Het gedonder is dit jaar vroeg begonnen. Iedere avond trillen de ruiten in de sponningen door het vuurwerk dat in de wijk wordt afgestoken.
Illegaal en knap zwaar vuurwerk. Blij dat ik geen hond of kat heb, want die arme dieren zouden zich geen raad weten.
Leuk is het niet, maar ik ben niet vergeten dat ik vroeger ook graag zelf een rotje liet knallen. En als ze niet zwaar genoeg waren knoopten we er wat aan elkaar of knutselden we zelf iets met kruit uit legaal vuurwerk. Stom, gevaarlijk, maar wel leuk.
Tot de dag dat zo'n ding ontplofte in de handen van mijn broer en we urenlang niet naar huis durfden, omdat ze dan zouden zien dat zijn hand een beetje lam was.
Drie jaar geleden blies mijn met dezelfde genen belaste neefje zichzelf op met een doe-het-zelf pijpbom en alleen door een wonder en knappe medici is hij nu weer helemaal gezond.
Kortom: ik begrijp inmiddels ook wel dat we iets moeten doen aan de gevaren van vuurwerk. Zeker nu de markt is overspoeld met al dat illegale spul. Tonnen van zulke explosieven zijn al onderschept, maar een veelvoud is in omloop. De vrees van de overheid en iedereen die zich met veiligheid bemoeit is dat er doden gaan vallen. Ik snap dat.
Wat ik niet snap is dat de Stichting Maatschappij Veiligheid en Politie heeft bedacht dat het gevaar moet worden ingeperkt door de inzet van vrijwilligers. Zij zouden in hun buurt oren en ogen open moeten houden en bij gevaar snel de politie inseinen.
Tja, in veel gevallen zal de identiteit van deze brave burgers niet lang verborgen blijven. En op straat zullen ze worden gezien als de buurt-NSB'er. Je hebt niet veel fantasie nodig om te voorspellen wat ze te wachten staat: een helse oudejaarsavond, gevolgd door langdurig bezoek van de glaszetter. Een onzinnig en gevaarlijk idee dus
Bron
Illegaal en knap zwaar vuurwerk. Blij dat ik geen hond of kat heb, want die arme dieren zouden zich geen raad weten.
Leuk is het niet, maar ik ben niet vergeten dat ik vroeger ook graag zelf een rotje liet knallen. En als ze niet zwaar genoeg waren knoopten we er wat aan elkaar of knutselden we zelf iets met kruit uit legaal vuurwerk. Stom, gevaarlijk, maar wel leuk.
Tot de dag dat zo'n ding ontplofte in de handen van mijn broer en we urenlang niet naar huis durfden, omdat ze dan zouden zien dat zijn hand een beetje lam was.
Drie jaar geleden blies mijn met dezelfde genen belaste neefje zichzelf op met een doe-het-zelf pijpbom en alleen door een wonder en knappe medici is hij nu weer helemaal gezond.
Kortom: ik begrijp inmiddels ook wel dat we iets moeten doen aan de gevaren van vuurwerk. Zeker nu de markt is overspoeld met al dat illegale spul. Tonnen van zulke explosieven zijn al onderschept, maar een veelvoud is in omloop. De vrees van de overheid en iedereen die zich met veiligheid bemoeit is dat er doden gaan vallen. Ik snap dat.
Wat ik niet snap is dat de Stichting Maatschappij Veiligheid en Politie heeft bedacht dat het gevaar moet worden ingeperkt door de inzet van vrijwilligers. Zij zouden in hun buurt oren en ogen open moeten houden en bij gevaar snel de politie inseinen.
Tja, in veel gevallen zal de identiteit van deze brave burgers niet lang verborgen blijven. En op straat zullen ze worden gezien als de buurt-NSB'er. Je hebt niet veel fantasie nodig om te voorspellen wat ze te wachten staat: een helse oudejaarsavond, gevolgd door langdurig bezoek van de glaszetter. Een onzinnig en gevaarlijk idee dus
Bron