A Fireworks Carol

[LMFR]

@crew: willen jullie dit topic verplaatsen naar het gedeelte Oud en Nieuw Countdown?

Beste leden van Vuurwerkcrew. Lees tot en met Kerstmis dagelijks op Vuurwerkcrew het vervolgverhaal ’A Fireworks Carol’. Overeenkomsten met werkelijk bestaande personen en situaties berusten op puur toeval


A Fireworks Carol (deel 1)

'I wish you a merry Christmas, I wish you a merry Christmas and a h….’ Klik. “Uit dat ding”, moppert Arnold terwijl hij zijn afstandsbediening op tafel smijt. "Houdt het dan nooit op? Hoe overleef ik dit de komende dagen”, vraagt hij zich hardop af. Achter het jeugdige uiterlijk en kekke brilletje gaat voor wie goed kijkt een hoop frustratie schuil. Kleine zenuwtrekjes, een fake glimlach en de eerste ouderdomsrimpeltjes van de zorgen maken duidelijk dat Arnold niet lekker in zijn vel zit. “The most wunderfull time of the year, hoe komen ze erop? Ik word er niet goed van.” Met oprechte walging staart Arnold Lonte, zoals hij voluit heet, naar het nu zwarte beeldscherm.

Ieder jaar rond november keert het terug, dat ondefinieerbare gevoel van spanning, afgunst en ergernis. Een gevoel dat jaar na jaar sterker lijkt te worden. Arnold probeert het gevoel te onderdrukken door zich nog meer dan normaal op zijn werk te richten. Het opperhoofdje van de lokale afdeling van GroenSlinkt weet dat het juist nu de perfecte tijd is om in het nieuws te komen. Dit jaar niet als ‘one issue’ politicus maar zelfs met twee onderwerpen. Kansloos of niet, vrije wietteelt en een vuurwerkverbod blijven de favoriete stokpaardjes van deze seizoenspoliticus. Onderwerpen waar je met wat populistische praat makkelijk mee kunt scoren. Al leek zijn nieuwste manifest ‘Consumentenvuurwerk? door Lonte’ om onbegrijpelijke redenen toch voor verwarring te zorgen…

Gezeten in zijn lederen opafauteuil uit de kringloopwinkel probeert Arnold in stilte tot rust te komen. De schemering op deze 24e december verdringt het laatste daglicht. Het kippenvel staat op zijn armen, een korte huivering trekt over zijn rug. Een eigenaardig briesje ijskoude lucht stroomt langs zijn gezicht. Tegelijkertijd druppelen kleine zweetdruppeltjes langs voorhoofd en nek omlaag. Zelfs licht ontspannen lukt niet meer. Arnold praat zich moed in en wijt de frisse temperatuur aan de lage stand van de thermostaat. Zuinig zijn met energie vraagt nu eenmaal offers. Dit oude herenhuis, dat hij nu al 3 jaar anti-kraak in z’n eentje bewoont, is gewoon wat koel en tochtig. “Even boven mijn favoriete schipperstrui uit de kast halen”, denkt Arnold terwijl hij enigszins verkleumd opstaat. De krakende houten traptreden zijn het enige geluid in het verder verlaten huis. Bijna bovenaan de trap verstoort de deurbel plots de beklemmende stilte: ding dong, ding dong! “Tjonge jonge, wie is dat nou weer”, is Arnolds eerste gedachte, terwijl hij met tegenzin de lange en steile trap afloopt.

“Hallo, mag ik me even voorstellen, ik ben de nieuwe buurman van tegenover”, opent de energieke bezoeker enthousiast. “Samen met twee buren organiseer ik een buurtfeest met Oud en Nieuw! Gewoon ’s avonds op straat: wat kletsen bij de vuurkorven, muziekje, oliebolletje erbij en een drankje, en natuurlijk om 12 uur samen vuurwerk afsteken. Lijkt het je leuk om mee te doen? Iedereen neemt zelf iets te eten en drinken mee en we zamelen geld in voor het vuurwerk. Doe je mee?” Verbouwereerd en stotterend zoekt Arnold naar woorden. “Ik, eh eh, ne nnnou, weet je…” Dan herpakt hij zich en is Arnold weer Arnold. “Nee, bah wat een onzin! Ik heb wel wat beters te doen. En jij komt om geld bedelen voor vuurwerk, wat denk je nou?!” De buurman laat zich niet uit het veld slaan door de afwijzende en minachtende toon. “Het wordt hartstikke gezellig, bijna iedereen doet al mee. Het is meteen een prima gelegenheid om elkaar als buren beter te leren kennen. Neem gewoon je vriendin of vrouw en kinderen mee, of misschien heb jij wel een vriend”, knipoogt de buurman. Arnold antwoordt op bittere toon dat hij alleen woont en duwt de deur dicht. Hij hoort nog net de buurman zijn uitnodiging herhalen: “Mocht je je bedenken, je blijft altijd welkom hoor!”

