Omdat je het zo lief vraagt
--------
Het is alweer oktober. Het weer wordt slechter. Regen. Wind. Files. Treinen die niet rijden. Het wordt langzaamaan herfst. Nog een krappe 3 maanden en het jaar zit er bijna op. Kerst en oud & nieuw komen er aan. Wat een mooie periode.
Oudjaarsavond was afgelopen jaar weer een feestje. Meer dan genoeg vuurwerk van de bekende merken. Leuke mensen om mij heen. De familie bij elkaar, en oma mag er weer een jaartje bij tellen. Zo veel te vieren op één dag. De laatste dag van het jaar, acht uurtjes vuurwerk knallen op de oude vertrouwde plaats. Voor de laatste keer.
Dit jaar wordt alles anders. Helaas en gelukkig. Dit jaar vier ik de jaarwisseling op een plek die ik niet ken, maar wel met dezelfde mensen. Wat is dat spannend, een nieuwe buurt, een nieuwe stad. Of noem het een groot dorp in de kop van Noord Holland. Net na de vorige jaarwisseling hebben we dit stekje kunnen kopen. In een huizenmarkt die huizen naar recordprijzen stuwt, hebben wij als starters een mooi hoekhuis aan een plein kunnen scoren. Hoewel je weinig keuze hebt in deze huizenmarkt, heeft dat plein voor de deur natuurlijk zo zijn voordelen. Genoeg ruimte om met zijn alle een buurtbarbecue te houden in de zomer, maar ook genoeg ruimte om in alle rust en ruimte vuurwerk af te steken.
“Wordt de jaarwisseling hier eigenlijk wel groot gevierd?”, vraag ik me in lichte paniek af. Vanuit het ouderlijk huis was ik de enige die vuurwerk afstak in een grote hoeveelheid. De buren hadden altijd een klein pakketje en keken daarna vrolijk mee. Complimenten en een glas champagne achteraf. Elk jaar hetzelfde, oud en vertrouwd. Maar hoe het hier zal gaan, geen idee. “Mijn nieuwe buren zijn streng gelovig, dus misschien heb ik wel vuurwerkhatende buren. Het zou zomaar kunnen. Aan de andere kant wonen er zeker 4 of 5 gezinnen met jonge kinderen aan het plein. Kinderen in de leeftijd waarop ik vroeger met een rugzak rotjes de hele dag door de wijk slenterde, die leeftijd. Zij zullen vuurwerk wel leuk vinden toch?”, zo besluit ik.
Ik weet het gewoonweg niet, maar het baart me wel zorgen. Ik heb mijn ouders en goede vrienden uitgenodigd, om het huis ook een beetje in te wijden, ondanks dat we nog lang niet klaar zijn met verbouwen. Die mensen ken ik en heb ik graag bij me, ondanks dat ze nu allemaal een rit van een kleine 2 uur moeten maken om hier aan te komen. De rest gaan we vanzelf wel ervaren.
Maar een feestje organiseren is wel even wat anders dan er aan deelnemen. Hapjes, drankjes, misschien wel een vuurton? We hebben er nu tenslotte ruimte voor, op dat plein. En natuurlijk voldoende vuurwerk. “De vuurton laten we dit jaar maar achterwege”, besluiten mijn vriendin en ik al vrij snel, en hoeveel hapjes we nodig hebben, kunnen we proberen met onze verjaardagen over een paar dagen. De champagne haalt mijn vriendin en ik regel het vuurwerk; zo ging dat voorheen ook altijd en zo zal het hier ook blijven. Uiteraard kijken we wel een beetje met de ander mee om ideeën uit te wisselen, maar ieder heeft zijn verantwoordelijkheid.
Ik weet welk vuurwerk ik leuk vind, en ik weet wat mijn vriendin leuk vind. De voorkeursmerken weet ik ook, en de winkel waar we gaan bestellen is ook al snel besloten. We rijden dit jaar naar de provincie Groningen toe, over de Afsluitdijk, omdat mijn vriendin het leuk vind om daarover te rijden. Waarom weet ik nogsteeds niet, want meestal rijdt het niet fijn door.
Dan rest er nog één vraag om de shortlist compleet te maken; “hoeveel vuurwerk is genoeg vuurwerk? Net zo groot uitpakken als voorgaande jaren kan niet. Geen budget voor door de verbouwing en we weten nog niet wat de buren er van vinden. En om in oktober al over vuurwerk te beginnen met mensen die je net kent, is ook zo raar. Eén of twee assortimentjes is dan weer te weinig, want we blijven liefhebbers.”
Op de goede gok maken we een lijstje. Toch nog 20 cakes, wat pijlen en een tweetal compounds. “Te veel”, besluiten we samen. De bestellijst gaat leeg en we beginnen opnieuw. Dit keer ieder met een eigen laptop. We houden allebei wel van goede knallen, maar salute cakes laten we dit jaar liggen. Daar maak je toch minder snel vrienden mee, dan met leuk siervuurwerk. We gaan voor een set cakes met relatief stille effecten. Spinnning tails, crossette, fish. “Dan valt het continue stoken wat minder op”, redeneren we. En we vinden het zelf ook leuk om eens andere effecten te hebben dan dat eindeloze goud soms. “Toch moeten er ook een paar eyecatchers bij. Niet het hardste van het hardste, maar wel mooie grote effecten.”
En zo eindigt een Colorful City in het winkelmandje. Een box die we allebei al heel lang een keer willen, maar eigenlijk altijd te duur vinden voor één stukje vuurwerk. Inclusief die box is de schade net geen €250 met acht cakes, een cakebox en wat assortimentjes grotere singleshots. Het zal hier vast niet bij blijven, maar het begin is er. De eerste bestelling is een feit.
Niet veel later krijg ik een Whatsapp-bericht van mijn moeder. Ze hebben een overnachting geboekt bij het Van der Valk hotel, een kleine 10 minuten met de auto vanaf ons huis, voor nieuwjaarsnacht. We kunnen nu echt niet meer terug. Het seizoen is begonnen.
