Torrr
VWC lid
Imagine, je staat met 1 miljoen mensen op een heel klein stukje aarde. Nog 3, 2, 1 seconde en de kleine kristallen bal verdwijnt achter de gevel van een gebouw. Times Square ontploft en 1 miljoen zwarte, gele, rode en witte mensen zingen en dansen op de warme klanken van ‘The Voice’: New York, New York.
De straten die naar Times Square leiden lopen oudejaarsdag vanaf een uur of 10 ‘s ochtends vol. Duizenden politiemensen, kilometers hekwerk en jarenlange crowdmanagement ervaring worden ingezet om oud en nieuw met elkaar te verbinden. Steeds als er een ‘block’ wordt geopend rent een meute naar voren om het te vullen. Uiteindelijk staan er bijna 1 miljoen mensen vanaf Central Park tot aan Times Square met hun ogen gericht op.......
.....een hele kleine kristallen bal. Als je ‘the ball’ voor het eerst ziet dan vechten teleurstelling en een glimlach om een plaats op de eerste rij. Het is moeilijk voor te stellen dat over de hele wereld mensen deze bal kennen. Dat deze bal al 100 jaar op 31 december wordt aanbeden door ‘the city that never sleeps’. Zo’n klein balletje in het land waar alles toch altijd groot en opgeblazen is.
Voordat het oudejaarsdag is, hebben we al een paar keer op Times Square gestaan en geprobeerd een voorstelling te maken van wat ons te wachten staat. Maar het voorstellingsvermogen kan dit maal de werkelijkheid niet overtreffen. Times Square, 1 januari om 00.00 uur slaat alles.
Om 22.00 melden we ons bij de W, de club onder het gelijknamige hotel om de hoek bij Times Square. Om er te komen moet je de 31ste veelvuldig met je hotelpas en entreebewijs van de W zwaaien. Alleen dan wordt je bij de blokkades doorgelaten. Alsof je via de aorta naar een hart stroomt. In de W vloeit de drank rijkelijk en kun je op een gigantisch videoscreen zien wat zich op 100 meter afstand afspeelt. Buiten treden artiesten op en wordt het publiek langzaam naar een hoogtepunt geleid.
23.45 uur gaan we naar buiten. Omdat de club net om de hoek bij Times Square ligt, komen we heel dichtbij, maar blijven we steken op letterlijk een armlengte afstand van een blik op de bal. Met de mobiele telefoon op de camerastand in de uitgestrekte arm is de bal te zien. En dan wordt de bal opeens heel belangrijk. ‘So close but yet so far away’.
Maar het geluk is aan onze zijde. Onderdeel van de crowdcontrol is dat de straten die Times Square kruisen vrij worden gehouden. Om 23.55 worden een aantal hekken in de zijstraten even opengezet om wat druk van de ketel te halen. En zo stromen we het plein op en staan we pontificaal, midden op Times Square tussen een uitzinnige menigte om meegezogen te worden in de magie.
1 miljoen mensen zingen uit volle borst John Lennon’s Imagine. Het is alsof het lied is geschreven voor nu, want je voelt je 1 met al die mensen om je heen. De wereld is mooi, mensen zijn lief, en wat Lennon en die 1 miljoen op 31 december om 23.59 samen zingen is onze werkelijkheid: ‘You may say I’m a dreamer, but I’m not the only one. You know some day you will join us. And the world will live as one.’
Overal vloeien de tranen, wildvreemden pakken elkaar vast en ‘The ball’ gaat op weg naar beneden. 60, 50, 40, 30, 20, 10, 9, 8, 7, 6... nog heel even... 5, 4, 3... iedereen schreeuwt z’n longen uit z’n lijf... 2, 1...de wereld ontploft, Times Square is even het epicentrum van een kleine aardbeving, vuurwerk gaat de lucht in en als iedereen ademhaalt, horen we de eerste noten van ‘old blue eyes’’ ode aan deze prachtige stad.
Net wanneer je denkt dat je de meest waanzinnige jaarwisseling van je leven hebt meegemaakt, blijkt er nog een overtreffend trapje te zijn: om 00.01, 2008 dansen en zingen 1 miljoen zwarte, rode, witte en gele mensen, met elkaar op het ritme van de muziek en het warme stemgeluid van Frank Sinatra: New York, New York.
