DORDRECHT - In Dordrecht lijkt er toch een politiek gesprek los te komen over het afsteken van vuurwerk op 31 december en 1 januari. GroenLinks raadslid Mary Ruisch heeft herhaalde malen via twitter laten weten, het een zinnig onderwerp te vinden. Zij weet inmiddels ook columnist Kees Thies aan haar zijde. Hij gaf deze week op zijn vaste plek in AD De Dordtenaar een overdenking. Negenhonderd klachten uit Dordrecht zijn centraal geregistreerd. Thies vindt het een goed plan om het afsteken van 11 tot 1 uur rond de jaarwisseling te beperken.
Hij schrijft:
"Vanuit Dordrecht is maar liefst negenhonderd keer een klacht ingediend bij het meldpunt vuurwerkoverlast, dat vorig jaar in het leven is geroepen door vijftien lokale GroenLinks-fracties, ondersteund door het Nederlands Oogheelkundig Gezelschap. Er werd vooral geklaagd over extreem harde knallen en over vuurwerkstress bij huisdieren.
Over de angst van mijn eigen Blafmans schreef ik vorige week al, maar vandaag kom ik er nog eens op terug, omdat ik de afgelopen week diverse mailtjes en brieven ontving van een specifieke groep vuurwerkslachtoffers die je eigenlijk zelden of nooit via de media hoort klagen. Ik heb het over de vele honderden, misschien zelfs wel duizenden ouderen in stad en regio die de afgelopen dagen en avonden noodgedwongen binnen bleven. Ik citeer uit een brief van een 84-jarige Dordtse weduwnaar, woonachtig in het Stadswiel: ,,Ik doe nog dagelijks mijn boodschappen in de binnenstad, maar in de laatste dagen van december durf ik simpelweg niet meer buiten te komen. Of het nu opzet was of niet, maar twee jaar geleden kwam er zo’n harde knaller vlak voor mijn voeten terecht. Door de schrik kwam ik ten val en ik kon ook niet meer overeind komen. Met de ambulance werd ik naar het ziekenhuis gebracht en daar werd geconstateerd dat ik mijn bekken gebroken had. Die revalidatie heeft me bijna een jaar gekost.’’
Een Dordtse vrouw (haar leeftijd vermeldt ze niet, maar gezien de strekking van haar verhaal moet ze op z’n minst tachtig zijn) schreef mij het volgende: ,,Mij zul je niet buiten zien op de laatste dag van het jaar. (…) Misschien komt het doordat ik als kind het bombardement op park Merwesteyn van dichtbij heb meegemaakt en ook nog de ontploffing van de stoomketel van de kalkfabriek in de Lijnbaan. Gelukkig is de grootste narigheid nu weer voorbij.’’
Ik wil ouderen zeker niet in het hokje ‘zielig’ stoppen maar hun verhalen, ja soms ware noodkreten, hebben mij wel aan het denken gezet. Ik pleit niet voor een algeheel vuurwerkverbod, maar een korter ‘afsteekvenster’, dus niet meer op oudejaarsdag, maar louter tussen elf uur ’s avonds en één uur ’s nachts moet voor de liefhebbers toch ruim voldoende zijn?"
Bron
Hij schrijft:
"Vanuit Dordrecht is maar liefst negenhonderd keer een klacht ingediend bij het meldpunt vuurwerkoverlast, dat vorig jaar in het leven is geroepen door vijftien lokale GroenLinks-fracties, ondersteund door het Nederlands Oogheelkundig Gezelschap. Er werd vooral geklaagd over extreem harde knallen en over vuurwerkstress bij huisdieren.
Over de angst van mijn eigen Blafmans schreef ik vorige week al, maar vandaag kom ik er nog eens op terug, omdat ik de afgelopen week diverse mailtjes en brieven ontving van een specifieke groep vuurwerkslachtoffers die je eigenlijk zelden of nooit via de media hoort klagen. Ik heb het over de vele honderden, misschien zelfs wel duizenden ouderen in stad en regio die de afgelopen dagen en avonden noodgedwongen binnen bleven. Ik citeer uit een brief van een 84-jarige Dordtse weduwnaar, woonachtig in het Stadswiel: ,,Ik doe nog dagelijks mijn boodschappen in de binnenstad, maar in de laatste dagen van december durf ik simpelweg niet meer buiten te komen. Of het nu opzet was of niet, maar twee jaar geleden kwam er zo’n harde knaller vlak voor mijn voeten terecht. Door de schrik kwam ik ten val en ik kon ook niet meer overeind komen. Met de ambulance werd ik naar het ziekenhuis gebracht en daar werd geconstateerd dat ik mijn bekken gebroken had. Die revalidatie heeft me bijna een jaar gekost.’’
Een Dordtse vrouw (haar leeftijd vermeldt ze niet, maar gezien de strekking van haar verhaal moet ze op z’n minst tachtig zijn) schreef mij het volgende: ,,Mij zul je niet buiten zien op de laatste dag van het jaar. (…) Misschien komt het doordat ik als kind het bombardement op park Merwesteyn van dichtbij heb meegemaakt en ook nog de ontploffing van de stoomketel van de kalkfabriek in de Lijnbaan. Gelukkig is de grootste narigheid nu weer voorbij.’’
Ik wil ouderen zeker niet in het hokje ‘zielig’ stoppen maar hun verhalen, ja soms ware noodkreten, hebben mij wel aan het denken gezet. Ik pleit niet voor een algeheel vuurwerkverbod, maar een korter ‘afsteekvenster’, dus niet meer op oudejaarsdag, maar louter tussen elf uur ’s avonds en één uur ’s nachts moet voor de liefhebbers toch ruim voldoende zijn?"
Bron
ze komen er nog wel achter.in zwijndrecht was het vroeger zo erg met stoken (voor de tien tot twee regel) dat men besloot om een dag eerder twee uurtjes stoken toe te staan dat werd dan in de streek krant dmv een verordening bekend gemaakt.dat werd weer ingetrokken toen de tien tot twee regel kwam ik weet dat nog goed heb daar tientallen jaren gewoond.
