Vuurwerk wordt nog altijd met hand gemaakt
Met de eindejaarsperiode in zicht loopt het weer storm in de vuurwerkwinkels. Als u voor het afschieten van al dat kruid de verpakking even ter hand neemt - voor uw eigen veiligheid doet u dat best altijd - kan u er prat op gaan dat er made in China op vermeld staat.
“Vuurwerk is nog altijd big business in China”, zegt de Lanakense vuurwerkverkoper Robert Vangelabbeek. “Ons bedrijf alleen al voert maandelijks een container van 18.000 kilo vuurwerk in afkomstig van de fabriek van Liuyang, een van de grootste leveranciers van vuurwerk aan ons land.”
Vuurwerk is naar alle waarschijnlijkheid een ontdekking van de Bengalen (vandaar de verwijzing naar ‘Bengaals vuurwerk’), maar toch waren het de Chinezen die als eerste op grote schaal vuurwerk gingen produceren. China beschikte immers al in de elfde eeuw over buskruit, het belangrijkste bestanddeel van vuurwerk. In de eeuwen daarna werd de productie van vuurwerk alsmaar verfijnder en rezen de vuurwerkfabrieken in China als paddenstoelen uit de grond.
Een van China’s bekendste vuurwerksteden is Liuyang, gelegen in de provincie Hunan. Al decennia lang wordt daar op grote schaal vuurwerk geproduceerd dat bestemd is voor Europa, Australië, de VS en Japan. Ook het Lanakense vuurwerkbedrijf Vangelabbeek laat maandelijks een container van 18.000 kilo vuurwerk uit Liuyang overkomen. “Dat transport gebeurt per schip naar de haven van Antwerpen”, zegt Robert Vangelabbeek. “Van daaruit worden die containers met vrachtwagens naar Zutendaal overgebracht, waar onze vuurwerkbunkers staan. In die bunkers kan zo’n 200.000 kg vuurwerk opgeslagen worden. Onder strikte veiligheidsvoorwaarden uiteraard.”
“In de vuurwerkfabriek van Liuyang vallen jaarlijks zeker tien doden door ontploffingen”
Tweemaal per jaar trekt Robert Vangelabbeek zelf naar China voor een persoonlijk bezoek aan de vuurwerkfabriek van Liuyang. Elke keer is hij onder de indruk.
“Die stad ademt gewoon vuurwerk, je ruikt er niets anders. Onwaarschijnlijk is het”, zegt hij. Bij het binnenrijden van de stad staat een grote triomfboog met de tekst ‘Welcome to Liuyang, Hometown of Fireworks’.
De fabriek in Liuyang is gebouwd op de flanken van een grote heuvel. “De fabriek bestaat uit wel 700 kleine huisjes. In een deel ervan zijn de labo’s ondergebracht, in een ander deel wordt het vuurwerk klaargemaakt. In elk van die huisjes werken zo’n vijf mensen. Al die huisjes zijn verbonden door een pad, en er is voldoende ruimte tussen. Het is cru om te zeggen, maar dat is om te vermijden dat bij een explosie niet de hele fabriek de lucht in zou gaan. Nu blijft de schade beperkt tot één huisje. Maar de menselijke drama’s zijn er niet minder om. Zo vallen er in die vuurwerkfabriek jaarlijks zeker tien doden.”
Een belangrijk onderdeel van de fabriek in Liuyang zijn de verschillende labo’s. “Daar worden de verschillende vuurwerkmengsels, de zogenaamde pyrotechnische mengsels gemaakt”, zegt Vangelabbeek. “De Chinezen zijn daar meesters in, maar ze hebben natuurlijk al zeker 500 jaar ervaring op dat vlak.”
Zo’n pyrotechnisch mengsel bestaat uit drie elementen. “Om een explosief mengsel te maken heb je ten eerste een oxidator nodig, dat is een stof die zorgt voor zuurstoftoevoer zoals kaliumnitraat of kaliumchloraat. Daarnaast heb je een reductor nodig, dat is een brandbare stof zoals bijvoorbeeld houtskool, rode gom of bepaalde metaalpoeders. En door zouten toe te voegen kan je kleur geven aan vuurwerk. Natrium zorgt bijvoorbeeld voor een gele kleur, kalium voor een rode en barium voor een groene of witte kleur.”
In de verschillende huisjes van de fabriek worden de vuurwerkmengsels uiteindelijk verpakt tot het vuurwerk zoals het in de winkels ligt. “Opmerkelijk is dat dat hele proces nog met de hand gebeurd”, zegt Vangelabbeek. “En dat zal altijd zo blijven. Vuurwerk is veel te gevaarlijk om het machinaal te construeren. Daar zouden veel te veel ongelukken van komen. Omdat dat handenwerk duur is, is de productie van vuurwerk in Europa bijna onmogelijk geworden. De enige Europese landen waar nog vuurwerk geproduceerd wordt zijn Spanje en Italië maar zij krijgen het steeds moeilijker. Het is natuurlijk ook geen eerlijke concurrentie met China omdat daar nog altijd heel veel gebruik gemaakt wordt van kinderarbeid. De Chinese overheid ontkent dat wel maar iedereen weet dat het gebeurt.”
Wel positief is dat de kwaliteit van het vuurwerk met de jaren beter wordt. “Vanuit Europa en Amerika wordt er druk gelegd op China om betere en veiligere grondstoffen te gebruiken voor de productie van vuurwerk. En dat is een goede zaak.”
http://www.hbvl.be/limburg/lanaken/vuurwerk-wordt-nog-altijd-met-hand-gemaakt.aspx
Met de eindejaarsperiode in zicht loopt het weer storm in de vuurwerkwinkels. Als u voor het afschieten van al dat kruid de verpakking even ter hand neemt - voor uw eigen veiligheid doet u dat best altijd - kan u er prat op gaan dat er made in China op vermeld staat.
