Wat is CE-markering?
De Europese Unie streeft naar een vrij verkeer van goederen tussen de lidstaten. Om dit te bereiken stelt de Europese Commissie (al jaren lang) richtlijnen voor producten vast welke de diverse overheden omzetten in nationale regelgeving. In de richtlijnen zijn de eisen op het gebied van veiligheid, gezondheid, milieu en consumentenbescherming globaal geformuleerd en worden per productgroep beschreven. Zo zijn er richtlijnen voor speelgoed, machines, bouwproducten, medische hulpmiddelen etc. Aan de hand van de richtlijnen worden Europese normen opgesteld door deskundigen van de Europese normalisatie- instellingen en de nationale normalisatie-instellingen. Door aan deze normen te voldoen bij de vervaardiging van producten is het voor producenten gemakkelijker en goedkoper om aan te tonen dat aan de richtlijnen wordt voldaan. Als bewijs dat aan de normen wordt voldaan wordt de CE-markering aangebracht. CE is de afkorting van Conformité Européenne (voldoen aan de Europese eisen). Producten die een CE-markering hebben, mogen in 18 West-Europese landen vrij op de markt worden gebracht. (m.n. EU-landen en de EFTA-landen, met uitzondering van Zwitserland en Liechtenstein).
De CE-markering is niet bedoeld als kwaliteitswaarborg voor de consument maar geeft aan dat het product voldoet aan de essentiële veiligheidseisen en dat het geschikt is voor het doel waarvoor het is ontworpen. De producten zijn in 3 risicoklassen ingedeeld, te weten: laag-, midden- en hoog risico, respectievelijk klasse één, twee en drie. Een fabrikant van producten met een laag risico kan zelf testen of zijn producten aan de Europese richtlijnen voldoen. Bij klasse één mag dan ook door de fabrikant zelfstandig een CE-markering worden aangebracht. Bij producten uit klasse twee en drie mogen de CE-markeringen alleen worden aangebracht nadat door een erkend keuringsinstituut, dat door de overheid is aangewezen (‘notified body’ of aangemelde instantie), is vastgesteld dat het product aan de essentiële veiligheidseisen voldoet.
Juridische consequenties:
Met de nieuwe regelgeving is het middel van risico analyse geïntroduceerd. De producent zal reeds in de beginfase maatregelen kunnen nemen tegen het afwenden of afschermen van gevaren, om de veiligheid voor de gebruiker te maximaliseren. Mocht een product schade veroorzaken, en niet voldoen aan de wettelijke veiligheidseisen, dan zal de rechter geen moeite hebben om een eventuele schadeclaim toe te wijzen. De verplichte CE-markeringen en bijbehorende 'EG-verklaring van overeenstemming' maken de identificatie van de aansprakelijke partij bijzonder eenvoudig. Daarnaast biedt het verplichte technische dossier alle gegevens om te beoordelen of een product beantwoordt aan de technische eisen die er aan gesteld worden.
Door omzetting van de richtlijnen in de Nederlandse wet, zijn de technische eisen en de formaliteiten direct geldende verplichtingen geworden. Wanneer men niet overeenstemt met de voorschriften uit de CE-regelgeving, is dit in strijd met de wet. In de meeste gevallen zal dit een economisch delict betreffen in de zin van de Wet op de Economische Delicten. Deze wet geeft tevens de strafmaat aan, welke kan variëren van een geldboete tot zelfs gevangenisstraf. De rechter kan tevens stopzetting van de verkoop gelasten, en zelfs bij grote risico's voor de veiligheid en gezondheid van gebruikers de producten uit de markt halen.
Hoe CE-markering aanbrengen?
Als een product onder de werking van een richtlijn valt, moet daarop een CE-markering worden aangebracht. De CE-markering bestaat uit de letters CE :"
Bij het vergroten of verkleinen van de markering moeten de verhoudingen van de bovenstaande afbeelding in acht worden genomen. De letters van de CE-markering moeten nagenoeg dezelfde hoogte hebben. Deze hoogte bedraagt minimaal 5 mm.
Op producten met een CE-merk mogen geen markeringen worden aangebracht die misleidend kunnen zijn. Er mogen wel andere markeringen worden aangebracht. Voorwaarde daarbij is dat de zichtbaarheid en de leesbaarheid van de CE-markering niet minder worden.
Aangewezen keuringsinstantie
Een onafhankelijke deskundige instantie, de zogenaamde door de overheid ‘aangewezen instantie’, controleert op verzoek van een producent of een bepaald type product aan de eisen voldoet. Nadat het type product dit onderzoek met succes heeft doorstaan, moet de fabrikant er het CE-merk opzetten en er vervolgens voor zorgen dat de geproduceerde producten blijven voldoen aan de eisen. Kwaliteitsbewaking speelt daarbij een belangrijke grote rol.
Bij sommige productgroepen is het verplicht vóóraf zo’n typekeuring te laten plaatsvinden, bijvoorbeeld bij gastoestellen. Voor andere productgroepen mag de producent zelf dit onderzoek uitvoeren, bijvoorbeeld speelgoed.
