Soms vind ik het leuk om een stukje te schrijven, als ik wat meemaak dat het waard is om over te schrijven natuurlijk. Afgelopen 28e was zo'n dag 
Enjoy!
Nieuwjaars perikelen
Eindelijk was het 28 December, de dag dat de vuurwerk verkoop weer losging. Een groot deel van het jaar hebben we uitgekeken naar deze dag. Alles zorgvuldig gepland, de ophaaltijden bij de diverse winkels op elkaar afgestemd. Rijdtijden berekend, extra halve uurtjes ingecalculeerd als het te druk was en het afhalen langer duurde, en nu was eindelijk de dag aangebroken dat het plan in werking gesteld zou worden!
In de ochtend reed ik als eerste naar Almere haven, inmiddels vaste prik voor mij. De sfeer was er relaxed, Dennis had wat wijzigingen ingevoerd in zijn plan van aanpak, en dat werkte goed. Uiteraard moesten we even op onze beurt wachten, en duurde het even voordat al mijn bestellingen bij elkaar waren. Ik bestel normaal vooral oudere producten die al in de bunkers staan, maar mijn zwager had dit keer een paar nieuwe producten. Een daarvan was afgekeurd, maar dat wist ik al en ik had al met Dennis gesproken over een vervanger. Dat was keurig voor elkaar, en met een score van 100% verlieten we na een klein uurtje de winkel weer. Het was een heel relaxed begin van de dag, en daarmee had ik ook meteen een groot deel van mijn collectie in huis.
Rond het middaguur had ik met een mede forum lid afgesproken bij Kuiper Koekange. We hadden daar samen een aardige bestelling staan, en aangezien ik tijd zat had, ben ik er ook heen gereden om samen af te halen. (Oorspronkelijk zou hij mijn deel van de bestelling bij mij thuis afleveren)
Hier stond alles al klaar, en waren we echt binnen no time klaar. Beide hadden we nu een flinke hoeveelheid vuurwerk in de auto’s. Bij mij paste alles in de kofferbak, en zag je van buiten niets. Bij hem lag de bank van zijn auto plat, en zag je, ondanks de doeken die erover getrokken waren, dat er flink wat dozen in de auto lagen.
We legden even onze routes naast elkaar, en zagen dat we tot zeker bij Zwolle dezelfde weg terug reden. We besloten ook om even bij de mc Donalds in Meppel samen te lunchen, we zijn beide niet echt fan van Mc Donalds maar ze liggen toch altijd makkelijk aan de snelweg, en je bent mede daardoor altijd weinig tijd kwijt als je daar even snel wat eet.
Na gezellig wat gegeten te hebben, en aan 1 stuk door over vuurwerk te hebben zitten ouwehoeren, gingen we elk weer ons eigen weg. Ik reed eerder weg van de parkeerplaats, en rijd letterlijk op mijn gemakje naar huis. Ik zou begin van de middag thuiskomen, en pas eind van de middag zou ik in mijn eigen woonplaats het laatste afhaalmoment hebben.
Ik reed dus overal precies de maximumsnelheid, aangezien ik niet ongewenst de aandacht op me wilde vestigen met een kofferbak vol vuurwerk.
Toen ik door Zwolle reed, bedacht ik me weer dat de Ijssel compleet buiten zijn oevers was getreden, en wat een bijzonder gezicht dat was. Daarnaast wist ik dat er bij kampen een nieuwe overstort gemaakt was, het Reve diep. Die moest ervoor zorgen dat bij kampen zelf de rivier niet te hoog meer kon komen, omdat voor kampen het water dus weg kon via het Reve diep. Ik had nog nooit gezien dat die overstroomde, en ik verwachtte dat dat nu wel het geval was. Op het laatste moment besloot ik dus de A50 een stukje op te rijden, om via Hattem op de Ijsseldijk te komen, en de dijk naar Kampen te volgen.
Op het moment dat ik goed en wel op de A50 reed, werd ik ingehaald door een auto die verdacht veel leek op die van mijn maatje. Even later stond diezelfde auto op de vluchtstrook met alarmlichten aan. Net toen ik voorbijreed, ging de portier open en stapte iemand met Zena trui de auto uit. Verd^*&%, het was hem! Snel stuurde ik mijn auto ook de vluchtstrook op, en belde ik hem. Ja hoor, hij stond met een lekke band!
Zonder te twijfelen reed ik naar hem terug om hem te helpen, aangezien ik weet dat hij niet extreem handig is zullen we maar zeggen
Aangezien zijn band echt compleet plat was en dat ook binnen een paar seconden gebeurd was, zat er een groot gat in en kon hij daar in elk geval niet mee verder rijden. Snel schoof ik wat vuurwerk aan de kant om bij het reservewiel te komen. Helaas had hij er een schuim setje in zitten. Ik weet wel hoe het ongeveer werkt, maar ik had het nooit gebruikt, en wist ook niet of je er nog wel een 150km mee zou kunnen rijden. Toen hij aangaf lid te zijn van de ANWB was de keuze snel gemaakt.