Lees morgen deel 2

 

[LMFR]

A Fireworks Carol (deel 2)

Nog chagrijniger dan een paar minuten eerder beklimt Arnold de trap richting de tochtige en inmiddels volledig donkere overloop. Even twijfelt hij en gaat er een koude rilling door hem heen. Dan geeft Arnold een venijnige schop tegen de klemmende deur en zoekt in de slaapkamer op de tast het lichtknopje. In plaats van het sfeervolle licht van de spaarlamp gebeurt er echter iets totaal onverwachts. Koude lucht en een flets licht vullen de kamer. Uit de mist en nevel tekent zich het silhouet van een gezicht af. “Hellup, iieeeeeee neehee, ga weg, ieeee!”, krijst de anders zo zelfverzekerde politicus, verlamd van angst. Het spookachtige gezicht krijgt langzaam meer vorm en opeens herkent Arnold de zwevende gedaante. “Snuiffie, mijn lieve Snuiffie, ben jij het? Waar ben je al die jaren geweest?”

“Snuiffie is niet meer, ik ben de geest van jouw oude knuffelkonijn. Ik kom je waarschuwen, Arnold Lonte. Sinds je mij 17 jaar geleden verloor, zit ik in het schermgebied tussen leven en dood. Je was mij, je lievelingsknuffel, opeens kwijt en wist niet waar ik was gebleven. Weet je wat er is gebeurd? Je hebt mij in het kampvuur laten vallen tijdens dat GroenSlinkt jeugdkamp. Grondbloemen en rotjes afsteken en crazy jacks in het vuur gooien, poeh poeh, wat was jij een stoere jongen toen. Jammer alleen dat je daarna zo erg schrok van de vermanende woorden van kampleider Pascal Rozenplukker, dat je niet merkte wat er daarna gebeurde. Terwijl je snel je zakken leegde en de restanten vuurwerk in het kampvuur wierp, smeet je mij ook mee. “

Snikkend onderbreekt Arnold de geest van Snuiffie. “Nee, dat kan niet waar zijn, ik heb je zo gemist.” De geest vervolgt onaangedaan zijn verhaal. “Je raakte later die avond in paniek toen je mij kwijt bleek te zijn. Vanaf je jongste jaren was ik je steun en toeverlaat, je enige vriend. Natuurlijk kon je niet openlijk een zoekactie opzetten of om hulp vragen. Onze vriendschap was immers ons geheimpje. Sinds deze dag ben je veranderd. Uit die merkwaardige, sociaal wat minder vaardige puber ontwikkelde zich een jongeman met een blind politiek fanatisme. Het kampvuurincident en de publieke terechtwijzing door jouw idool heb je nooit kunnen verwerken. Je ging vuurwerk haten, en alle mensen die daar wel van genieten. Je karakter en gedrag veranderden. Vriendschappen sluiten, plezier maken, genieten van het leven, het deed er niet toe. Afgunst en frustratie kwamen er voor in de plaatst. Je had een nieuwe levensmissie: de vuurwerkoorlog winnen.”

Het is even stil. Arnold is verbijsterd en weet niets uit te brengen. De geest van het knuffelkonijn gaat verder. “Arnold Lonte, ik ben hier om je te waarschuwen. Beter je leven of je eindigt net als ik: eeuwig rondzwevend als straf voor je slechte leven op aarde. Mijn lot is aan dat van jou verbonden, alleen als jij verandert kun je mij redden! Stop met liegen, manipuleren en feiten verdraaien. Steek je energie in echt belangrijke zaken. Stop om als een Don Quichot vuurwerk te bestrijden maar geniet ervan! Alleen dan zijn jij en ik te redden van dit vreselijke eeuwig durende lot!” Na deze laatste woorden vervliegt de mistige gedaante van Snuiffie meteen. Was dit echt of een hallucinatie? De nog natrillende Arnold weet het niet en besluit vroeg naar bed te gaan.

