Het is alweer een ruime 2 weken geleden dat we in het vliegtuig stapten om weer terug te keren naar ons mooie Nederland. Meer als één jaar heb ik uitgekeken naar mijn eerste trip naar Valencia, Fallas 2018. Het nagenieten is nog steeds aan de gang, want dagelijks kijk ik nog terug naar de gemaakte foto's, filmpjes en ervaringen op het forum. Ik was al even van plan om een tripverslag te schrijven. Echter heeft het wat langer geduurd in verband met problemen met de SD kaart. De problemen begonnen al op 15 maart tijdens de Nit de L'Alba en achteraf blijkt dat een behoorlijk aantal foto's en films verloren zijn. Toch wil ik graag mijn ervaringen en overgebleven foto's met jullie delen.
Het begin
Ik neem jullie mee naar eind januari 2017. Toen is tijdens de Vuurwerkcrew nieuwjaarsmeeting het idee ontstaan om met zoveel mogelijk crewleden naar Fallas 2018 te gaan. Dit terwijl eerst Fallas 2017 nog voor de deur stond en ook hier is een groot deel van de crew heen geweest. Dagelijks stroomde de foto's binnen van prachtige poppen, opbouw van shows en video's van shows. Bovenal werd me duidelijk dat het één groot feest is en dat gezelligheid op nummer 1 staat.
Toen de vliegtickets eenmaal online kwamen hebben we dan ook direct geboekt. Het was nog even spannend, want de site was overbelast, maar uiteindelijk is het toch gelukt om de vliegtickets te boeken. Enige tijd later is ook het appartement geboekt. Al was dat nog wel even zoeken, aangezien we met een groep van 9 man waren. Het uitkijken naar een geweldige week kon nu echt beginnen.
Viva Las Fallas! 15 maart 2018
Na een zeer korte nacht, al hebben sommige helemaal niet geslapen, ging de wekker weer lekker vroeg om te vertrekken richting Eindhoven Airport. Ik kon met Burning Salvo meerijden en tijdens de rit ging het natuurlijk maar over 2 dingen; Vuurwerk en Valencia.
De vlucht verliep voorspoedig en het uitzicht over Valencia was adembenemend. Na de landing was het nog even wachten op een koffer om daarna zo snel mogelijk richting het appartement te gaan, de spullen te droppen en een plekkie op het plein te bemachtigen.
Geweldige sfeer
Eenmaal uit de metro werden we meteen overspoeld door de geweldige sfeer die in de stad hangt en die ontstaat door een samenloop van omstandigheden, geluiden en de bedrijvigheid op straat. Bij het appartement werden we uiterst vriendelijk ontvangen en zelfs de champagne stond al koud!
Kippenvel
Na het inchecken was het hoog tijd om richting het plein te gaan voor mijn eerste mascletà. Het was al gezellig druk op en rond het plein en we zijn uiteraard meteen naar de kooi gelopen. Alleen dat vond ik al een unieke ervaring, want zeg nou zelf zo dichtbij komen we in Nederland niet bij de opbouw van een show. Ik keek mijn ogen uit: ik zag de vlinders door de wind wat heen en weer bewegen, de candles stonden in groepen opgesteld en de knoeperds van digitale knallers hingen al klaar aan de rand van de kooi.
Mascletà Pirotecnia Ricardo Caballer
Vervolgens zijn we met de vouwkrukjes langs de rand van de weg neergeploft en hebben we nog een plekje vooraan kunnen bemachtigen ter hoogte van de terremoto. Het eerste wat me opviel was de hoeveelheid Nederlanders, want wat waren dat er veel.
Ondanks de drukte was de sfeer uiterst relaxed en onderling ging het er erg gemoedelijk aan toe. Al snel ontstonden er op straat letterlijk bergen van restanten van zonnebloempitten, want daar lusten de Spanjaarden wel pap van ben ik achter gekomen. Na wat zonnebloempitten krijgt men dorst en al snel vloeit de Spaanse wijn, maar ook zeker de cervezas rijkelijk. Ook de groepen Nederlanders maakte deze Spaanse gebruiken snel eigen en hier en daar werd er een Spaanse vlinder tot ontploffing gebracht. Al met al was het nog een lange zit voordat de mascletà uiteindelijk klokslag 2 uur zou beginnen, maar ik moet eerlijk zeggen dat door de bovenstaande omschreven geweldige ambiance de tijd voorbij vloog.
