Misschien moeten ze GL ook maar eens op dit artikel wijzen:
http://www.gezondheidskrant.nl/5058...ijkste-voorspeller-voor-kleine-criminaliteit/
Dat ze die heidense muzieksoorten maar eens gaan verbieden! Op 31 december lekker de hele avond nick en simon luisteren onder het genot van een sappige vega-burger, gevolgd door een spetterend toppers concert om 12.00!!
Het idee is best interessant, maar mensen moeten eens ophouden met dat beperkte denken in popmuziek en wereldmuziek. Nou is het in dit artikel nog niet zò ernstig als dat, maar voor een wetenschappelijk onderzoek vind ik het waardeloos hoe hiermee wordt omgegaan, vooral welke conclusies er worden getrokken. Ik heb meneer de professor een e-mail gestuurd met het volgende erin:
Hallo meneer Tom ter Bogt,
Ik ben Dinkydau-Set, lid van allerlei websites en bekend onder de naam Dinkydau. Toevallig was ik vorig jaar nog op de Universiteit Utrecht omdat ik er misschien wiskunde of natuurkunde wilde gaan studeren (niet gedaan).
Zojuist heb ik het artikel gelezen "Muziekvoorkeur belangrijkste voorspeller voor kleine criminaliteit". Toen ik zelf 12 was had ik helaas geen toegang tot internet en hoorde ik alleen maar wat ik beschouwde als "radiomuziek" en ik vond daar geen bal aan. Ik ben nu 19 en ik heb internet, en ik download nu heel erg veel muziek. Het is onvoorstelbaar hoeveel muziek er is waar niemand vanaf schijnt te weten, muziek die nooit op de radio komt maar waar ook nooit over gepraat wordt. Tegenwoordig is dubstep heel populair, maar ondergronds, ver weg van het gepiep en gesnerp, zijn ook mensen die dubstep produceren die rustig en donker is. Ondergronds, ver weg van het gebonk en geschreeuw van boze gangstermeiden is er rustige house. Er is andere hip-hop, andere hardcore, andere trance, andere techno, andere electro, andere rock, andere metal, en zelfs andere popmuziek. Wat ik ontdekte was dat genre eigenlijk veel minder betekende dan het leek. Van alle enigszins bekende ideeën bleken er ondergronds varianten te bestaan. Daarnaast was er zelfs nog meer muziek: dub-techno, idm, glitch, jungle, drum&bass, drumfunk, zelfs hindoestaanse muziek en nog meer muziek zonder enig genre, bijvoorbeeld muziek uit de jaren 1920. Blijkbaar had die muziek de populariteit niet gehaald. Uiteindelijk kwam ik erachter dat steeds de populaire variant van een genre ontstaan was uit de ondergrondse. Zo bleek de piepende snerpende dubstep die nu heel populair is te zijn ontstaan uit de rustige donkere dubstep die destijds ondergronds was en dat nu nog steeds is. Hetzelfde geldt voor hip-hop, hardcore, house enz. Daardoor ben ik gaan denken dat er iets geks aan de hand is met populaire muziek. Op de een of andere manier begint het steeds met een nieuw idee en groeit het dan uit naar iets populairs, terwijl het originele idee ondergronds blijft.
Mij vielen overeenkomsten op tussen soorten populaire muziek en tussen soorten onpopulaire muziek. Populaire muziek vandaag de dag blijkt onrustig en hoofdpijnverwekkend te zijn. Het eist je hele aandacht op, niet bepaald muziek waar je rustig naar kunt luisteren. Dat hoeft ook niet per se, want er worden clips bij gemaakt. Het hoeft niet per se te zijn zoals dubstep met al dat gesnerp en gepiep, ook muziek van Justin Bieber eist al je aandacht op. Populaire muziek is ondiep, opgefokt en vrolijk qua klanken. Maar dit is wat geldt voor de populaire muziek van nu. Mijn indruk is dat muziek die vroeger (zeg 40 jaar geleden) populair was, enigszins diep, minder opgefokt maar wel vrolijk is. Ondertussen valt me op dat onpopulaire muziek vaak diep, rustig en/of duister is. Eigenschappen die populaire nummers veel minder hebben komen voor. Daarmee lijkt het alsof populaire muziek in het algemeen wel bepaalde kenmerken heeft die aangeven wat mensen over het algemeen graag willen horen, onafhankelijk van genre. Het is dus niet zozeer genre, maar meer de stijl die van belang is.
