Nu al klinkt er volop vuurwerk in de wijk. En dat gaat nog zeker twee maanden zo door. Gek wordt Marije Versendaal (34) ervan. Ze heeft de angst in de ogen staan. Want ook haar hulphond Aedan raakt van slag door die knallen en zonder hem kan ze niet naar buiten.
Dag en nacht is hij bij haar. Aedan. Zijn naam betekent ‘klein vuur'. Da's Schots, vertelt Marije Versendaal (34). Ze heeft er een bloedhekel aan als mensen ‘Lassiehond’ zeggen. ,,Want het is een Shetland Sheepdog, ze noemen 'm ook wel sheltie. Met een enorme will to please. Hij volgt me overal. Superlief.”
Aedan spiegelt het gedrag van zijn baasje. Als 't een chaos is in haar hoofd en Marije druk wordt, dan springt ook de 5-jarige hulphond als een dolle in het rond. ,,En dan weet ik dat ik in moet houden, hij is erop getraind en corrigeert mij.”
PTTS
Ze wil niet dramatiseren, maar Aedan betekent alles voor haar. ,,Hij is mijn zelfstandigheid en vrijheid,” vertelt ze met tranen in de ogen. Ze is op school langdurig gepest. Werd op 12-jarige leeftijd slachtoffer van een groepsverkrachting. Iets wat ze jaren verzweeg, uit angst voor represailles. Ze liep er een posttraumatische stressstoornis door op. Nachtmerries en paniekaanvallen.
Vertrouwen
Marije vertrouwt niemand meer. Als 't er op aan komt zelfs haar ouders niet, die indertijd zijn gescheiden. Ze hoeft niet zo nodig een partner. Woonde een paar jaar op zichzelf in Kampen, maar is nu toch weer bij haar moeder ingetrokken, in de Zwolse wijk Kamperpoort.
Die had 't leven ook iets anders voorgesteld, maar een kind laat je niet in de steek, vertelt ze. Werken lukt Marije niet. Ze heeft 't een jaar geprobeerd als vrachtwagenchauffeur. Maar ze liep helemaal vast. Lichamelijk zit ze al jaren in de lappenmand; ze is hypermobiel. Haar bindweefsel is niet sterk genoeg waardoor ze gewrichtsproblemen heeft. Een traplift, een rolstoel, een bed in de woonkamer en een zorgzame moeder in de buurt; met de nodige aanpassingen en ondersteuning redt ze zich wel.
Nachtmerries
Zonder Aedan kan ze echter niet. Sinds zijn komst zijn de nachtmerries bijna weg. Toch maakt ze zich zorgen. Want nu er weer volop vuurwerk wordt gegooid, schiet haar viervoeter volledig in de stress. Die paniek kan er zelfs voor zorgen dat hij niet meer inzetbaar is als maatje. Dat-ie wordt afgekeurd tijdens de jaarlijkse check-up. ,,Die knallen rond de jaarwisseling zijn nog wel te compenseren, maar twee maanden lang vuurwerk trekt hij niet.”
Rotjes
Er zijn al eens rotjes naar hem gegooid toen ze met de rolstoel buiten was. Het werk van kinderen, maar toch. ,,Ze weten niet wat ze aanrichten. Ik hoop dat ik nu ouders kan waarschuwen. Geen dier houdt van vuurwerk, maar in mijn geval raak ik alles kwijt. Houd pijlen en rotjes dus alsjeblieft uit de buurt van dieren.”
Voor de stichting Dutch Assistance Dogs geeft ze voorlichting op scholen. Als iedereen al doordrongen was van de impact van vuurwerk had ze de krant niet benaderd. ,,Al zou ik maar één iemand op een andere gedachte brengen, dan is ‘t mij de moeite al waard.”
Bron
Dag en nacht is hij bij haar. Aedan. Zijn naam betekent ‘klein vuur'. Da's Schots, vertelt Marije Versendaal (34). Ze heeft er een bloedhekel aan als mensen ‘Lassiehond’ zeggen. ,,Want het is een Shetland Sheepdog, ze noemen 'm ook wel sheltie. Met een enorme will to please. Hij volgt me overal. Superlief.”
Aedan spiegelt het gedrag van zijn baasje. Als 't een chaos is in haar hoofd en Marije druk wordt, dan springt ook de 5-jarige hulphond als een dolle in het rond. ,,En dan weet ik dat ik in moet houden, hij is erop getraind en corrigeert mij.”
PTTS
Ze wil niet dramatiseren, maar Aedan betekent alles voor haar. ,,Hij is mijn zelfstandigheid en vrijheid,” vertelt ze met tranen in de ogen. Ze is op school langdurig gepest. Werd op 12-jarige leeftijd slachtoffer van een groepsverkrachting. Iets wat ze jaren verzweeg, uit angst voor represailles. Ze liep er een posttraumatische stressstoornis door op. Nachtmerries en paniekaanvallen.
Vertrouwen
Marije vertrouwt niemand meer. Als 't er op aan komt zelfs haar ouders niet, die indertijd zijn gescheiden. Ze hoeft niet zo nodig een partner. Woonde een paar jaar op zichzelf in Kampen, maar is nu toch weer bij haar moeder ingetrokken, in de Zwolse wijk Kamperpoort.
Die had 't leven ook iets anders voorgesteld, maar een kind laat je niet in de steek, vertelt ze. Werken lukt Marije niet. Ze heeft 't een jaar geprobeerd als vrachtwagenchauffeur. Maar ze liep helemaal vast. Lichamelijk zit ze al jaren in de lappenmand; ze is hypermobiel. Haar bindweefsel is niet sterk genoeg waardoor ze gewrichtsproblemen heeft. Een traplift, een rolstoel, een bed in de woonkamer en een zorgzame moeder in de buurt; met de nodige aanpassingen en ondersteuning redt ze zich wel.
Nachtmerries
Zonder Aedan kan ze echter niet. Sinds zijn komst zijn de nachtmerries bijna weg. Toch maakt ze zich zorgen. Want nu er weer volop vuurwerk wordt gegooid, schiet haar viervoeter volledig in de stress. Die paniek kan er zelfs voor zorgen dat hij niet meer inzetbaar is als maatje. Dat-ie wordt afgekeurd tijdens de jaarlijkse check-up. ,,Die knallen rond de jaarwisseling zijn nog wel te compenseren, maar twee maanden lang vuurwerk trekt hij niet.”
Rotjes
Er zijn al eens rotjes naar hem gegooid toen ze met de rolstoel buiten was. Het werk van kinderen, maar toch. ,,Ze weten niet wat ze aanrichten. Ik hoop dat ik nu ouders kan waarschuwen. Geen dier houdt van vuurwerk, maar in mijn geval raak ik alles kwijt. Houd pijlen en rotjes dus alsjeblieft uit de buurt van dieren.”
Voor de stichting Dutch Assistance Dogs geeft ze voorlichting op scholen. Als iedereen al doordrongen was van de impact van vuurwerk had ze de krant niet benaderd. ,,Al zou ik maar één iemand op een andere gedachte brengen, dan is ‘t mij de moeite al waard.”
Bron