Een paar uur woelen later krijgt de slaap eindelijk vat op Arnold. Totdat een ijskoude bries in zijn gezicht waait en hij wakker schrikt. Opnieuw doemt uit de mist een schimmige figuur op. “Ik ben de geest van het Voorbije Oud en Nieuw en laat je teruggaan naar het verleden. We gaan kijken hoe jij Oudejaarsdag vroeger vierde. In jouw kindertijd was 31 december een dag vol plezier met heel de familie. Ook als tiener beleefde je gelukkige jaarwisselingen. Je stak zelf maar wat graag klein grondvuurwerk af. Weet je dat nog, of heb je alles verdrongen”, vraagt de geest. “Je leven veranderde na het traumatische jeugdkamp van GroenSlinkt. Sinds dat jaar staan Kerstmis en Oud en Nieuw voor jou synoniem aan een afschuwelijke kwelling.” De geest laat Arnold jaarwisseling na jaarwisseling herbeleven. De vergelijking tussen de gelukkige Oud en Nieuw-vieringen en de pijnlijke herinneringen aan de jaarwisselingen daarna, zorgen bij Arnold voor een gevoel van spijt en paniek. “Haal me hier weg, laat me terug gaan”, smeekt hij wanhopig. De geest stopt inderdaad en Arnold is terug in zijn bed, klam van het angstzweet.

Lees morgen deel 3

 

[LMFR]

A Fireworks Carol (deel 3)

De volgende ochtend is het 1e kerstdag en weet Arnold niet wat hij van de gebeurtenissen moet denken. De boodschap van Snuiffie is hard aangekomen, net als de reis terug in de tijd met de geest van het Voorbije Oud en Nieuw. Maar was het allemaal wel echt of toch een nachtmerrie? Deze vraag blijft in zijn hoofd rondspoken. ’s Middags probeert Arnold zo goed en kwaad als het gaat een vegetarisch diner voor te bereiden. Voor het eerst in jaren krijgt hij met kerst bezoek, een clubje GroenSlinkt vrienden komt eten. Geen echt kerstdiner natuurlijk, want aan Kerstmis doen ze geen van allen. Nerveus is hij in de keuken bezig, waarbij de gedachten continu afdwalen. Een telefoontje halverwege de middag brengt hem ruw terug in de realiteit. “Sorry Arnold, de voorspelling is natte sneeuw voor vanavond. Wij en de NS durven het niet aan, we moeten helaas afzeggen.” Een nieuwe domper, zelfs zijn eetafspraak is hem niet gegund. Stilletjes en somber zit Arnold in zijn uppie aan de keukentafel. Moeizaam hapt hij de tegenvallende linzen-tofu schotel weg. “Verdomme”, schreeuwt hij opeens. Geluidloos rollen tranen uit zijn ooghoeken.

Met een slecht humeur kruipt Arnold vroeg zijn bed in, tevergeefs hopend op een ongestoorde nachtrust. Midden in de nacht maakt net als gisteren een ijzige luchtstroom hem wakker. “Wakker worden Arnold, ik wil je iets laten zien”, hoort hij in zijn oor fluisteren. De geest van het Huidige Oud en Nieuw, zoals de schim zich voorstelt, laat het straatfeest zien zoals dat over een paar dagen zal plaatsvinden. Op het eerste gezicht lijkt het een gezellig samenzijn, totdat Arnold een huilend jochie ziet zitten. “Wat is er met hem aan de hand?”, vraagt hij aan de geest. “Dat is het zoontje van de buurman die bij jou aan de deur kwam”, legt de geest uit. “Hij is verdrietig omdat niet iedereen meedoet aan het feest. En natuurlijk ook omdat er daardoor te weinig geld is opgehaald voor het vuurwerk. Sommige mensen kijken namelijk liever gratis mee, anderen zijn botweg niet zo solidair en sociaal ingesteld. Er was zelfs een buurman die reageerde met, ik citeer: ‘En jij komt om geld bedelen voor vuurwerk, wat denk je nou?!’ Na deze droevig stemmende vooruitblik verdwijnt de geest van het Huidige Oud en Nieuw en is Arnold terug in zijn kamer.

