Student internationale betrekkingen Nina de Winter blogt voor Dagblad van het Noorden over haar reis naar China met de Rijksuniversiteit Groningen. Als universiteitsraadslid van studentenpartij Lijst Calimero is ze uitgenodigd om de campus in Yantai te bekijken waar de RUG een nevenvestiging wil stichten.
Vanochtend had ik de wekker wat eerder gezet, omdat ik graag de campus alvast hardlopend wilde verkennen. Toen ik mijn eerste stap buiten zette overviel me direct weer hetzelfde gevoel als gister in de bus en in het vliegtuig: wat is alles hier enorm. Cultuurshock nummer twee volgde snel toen ik een grote groep Chinese studenten in lange trainingspakken tegemoet liep die onderweg waren naar hun sportklas. Daar liep ik dan, in mijn korte broekje met singlet. Ik was een ware attractie voor de Chinese studenten.
Na het ontbijt kwam cultuurshock nummer drie. We begonnen vandaag namelijk met vuurwerk om de officiële start van de verbouw van het hoofdgebouw van University of Groningen Yantai (UGY) te vieren. Ongeveer een maand geleden zijn ze al begonnen met het verbouwen van dit enorme gebouw, ondanks dat er nog geen definitieve 'go' is voor het project. De viering vond ik een enorme poppenkast, vrouwen in rode pakken met grote trommels en vuurwerk om 9 uur 's ochtends. Bovendien voelde het toch een beetje raar, je viert de start van de verbouwing van iets waarvan het nog niet zeker is of het doorgaat.
Grote plannen
Het officiële programma begon met een presentatie van de vastgoedafdeling van de RUG over de verbouw van UGY. Ik kende de presentatie grotendeels al, maar nu kreeg ik er wel meer gevoel bij. De plannen zien er ontzettend mooi uit en echt alles lijkt mogelijk. Er komt een super mooie, grote bibliotheek, geweldige onderwijsruimten, de nieuwste laboratoria, goede sportvoorzieningen, een perfecte internetaansluiting en ook de studentenhuisvesting wordt volledig op de schop gegooid.
Met deze plannen in ons achterhoofd begonnen we de rondleiding over de campus. Met enorm veel enthousiasme vertellen mensen van de RUG en vanuit China over de plannen die ze hebben. De campus is, sorry dat ik in herhaling val, ontzettend groot en dat maakt dat er qua ruimte heel veel mogelijk is. Overal om je heen in China zie je dat er grote, nieuwe, moderne gebouwen uit de grond gestampt worden, dus ik twijfel er echt geen moment aan dat de verbouwing zal slagen.
Grote plannen zijn er ook op het gebied van onderwijs. Na de lunch kregen we een presentatie over de onderwijsvisie voor UGY. Onze rector vertelde over 'active learning' en 'learning communities.' In mijn ogen hele goede onderwijsvormen, maar er moet wel heel hard gewerkt worden om Chinese studenten met deze vormen van kritisch en actief leren bekend te maken. Je merkt dat Chinese studenten het helemaal niet gewend zijn om te praten met mensen die hoger in de hiërarchie staan. Gesprekken hier worden gevoerd tussen de twee hoogsten in de hiërarchie, de rest mag luisteren. Bovendien moet er hard gewerkt worden om het Engelse taalniveau van studenten te verbeteren. Maar in China is alles mogelijk.
Voetbal
Met een gelegenheidsteam bestaande uit een mix van studenten en staf liepen we 's middags in volledig FC Groningen tenue naar het, nu nog, afgetrapte voetbalveld op de campus. We hoopten daar opgewacht te worden door een soortgelijk gelegenheidsteam. Niets was echter minder waar, het lokale elftal was ingeroepen ons te verslaan. Ook dat is China. Ondanks dat we dik zijn ingemaakt was het wel ontzettend leuk. Met als hoogtepunt dat de Chinese voetballers perplex stonden van het feit dat 'a girl' kan voetballen. Cultuurshock vier, maar nu andersom.
Na de wedstrijd werd ik nog kort geïnterviewd door de China-correspondent van het NRC. Hij vroeg mij, uiteraard, wat ik van deze reis vind. De journalist zelf was overigens erg enthousiast over China en de regio waarin Yantai ligt. Ik ben een beetje in de war van China. Alles lijkt hier mogelijk, iedereen is enorm enthousiast en de plannen lijken grenzeloos. Maar ook aan grenzeloos China moet toch een grens zitten?
