Gygabyte
VWC lid
Op het eigen erf vuurwerk afsteken is overzichtelijk en vertrouwd. Wat moeten pubers bij een van gemeentewege georganiseerd, collectief vuurwerk?
Het lijkt erop dat met name GroenLinksers zich opwerpen als pleitbezorgers van een vuurwerkverbod voor particulieren. Lastig, want tegelijkertijd moeten ze zich in allerlei bochten wringen om niet beticht te worden van betutteling in de sfeer van maatregelen à la Balkenende. Zoals ook Arno Bonte en David Rietveld van het burgerinitiatief ’Meer plezier met minder vuurwerk’ (Podium, 7 januari). Hou je met andere zaken bezig, denk ik dan.
Als vader van vier kinderen tussen 11 en 17 jaar heb ik enorm veel plezier beleefd aan alle ongezonde praktijken die horen bij de donkere dagen in december. Met Sinterklaas te veel geld uitgegeven aan cadeaus, en vervolgens tuincentra afgestruind voor vuurwerkfolders. Ook de snuffeldump werd bezocht, waar tussen rekken vol met militaire prullaria een hoek was voor de vuurwerkverkoop. (Het is inderdaad oorlogstuig dat vuurwerk!). Prijzen werden vergeleken, want ook het eigen zakgeld moet worden aangesproken –vader betaalt niet de volle mep.
Met vriendjes wordt ge-msn-ed voor nog preciezer warenonderzoek. Een aanstaande logé uit Enkhuizen geraadpleegd over de prijzen aldaar.
Uiteindelijk werd via internet de goedkoopste leverancier verblijd met een bestelling waarvoor vaders credit card moest worden geleend. En, o zo spannend, uitgekeken werd naar de bevestiging-via-de-mail van onze keuze en de vermelding van dag en tijdstip waarop wij ons bij de regionale vestiging van GroenRijk mochten melden om de bestelling af te halen. Vader moet mee want al geruime tijd boven de minimaal vereiste 16 jaar, en voorzien van een in deze tijd fris tikkend jongenshart.
Op die bewuste maandag togen wij richting uitvalsweg. In de auto werd geen woord gesproken. Er werd zelfs gezwegen toen twee jonge verkopers achter de balie werden herkend als vrienden van onze oudste zoons. We lieten ons niet afleiden. De bevestiging-via-de-mail werd overhandigd en een grote plasticzak over de provisorisch getimmerde toonbank geheveld. Thuisgekomen werd een uitstalling gemaakt, per kind porties samengesteld en de munitie opgeborgen: als Eekhoorns trippelde de jeugd naar onvermoede plekken.
Alles in familiekring. Ik moet er niet aan denken dat ons hele dorp (Vleuten) op het door de overheid aangegeven tijdstip via de Dorpsstraat naar het Raadhuisplein opmarcheert om daar met een paar honderd man naar een podiumpje te staren waar gecontroleerd een showtje wordt opgevoerd. Uiteraard voorafgegaan door een stichtelijke toespraak van de wijkwethouder. Dat gaat natuurlijk niet werken.
Het voorspelbare en collectieve, met alle bevolkingsgroepen en leeftijden door elkaar, is nou juist iets waar pubers (risico-groep!) een broertje dood aan hebben. Ik hou er zelf evenmin van.
En brengt zo’n samenscholing niet enorm veel risico’s met zich mee? Er zijn altijd types die stiekem eigen vuurwerk meenemen en wat te denken van de hoeveelheid alcohol die op dat tijdstip in menig lichaam aanwezig is...
Nee, dan het eigen erf. Overzichtelijk en vertrouwd. De buren op straat, ook in de weer met Fonteinen en Kometen, Bloody Sky, Showtime, Highlights. Wat gezellig. De fles beste champagne gaat rond. We zoenen de goede buren alsof ze verre vrienden zijn. Twee jongens verdwijnen achter de schuur en ondanks de afstand zijn de geproduceerde geluiden indrukwekkend. Het meisje dartelt rond met sterretjes. Muziek klinkt vanuit de geopende voordeur.
Niet eens zoveel uren later harkt vader het afval bij elkaar. Moeder stelt tevreden vast dat zij als dienstdoende dierenarts niet één elefoontje heeft gehad met verzoeken om medische bijstand. Ook de honden, katten, kanaries en cavia’s zijn gezond het nieuwe jaar ingeleid. De baasjes hebben hun verantwoordelijkheid kennelijk serieus genomen en maatregelen getroffen. Net als de meeste vaders en moeders.