De dagen overdag tussen kerst en oudejaarsdag verlopen relatief normaal. Wel merkt Arnold dat zijn obsessie, de strijd tegen het vuurwerk, anders voelt dan voorgaande jaren. De nachten daarentegen zijn een ramp. Arnold slaapt beroerd en is de uitputting nabij. Iedere nacht vereert de geest van Snuiffie hem met een kort bezoek, herinnert hem aan de waarschuwing en verdwijnt, voordat Arnold iets kan zeggen.

Eindelijk is de 31e december aangebroken. Feestvieren is er voor Arnold niet bij, er staan geen afspraken gepland. Hij zou ook niet weten met wie. Voor die onzin heeft hij uiteraard sowieso geen tijd, hij moet vanavond zijn online meldpunt voor vuurwerkoverlast in de gaten houden. Waar hij voor kerst nog enthousiast zijn mediavrienden bestookte met persberichtjes met gemanipuleerde cijfers, is zijn animo nu een stuk minder. Dat komt vast door al die ellende van afgelopen week, houdt Arnold zich voor. Diep van binnen weet hij dat er meer aan de hand is…

Hij pept zich op en besluit een middagdutje te doen, zodat hij ’s avonds uitgerust zal zijn. Bij het sluiten van de gordijnen is te zien dat de buren buiten al in de weer zijn met de voorbereidingen voor het Oud en Nieuw feest. “Leuk zo’n feest, dat versterkt de band tussen de buurtbewoners. Best gezellig eigenlijk.” Het glipt eruit voordat hij er erg in heeft. Verbaasd over zichzelf begint hij zijn middagslaapje.

Lees morgen deel 4, het slot van dit verhaal.

 

[LMFR]

A Fireworks Carol (deel 4,slot)

“Die oude opoefiets hoef ik niet, geef mij maar zijn iPad”. “Prima, steun jij dan mijn kandidatuur voor het voorzitterschap?” Vaag bekende stemmen doen Arnold langzaam ontwaken uit zijn middagslaapje. “Herken je deze mensen en snap je wat ze doen?”, vraagt een stem vlakbij zijn oor. “Ik ben de geest van het toekomstige Oud en Nieuw en wil je iets heel akeligs laten zien. Zie je die doodskist in de zijkamer trouwens?“ Arnold knikt bevestigend. “Eh ja, maar waarom is niemand verdrietig? Die mensen praten breeduit en maken grapjes. Het lijkt net of ze de spullen van de overledene aan het verdelen zijn!” De geest zwijgt en laat Arnold verder kijken. “Waar is dit?”, vraagt hij plots met overslaande stem. “Het lijkt op mijn huis?! Zeg het verdomme! Over wie gaat dit, wie is daar dood?” De geest van het toekomstige Oud en Nieuw glimlacht en wijst op de GroenSlinkt-kalender aan de muur. Een kalender van het jaar 2013. “Oh nee, neehee, shit, dat kan niet waar zijn! Alsjeblieft, zeg wie het is!” De geest neemt Arnold mee naar een begraafplaats en toont een grafsteen. “Vooruit, als je zo graag wilt weten wiens dood iedereen koud laat, kijk dan zelf maar.” Arnold is misselijk en voelt alle energie uit zijn lichaam wegstromen. Toch overwint de nieuwsgierigheid zijn angst en stapje voor stapje schuifelt hij richting het graf. De letters van het slecht onderhouden graf zijn door weer en wind aangetast. Moeizaam ontcijfert hij de overlijdensdatum en naam: ‘31-12-2013 - Arnold Lonte’.

