoere papa ging natuurlijk in de eerste uren van het nieuwe jaar, tot vreugde van mijn kinderen, met vuurwerk in de weer. Sinds mijn kinderen dat wel geloven heb ik geen rotje meer aangestoken.
Van echt mooi vuurwerk kan ik wel genieten. Op de Wageningse Berg werd ooit enorm knalvuurwerk afgestoken toen de Afrikaanse voetbalverrassingen Belle Belle en Ebwelle een contract bij FC Wageningen ondertekenden. Het was helaas zo'n beetje letterlijk en figuurlijk het laatste vuurwerk in ons voetbalbastion van weleer.
Onvergelijkbaar veel mooier waren de pyro-musicals, zoals ze toen heetten, die bioscoopexploitant Gerben Kuipers zo'n kwart eeuw geleden organiseerde in Wageningen. Bestaat het fenomeen pyro-musical nog wel? Ik weet het niet, mooi vond ik het wel. Ik kan mij er eentje herinneren in de uiterwaarden waarbij we languit liggend op het dijktalud op een lome zomerse avond genoten van een ongekend knal- en schouwspel. Ook rond de Heerenstraat, die toen nog niet bebouwd was, werd ooit zo'n pyromusical uitgevoerd. Hoe mooi ik de laserhow op de Markt bij de start van Wageningen 750 ook vond, die pyromusical maakte toen nog meer indruk. En soms geniet ik vanaf de Bergrand in Wageningen tijdens de Nijmeegse Vierdaagse van het Nijmeegse vuurwerkfeest De Waal in vlammen. Dat is vanaf onze Berg best aardig te volgen.
Tot mijn grote genoegen las ik dat een groot vuurwerk op zaterdag 21 december het knallend sluitstuk gaat worden van ons Wageningen 750-jaar. Nog één keer knallen dus, ik kijk er naar uit. Op oudjaarsavond zal ik niet meer laten knallen dan een goede fles vol bruisend vocht. Ik hoop dat het 750-vuurwerk dan nog op mijn netvlies staat.
De Gelderlander