Wat het onderzoek heeft aangetoond is dat het afhankelijk is van het genre of kinderen van 12 later met grotere waarschijnlijkheid probleemgedrag vertonen. Kinderen die heel erg onpopulaire muziek kozen, jazz en/of klassiek, bleken weinig probleemgedrag te vertonen. Bij andere genres was er meer probleemgedrag. Een goede indicator is dan ook zeker niet enkel òf een kind onpopulaire muziek kiest. Ik denk echter wel dat muzieksmaak een heel veelzeggende onderdeel is van persoonlijkheid en uit het onderzoek is ook al gebleken dat genre een indicatie kan zijn. Qua niet-mainstream genres werd in het onderzoek echter blijkbaar gefocust op muziek zoals "heavy metal, punk, gothic, hiphop, hardhouse of techno". Maar net zoals bleek dat kinderen die kiezen voor jass en/of klassiek minder probleemgedrag vertonen, zou er niet ook een verschil kunnen zijn tussen soul-achtige house en harde house, aggressieve hip-hop en dope hip-hop?
Ik denk dat er moet worden gekeken niet zozeer naar het genre maar naar de stijl van de muziek: is de muziek diep of ondiep, rustig of opgefokt, vrolijk of duister? Dat zijn al 3 dingen om uit te kiezen, dus in principe zijn er met die 3 kenmerken al 8 verschillende stijlen. Mijn hypothese is dat er relatief veel probleemgedrag is bij kinderen die kiezen voor ondiepe, opgefokte, vrolijke muziek, relatief weinig probleemgedrag bij kinderen die kiezen voor diepe, rustige, duistere muziek, en de andere 6 stijlen die als het ware de twee extremen in elkaar laten overlopen ook overeenkomstig in elkaar overlopende cijfers laten zien qua probleemgedrag. Deze hypothese baseer ik op mijn persoonlijke negatieve vooroordelen over mensen die houden van ondiepe, opgefokte, vrolijke muziek. Omdat van alle populaire genres een ondergrondse oorspronkelijke variant bestaat die anders is dan de populaire, denk ik wel dat een indeling op basis van genres misleidend is. Het grote verschil tussen origineel en populair bewijst het: persoonlijkheid wordt sterk bepaald door stijl en weinig door genre.
Maar behalve naar probleemgedrag te kijken denk ik dat er nog veel meer persoonlijke kenmerken te ontdekken zijn die een verband hebben met een bepaalde stijl muziek. Mijn buurjongen die van populaire hardcore houdt is altijd druk en gezellig bezig en heeft het het liefst over de ***politie, zijn ***school met verhalen over vechtpartijen en strenge leerkrachten, en over schietspellen enz., terwijl iemand anders die ik ken die van soul-achtige house en jaren 1990 dansmuziek houdt graag praat over rare gebeurtenissen die in de krant staan, over hoe het op school gaat en over relaties enz. Ik merk dat muziek past bij bepaalde mensen en gemiddeld kloppen de typische beelden van mensen die je je zou kunnen voorstellen bij bepaalde muziek. Maar ik merk ook dat mijn buurjongen harde techno en harde dubstep wel kan waarderen, en ook bepaalde hardrock. Hardcore is het helemaal, maar als het hard is houdt hij er ook wel van. Zoiets geldt ook voor die andere man. Op basis van de stijl house en dansmuziek waar hij van houdt kun je zo bepalen wat voor dubstep, jazz, electro of andere muziek hij waarschijnlijk wel leuk vindt.
Vriendelijke groeten.
