Eigenlijk geeft Barry niet eens om vuurwerk
Door Joris Roes. vrijdag 05 december 2008 | 14:24 | Laatst bijgewerkt op: zaterdag 06 december 2008 | 08:49
DEN BOSCH - Hij steekt een sigaret op, kijkt even somber voor zich uit en zegt dan: "De eerste paar maanden ben ik er te luchtig over geweest. Meldde ik me aan de telefoon als Piet Piraat. Door er wat lacherig over te doen, probeerde ik het ongeluk te relativeren."
Dat lukte maar deels. "De laatste maanden heb ik een terugslag. Ik heb opnieuw last van mijn oog, moet weer geopereerd worden. En dan ga je piekeren. Eigenlijk besef ik nu pas dat het rechts altijd zwart zal blijven."
Barry de Beer (33) uit Sint-Michielsgestel werd tijdens de laatste jaarwisseling blind aan zijn rechteroog. Stomme pech, noemt hij het ongeval dat hem trof. "We waren in het huis van mijn vriendin in Vught met drie gezinnetjes bij elkaar. Spelletje doen, hapjes en drankjes erbij, gezellig." Om twaalf uur was het wensen uitwisselen en hup, naar buiten. "Iedereen had wat vuurwerk gekocht. Na jaren ik ook weer, maar eigenlijk geef ik er niets om. Nee, er zat niks geks of illegaals bij. Gewoon wat potjes en pijlen, hier in de regio gekocht."
De Beer zette een potje siervuurwerk op straat, zo een waar gekleurde ballen uit schieten. "Ik stak het met een aansteker aan. Oké, dat wordt afgeraden, maar een aansteeklont had me echt niet geholpen. Het lontje vlóóg naar binnen. Er kwam meteen zo'n bal uit het potje. Recht in mijn oog. Ik had echt geen tijd om weg te duiken, zo snel ging het."
Barry sloeg zijn handen voor zijn ogen en liet zich vallen in de voortuin. "Ik ben meteen in een wagen gezet en we zijn naar het ziekenhuis in Den Bosch gereden."
Daar aangekomen besefte De Beer nog niet hoe erg het was. "Het zag er uit alsof ik een paar tikken op mijn oog gehad had. Ik dacht dat het wel weer goed zou komen."
De oogarts vroeg Barry zijn oog open te doen. "Ik probeerde het, en vroeg hem of het open was. Toen hij dat bevestigde, drong tot me door wat er aan de hand was. Ik had mijn oog open maar zag niets. Dat kon niet goed zijn."
De oogarts zei dat het er 'niet fraai' uitzag. "Ik flipte flink. Dan lig je daar, en dringt langzaam door dat je aan één oog blind bent."
De bevestiging kwam 's morgens. "Om zeven uur werd ik geopereerd. Twee uur later zei de oogarts dat mijn netvlies weg was en dat ik nooit meer met mijn rechteroog kan zien."
De Beer vroeg zich af waarom het noodlot juist hem getroffen had. "Als ik nu geëxperimenteerd had met illegale troep uit België, had ik mezelf iets kunnen verwijten."
Na twee dagen mocht De Beer naar huis. "En dan moet je er mee leren leven. " Dat gaat met horten en stoten. "Ik heb er eerst veel grapjes over gemaakt. Maar als je merkt waar je allemaal moeite mee hebt, dat je het oog echt mist, gaat dat wel over."
Autorijden mag hij bijvoorbeeld nog wel, maar het kost hem veel meer moeite dan vroeger. In het café wordt De Beer veel eerder moe. "Het liefst ga ik om twaalf uur naar huis, terwijl ik eerder de hele nacht door kon gaan." Tafeltennissen is er ook niet meer bij. "Dat merkte ik toen we op vakantie waren. Geen bal raakte ik."
Tijdens zijn werk heeft hij minder last van zijn handicap. "Ik werk bij een schildersbedrijf. Schilderen lukt nog wel, maar duurt tien keer zo lang omdat ik nauwelijks meer diepte zie. Maar gelukkig ben ik vijf jaar geleden uitvoerder geworden. Ik houd toezicht op onze projecten, doe de bouwvergaderingen. Dat lukt. Al ben ik aan het einde van een werkdag wel helemaal uitgeput. Dat was eerder ook nooit zo."
Sinds april heeft De Beer een prothese. " Mijn oog was er na het ongeluk nog wel, maar het was als een ballon die leegliep. Het werd steeds kleiner, en zakte dieper weg in mijn oogkas. Nu ik een prothese heb, zie ik er gelukkig normaal uit. Daar ben ik heel erg blij om. De mensen keken me toch steeds aan."
Op de foto voor de krant wil hij nog steeds niet. "Ik ben genoeg op het ongeval aangesproken. Als je het duizend keer verteld hebt, ben je er wel klaar mee."
Tot stappen tegen de vuurwerkfabrikant is het om dezelfde reden niet gekomen. " Het kost negatieve energie en levert uiteindelijk niets op. Op de verpakking van vuurwerk staat dat je een aansteeklont moet gebruiken. Dus ben ik kansloos. Bovendien, wat schiet ik met een zaak op? Mijn oog krijg ik niet terug."
Soms, als hij in bed ligt te piekeren, heeft hij zorgen om zijn andere oog. "Ik heb er nog maar één. Als ze op het werk aan het slijpen zijn, loop ik er met een boog omheen." Nog even, en dan is het weer oud en nieuw. De Beer ziet er niet tegenop. "We vieren het op dezelfde manier als vorig jaar. Er komt weer vuurwerk, dat hoort er bij. Alleen steek ik zelf niets af. Ik blijf veilig binnen."
http://www.brabantsdagblad.nl/regio...-toe-2750-kilo-vuurwerk-in-beslag-genomen.ece
Door Joris Roes. vrijdag 05 december 2008 | 14:24 | Laatst bijgewerkt op: zaterdag 06 december 2008 | 08:49
DEN BOSCH - Hij steekt een sigaret op, kijkt even somber voor zich uit en zegt dan: "De eerste paar maanden ben ik er te luchtig over geweest. Meldde ik me aan de telefoon als Piet Piraat. Door er wat lacherig over te doen, probeerde ik het ongeluk te relativeren."