DE CE KEURING VOOR VUURWERK GAAT IN PER 4 JANUARI 2010
De Europese Unie streeft naar een vrij verkeer van goederen tussen de lidstaten. Om dit te bereiken stelt de Europese Commissie (al jaren lang) richtlijnen voor producten vast welke de diverse overheden omzetten in nationale regelgeving. In de richtlijnen zijn de eisen op het gebied van veiligheid, gezondheid, milieu en consumentenbescherming globaal geformuleerd en worden per productgroep beschreven. Zo zijn er richtlijnen voor speelgoed, machines, bouwproducten, medische hulpmiddelen etc. Aan de hand van de richtlijnen worden Europese normen opgesteld door deskundigen van de Europese normalisatie- instellingen en de nationale normalisatie-instellingen. Door aan deze normen te voldoen bij de vervaardiging van producten is het voor producenten gemakkelijker en goedkoper om aan te tonen dat aan de richtlijnen wordt voldaan. Als bewijs dat aan de normen wordt voldaan wordt de CE-markering aangebracht. CE is de afkorting van Conformité Européenne (voldoen aan de Europese eisen). Producten die een CE-markering hebben, mogen in 18 West-Europese landen vrij op de markt worden gebracht. (m.n. EU-landen en de EFTA-landen, met uitzondering van Zwitserland en Liechtenstein).
De CE-markering is niet bedoeld als kwaliteitswaarborg voor de consument maar geeft aan dat het product voldoet aan de essentiële veiligheidseisen en dat het geschikt is voor het doel waarvoor het is ontworpen. De producten zijn in 3 risicoklassen ingedeeld, te weten: laag-, midden- en hoog risico, respectievelijk klasse één, twee en drie. Een fabrikant van producten met een laag risico kan zelf testen of zijn producten aan de Europese richtlijnen voldoen. Bij klasse één mag dan ook door de fabrikant zelfstandig een CE-markering worden aangebracht. Bij producten uit klasse twee en drie mogen de CE-markeringen alleen worden aangebracht nadat door een erkend keuringsinstituut, dat door de overheid is aangewezen (‘notified body’ of aangemelde instantie), is vastgesteld dat het product aan de essentiële veiligheidseisen voldoet.
Juridische consequenties:
Met de nieuwe regelgeving is het middel van risico analyse geïntroduceerd. De producent zal reeds in de beginfase maatregelen kunnen nemen tegen het afwenden of afschermen van gevaren, om de veiligheid voor de gebruiker te maximaliseren. Mocht een product schade veroorzaken, en niet voldoen aan de wettelijke veiligheidseisen, dan zal de rechter geen moeite hebben om een eventuele schadeclaim toe te wijzen. De verplichte CE-markeringen en bijbehorende 'EG-verklaring van overeenstemming' maken de identificatie van de aansprakelijke partij bijzonder eenvoudig. Daarnaast biedt het verplichte technische dossier alle gegevens om te beoordelen of een product beantwoordt aan de technische eisen die er aan gesteld worden.
Door omzetting van de richtlijnen in de Nederlandse wet, zijn de technische eisen en de formaliteiten direct geldende verplichtingen geworden. Wanneer men niet overeenstemt met de voorschriften uit de CE-regelgeving, is dit in strijd met de wet. In de meeste gevallen zal dit een economisch delict betreffen in de zin van de Wet op de Economische Delicten. Deze wet geeft tevens de strafmaat aan, welke kan variëren van een geldboete tot zelfs gevangenisstraf. De rechter kan tevens stopzetting van de verkoop gelasten, en zelfs bij grote risico's voor de veiligheid en gezondheid van gebruikers de producten uit de markt halen.
Hoe CE-markering aanbrengen?
Als een product onder de werking van een richtlijn valt, moet daarop een CE-markering worden aangebracht. De CE-markering bestaat uit de letters CE :"
Bij het vergroten of verkleinen van de markering moeten de verhoudingen van de bovenstaande afbeelding in acht worden genomen. De letters van de CE-markering moeten nagenoeg dezelfde hoogte hebben. Deze hoogte bedraagt minimaal 5 mm.
Op producten met een CE-merk mogen geen markeringen worden aangebracht die misleidend kunnen zijn. Er mogen wel andere markeringen worden aangebracht. Voorwaarde daarbij is dat de zichtbaarheid en de leesbaarheid van de CE-markering niet minder worden.
Aangewezen keuringsinstantie
Een onafhankelijke deskundige instantie, de zogenaamde door de overheid ‘aangewezen instantie’, controleert op verzoek van een producent of een bepaald type product aan de eisen voldoet. Nadat het type product dit onderzoek met succes heeft doorstaan, moet de fabrikant er het CE-merk opzetten en er vervolgens voor zorgen dat de geproduceerde producten blijven voldoen aan de eisen. Kwaliteitsbewaking speelt daarbij een belangrijke grote rol.
Bij sommige productgroepen is het verplicht vóóraf zo’n typekeuring te laten plaatsvinden, bijvoorbeeld bij gastoestellen. Voor andere productgroepen mag de producent zelf dit onderzoek uitvoeren, bijvoorbeeld speelgoed.
DE CE KEURING VOOR VUURWERK GAAT IN PER 4 JANUARI 2010
Comment