This is the moment
Eindelijk was het dan zo ver, ik zou mijn eerste mascletà gaan ervaren. Maar eerst volgde nog een zeer indrukwekkende minuut stilte, kippenvel gewoon. Vervolgens klonk het 'Senyor pirotécnic pot començar la mascletà' en kon het echt gaan beginnen. In het begin werd al meteen gebruik gemaakt van digitale knallers en wat is dat gaaf zeg. Vervolgens werd het tempo steeds verder opgebouwd met verschillende ritmes, fluitcandles, photoflash, salutes etc. en één van de eerste gedachte was: Man wat gaat dit hard en dan moet de finale nog komen! De finale leek wel een eeuwigheid te duren, ondanks een kleine hapering naar de terremoto en iedereen om me heen ging compleet uit zijn dak. Net toen ik dacht dat het niet harder kon, ging er gewoon nog even een schepje bovenop. De druk die vrijkwam was overal voelbaar en ik had het gevoel dat mijn broekspijpen wapperden. Ook ik stond te schreeuwen van geluk, maar ik hoorde me zelf niet eens roepen (was best een vreemde gewaarwording), want het geluid is zo heftig en intens. Ook de oortjes trilde flink en er werd afgesloten met een snoeihard digitaal stuk. Ik wist gewoon even niet wat ik moest doen zo overweldigd was ik. De adrenaline gierde door mijn lijf en ik stond als gevolg daarvan te trillen op mijn benen. Wat was dit gaaf en wat een belevenis! Dit alles ging vrij snel want de hekken gingen open en de gehele massa begon naar het hek te rennen. Eenmaal daar zagen we de medewerkers van Pirotecnia Ricasa en wat daar vervolgens gebeurde maakte niet alleen op mij, maar ook op iedereen om mij heen zeer veel indruk. De pyrotechnici liepen hun ereronde en een aantal werden overmand door emoties (vanwege het tragische dodelijk ongeluk van een collega). Ook werd er een rouwstuk in de kooi gelegd en dit maakte enorm veel indruk en wat een respect voor de medewerkers dat dit alles toch door kon gaan.
Mooi om te zien dat vuurwerk met een lach en een traan gepaard kan gaan en dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik mijn eerste mascletà nooit zal vergeten. En dan te bedenken dat na deze geweldige ervaring Fallas nog maar net begonnen was.
Het begin
Ik neem jullie mee naar eind januari 2017. Toen is tijdens de Vuurwerkcrew nieuwjaarsmeeting het idee ontstaan om met zoveel mogelijk crewleden naar Fallas 2018 te gaan. Dit terwijl eerst Fallas 2017 nog voor de deur stond en ook hier is een groot deel van de crew heen geweest. Dagelijks stroomde de foto's binnen van prachtige poppen, opbouw van shows en video's van shows. Bovenal werd me duidelijk dat het één groot feest is en dat gezelligheid op nummer 1 staat.
Toen de vliegtickets eenmaal online kwamen hebben we dan ook direct geboekt. Het was nog even spannend, want de site was overbelast, maar uiteindelijk is het toch gelukt om de vliegtickets te boeken. Enige tijd later is ook het appartement geboekt. Al was dat nog wel even zoeken, aangezien we met een groep van 9 man waren. Het uitkijken naar een geweldige week kon nu echt beginnen.
Viva Las Fallas! 15 maart 2018
Na een zeer korte nacht, al hebben sommige helemaal niet geslapen, ging de wekker weer lekker vroeg om te vertrekken richting Eindhoven Airport. Ik kon met Burning Salvo meerijden en tijdens de rit ging het natuurlijk maar over 2 dingen; Vuurwerk en Valencia.
De vlucht verliep voorspoedig en het uitzicht over Valencia was adembenemend. Na de landing was het nog even wachten op een koffer om daarna zo snel mogelijk richting het appartement te gaan, de spullen te droppen en een plekkie op het plein te bemachtigen.
