COLUMN - In Swifterbant blies iemand zichzelf de avond tevoren al op. In Almelo scheidde een man zijn hoofd van zijn lichaam en berokkende hij een ander zwaar letsel. In Maarsbergen ontplofte heftig siervuurwerk in iemands gezicht; hij stierf kort daarna. In Kattendijke gooide iemand zwaar vuurwerk in een rioolput, wat een gaslek en ontploffingsgevaar veroorzaakte. In Hoogezand moesten negentig huizen worden ontruimd vanwege een gescheurde gasleiding, nadat iemand zwaar vuurwerk in een put liet afgaan. In Etten-Leur raakten zes woningen beschadigd na een heftige ontploffing. Bij mij om de hoek brandden in de nacht voor Oudjaar drie auto’s volkomen uit, vrijwel zeker door vuurwerk – hoewel moedwillige brandstichting niet wordt uitgesloten.
Zelf zat ik op Oudejaarsnacht, nadat het vuurwerk echt was losgebarsten, anderhalf uur in de berging: mijn kat had zich daar verstopt. Gewoonlijk houdt MeisjeMax zich muisstil als ze bang is, en schuilt ze in de boekenkast. Daar had ze al sinds de middag gezeten, maar rond middernacht volstond dat niet langer, de berging was de laatst overgebleven toevlucht. Ze mauwde dunnetjes zodra ik naast haar kroop: ze wist zich geen raad van ellende. Pas uren later durfde ze tevoorschijn te komen, en toen konden we naar bed.
Gaandeweg word ik voorstander van een knalverbod. Rotjes, sterretjes en pijlen houden we vrij, en de rest is illegaal voor particulier gebruik: dat zou al een boel ellende schelen. Ophouden de regels verder te verruimen zou trouwens ook helpen: legaal vuurwerk mocht in de loop der jaren steeds zwaarder worden. Vuurwerkgroothandelaar Evelien Arler legde die paradox keurig uit in de Volkskrant: “Er wordt steeds strenger op ons gelet, maar we mógen als handelaren ook meer.” Een zogeheten ‘cake’ – zeg maar: een blok dicht opeengepakte vuurwerktubes, die met hun lonten in serie geschakeld zijn – mag tegenwoordig maximaal 500 gram kruit bevatten, terwijl de wettelijke grens eerder op 200 gram lag.
Vuurwerk met een pond kruit erin is inmiddels legaal, en je mag legaal 25 kilo vuurwerk per persoon kopen. Per keer, uiteraard. Morgen nog even terug naar de winkel. En dan heb je ergens een gek die denkt twee cakes aan elkaar te knopen: meer is beter, is-ie gaan geloven! Boem. Daar ging je hoofd, je hand, iemands auto, of de gasleiding in de wijk.
Tsja, voegde Arler eraan toe, de overheid moet die grens ook wel steeds verleggen: “Als je de illegale markt wilt bestrijden, kun je ons niet alleen maar grondbloemen laten verkopen.” Geweldige redenering: als er Kalasjnikovs in het illegale circuit te koop zijn, kunnen we de verkoop van handgranaten maar beter vrij geven – want anders gaat iedereen Kalasjnikovs kopen.
De ellende van vuurwerk is dat de excessen ervan niet alleen de gekken treffen, maar ook omstanders, passanten en buren. Om over het dierenleed en de luchtvervuiling maar niet te spreken.
Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool.
Bron
Zelf zat ik op Oudejaarsnacht, nadat het vuurwerk echt was losgebarsten, anderhalf uur in de berging: mijn kat had zich daar verstopt. Gewoonlijk houdt MeisjeMax zich muisstil als ze bang is, en schuilt ze in de boekenkast. Daar had ze al sinds de middag gezeten, maar rond middernacht volstond dat niet langer, de berging was de laatst overgebleven toevlucht. Ze mauwde dunnetjes zodra ik naast haar kroop: ze wist zich geen raad van ellende. Pas uren later durfde ze tevoorschijn te komen, en toen konden we naar bed.
Gaandeweg word ik voorstander van een knalverbod. Rotjes, sterretjes en pijlen houden we vrij, en de rest is illegaal voor particulier gebruik: dat zou al een boel ellende schelen. Ophouden de regels verder te verruimen zou trouwens ook helpen: legaal vuurwerk mocht in de loop der jaren steeds zwaarder worden. Vuurwerkgroothandelaar Evelien Arler legde die paradox keurig uit in de Volkskrant: “Er wordt steeds strenger op ons gelet, maar we mógen als handelaren ook meer.” Een zogeheten ‘cake’ – zeg maar: een blok dicht opeengepakte vuurwerktubes, die met hun lonten in serie geschakeld zijn – mag tegenwoordig maximaal 500 gram kruit bevatten, terwijl de wettelijke grens eerder op 200 gram lag.
Vuurwerk met een pond kruit erin is inmiddels legaal, en je mag legaal 25 kilo vuurwerk per persoon kopen. Per keer, uiteraard. Morgen nog even terug naar de winkel. En dan heb je ergens een gek die denkt twee cakes aan elkaar te knopen: meer is beter, is-ie gaan geloven! Boem. Daar ging je hoofd, je hand, iemands auto, of de gasleiding in de wijk.
Tsja, voegde Arler eraan toe, de overheid moet die grens ook wel steeds verleggen: “Als je de illegale markt wilt bestrijden, kun je ons niet alleen maar grondbloemen laten verkopen.” Geweldige redenering: als er Kalasjnikovs in het illegale circuit te koop zijn, kunnen we de verkoop van handgranaten maar beter vrij geven – want anders gaat iedereen Kalasjnikovs kopen.
De ellende van vuurwerk is dat de excessen ervan niet alleen de gekken treffen, maar ook omstanders, passanten en buren. Om over het dierenleed en de luchtvervuiling maar niet te spreken.
Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool.
Bron
