Duimendraaiende oogartsen, een derde minder meldingen bij de politie en twee derde minder fijnstof in de lucht. Het tijdelijke vuurwerkverbod leidde tot een veiligere en gezondere jaarwisseling.
Toch heb ik het vuurwerk niet hoeven missen. 2021 begon zoals vanouds met harde knallen en vanaf het balkon was prachtig siervuurwerk te zien. Assen, waar ik op bezoek was, had ondanks het verbod flink geïnvesteerd. En niet alleen de mensen in Assen, maar ook collega’s uit Amsterdam, vrienden uit Noordwijk en familie in de Achterhoek zagen vuurwerk.
Juist vanwege het vuurwerkverbod heb ik meer genoten van het vuurwerk. Niet doordat het nu verboden is — ik ben geen puber — maar doordat de gebruikelijke vuurwerkmist uitbleef en het vuurwerk dat er was daardoor beter zichtbaar was. ‘Less is more’, appte een bevriende designer me.
Toch lijkt het permanent maken van het verbod, zoals Hubert Bruls van het veiligheidsberaad al op nieuwjaarsdag bepleitte, me geen succes. Natuurlijk, ik waardeer veiligheid en gezondheid, maar ik kan ook van vuurwerk genieten (en het geklooi daarmee — misschien ben ik toch soms een puber). Een verbod criminaliseert mensen die dit genot mogelijk maken.
Dat overigens 65% van de Nederlanders in onderzoek aangeeft vuurwerk te willen verbieden, vertelt vooral dat mensen de overlast zat zijn. Veel opiniepeilingen, en ook de peiling waar deze 65% uit voortkomt, beperken zich tot de meest besproken opties (business as usual versus een verbod). Maar met een beetje creativiteit is veel meer mogelijk: ook beprijzing, centrale aansturing en decentraal toezicht kunnen de vuurwerkoverlast inperken.
Ook beprijzing, aansturing en toezicht kunnen de overlast inperken
De klassieke keuze is daarbij beprijzing. Belast vuurwerk zwaar en bekostig uit deze belasting de extra ziektekosten en politie-inzet. Dit doen we ook met de energieprijzen. Die liggen een stuk hoger dan de productieprijs en uit het verschil wordt de energietransitie gefinancierd. Vanwege de grote zwarte markt en onze open grenzen is dit met vuurwerk niet te doen.
Centrale aansturing kennen we al bij vuurwerk. Dat zijn de door de overheid georganiseerde shows, en die hadden we ook gehad als corona geen roet in het eten had gegooid. Prachtige shows, die de toeschouwer tevredenstellen maar de puber in mij niet. Je kunt niet zelf met je pijlen in de weer op de Erasmusbrug.
Met decentraal toezicht kan dat wel. Bij vuurwapens kennen we dat. Wil je zelf met een wapen schieten, dan word je lid van de lokale schietvereniging en laat je aan een instructeur zien dat je verantwoordelijk met een wapen om kunt gaan. Lukt dat, dan mag je zelf de schietbaan op. Zoiets kan toch ook voor het veel minder gevaarlijke vuurwerk?
Richt per wijk vuurwerkverenigingen op, geef ze een monopolie op het afsteken en stuur van tevoren de brandweer en de wijkvereniging langs om te kijken of de nieuwjaarsplannen veilig zijn en bij de buurt passen. De puber in mij zou het toejuichen en misschien zo ook wel volwassen willen worden.
https://fd.nl/futures/1369235/creatief-met-vuurwerkverbod
Toch heb ik het vuurwerk niet hoeven missen. 2021 begon zoals vanouds met harde knallen en vanaf het balkon was prachtig siervuurwerk te zien. Assen, waar ik op bezoek was, had ondanks het verbod flink geïnvesteerd. En niet alleen de mensen in Assen, maar ook collega’s uit Amsterdam, vrienden uit Noordwijk en familie in de Achterhoek zagen vuurwerk.
Juist vanwege het vuurwerkverbod heb ik meer genoten van het vuurwerk. Niet doordat het nu verboden is — ik ben geen puber — maar doordat de gebruikelijke vuurwerkmist uitbleef en het vuurwerk dat er was daardoor beter zichtbaar was. ‘Less is more’, appte een bevriende designer me.
Toch lijkt het permanent maken van het verbod, zoals Hubert Bruls van het veiligheidsberaad al op nieuwjaarsdag bepleitte, me geen succes. Natuurlijk, ik waardeer veiligheid en gezondheid, maar ik kan ook van vuurwerk genieten (en het geklooi daarmee — misschien ben ik toch soms een puber). Een verbod criminaliseert mensen die dit genot mogelijk maken.
Dat overigens 65% van de Nederlanders in onderzoek aangeeft vuurwerk te willen verbieden, vertelt vooral dat mensen de overlast zat zijn. Veel opiniepeilingen, en ook de peiling waar deze 65% uit voortkomt, beperken zich tot de meest besproken opties (business as usual versus een verbod). Maar met een beetje creativiteit is veel meer mogelijk: ook beprijzing, centrale aansturing en decentraal toezicht kunnen de vuurwerkoverlast inperken.
Ook beprijzing, aansturing en toezicht kunnen de overlast inperken
De klassieke keuze is daarbij beprijzing. Belast vuurwerk zwaar en bekostig uit deze belasting de extra ziektekosten en politie-inzet. Dit doen we ook met de energieprijzen. Die liggen een stuk hoger dan de productieprijs en uit het verschil wordt de energietransitie gefinancierd. Vanwege de grote zwarte markt en onze open grenzen is dit met vuurwerk niet te doen.
Centrale aansturing kennen we al bij vuurwerk. Dat zijn de door de overheid georganiseerde shows, en die hadden we ook gehad als corona geen roet in het eten had gegooid. Prachtige shows, die de toeschouwer tevredenstellen maar de puber in mij niet. Je kunt niet zelf met je pijlen in de weer op de Erasmusbrug.
Met decentraal toezicht kan dat wel. Bij vuurwapens kennen we dat. Wil je zelf met een wapen schieten, dan word je lid van de lokale schietvereniging en laat je aan een instructeur zien dat je verantwoordelijk met een wapen om kunt gaan. Lukt dat, dan mag je zelf de schietbaan op. Zoiets kan toch ook voor het veel minder gevaarlijke vuurwerk?
Richt per wijk vuurwerkverenigingen op, geef ze een monopolie op het afsteken en stuur van tevoren de brandweer en de wijkvereniging langs om te kijken of de nieuwjaarsplannen veilig zijn en bij de buurt passen. De puber in mij zou het toejuichen en misschien zo ook wel volwassen willen worden.
https://fd.nl/futures/1369235/creatief-met-vuurwerkverbod