Dat lukte maar deels. "De laatste maanden heb ik een terugslag. Ik heb opnieuw last van mijn oog, moet weer geopereerd worden. En dan ga je piekeren. Eigenlijk besef ik nu pas dat het rechts altijd zwart zal blijven."
Barry de Beer (33) uit Sint-Michielsgestel werd tijdens de laatste jaarwisseling blind aan zijn rechteroog. Stomme pech, noemt hij het ongeval dat hem trof. "We waren in het huis van mijn vriendin in Vught met drie gezinnetjes bij elkaar. Spelletje doen, hapjes en drankjes erbij, gezellig." Om twaalf uur was het wensen uitwisselen en hup, naar buiten. "Iedereen had wat vuurwerk gekocht. Na jaren ik ook weer, maar eigenlijk geef ik er niets om. Nee, er zat niks geks of illegaals bij. Gewoon wat potjes en pijlen, hier in de regio gekocht."
De Beer zette een potje siervuurwerk op straat, zo een waar gekleurde ballen uit schieten. "Ik stak het met een aansteker aan. Oké, dat wordt afgeraden, maar een aansteeklont had me echt niet geholpen. Het lontje vlóóg naar binnen. Er kwam meteen zo'n bal uit het potje. Recht in mijn oog. Ik had echt geen tijd om weg te duiken, zo snel ging het."
Barry sloeg zijn handen voor zijn ogen en liet zich vallen in de voortuin. "Ik ben meteen in een wagen gezet en we zijn naar het ziekenhuis in Den Bosch gereden."
Daar aangekomen besefte De Beer nog niet hoe erg het was. "Het zag er uit alsof ik een paar tikken op mijn oog gehad had. Ik dacht dat het wel weer goed zou komen."
De oogarts vroeg Barry zijn oog open te doen. "Ik probeerde het, en vroeg hem of het open was. Toen hij dat bevestigde, drong tot me door wat er aan de hand was. Ik had mijn oog open maar zag niets. Dat kon niet goed zijn."
De oogarts zei dat het er 'niet fraai' uitzag. "Ik flipte flink. Dan lig je daar, en dringt langzaam door dat je aan één oog blind bent."
De bevestiging kwam 's morgens. "Om zeven uur werd ik geopereerd. Twee uur later zei de oogarts dat mijn netvlies weg was en dat ik nooit meer met mijn rechteroog kan zien."
De Beer vroeg zich af waarom het noodlot juist hem getroffen had. "Als ik nu geëxperimenteerd had met illegale troep uit België, had ik mezelf iets kunnen verwijten."
Na twee dagen mocht De Beer naar huis. "En dan moet je er mee leren leven. " Dat gaat met horten en stoten. "Ik heb er eerst veel grapjes over gemaakt. Maar als je merkt waar je allemaal moeite mee hebt, dat je het oog echt mist, gaat dat wel over."
Autorijden mag hij bijvoorbeeld nog wel, maar het kost hem veel meer moeite dan vroeger. In het café wordt De Beer veel eerder moe. "Het liefst ga ik om twaalf uur naar huis, terwijl ik eerder de hele nacht door kon gaan." Tafeltennissen is er ook niet meer bij. "Dat merkte ik toen we op vakantie waren. Geen bal raakte ik."
Tijdens zijn werk heeft hij minder last van zijn handicap. "Ik werk bij een schildersbedrijf. Schilderen lukt nog wel, maar duurt tien keer zo lang omdat ik nauwelijks meer diepte zie. Maar gelukkig ben ik vijf jaar geleden uitvoerder geworden. Ik houd toezicht op onze projecten, doe de bouwvergaderingen. Dat lukt. Al ben ik aan het einde van een werkdag wel helemaal uitgeput. Dat was eerder ook nooit zo."
Sinds april heeft De Beer een prothese. " Mijn oog was er na het ongeluk nog wel, maar het was als een ballon die leegliep. Het werd steeds kleiner, en zakte dieper weg in mijn oogkas. Nu ik een prothese heb, zie ik er gelukkig normaal uit. Daar ben ik heel erg blij om. De mensen keken me toch steeds aan."
Op de foto voor de krant wil hij nog steeds niet. "Ik ben genoeg op het ongeval aangesproken. Als je het duizend keer verteld hebt, ben je er wel klaar mee."
Tot stappen tegen de vuurwerkfabrikant is het om dezelfde reden niet gekomen. " Het kost negatieve energie en levert uiteindelijk niets op. Op de verpakking van vuurwerk staat dat je een aansteeklont moet gebruiken. Dus ben ik kansloos. Bovendien, wat schiet ik met een zaak op? Mijn oog krijg ik niet terug."
Soms, als hij in bed ligt te piekeren, heeft hij zorgen om zijn andere oog. "Ik heb er nog maar één. Als ze op het werk aan het slijpen zijn, loop ik er met een boog omheen." Nog even, en dan is het weer oud en nieuw. De Beer ziet er niet tegenop. "We vieren het op dezelfde manier als vorig jaar. Er komt weer vuurwerk, dat hoort er bij. Alleen steek ik zelf niets af. Ik blijf veilig binnen."
http://www.brabantsdagblad.nl/regio...-toe-2750-kilo-vuurwerk-in-beslag-genomen.ece