Geweldige sfeer
Eenmaal uit de metro werden we meteen overspoeld door de geweldige sfeer die in de stad hangt en die ontstaat door een samenloop van omstandigheden, geluiden en de bedrijvigheid op straat. Bij het appartement werden we uiterst vriendelijk ontvangen en zelfs de champagne stond al koud!
Kippenvel
Na het inchecken was het hoog tijd om richting het plein te gaan voor mijn eerste mascletà. Het was al gezellig druk op en rond het plein en we zijn uiteraard meteen naar de kooi gelopen. Alleen dat vond ik al een unieke ervaring, want zeg nou zelf zo dichtbij komen we in Nederland niet bij de opbouw van een show. Ik keek mijn ogen uit: ik zag de vlinders door de wind wat heen en weer bewegen, de candles stonden in groepen opgesteld en de knoeperds van digitale knallers hingen al klaar aan de rand van de kooi.
Mascletà Pirotecnia Ricardo Caballer
Vervolgens zijn we met de vouwkrukjes langs de rand van de weg neergeploft en hebben we nog een plekje vooraan kunnen bemachtigen ter hoogte van de terremoto. Het eerste wat me opviel was de hoeveelheid Nederlanders, want wat waren dat er veel.
Ondanks de drukte was de sfeer uiterst relaxed en onderling ging het er erg gemoedelijk aan toe. Al snel ontstonden er op straat letterlijk bergen van restanten van zonnebloempitten, want daar lusten de Spanjaarden wel pap van ben ik achter gekomen. Na wat zonnebloempitten krijgt men dorst en al snel vloeit de Spaanse wijn, maar ook zeker de cervezas rijkelijk. Ook de groepen Nederlanders maakte deze Spaanse gebruiken snel eigen en hier en daar werd er een Spaanse vlinder tot ontploffing gebracht. Al met al was het nog een lange zit voordat de mascletà uiteindelijk klokslag 2 uur zou beginnen, maar ik moet eerlijk zeggen dat door de bovenstaande omschreven geweldige ambiance de tijd voorbij vloog.
This is the moment
Eindelijk was het dan zo ver, ik zou mijn eerste mascletà gaan ervaren. Maar eerst volgde nog een zeer indrukwekkende minuut stilte, kippenvel gewoon. Vervolgens klonk het 'Senyor pirotécnic pot començar la mascletà' en kon het echt gaan beginnen. In het begin werd al meteen gebruik gemaakt van digitale knallers en wat is dat gaaf zeg. Vervolgens werd het tempo steeds verder opgebouwd met verschillende ritmes, fluitcandles, photoflash, salutes etc. en één van de eerste gedachte was: Man wat gaat dit hard en dan moet de finale nog komen! De finale leek wel een eeuwigheid te duren, ondanks een kleine hapering naar de terremoto en iedereen om me heen ging compleet uit zijn dak. Net toen ik dacht dat het niet harder kon, ging er gewoon nog even een schepje bovenop. De druk die vrijkwam was overal voelbaar en ik had het gevoel dat mijn broekspijpen wapperden. Ook ik stond te schreeuwen van geluk, maar ik hoorde me zelf niet eens roepen (was best een vreemde gewaarwording), want het geluid is zo heftig en intens. Ook de oortjes trilde flink en er werd afgesloten met een snoeihard digitaal stuk. Ik wist gewoon even niet wat ik moest doen zo overweldigd was ik. De adrenaline gierde door mijn lijf en ik stond als gevolg daarvan te trillen op mijn benen. Wat was dit gaaf en wat een belevenis! Dit alles ging vrij snel want de hekken gingen open en de gehele massa begon naar het hek te rennen. Eenmaal daar zagen we de medewerkers van Pirotecnia Ricasa en wat daar vervolgens gebeurde maakte niet alleen op mij, maar ook op iedereen om mij heen zeer veel indruk. De pyrotechnici liepen hun ereronde en een aantal werden overmand door emoties (vanwege het tragische dodelijk ongeluk van een collega). Ook werd er een rouwstuk in de kooi gelegd en dit maakte enorm veel indruk en wat een respect voor de medewerkers dat dit alles toch door kon gaan.
Mooi om te zien dat vuurwerk met een lach en een traan gepaard kan gaan en dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik mijn eerste mascletà nooit zal vergeten. En dan te bedenken dat na deze geweldige ervaring Fallas nog maar net begonnen was.
Comment