Bron : http://www.columbusmagazine.nl/noor...en/new_york_city/reisreporter/blogs/4546.html
De straten die naar Times Square leiden lopen oudejaarsdag vanaf een uur of 10 ‘s ochtends vol. Duizenden politiemensen, kilometers hekwerk en jarenlange crowdmanagement ervaring worden ingezet om oud en nieuw met elkaar te verbinden. Steeds als er een ‘block’ wordt geopend rent een meute naar voren om het te vullen. Uiteindelijk staan er bijna 1 miljoen mensen vanaf Central Park tot aan Times Square met hun ogen gericht op.......
.....een hele kleine kristallen bal. Als je ‘the ball’ voor het eerst ziet dan vechten teleurstelling en een glimlach om een plaats op de eerste rij. Het is moeilijk voor te stellen dat over de hele wereld mensen deze bal kennen. Dat deze bal al 100 jaar op 31 december wordt aanbeden door ‘the city that never sleeps’. Zo’n klein balletje in het land waar alles toch altijd groot en opgeblazen is.
Voordat het oudejaarsdag is, hebben we al een paar keer op Times Square gestaan en geprobeerd een voorstelling te maken van wat ons te wachten staat. Maar het voorstellingsvermogen kan dit maal de werkelijkheid niet overtreffen. Times Square, 1 januari om 00.00 uur slaat alles.
Om 22.00 melden we ons bij de W, de club onder het gelijknamige hotel om de hoek bij Times Square. Om er te komen moet je de 31ste veelvuldig met je hotelpas en entreebewijs van de W zwaaien. Alleen dan wordt je bij de blokkades doorgelaten. Alsof je via de aorta naar een hart stroomt. In de W vloeit de drank rijkelijk en kun je op een gigantisch videoscreen zien wat zich op 100 meter afstand afspeelt. Buiten treden artiesten op en wordt het publiek langzaam naar een hoogtepunt geleid.
23.45 uur gaan we naar buiten. Omdat de club net om de hoek bij Times Square ligt, komen we heel dichtbij, maar blijven we steken op letterlijk een armlengte afstand van een blik op de bal. Met de mobiele telefoon op de camerastand in de uitgestrekte arm is de bal te zien. En dan wordt de bal opeens heel belangrijk. ‘So close but yet so far away’.
Maar het geluk is aan onze zijde. Onderdeel van de crowdcontrol is dat de straten die Times Square kruisen vrij worden gehouden. Om 23.55 worden een aantal hekken in de zijstraten even opengezet om wat druk van de ketel te halen. En zo stromen we het plein op en staan we pontificaal, midden op Times Square tussen een uitzinnige menigte om meegezogen te worden in de magie.
1 miljoen mensen zingen uit volle borst John Lennon’s Imagine. Het is alsof het lied is geschreven voor nu, want je voelt je 1 met al die mensen om je heen. De wereld is mooi, mensen zijn lief, en wat Lennon en die 1 miljoen op 31 december om 23.59 samen zingen is onze werkelijkheid: ‘You may say I’m a dreamer, but I’m not the only one. You know some day you will join us. And the world will live as one.’
Overal vloeien de tranen, wildvreemden pakken elkaar vast en ‘The ball’ gaat op weg naar beneden. 60, 50, 40, 30, 20, 10, 9, 8, 7, 6... nog heel even... 5, 4, 3... iedereen schreeuwt z’n longen uit z’n lijf... 2, 1...de wereld ontploft, Times Square is even het epicentrum van een kleine aardbeving, vuurwerk gaat de lucht in en als iedereen ademhaalt, horen we de eerste noten van ‘old blue eyes’’ ode aan deze prachtige stad.
Net wanneer je denkt dat je de meest waanzinnige jaarwisseling van je leven hebt meegemaakt, blijkt er nog een overtreffend trapje te zijn: om 00.01, 2008 dansen en zingen 1 miljoen zwarte, rode, witte en gele mensen, met elkaar op het ritme van de muziek en het warme stemgeluid van Frank Sinatra: New York, New York.
Bron : http://www.columbusmagazine.nl/noor...en/new_york_city/reisreporter/blogs/4546.html