We stonden dus met 2 auto’s afgeladen met vuurwerk op de vluchtstrook van een snelweg. Overal hangen camera’s, en binnen no time verwachtte ik een weginspecteur bij onze auto’s. We hebben daarop besloten dat er zoveel mogelijk vuurwerk uit zijn auto in die van mij moest, en ik ermee vandoor moest gaan. Zogezegd zo gedaan, mijn auto lag al snel helemaal vol met vuurwerk, en bij hem bleef er een acceptabele hoeveelheid over. Hij zou later bij mij thuis langsrijden om het op te halen. Kort nadat ik wegreed stopte er een sleepwagen bij hem, die hem naar een carpoolplek bracht, zodat hij veilig stond. Die was langsgereden aan de andere kant, en had mij ook nog zien staan. Hij vroeg nog waar die 2e auto gebleven was?
Later kwam de ANWB mijn maatje helpen, en hebben ze een prop in zijn band geschoten. Daarmee is hij bij mij thuis langsgereden om zijn vuurwerk weer op te halen, en is hij doorgereden naar zijn huis. Helaas was zijn beproeving daarmee niet voorbij, want zijn band begon weer langzaam leeg te lopen. Uiteindelijk is zijn vader hem tegemoet gereden om weer een deel van het vuurwerk over te laden en om wederom de ANWB in te schakelen.
Al snel realiseerden we wat een toevalligheid ervoor zorgde dat hij de eerste keer niet alleen langs de snelweg stond met een auto vol vuurwerk. Oorspronkelijk zou ik niet eens meerijden naar Kuiper. Toen ik besloot om dat wel te doen, zou mijn route me helemaal niet langs de plek brengen waar hij een lekke band kreeg. Door een allerlaatste ingeving besloot ik een andere afslag te nemen waardoor we elkaar toch weer tegenkwamen. Hij reed iets harder dan ik, waardoor hij mij ook echt 1 à 2 minuten voor hij een lekke band kreeg inhaalde. Dit alles zorgde ervoor dat ik hem zag staan en hem snel kon helpen.
Uiteindelijk werd een dag waarop we redelijk wat marges in hadden gebouwd, en redelijk relaxed zou verlopen, dus toch even behoorlijk stressvol. Hoe goed je het ook allemaal van tevoren voorbereid, er kan altijd iets misgaan. Natuurlijk is alles verder goed gekomen, en ik denk dat we er beide met een glimlach aan terug denken.
Het is in elk geval een afhaaldag geworden die we beide niet snel zullen vergeten!
Enjoy!
Nieuwjaars perikelen
Eindelijk was het 28 December, de dag dat de vuurwerk verkoop weer losging. Een groot deel van het jaar hebben we uitgekeken naar deze dag. Alles zorgvuldig gepland, de ophaaltijden bij de diverse winkels op elkaar afgestemd. Rijdtijden berekend, extra halve uurtjes ingecalculeerd als het te druk was en het afhalen langer duurde, en nu was eindelijk de dag aangebroken dat het plan in werking gesteld zou worden!
In de ochtend reed ik als eerste naar Almere haven, inmiddels vaste prik voor mij. De sfeer was er relaxed, Dennis had wat wijzigingen ingevoerd in zijn plan van aanpak, en dat werkte goed. Uiteraard moesten we even op onze beurt wachten, en duurde het even voordat al mijn bestellingen bij elkaar waren. Ik bestel normaal vooral oudere producten die al in de bunkers staan, maar mijn zwager had dit keer een paar nieuwe producten. Een daarvan was afgekeurd, maar dat wist ik al en ik had al met Dennis gesproken over een vervanger. Dat was keurig voor elkaar, en met een score van 100% verlieten we na een klein uurtje de winkel weer. Het was een heel relaxed begin van de dag, en daarmee had ik ook meteen een groot deel van mijn collectie in huis.
Rond het middaguur had ik met een mede forum lid afgesproken bij Kuiper Koekange. We hadden daar samen een aardige bestelling staan, en aangezien ik tijd zat had, ben ik er ook heen gereden om samen af te halen. (Oorspronkelijk zou hij mijn deel van de bestelling bij mij thuis afleveren)
Hier stond alles al klaar, en waren we echt binnen no time klaar. Beide hadden we nu een flinke hoeveelheid vuurwerk in de auto’s. Bij mij paste alles in de kofferbak, en zag je van buiten niets. Bij hem lag de bank van zijn auto plat, en zag je, ondanks de doeken die erover getrokken waren, dat er flink wat dozen in de auto lagen.
We legden even onze routes naast elkaar, en zagen dat we tot zeker bij Zwolle dezelfde weg terug reden. We besloten ook om even bij de mc Donalds in Meppel samen te lunchen, we zijn beide niet echt fan van Mc Donalds maar ze liggen toch altijd makkelijk aan de snelweg, en je bent mede daardoor altijd weinig tijd kwijt als je daar even snel wat eet.
