’Vuurwerk prikkelt alle zintuigen’
Vuurwerkfanaat Jasper Scheffel (17) uit Alphen aan den Rijn baalt van de slechte naam die vuurwerk heeft. Hij is lid van de Leuke Vuurwerkmensen Club (LVC).
De Leuke Vuurwerkmensen Club?
De LVC is in 2006 opgericht door vuurwerkliefhebbers om de wereld te laten zien dat het ook leuk en veilig kan. Het is een Belgische club die vooral bestaat uit Nederlanders. We gaan samen naar shows, praten over de nieuwste trends, over de veiligheid. Vuurwerk is niet gevaarlijk. Het gevaar schuilt in degene die het niet goed afsteekt of er stunts mee uithaalt. Er is zelfs een actiegroep tegen het afsteken van vuurwerk, Comité Staakt het vuren. Maar als er een ongeluk gebeurt met een auto krijgt de auto toch ook niet de schuld?”
Wat vind je van de regel dat alleen op Oudejaarsdag tussen tien uur ’s ochtends en twee uur ’s nachts vuurwerk mag worden afgestoken?
„Het zou fijn zijn als het een paar dagen langer mocht. Het is zo leuk om te doen. De eisen over de hardheid van de knal en de inhoud van de potten mogen van mij ook iets omlaag. Dat gaat de illegale handel tegen. Nu zoekt iedereen zo hard mogelijke knallen verder weg, uit het Oostblok komen hele zware.”
Ben jij er echt 365 dagen per jaar mee bezig?
„Ja. Toen ik heel klein was, was ik bang voor vuurwerk. Maar later raakte ik er tijdens Oudjaar zo van onder de indruk dat ik dacht: dat wil ik elke dag wel meemaken.
Ik heb mijn kamer ingericht met demomodellen, ik praat mee in forums, ga naar shows. En deze maand heb ik meegedaan aan de Zena Trophy, een vuurwerkwedstrijd in België.
In september begint het vuurwerkseizoen. Importeurs bestellen dan uit China en zetten productfilmpjes op internet. Al weken van tevoren maak ik mijn lijstje voor Oud en Nieuw. Ik bestel voor zo’n 120 euro, niet veel. Ik ben maar student.”
Hoe ziet jouw Oudejaarsdag er uit?
„Om tien uur ’s ochtends sta ik buiten, dan mag het! Ik begin de dag met een knal. Overdag steek ik eigenlijk alleen knalvuurwerk af, ’s avonds kleine potjes en ’s nachts de grotere. Ik loop van plek tot plek, om overlast te voorkomen. Om twee uur, half drie is alles hopelijk op. De volgende dag veeg ik de troep bij elkaar.”
Wat is het hoogtepunt uit je eigen show?
„Moeilijke vraag. De gekleurde pijlen voor ’s nachts zijn natuurlijk mooi, maar eigenlijk is er geen hoogtepunt. De ene pot is gewoon niet met de andere te vergelijken. Het mooiste is dat je zo’n hele dag bezig kunt zijn met vuurwerk. Je hoort de knallen, voelt ze, ruikt de geur van kruit. Vuurwerk prikkelt alle zintuigen. Ik ben overigens nachtblind. De kleuren van vuurwerk kan ik wel zien in het donker, maar er moet altijd iemand bij me zijn om te voorkomen dat ik bij het afsteken ergens over struikel.”
© Trouw 2008, op dit artikel berust copyright.
Vuurwerkfanaat Jasper Scheffel (17) uit Alphen aan den Rijn baalt van de slechte naam die vuurwerk heeft. Hij is lid van de Leuke Vuurwerkmensen Club (LVC).
De Leuke Vuurwerkmensen Club?
De LVC is in 2006 opgericht door vuurwerkliefhebbers om de wereld te laten zien dat het ook leuk en veilig kan. Het is een Belgische club die vooral bestaat uit Nederlanders. We gaan samen naar shows, praten over de nieuwste trends, over de veiligheid. Vuurwerk is niet gevaarlijk. Het gevaar schuilt in degene die het niet goed afsteekt of er stunts mee uithaalt. Er is zelfs een actiegroep tegen het afsteken van vuurwerk, Comité Staakt het vuren. Maar als er een ongeluk gebeurt met een auto krijgt de auto toch ook niet de schuld?”
Wat vind je van de regel dat alleen op Oudejaarsdag tussen tien uur ’s ochtends en twee uur ’s nachts vuurwerk mag worden afgestoken?
„Het zou fijn zijn als het een paar dagen langer mocht. Het is zo leuk om te doen. De eisen over de hardheid van de knal en de inhoud van de potten mogen van mij ook iets omlaag. Dat gaat de illegale handel tegen. Nu zoekt iedereen zo hard mogelijke knallen verder weg, uit het Oostblok komen hele zware.”
Ben jij er echt 365 dagen per jaar mee bezig?
„Ja. Toen ik heel klein was, was ik bang voor vuurwerk. Maar later raakte ik er tijdens Oudjaar zo van onder de indruk dat ik dacht: dat wil ik elke dag wel meemaken.
Ik heb mijn kamer ingericht met demomodellen, ik praat mee in forums, ga naar shows. En deze maand heb ik meegedaan aan de Zena Trophy, een vuurwerkwedstrijd in België.
In september begint het vuurwerkseizoen. Importeurs bestellen dan uit China en zetten productfilmpjes op internet. Al weken van tevoren maak ik mijn lijstje voor Oud en Nieuw. Ik bestel voor zo’n 120 euro, niet veel. Ik ben maar student.”
Hoe ziet jouw Oudejaarsdag er uit?
„Om tien uur ’s ochtends sta ik buiten, dan mag het! Ik begin de dag met een knal. Overdag steek ik eigenlijk alleen knalvuurwerk af, ’s avonds kleine potjes en ’s nachts de grotere. Ik loop van plek tot plek, om overlast te voorkomen. Om twee uur, half drie is alles hopelijk op. De volgende dag veeg ik de troep bij elkaar.”
Wat is het hoogtepunt uit je eigen show?
„Moeilijke vraag. De gekleurde pijlen voor ’s nachts zijn natuurlijk mooi, maar eigenlijk is er geen hoogtepunt. De ene pot is gewoon niet met de andere te vergelijken. Het mooiste is dat je zo’n hele dag bezig kunt zijn met vuurwerk. Je hoort de knallen, voelt ze, ruikt de geur van kruit. Vuurwerk prikkelt alle zintuigen. Ik ben overigens nachtblind. De kleuren van vuurwerk kan ik wel zien in het donker, maar er moet altijd iemand bij me zijn om te voorkomen dat ik bij het afsteken ergens over struikel.”
© Trouw 2008, op dit artikel berust copyright.
Comment