Leiden - Veters strikken met één hand kan dus niet. Dat hebben Bart en Arthur wel bewezen aan de groepen acht van de openbare basisschool De Morskring. Bart werkt bij Halt en Arthur is wijkagent. Op de school kwamen ze voorlichting geven over de lol en de gevaren van vuurwerk. En dat werkte.
Een stuk of veertig kinderen van een jaar of 12 ruim een uur geboeid laten luisteren, is wellicht onmogelijk. Maar Bart en Arthur lukte het aardig. Nu hebben ze ook een verhaal te vertellen dat veel jonge kinderen aan gaat. Hoe gevaarlijk is vuurwerk? Wat is illegaal vuurwerk? Waarom is dat illegaal? Wat kan er gebeuren? Hoe weet ik wat wél veilig is?
Kinderen spelen op straat. Kinderen spelen met anderen. En ze pikken het een en ander op. De kinderen op De Morskring zijn geen uitzondering. Een chinese vlinder wordt direct herkend. Hoe je een heksenkring maakt, weten ze ook. De tijden waarbinnen je legaal vuurwerk mag afsteken, kennen ze ook. En ook zitten ze vol met veel vragen.
Dat je als twaalfjarige wordt aangehouden door de politie en in een 'cel' komt, maakte indruk. Dat je dan in het politieregistratiesysteem staat, ook. Dat je ouders worden gebeld en je wordt doorgestuurd naar Halt, of naar de kinderrechter, ook. Dat Halt je een straf kan opleggen als 's ochtends om 07.00 uur op Nieuwjaarsdag gaan schoonmaken, leidde ook tot verbazing: “zéven uur 's ochtends?!”. En toch was er ook de vraag hoe de politie er achter kwam wie illegaal vuurwerk afstak. En juist díe vraag beantwoordde Arthur niet: “Dát is het geheim van de smid. Dat gaan we niet vertellen”.
Dat kinderen grenzen opzoeken en vaak niet doorhebben waar de gevaren schuilen, bleek wel. Of je een smurf aan een vuurpijl mocht binden, of een kanonslag in een speelgoedbeer mocht doen. Nee, dus, want daarvoor is het vuurwerk niet bedoeld. Maar belangrijker: je weet daardoor ook niet meer wat het vuurwerk doet: komt de vuurpijl wel hoog genoeg voordat hij ontploft?
Bart maakte ook duidelijk dat het niet alleen om het vuurwerk gaat en of dat illegaal is of niet. Je kleding is ook belangrijk. In een capuchon kán vuurwerk terechtkomen en dan in je nek ontploffen. Een jack of broek waarin nylon zit, kán aan je huid vastsmelten als er vuur bij komt. Je vuurwerk kán ontploffen in je jas- of broekzak en dus is een tas beter. En dan wel een katoenen, geen plastic.
Het is ook vrij lastig te bepalen wat veilig vuurwerk is. Legaal vuurwerk, weten ze nu, is bijvoorbeeld te herkennen aan het lont dat er aan zit, aan de nederlandse gebruiksaanwijzing en aan de zin 'voor particulier gebruik'. En toch wordt in een quizje de lawinepijl tot legaal bestempelt: lontje, Nederlands, maar geen 'voor particulier gebruik'. Het was ook wel de énige fout die werd gemaakt.
Wat de gevolgen kunnen zijn, werd in een korte film duidelijk. Daarin vertelt een jongen hoe hij op dertienjarige leeftijd drie vingers kwijtraakte aan een strijker die véél sneller ontplofte dan alle andere. Nu was z'n toekomst weg: voordat hij op school verder kan, moet hij weer leren schrijven. Met links. Sporten, rugby, kan niet meer. Z´n verkering maakte het uit. Z'n familie kwam in geldnood door dure operaties. De ouders van de jongens van wie hij de strijkers kocht, moesten verhuizen: niemand wilde nog iets met ze van doen hebben. Eén strijker en heel erg veel gevolgen die nooit meer kunnen worden terug gedraaid.
Halt en de politie doen in deze weken veel van dit soort van voorlichting op scholen. Niet om bang te maken, niet om de lol er af te halen, maar wel om bewust te maken van gevaren. En om vragen te beantwoorden als: “Maar wat in Nederland illegaal is, en in het buitenland niet: hoe kan dat dan?”. Het antwoord? “Omdat dat buitenlandse legale bijna altijd niet voor particulier gebruik is, maar voor beroepsmensen. De lawinepijl om lawines op te wekken en de strijker om vogels uit boomgaarden je verjagen. Die mensen doen dat voor hun wérk.”
Bron