Bron
Vanochtend had ik de wekker wat eerder gezet, omdat ik graag de campus alvast hardlopend wilde verkennen. Toen ik mijn eerste stap buiten zette overviel me direct weer hetzelfde gevoel als gister in de bus en in het vliegtuig: wat is alles hier enorm. Cultuurshock nummer twee volgde snel toen ik een grote groep Chinese studenten in lange trainingspakken tegemoet liep die onderweg waren naar hun sportklas. Daar liep ik dan, in mijn korte broekje met singlet. Ik was een ware attractie voor de Chinese studenten.
Na het ontbijt kwam cultuurshock nummer drie. We begonnen vandaag namelijk met vuurwerk om de officiële start van de verbouw van het hoofdgebouw van University of Groningen Yantai (UGY) te vieren. Ongeveer een maand geleden zijn ze al begonnen met het verbouwen van dit enorme gebouw, ondanks dat er nog geen definitieve 'go' is voor het project. De viering vond ik een enorme poppenkast, vrouwen in rode pakken met grote trommels en vuurwerk om 9 uur 's ochtends. Bovendien voelde het toch een beetje raar, je viert de start van de verbouwing van iets waarvan het nog niet zeker is of het doorgaat.
Grote plannen
Het officiële programma begon met een presentatie van de vastgoedafdeling van de RUG over de verbouw van UGY. Ik kende de presentatie grotendeels al, maar nu kreeg ik er wel meer gevoel bij. De plannen zien er ontzettend mooi uit en echt alles lijkt mogelijk. Er komt een super mooie, grote bibliotheek, geweldige onderwijsruimten, de nieuwste laboratoria, goede sportvoorzieningen, een perfecte internetaansluiting en ook de studentenhuisvesting wordt volledig op de schop gegooid.
Met deze plannen in ons achterhoofd begonnen we de rondleiding over de campus. Met enorm veel enthousiasme vertellen mensen van de RUG en vanuit China over de plannen die ze hebben. De campus is, sorry dat ik in herhaling val, ontzettend groot en dat maakt dat er qua ruimte heel veel mogelijk is. Overal om je heen in China zie je dat er grote, nieuwe, moderne gebouwen uit de grond gestampt worden, dus ik twijfel er echt geen moment aan dat de verbouwing zal slagen.
Grote plannen zijn er ook op het gebied van onderwijs. Na de lunch kregen we een presentatie over de onderwijsvisie voor UGY. Onze rector vertelde over 'active learning' en 'learning communities.' In mijn ogen hele goede onderwijsvormen, maar er moet wel heel hard gewerkt worden om Chinese studenten met deze vormen van kritisch en actief leren bekend te maken. Je merkt dat Chinese studenten het helemaal niet gewend zijn om te praten met mensen die hoger in de hiërarchie staan. Gesprekken hier worden gevoerd tussen de twee hoogsten in de hiërarchie, de rest mag luisteren. Bovendien moet er hard gewerkt worden om het Engelse taalniveau van studenten te verbeteren. Maar in China is alles mogelijk.
Voetbal
Met een gelegenheidsteam bestaande uit een mix van studenten en staf liepen we 's middags in volledig FC Groningen tenue naar het, nu nog, afgetrapte voetbalveld op de campus. We hoopten daar opgewacht te worden door een soortgelijk gelegenheidsteam. Niets was echter minder waar, het lokale elftal was ingeroepen ons te verslaan. Ook dat is China. Ondanks dat we dik zijn ingemaakt was het wel ontzettend leuk. Met als hoogtepunt dat de Chinese voetballers perplex stonden van het feit dat 'a girl' kan voetballen. Cultuurshock vier, maar nu andersom.
Na de wedstrijd werd ik nog kort geïnterviewd door de China-correspondent van het NRC. Hij vroeg mij, uiteraard, wat ik van deze reis vind. De journalist zelf was overigens erg enthousiast over China en de regio waarin Yantai ligt. Ik ben een beetje in de war van China. Alles lijkt hier mogelijk, iedereen is enorm enthousiast en de plannen lijken grenzeloos. Maar ook aan grenzeloos China moet toch een grens zitten?
Bron