Babiloot
VWC lid
Iets elk jaar herhalen, omdat je opa het ook zo deed, is een totaal non-argument
COLUMN SASKIA NOORTSaskia Noort schrijft op deze plek wekelijks over nieuws dat haar raakt. De schrijfster is bedreigd na haar laatste column over vuurwerkoverlast. ‘De nieuwe traditie is kennelijk het bedreigen, uitschelden en kapot pesten van mensen die de discussie over tradities durven aan te gaan.’
Allereerst de beste wensen voor het nieuwe jaar, een nieuw decennium zelfs. We hebben met z’n allen 77 miljoen de mist in geblazen, een recordaantal ogen voorgoed beschadigd en menig trommelvlies. Hulpdiensten zijn bekogeld. We hadden er een vermogen voor over om ons land vierentwintig uur om te toveren tot Aleppo.
In mijn mailbox zitten een stuk of dertig bedreigingen, niet naar mij, maar naar mijn hond, naar aanleiding van mijn column vorige week. Er zijn nogal wat figuren met een profielfoto, waarop ze trots een dreumes dragen, die er plezier in hebben mijn kleine hondje een barbaarse dood toe te wensen. Maar ja tradities hè, die moet je in ere houden. Behalve dan de tradities van andere mensen, met een andere kleur, uit een ander land.
Ik hou van tradities. Van het vieren van kerst, tot het trouwen met ringen en tranentrekkende toespraken, van paasontbijt tot Sinterklaas, van nieuwjaarsduiken tot siervuurwerkshows ter afsluiting van het jaar. Van de Top 2000 tot het eten van oliebollen, van het ontkurken van champagne bij een feestelijke gelegenheid, tot het eten van beschuit met muisjes als er een nieuw kind geboren is. Maar ik ben wel blij dat er geen heksen meer verbrand worden, vrouwen nu stemrecht hebben, we geen slaven meer verhandelen, homoseksuelen geen elektrotherapie meer krijgen om hen te genezen, we niet meer aan katknuppelen en palingtrekken doen en dat er niet meer binnen of bij kinderen gerookt wordt.
De nieuwe traditie is kennelijk het bedreigen, uitschelden en kapot pesten van mensen die de discussie over tradities durven aan te gaan. En dan niet op de inhoud, maar op de persoon. Of nog liever, op de dierbaren van die persoon. En wanneer je daar iets van zegt, dan heb je er zelf om gevraagd. Met je mening.
Iets elk jaar herhalen, alleen maar omdat het altijd zo is gegaan en je vader en je opa het ook zo deden, is natuurlijk een totaal non-argument. Sommige tradities zijn verwerpelijk, racistisch, dieronvriendelijk, ongezond of echt niet meer van deze tijd. Zoals het recht om een dag in het jaar je zuurverdiende centen de lucht in te blazen en cobra’s naar onschuldige dieren en mensen te gooien. Waar blijft ons recht om hiertegen beschermd te worden? In de stad waar ik woon begint het gedonder half november, en duurt tot eind januari. Handhaving is er niet want de politie kampt met groot personeelstekort. De politiek is te laf om op te treden. En zo zijn we dus in de macht van die man met de peuter op zijn arm, die dreigt je huisdier op te blazen, omdat je een andere mening hebt.
De wereld, de samenleving, onze cultuur is in beweging. Daar kunnen we hoog en laag over krijsen, maar de beweging hou je niet tegen met bedreigend getweet. Voor oude tradities komen nieuwe in de plaats, de man met de dreumes staat ook schuimbekkend in de rij voor een nieuwe tv op Black Friday en houdt Gender Reveal party’s als zich een nieuwe dreumes aandient. Als we het vuurwerk niet weten te handhaven, dan moet de politiek ingrijpen. Verbieden die zooi, een grote siervuurwerkshow per gemeente, en iedereen die het waagt om een lawinepijl af te steken extreem zwaar bekeuren.
Bron: ad.nl
COLUMN SASKIA NOORTSaskia Noort schrijft op deze plek wekelijks over nieuws dat haar raakt. De schrijfster is bedreigd na haar laatste column over vuurwerkoverlast. ‘De nieuwe traditie is kennelijk het bedreigen, uitschelden en kapot pesten van mensen die de discussie over tradities durven aan te gaan.’
Allereerst de beste wensen voor het nieuwe jaar, een nieuw decennium zelfs. We hebben met z’n allen 77 miljoen de mist in geblazen, een recordaantal ogen voorgoed beschadigd en menig trommelvlies. Hulpdiensten zijn bekogeld. We hadden er een vermogen voor over om ons land vierentwintig uur om te toveren tot Aleppo.
In mijn mailbox zitten een stuk of dertig bedreigingen, niet naar mij, maar naar mijn hond, naar aanleiding van mijn column vorige week. Er zijn nogal wat figuren met een profielfoto, waarop ze trots een dreumes dragen, die er plezier in hebben mijn kleine hondje een barbaarse dood toe te wensen. Maar ja tradities hè, die moet je in ere houden. Behalve dan de tradities van andere mensen, met een andere kleur, uit een ander land.
Ik hou van tradities. Van het vieren van kerst, tot het trouwen met ringen en tranentrekkende toespraken, van paasontbijt tot Sinterklaas, van nieuwjaarsduiken tot siervuurwerkshows ter afsluiting van het jaar. Van de Top 2000 tot het eten van oliebollen, van het ontkurken van champagne bij een feestelijke gelegenheid, tot het eten van beschuit met muisjes als er een nieuw kind geboren is. Maar ik ben wel blij dat er geen heksen meer verbrand worden, vrouwen nu stemrecht hebben, we geen slaven meer verhandelen, homoseksuelen geen elektrotherapie meer krijgen om hen te genezen, we niet meer aan katknuppelen en palingtrekken doen en dat er niet meer binnen of bij kinderen gerookt wordt.
De nieuwe traditie is kennelijk het bedreigen, uitschelden en kapot pesten van mensen die de discussie over tradities durven aan te gaan. En dan niet op de inhoud, maar op de persoon. Of nog liever, op de dierbaren van die persoon. En wanneer je daar iets van zegt, dan heb je er zelf om gevraagd. Met je mening.
Iets elk jaar herhalen, alleen maar omdat het altijd zo is gegaan en je vader en je opa het ook zo deden, is natuurlijk een totaal non-argument. Sommige tradities zijn verwerpelijk, racistisch, dieronvriendelijk, ongezond of echt niet meer van deze tijd. Zoals het recht om een dag in het jaar je zuurverdiende centen de lucht in te blazen en cobra’s naar onschuldige dieren en mensen te gooien. Waar blijft ons recht om hiertegen beschermd te worden? In de stad waar ik woon begint het gedonder half november, en duurt tot eind januari. Handhaving is er niet want de politie kampt met groot personeelstekort. De politiek is te laf om op te treden. En zo zijn we dus in de macht van die man met de peuter op zijn arm, die dreigt je huisdier op te blazen, omdat je een andere mening hebt.
De wereld, de samenleving, onze cultuur is in beweging. Daar kunnen we hoog en laag over krijsen, maar de beweging hou je niet tegen met bedreigend getweet. Voor oude tradities komen nieuwe in de plaats, de man met de dreumes staat ook schuimbekkend in de rij voor een nieuwe tv op Black Friday en houdt Gender Reveal party’s als zich een nieuwe dreumes aandient. Als we het vuurwerk niet weten te handhaven, dan moet de politiek ingrijpen. Verbieden die zooi, een grote siervuurwerkshow per gemeente, en iedereen die het waagt om een lawinepijl af te steken extreem zwaar bekeuren.
Bron: ad.nl
