Vuurwerk: een geschiedenisles te veel
Het was gisteren 1 september, en dat was te merken aan de manier waarop het publiek 's avonds op schoolmeesterachtige wijze een geschiedenisles over de stad Sint-Niklaas kreeg ingelepeld, verpakt onder het mom van 'klank- en lichtspektakel met vuurwerk'.
Onder de bombastische titel 'Symfonie der Stenen' - wie bedenkt zoiets? - werd een wazige tekst afgedreund over hoe Sint-Niklaas het licht zag. Je moest al heel goed opletten om te begrijpen waarover het ging, zeker toen er op de achtergrond een souncheck begon voor het optreden van 23 uur.
Op de Markt was duidelijk te merken dat het publiek nog eerder in vakantie- dan in schoolstemming was. Tijdens de uitleg van de twee vertellers (nochtans niet van de minsten: Frank Aendenboom en Myriam Thys) begonnen heel wat toeschouwers een gesprekje. Zodra er knallen weerklonken, ging de aandacht voluit naar het stadhuis.
Want het stadhuis speelde de hoofdrol. Zowel langs de voor- als achterkant van het historische gebouw werden pijlen afgeschoten. Het stadhuis werd verlicht en vanachter de ramen kwamen kleuren. Indrukwekkend in zijn eenvoud.
Het was voor het eerst in jaren dat het stadhuis zo prominent op de voorgrond stond tijdens het vuurwerk. Terecht, want het neogotische gebouw straalt klasse uit en dat kwam volledig tot zijn recht in dit spektakel. Op het einde van de geschiedenisles volgde het beste: het échte vuurwerk op opzwepende muziek. Alleen jammer dat het na twee minuten voorbij was.
'Symfonie der Stenen' zou perfect tot zijn recht komen in het intieme decor van de Stadsschouwburg (zonder vuurwerkpijlen uiteraard), waar het publiek in alle rust de boodschap kan absorberen en niet wordt afgeleid door een soundcheck. Op de Markt wil het publiek onafgebroken vuurwerk zien.
Bron:
http://nieuwsblad.typepad.com/sintniklaas/
Het was gisteren 1 september, en dat was te merken aan de manier waarop het publiek 's avonds op schoolmeesterachtige wijze een geschiedenisles over de stad Sint-Niklaas kreeg ingelepeld, verpakt onder het mom van 'klank- en lichtspektakel met vuurwerk'.
Onder de bombastische titel 'Symfonie der Stenen' - wie bedenkt zoiets? - werd een wazige tekst afgedreund over hoe Sint-Niklaas het licht zag. Je moest al heel goed opletten om te begrijpen waarover het ging, zeker toen er op de achtergrond een souncheck begon voor het optreden van 23 uur.
Op de Markt was duidelijk te merken dat het publiek nog eerder in vakantie- dan in schoolstemming was. Tijdens de uitleg van de twee vertellers (nochtans niet van de minsten: Frank Aendenboom en Myriam Thys) begonnen heel wat toeschouwers een gesprekje. Zodra er knallen weerklonken, ging de aandacht voluit naar het stadhuis.
Want het stadhuis speelde de hoofdrol. Zowel langs de voor- als achterkant van het historische gebouw werden pijlen afgeschoten. Het stadhuis werd verlicht en vanachter de ramen kwamen kleuren. Indrukwekkend in zijn eenvoud.
Het was voor het eerst in jaren dat het stadhuis zo prominent op de voorgrond stond tijdens het vuurwerk. Terecht, want het neogotische gebouw straalt klasse uit en dat kwam volledig tot zijn recht in dit spektakel. Op het einde van de geschiedenisles volgde het beste: het échte vuurwerk op opzwepende muziek. Alleen jammer dat het na twee minuten voorbij was.
'Symfonie der Stenen' zou perfect tot zijn recht komen in het intieme decor van de Stadsschouwburg (zonder vuurwerkpijlen uiteraard), waar het publiek in alle rust de boodschap kan absorberen en niet wordt afgeleid door een soundcheck. Op de Markt wil het publiek onafgebroken vuurwerk zien.
Bron:
http://nieuwsblad.typepad.com/sintniklaas/
