‘Kom op, pap! Wij hadden vorig jaar ook al geen vuurwerk!” Mijn zoontjes staan gedrieën zenuwachtig voor mijn neus op en neer te hupsen. Hun smeekbede wordt met het jaar heftiger. Zeker na de deceptie van vorig jaar.
Ik had ze een simpel vuurwerkpakketje beloofd, maar door een voedselvergiftiging, opgelopen tijdens het kerstdiner, is het er toen niet van gekomen. Ondanks het ontbreken van gillende keukenmeiden en Romeinse kaarsen had ik die avond tóch een spetterend uiteinde.
Ik ben geen liefhebber van vuurwerk. Nooit geweest ook. En ik weet niet eens waarom. Het doet me gewoon weinig. Met geld heeft het niets te maken. Want ik vind het prima dat iemand zijn of haar zuurverdiende dertiende maand binnen een kwartier de lucht in wil knallen. Veel vuurwerkadepten hebben bij de aanschaf van het spul al een gat in hun hand.
‘Eigen schuld, dikke bult’-reactie
Ook de gevaren van vuurwerk zijn niet de reden van mijn afkeer. Geen enkel hobbyongeluk zorgt bij mij voor een heftigere ‘eigen schuld dikke bult’-reactie dan ongelukken met illegaal vuurwerk. Iedereen weet dat het vrij stupide is om te checken waarom het kruit van 37 strijkers in die metalen buis niet is ontploft.
Toch doen? Jouw eigen domme keuze. Ik heb alleen medelijden met omstanders of naasten die de levenslange gevolgen ondervinden van jouw infantiele daad. Want anders kan ik het niet omschrijven.
Het aantal voorlichtingscampagnes is niet meer op de drie vingers van één hand te tellen. En toch stappen ieder jaar opnieuw vuurwerkmafketels ongewenst over op permanent handsfree bellen. ‘Houd een vuurpijl nooit in je hand, maar zet ’m bijvoorbeeld in een lege wijnfles.’ Juist dát die wijnfles leeg is, vormt vaak de oorzaak van het probleem.
Om particulier vuurwerk helemaal te verbieden en over te stappen op centraal georganiseerd vuurwerk, vind ik flauwekul. Wij zijn volwassen mensen. Moet de overheid nu ook al bepalen of en wanneer wij onze eigen vingers en ogen de lucht in mogen knallen?
Bij het amateurvoetbal op zondagochtend gebeuren ook ongelukken. Moeten we voortaan de ongetrainde spelers in de bierbuikencompetitie verplichten om zich te verzamelen in een door de gemeente aangewezen kantine? En dat ze daar dan naar professionele wedstrijden van FC Barcelona of Juventus mogen kijken? Onzin. Een opgeheven vingertje lijkt me juist voor vuurwerkslachtoffers confronterend.
Niks aan
Vuurwerk moet voor iedereen te koop blijven, maar ik vind er gewoon niks aan. Punt. En tóch sta ik oudjaarsnacht waarschijnlijk met veiligheidsbril en aansteeklont simpele pijltjes de lucht in te knallen. Ondertussen hoop ik dat de kinderen zich dan, net als ik, stierlijk staan te vervelen.
Ik wens u allen een verstandige jaarwisseling en een prachtig 2020.
Reageren? [email protected]
https://www.ed.nl/opinie/ongeluk-met-illegaal-vuurwerk-eigen-schuld-dikke-bult~a82b14e5/
Ik had ze een simpel vuurwerkpakketje beloofd, maar door een voedselvergiftiging, opgelopen tijdens het kerstdiner, is het er toen niet van gekomen. Ondanks het ontbreken van gillende keukenmeiden en Romeinse kaarsen had ik die avond tóch een spetterend uiteinde.
Ik ben geen liefhebber van vuurwerk. Nooit geweest ook. En ik weet niet eens waarom. Het doet me gewoon weinig. Met geld heeft het niets te maken. Want ik vind het prima dat iemand zijn of haar zuurverdiende dertiende maand binnen een kwartier de lucht in wil knallen. Veel vuurwerkadepten hebben bij de aanschaf van het spul al een gat in hun hand.
‘Eigen schuld, dikke bult’-reactie
Ook de gevaren van vuurwerk zijn niet de reden van mijn afkeer. Geen enkel hobbyongeluk zorgt bij mij voor een heftigere ‘eigen schuld dikke bult’-reactie dan ongelukken met illegaal vuurwerk. Iedereen weet dat het vrij stupide is om te checken waarom het kruit van 37 strijkers in die metalen buis niet is ontploft.
Toch doen? Jouw eigen domme keuze. Ik heb alleen medelijden met omstanders of naasten die de levenslange gevolgen ondervinden van jouw infantiele daad. Want anders kan ik het niet omschrijven.
Het aantal voorlichtingscampagnes is niet meer op de drie vingers van één hand te tellen. En toch stappen ieder jaar opnieuw vuurwerkmafketels ongewenst over op permanent handsfree bellen. ‘Houd een vuurpijl nooit in je hand, maar zet ’m bijvoorbeeld in een lege wijnfles.’ Juist dát die wijnfles leeg is, vormt vaak de oorzaak van het probleem.
Om particulier vuurwerk helemaal te verbieden en over te stappen op centraal georganiseerd vuurwerk, vind ik flauwekul. Wij zijn volwassen mensen. Moet de overheid nu ook al bepalen of en wanneer wij onze eigen vingers en ogen de lucht in mogen knallen?
Bij het amateurvoetbal op zondagochtend gebeuren ook ongelukken. Moeten we voortaan de ongetrainde spelers in de bierbuikencompetitie verplichten om zich te verzamelen in een door de gemeente aangewezen kantine? En dat ze daar dan naar professionele wedstrijden van FC Barcelona of Juventus mogen kijken? Onzin. Een opgeheven vingertje lijkt me juist voor vuurwerkslachtoffers confronterend.
Niks aan
Vuurwerk moet voor iedereen te koop blijven, maar ik vind er gewoon niks aan. Punt. En tóch sta ik oudjaarsnacht waarschijnlijk met veiligheidsbril en aansteeklont simpele pijltjes de lucht in te knallen. Ondertussen hoop ik dat de kinderen zich dan, net als ik, stierlijk staan te vervelen.
Ik wens u allen een verstandige jaarwisseling en een prachtig 2020.
Reageren? [email protected]
https://www.ed.nl/opinie/ongeluk-met-illegaal-vuurwerk-eigen-schuld-dikke-bult~a82b14e5/