Ding dong, ding dong! Arnold zit in 1 klap overeind in zijn bed. Paniekerig en met een op hol geslagen hartslag realiseert hij zich dat de geest weg is. Ding dong! Ding dong! Op de automatische piloot richt hij zich op en daalt de trap af naar de voordeur. De gedachten zijn bij de gebeurtenissen van de afgelopen week, die hij als puzzelstukjes op hun plaats probeert te leggen. “Hallo, is daar iemand”, hoort Arnold een jonge stem door de brievenbus roepen, terwijl hij de deur van het nachtslot haalt. Voor de deur staat een kleine jongen van misschien 5 jaar oud, met een paar meter daarachter de buurman. “Hoi meneer, papa heeft vanavond feest op straat. Met oliebollen en vuurwerk en ik mag opblijven. Jij mag ook meedoen met het feest hoor!” Arnold is met stomheid geslagen, niet door de uitnodiging maar door wat hij ziet. Hij staart sprakeloos naar het sympathieke knulletje, naar zijn hand. “Wat een lief knuffelbeestje heb jij daar”, weet hij dan eindelijk uit te brengen. “Hoe heet hij? Komt het konijntje vanavond ook?”, vraagt Arnold. “Tuurlijk, Snuffie is mijn liefste knuffel, die neem ik altijd mee!”, roept de kleine jongen trots. “Dan ben ik er ook bij”, antwoordt Arnold breed lachend. In sneltreinvaart flitst in zijn hoofd alles van de afgelopen week voorbij. Gevoelens van blijdschap en opluchting dansen door zijn lichaam. Aan alles voelt Arnold dat Oudejaarsdag 2012 een keerpunt is in zijn leven. “Heel aardig dat jullie me nog een keer vragen, ik doe onwijs graag mee”, jubelt hij haast tegen de buurman. “Sorry nog trouwens voor mijn reactie van vorige week. Daar heb ik vaker last van, dat ik niet nadenk voor ik iets roep.”

“Kom binnen even kennismaken met mijn vrouw, dan praten we verder”, nodigt de buurman Arnold uit. Even later zit hij in een gezellige woonkamer aan de oliebollen terwijl de buurman uitgebreid verhalen over Oud en Nieuw vertelt. “Een leuk idee zeg, om samen met de buurt de jaarwisseling te vieren! Ik zelf deed nooit veel speciaals op Oudejaarsavond”, bekent Arnold. “Onbegrijpelijk eigenlijk als ik die mooie verhalen hoort. Dat speciale moment moet je gewoon met z’n allen vieren, besef ik nu. En daar horen gezelligheid, oliebollen, champagne én vuurwerk bij! Maar hoe kan ik nog bijdragen aan ons straatfeest, zijn er nu nog vuurwerkwinkels open?” Gelukkig voor Arnold is dat het geval. “Jij hebt geen auto, toch?”, vraagt de buurman “Ik geef je een lift en dan kunnen we nog wat mooi siervuurwerk scoren.“ Uitgelaten pakt Arnold zijn jas. “Ik heb er echt zin om straks weer ouderwets vuurwerk af te steken. Let’s go! Ik moet alleen nog even heel snel thuis iets belangrijks doen, een website offline gooien!”

De afgelopen paar uur waren voor Arnold de beste uren in jaren. Het buurtfeest, gezelligheid, vriendelijkheid en oprechte belangstelling voor elkaar hebben hem echt geraakt. Nog heel even en het is 2013. Gezamenlijk telt de buurt af: … 5, 4, 3, 2, 1… Happy New Year! “Arnold, jij ook de beste wensen!”, komt de buurman op hem af. “En nu gaan we lekker vuurwerk afsteken”, lacht hij hartelijk. Een heerlijk uurtje volgt. “Wat een heerlijke dreunen en prachtig kleurenspektakel, het zijn kunstwerkjes in de lucht”, bedenkt Arnold, stilletjes genietend van alles om hem heen.

“Waarom heb ik dit nooit willen inzien”, vraagt hij zich af, half in gedachten en half pratend. “Oudejaarsavond is zo’n mooi feest, wat was mijn vuurwerkstrijd belachelijk….” Meteen na deze overpeinzing valt er – toevallig of niet - een korte stilte tussen het vuurwerk. Arnold grijpt zijn kans. “Vanaf 2013 pakt de nieuwe Arnold zijn leven totaal anders aan”, roept hij zo hard als hij kan. “Ik ga alleen nog nuttige dingen doen en stop mijn hetze tegen vuurwerk! Dat is geen voornemen maar een belofte!” De buren kijkend lachend om en beginnen te klappen. Achter een raam kijkt het kleine buurjongetje met zijn moeder mee naar het vuurwerk. Hij zwaait enthousiast naar Arnold, met zijn konijntje in de hand. Arnold steekt zijn duim op en voelt tranen opkomen. Voor het eerst in lange tijd is hij gelukkig.

Einde