Dat wordt nog stressen voor de meeste Haagse burgers: of ze vóór 29 juni een enquête willen invullen over het afschaffen van vuurwerk. Is die timing goed of slecht? Hoe verder van de datum, des te minder hoog de sentimenten. Eerder werkte deze tactiek al met de palletverbranding in Scheveningen. Resultaat: die competitie is kapot. Nu is het vuurwerk aan de beurt.
Om de weg te plaveien naar een algeheel vuurwerkverbod voor particulieren - zulks is het doel, daarover geen misverstand - wordt de bevolking alvast die kant uit gecommandeerd door een enquête met suggestieve vragen.
Omdat er geen vuurwerkhooligans zullen zijn die de enquête invullen - ze willen niet klikken maar knallen - doe ik het voor ze. Vraag na vraag. Steekt u zelf vuurwerk af? Vindt u het belangrijk om vuurwerk af te steken? Ja, allemaal ‘heel belangrijk’.
Wie denkt dat ik hiermee de onderzoeksresultaten beïnvloed, heeft groot gelijk: iemand moet de balans een beetje opkrikken die wordt verstoord door de kudde bejaarden die niks anders te doen heeft dan enquêtes invullen. Een beetje vuurwerkhooligan is nu al druk met het lassen van metalen kokers en het afwegen van kruit voor de komende jaarwisseling.
Aha, de moeder aller vragen: ‘als de gemeente een vuurwerkshow organiseert, moet het zelf afsteken van vuurwerk verboden worden. Eens of oneens?’ Ook de buren dien ik te verlinken. ‘Denkt u dat er bij u in de straat mensen zijn die voorstander zijn van een vrijwillige vuurwerkvrije buurt?’
De vragen worden nog erger; er wordt gemeentelijk al nagedacht over het organiseren van een oudejaars-buurtwacht: ‘Wat zou u zelf kunnen of willen doen om overlast door vuurwerk tegen te gaan?’ Met andere woorden: handhaaf het lekker zelf. Wij blijven binnen aan de oliebollen.
Tot slot volgt de open vraag: ‘Wat wilt u de gemeente nog meegeven?’ Ik onderdruk de neiging om ‘een Romeinse kaars in je aars’ op te schrijven en vul in: ‘Als het besluit al genomen is, val mij dan niet lastig. Slijp lekker zelf de stok waarmee je wilt slaan.’ Ik klik op ‘verzend’ en rij morgen naar Polen, om een lading lawinepijlen in te slaan.
http://www.ad.nl/den-haag/bral-knalvrij~a4e99791/
Om de weg te plaveien naar een algeheel vuurwerkverbod voor particulieren - zulks is het doel, daarover geen misverstand - wordt de bevolking alvast die kant uit gecommandeerd door een enquête met suggestieve vragen.
Omdat er geen vuurwerkhooligans zullen zijn die de enquête invullen - ze willen niet klikken maar knallen - doe ik het voor ze. Vraag na vraag. Steekt u zelf vuurwerk af? Vindt u het belangrijk om vuurwerk af te steken? Ja, allemaal ‘heel belangrijk’.
Wie denkt dat ik hiermee de onderzoeksresultaten beïnvloed, heeft groot gelijk: iemand moet de balans een beetje opkrikken die wordt verstoord door de kudde bejaarden die niks anders te doen heeft dan enquêtes invullen. Een beetje vuurwerkhooligan is nu al druk met het lassen van metalen kokers en het afwegen van kruit voor de komende jaarwisseling.
Aha, de moeder aller vragen: ‘als de gemeente een vuurwerkshow organiseert, moet het zelf afsteken van vuurwerk verboden worden. Eens of oneens?’ Ook de buren dien ik te verlinken. ‘Denkt u dat er bij u in de straat mensen zijn die voorstander zijn van een vrijwillige vuurwerkvrije buurt?’
De vragen worden nog erger; er wordt gemeentelijk al nagedacht over het organiseren van een oudejaars-buurtwacht: ‘Wat zou u zelf kunnen of willen doen om overlast door vuurwerk tegen te gaan?’ Met andere woorden: handhaaf het lekker zelf. Wij blijven binnen aan de oliebollen.
Tot slot volgt de open vraag: ‘Wat wilt u de gemeente nog meegeven?’ Ik onderdruk de neiging om ‘een Romeinse kaars in je aars’ op te schrijven en vul in: ‘Als het besluit al genomen is, val mij dan niet lastig. Slijp lekker zelf de stok waarmee je wilt slaan.’ Ik klik op ‘verzend’ en rij morgen naar Polen, om een lading lawinepijlen in te slaan.
http://www.ad.nl/den-haag/bral-knalvrij~a4e99791/