Op Youtube bekijken we op de eerste avond van het nieuwe jaar de gewogen beelden die de mobiele telefoons van de explosies hebben gemaakt. Call of Duty 6. Wij verheugen ons nu al weer op de donkere dagen aan het eind van het jaar en nemen zondag met weemoed afscheid van onze kerstboom. De buitenverlichting mag hier op het platteland nog een paar weken blijven branden.
http://www.trouw.nl/opinie/podium/article1941317.ece/Vuurwerk_is_plezier_voor_het_hele_gezin.html
Het lijkt erop dat met name GroenLinksers zich opwerpen als pleitbezorgers van een vuurwerkverbod voor particulieren. Lastig, want tegelijkertijd moeten ze zich in allerlei bochten wringen om niet beticht te worden van betutteling in de sfeer van maatregelen à la Balkenende. Zoals ook Arno Bonte en David Rietveld van het burgerinitiatief ’Meer plezier met minder vuurwerk’ (Podium, 7 januari). Hou je met andere zaken bezig, denk ik dan.
Als vader van vier kinderen tussen 11 en 17 jaar heb ik enorm veel plezier beleefd aan alle ongezonde praktijken die horen bij de donkere dagen in december. Met Sinterklaas te veel geld uitgegeven aan cadeaus, en vervolgens tuincentra afgestruind voor vuurwerkfolders. Ook de snuffeldump werd bezocht, waar tussen rekken vol met militaire prullaria een hoek was voor de vuurwerkverkoop. (Het is inderdaad oorlogstuig dat vuurwerk!). Prijzen werden vergeleken, want ook het eigen zakgeld moet worden aangesproken –vader betaalt niet de volle mep.
Met vriendjes wordt ge-msn-ed voor nog preciezer warenonderzoek. Een aanstaande logé uit Enkhuizen geraadpleegd over de prijzen aldaar.
Uiteindelijk werd via internet de goedkoopste leverancier verblijd met een bestelling waarvoor vaders credit card moest worden geleend. En, o zo spannend, uitgekeken werd naar de bevestiging-via-de-mail van onze keuze en de vermelding van dag en tijdstip waarop wij ons bij de regionale vestiging van GroenRijk mochten melden om de bestelling af te halen. Vader moet mee want al geruime tijd boven de minimaal vereiste 16 jaar, en voorzien van een in deze tijd fris tikkend jongenshart.
Op die bewuste maandag togen wij richting uitvalsweg. In de auto werd geen woord gesproken. Er werd zelfs gezwegen toen twee jonge verkopers achter de balie werden herkend als vrienden van onze oudste zoons. We lieten ons niet afleiden. De bevestiging-via-de-mail werd overhandigd en een grote plasticzak over de provisorisch getimmerde toonbank geheveld. Thuisgekomen werd een uitstalling gemaakt, per kind porties samengesteld en de munitie opgeborgen: als Eekhoorns trippelde de jeugd naar onvermoede plekken.
Alles in familiekring. Ik moet er niet aan denken dat ons hele dorp (Vleuten) op het door de overheid aangegeven tijdstip via de Dorpsstraat naar het Raadhuisplein opmarcheert om daar met een paar honderd man naar een podiumpje te staren waar gecontroleerd een showtje wordt opgevoerd. Uiteraard voorafgegaan door een stichtelijke toespraak van de wijkwethouder. Dat gaat natuurlijk niet werken.
Het voorspelbare en collectieve, met alle bevolkingsgroepen en leeftijden door elkaar, is nou juist iets waar pubers (risico-groep!) een broertje dood aan hebben. Ik hou er zelf evenmin van.
En brengt zo’n samenscholing niet enorm veel risico’s met zich mee? Er zijn altijd types die stiekem eigen vuurwerk meenemen en wat te denken van de hoeveelheid alcohol die op dat tijdstip in menig lichaam aanwezig is...
Nee, dan het eigen erf. Overzichtelijk en vertrouwd. De buren op straat, ook in de weer met Fonteinen en Kometen, Bloody Sky, Showtime, Highlights. Wat gezellig. De fles beste champagne gaat rond. We zoenen de goede buren alsof ze verre vrienden zijn. Twee jongens verdwijnen achter de schuur en ondanks de afstand zijn de geproduceerde geluiden indrukwekkend. Het meisje dartelt rond met sterretjes. Muziek klinkt vanuit de geopende voordeur.
Niet eens zoveel uren later harkt vader het afval bij elkaar. Moeder stelt tevreden vast dat zij als dienstdoende dierenarts niet één elefoontje heeft gehad met verzoeken om medische bijstand. Ook de honden, katten, kanaries en cavia’s zijn gezond het nieuwe jaar ingeleid. De baasjes hebben hun verantwoordelijkheid kennelijk serieus genomen en maatregelen getroffen. Net als de meeste vaders en moeders.
Op Youtube bekijken we op de eerste avond van het nieuwe jaar de gewogen beelden die de mobiele telefoons van de explosies hebben gemaakt. Call of Duty 6. Wij verheugen ons nu al weer op de donkere dagen aan het eind van het jaar en nemen zondag met weemoed afscheid van onze kerstboom. De buitenverlichting mag hier op het platteland nog een paar weken blijven branden.
http://www.trouw.nl/opinie/podium/article1941317.ece/Vuurwerk_is_plezier_voor_het_hele_gezin.html