“Vuurwerk is nog altijd big business in China”, zegt de Lanakense vuurwerkverkoper Robert Vangelabbeek. “Ons bedrijf alleen al voert maandelijks een container van 18.000 kilo vuurwerk in afkomstig van de fabriek van Liuyang, een van de grootste leveranciers van vuurwerk aan ons land.”
Vuurwerk is naar alle waarschijnlijkheid een ontdekking van de Bengalen (vandaar de verwijzing naar ‘Bengaals vuurwerk’), maar toch waren het de Chinezen die als eerste op grote schaal vuurwerk gingen produceren. China beschikte immers al in de elfde eeuw over buskruit, het belangrijkste bestanddeel van vuurwerk. In de eeuwen daarna werd de productie van vuurwerk alsmaar verfijnder en rezen de vuurwerkfabrieken in China als paddenstoelen uit de grond.
Een van China’s bekendste vuurwerksteden is Liuyang, gelegen in de provincie Hunan. Al decennia lang wordt daar op grote schaal vuurwerk geproduceerd dat bestemd is voor Europa, Australië, de VS en Japan. Ook het Lanakense vuurwerkbedrijf Vangelabbeek laat maandelijks een container van 18.000 kilo vuurwerk uit Liuyang overkomen. “Dat transport gebeurt per schip naar de haven van Antwerpen”, zegt Robert Vangelabbeek. “Van daaruit worden die containers met vrachtwagens naar Zutendaal overgebracht, waar onze vuurwerkbunkers staan. In die bunkers kan zo’n 200.000 kg vuurwerk opgeslagen worden. Onder strikte veiligheidsvoorwaarden uiteraard.”
“In de vuurwerkfabriek van Liuyang vallen jaarlijks zeker tien doden door ontploffingen”
Tweemaal per jaar trekt Robert Vangelabbeek zelf naar China voor een persoonlijk bezoek aan de vuurwerkfabriek van Liuyang. Elke keer is hij onder de indruk.
“Die stad ademt gewoon vuurwerk, je ruikt er niets anders. Onwaarschijnlijk is het”, zegt hij. Bij het binnenrijden van de stad staat een grote triomfboog met de tekst ‘Welcome to Liuyang, Hometown of Fireworks’.
De fabriek in Liuyang is gebouwd op de flanken van een grote heuvel. “De fabriek bestaat uit wel 700 kleine huisjes. In een deel ervan zijn de labo’s ondergebracht, in een ander deel wordt het vuurwerk klaargemaakt. In elk van die huisjes werken zo’n vijf mensen. Al die huisjes zijn verbonden door een pad, en er is voldoende ruimte tussen. Het is cru om te zeggen, maar dat is om te vermijden dat bij een explosie niet de hele fabriek de lucht in zou gaan. Nu blijft de schade beperkt tot één huisje. Maar de menselijke drama’s zijn er niet minder om. Zo vallen er in die vuurwerkfabriek jaarlijks zeker tien doden.”
Een belangrijk onderdeel van de fabriek in Liuyang zijn de verschillende labo’s. “Daar worden de verschillende vuurwerkmengsels, de zogenaamde pyrotechnische mengsels gemaakt”, zegt Vangelabbeek. “De Chinezen zijn daar meesters in, maar ze hebben natuurlijk al zeker 500 jaar ervaring op dat vlak.”
Zo’n pyrotechnisch mengsel bestaat uit drie elementen. “Om een explosief mengsel te maken heb je ten eerste een oxidator nodig, dat is een stof die zorgt voor zuurstoftoevoer zoals kaliumnitraat of kaliumchloraat. Daarnaast heb je een reductor nodig, dat is een brandbare stof zoals bijvoorbeeld houtskool, rode gom of bepaalde metaalpoeders. En door zouten toe te voegen kan je kleur geven aan vuurwerk. Natrium zorgt bijvoorbeeld voor een gele kleur, kalium voor een rode en barium voor een groene of witte kleur.”
In de verschillende huisjes van de fabriek worden de vuurwerkmengsels uiteindelijk verpakt tot het vuurwerk zoals het in de winkels ligt. “Opmerkelijk is dat dat hele proces nog met de hand gebeurd”, zegt Vangelabbeek. “En dat zal altijd zo blijven. Vuurwerk is veel te gevaarlijk om het machinaal te construeren. Daar zouden veel te veel ongelukken van komen. Omdat dat handenwerk duur is, is de productie van vuurwerk in Europa bijna onmogelijk geworden. De enige Europese landen waar nog vuurwerk geproduceerd wordt zijn Spanje en Italië maar zij krijgen het steeds moeilijker. Het is natuurlijk ook geen eerlijke concurrentie met China omdat daar nog altijd heel veel gebruik gemaakt wordt van kinderarbeid. De Chinese overheid ontkent dat wel maar iedereen weet dat het gebeurt.”
Wel positief is dat de kwaliteit van het vuurwerk met de jaren beter wordt. “Vanuit Europa en Amerika wordt er druk gelegd op China om betere en veiligere grondstoffen te gebruiken voor de productie van vuurwerk. En dat is een goede zaak.”
http://www.hbvl.be/limburg/lanaken/vuurwerk-wordt-nog-altijd-met-hand-gemaakt.aspx