Na gezellig wat gegeten te hebben, en aan 1 stuk door over vuurwerk te hebben zitten ouwehoeren, gingen we elk weer ons eigen weg. Ik reed eerder weg van de parkeerplaats, en rijd letterlijk op mijn gemakje naar huis. Ik zou begin van de middag thuiskomen, en pas eind van de middag zou ik in mijn eigen woonplaats het laatste afhaalmoment hebben.
Ik reed dus overal precies de maximumsnelheid, aangezien ik niet ongewenst de aandacht op me wilde vestigen met een kofferbak vol vuurwerk.
Toen ik door Zwolle reed, bedacht ik me weer dat de Ijssel compleet buiten zijn oevers was getreden, en wat een bijzonder gezicht dat was. Daarnaast wist ik dat er bij kampen een nieuwe overstort gemaakt was, het Reve diep. Die moest ervoor zorgen dat bij kampen zelf de rivier niet te hoog meer kon komen, omdat voor kampen het water dus weg kon via het Reve diep. Ik had nog nooit gezien dat die overstroomde, en ik verwachtte dat dat nu wel het geval was. Op het laatste moment besloot ik dus de A50 een stukje op te rijden, om via Hattem op de Ijsseldijk te komen, en de dijk naar Kampen te volgen.
Op het moment dat ik goed en wel op de A50 reed, werd ik ingehaald door een auto die verdacht veel leek op die van mijn maatje. Even later stond diezelfde auto op de vluchtstrook met alarmlichten aan. Net toen ik voorbijreed, ging de portier open en stapte iemand met Zena trui de auto uit. Verd^*&%, het was hem! Snel stuurde ik mijn auto ook de vluchtstrook op, en belde ik hem. Ja hoor, hij stond met een lekke band!
Zonder te twijfelen reed ik naar hem terug om hem te helpen, aangezien ik weet dat hij niet extreem handig is zullen we maar zeggen
Aangezien zijn band echt compleet plat was en dat ook binnen een paar seconden gebeurd was, zat er een groot gat in en kon hij daar in elk geval niet mee verder rijden. Snel schoof ik wat vuurwerk aan de kant om bij het reservewiel te komen. Helaas had hij er een schuim setje in zitten. Ik weet wel hoe het ongeveer werkt, maar ik had het nooit gebruikt, en wist ook niet of je er nog wel een 150km mee zou kunnen rijden. Toen hij aangaf lid te zijn van de ANWB was de keuze snel gemaakt.
We stonden dus met 2 auto’s afgeladen met vuurwerk op de vluchtstrook van een snelweg. Overal hangen camera’s, en binnen no time verwachtte ik een weginspecteur bij onze auto’s. We hebben daarop besloten dat er zoveel mogelijk vuurwerk uit zijn auto in die van mij moest, en ik ermee vandoor moest gaan. Zogezegd zo gedaan, mijn auto lag al snel helemaal vol met vuurwerk, en bij hem bleef er een acceptabele hoeveelheid over. Hij zou later bij mij thuis langsrijden om het op te halen. Kort nadat ik wegreed stopte er een sleepwagen bij hem, die hem naar een carpoolplek bracht, zodat hij veilig stond. Die was langsgereden aan de andere kant, en had mij ook nog zien staan. Hij vroeg nog waar die 2e auto gebleven was?
Later kwam de ANWB mijn maatje helpen, en hebben ze een prop in zijn band geschoten. Daarmee is hij bij mij thuis langsgereden om zijn vuurwerk weer op te halen, en is hij doorgereden naar zijn huis. Helaas was zijn beproeving daarmee niet voorbij, want zijn band begon weer langzaam leeg te lopen. Uiteindelijk is zijn vader hem tegemoet gereden om weer een deel van het vuurwerk over te laden en om wederom de ANWB in te schakelen.
Al snel realiseerden we wat een toevalligheid ervoor zorgde dat hij de eerste keer niet alleen langs de snelweg stond met een auto vol vuurwerk. Oorspronkelijk zou ik niet eens meerijden naar Kuiper. Toen ik besloot om dat wel te doen, zou mijn route me helemaal niet langs de plek brengen waar hij een lekke band kreeg. Door een allerlaatste ingeving besloot ik een andere afslag te nemen waardoor we elkaar toch weer tegenkwamen. Hij reed iets harder dan ik, waardoor hij mij ook echt 1 à 2 minuten voor hij een lekke band kreeg inhaalde. Dit alles zorgde ervoor dat ik hem zag staan en hem snel kon helpen.
Uiteindelijk werd een dag waarop we redelijk wat marges in hadden gebouwd, en redelijk relaxed zou verlopen, dus toch even behoorlijk stressvol. Hoe goed je het ook allemaal van tevoren voorbereid, er kan altijd iets misgaan. Natuurlijk is alles verder goed gekomen, en ik denk dat we er beide met een glimlach aan terug denken.
Het is in elk geval een afhaaldag geworden die we beide niet snel zullen vergeten!
Comment