uit pure frustratie vandaag voor het eerst mijn leven, geschreven naar de politieke partijen.
Het zal misschien niks uithalen, maar toch een minimaal laagje hoop heb ik nog.
onderstaande verstuurd, ongetwijfeld naar een muur maargoed.
"
Geachte heer/mevrouw,
Met veel spanning zit ik de laatste tijd in afwachting over de beslissing met betrekking tot hoe oud en nieuw dit jaar eruit moet gaan zien.
Nu ben ik niet snel het persoon die snel in de pen klimt, herrie gaat maken of van een berg gaat toeteren. Alleen op dit moment voel ik mij zo in een hoek geduwd, dat ik toch dit van mij af moet schrijven in de hoop, op een luisterend oor.
Zoals iedereen in dit mooie kikkerlandje heb ik last van de huidige problemen die wij ondervinden door Covid-19.
Het gehele jaar kijken we uit naar dingen zoals festivals, feesten, bedrijfsuitjes, familiedagen, verjaardagen noem het maar op.
Het gehele jaar houd ik en mijn omgeving overal rekening mee en houden wij ons aan de maatregelen die opgelegd worden vanuit de regering.
Vanaf maart werk ik en mijn vriendin thuis zoals opgelegd/gevraagd werd. Ik woon in een appartement van net aan 65M2, en gelooft u mij de muren komen aardig op mij af.
Het gehele jaar zijn we niet op vakantie gegaan.
Het gehele jaar zijn wij niet naar feesten en festivals gegaan.
Het gehele jaar zijn wij niet naar bedrijfsuitjes en borrels gegaan.
Het gehele jaar hebben wij getouwtrek wie wel of niet naar de famille kan gaan.
Zo kan ik nog zo veel meer dingen benoemen die wij dit jaar hebben moeten missen, afzeggen of hebben moeten laten passeren in verband met de huidige regels.
Het gehele jaar keek ik dan maar uit naar een ding, oud en nieuw!
Dit rot jaar achter ons te laten, in een kleine kring vieren en genieten van mooi (legaal!) siervuurwerk.
Even de ellende om ons heen vergeten, even vergeten dat we geen vakantie hebben gehad, even vergeten dat we niet naar de festivals konden gaan, even vergeten dat we geen bedrijfsborrels hebben kunnen doen, even vergeten hoeveel verjaardagen we hebben moeten missen dit jaar. Even niks!
En dan lees ik nu toch dat de kans op een algeheel verbod er dit jaar aan zit te komen. Met de argumentatie om de zorg te verlichten.
Nu hoef ik jullie natuurlijk niet te wijzen op de zeer sterk dalende besmettingscijfers en ziekenhuisopnames. Dus dat argument zou dan al minder mee moeten spelen lijkt me.
Ik hoef jullie ook niet te wijzen op de wijziging in het vuurwerkbeleid die sinds 1 december dit jaar in gaat, die er vooral voor minder ongelukken moet zorgen.
Ik hoef jullie ook niet te wijzen dat het gros van de ongelukken, vandalisme, overlast en alle andere ellende veroorzaakt wordt door illegaal vuurwerk.
Waarom zou het legale veilige vuurwerk dan verboden moeten worden?
Waarom zouden wij ook dit niet meer mogen doen?
Waarom zouden wij weer iets moeten laten passeren voor dit jaar?
Waarom!?
We kunnen niet naar de lokale kroeg.
We kunnen niet naar ons favoriete restaurant.
We kunnen niet naar onze familie toe.
We kunnen en mogen niks!
De hele dag zit ik thuis, enigste uitje is boodschappen doen. Ik kan merken dat ik aardig mijn geduld, mijn optimisme, mijn geluk en mijn zin aan het verliezen ben in heel maar dan ook heel veel dingen!
Waarom moet dit, het laatste waar ik en mijn directe kring en heel groot deel van Nederland ons zo op verheugden ook afgepakt worden?
Waarom?!
Ik heb nog een heel klein beetje hoop, dat wij dit jaar toch mogen afsluiten met een beetje vuurwerk. Dat we dit zeer vervelend rot jaar mogen afsluiten met mooi legaal vuurwerk. Dat we even alles kunnen vergeten voor die paar uur, en gewoon kunnen genieten.
Neem in jullie overweging omtrent het verbod het geluk, de emotie, de gemoedsrust en ons gevoel mee in de overweging om ons weer dingen te verbieden en af te nemen.
Ik hoop dat jullie mijn brief, mijn hoop en mijn stem serieus willen nemen.
Mocht u mij verder willen spreken kan u mij ook bereiken op.....
Ik ben altijd in voor een goed gesprek.
Hoogachtend,
"