De jaarwisseling in het ziekenhuis van Deventer; een onnavolgbare mix van oliebollen en ernstige calamiteiten. Een nacht meelopen aan het handje van Marjan van Bruggen, baas in de nacht van het Deventer Ziekenhuis.
In het ziekenhuisbed ligt een jongen van nog geen twintig, zijn omzwachtelde armen steken kaarsrecht de lucht in. Als het niet zo treurig zou zijn, zou je het bijna tragikomisch kunnen noemen. Bijna, want achter de jongen lopen zijn vader en moeder, allebei met bleke gezichten, getekend door de schrik.
Het ging mis bij het carbidschieten; een flinke steekvlam heeft beide handen van de jongen ernstig verbrand. Het brandwondencentrum in Groningen is door de dichte mist nu geen optie, dus wordt hij opgenomen in het Deventer Ziekenhuis. Bij zijn ouders zit de schrik erin. ,,Het kwartje moet nog vallen”, zegt zijn moeder.
De jongen is rond 24.00u het eerste vuurwerkslachtoffer van dit jaar op de spoedeisende hulp, vertelt een arts even daarvoor. ,,Het is wel eens erger geweest.”
Marjan van Bruggen, officieel Algemeen Hoofd Wacht (AHW) bij het Ziekenhuis, vertelde eerder al dat het twee kanten op kan in de oudejaarsnacht in het ziekenhuis. Het is of heel rustig, of ontzettend hectisch. Vannacht is het geen van beiden, maar wat er aan patiënten binnenkomt, komt met golven. Van Bruggen heeft 's nachts de operationele leiding in het ziekenhuis. Als er plat gezegd stront aan de knikker is, moet zij opschakelen en bijschakelen. Baas in de nacht, noemde het hoofd communicatie haar eerder al.
Van Bruggen (52) vindt het heel belangrijk dat iedereen die aan het werk is - dat zijn deze nacht ongeveer vijftig mensen - ook tijdens zijn dienst toch even een speciaal momentje heeft om twaalf uur. Als het even kan natuurlijk, want het blijft een ziekenhuis.
Gevulde eieren
Vrijwel overal liggen de oliebollen, staat alcoholvrije champagne en prijken hapjes, zoals de klassieke gevulde eieren. Laborant Lars (32) is alleen. Dus proosten wij met hem op het nieuwe jaar, met een flute met dubbelfris op het dakterras van het Deventer Ziekenhuis. Je zou er entree voor kunnen vragen. Een beter zicht op de tonnen aan vuurwerk die de Deventer skyline verlichten is nauwelijks denkbaar.
Voor Lars is het zijn eerste dienst met oudjaar in het Ziekenhuis, hij heeft een kindje van nog geen anderhalve maand oud. ,,Doe mij nu maar, dacht ik, dus ik heb deze dienst zelf aangevraagd. Dan heb ik hem in ieder geval vast gehad als de kleine wat ouder is.” Een verpleegkundige van de Intensive Care blijkt ondertussen een vrijwel complete Indische rijsttafel in elkaar gedraaid te hebben.
Bloed opvangen
De gezelligheid staat in schril contrast met de keiharde werkelijkheid op de huisartsenpost, waar een jonge vrouw begeleid door twee andere vrouwen naar binnen wordt gebracht. Ze houdt een bakje onder haar oog om het bloed op te vangen. Dat is nodig, want ze heeft zwaar oogletsel. Door vuurwerk, vertelt een van haar begeleidsters. Ze heeft ook de rook geïnhaleerd waarschijnlijk, want ze bleef eerst maar overgeven.
,,Gaat het een beetje?”, zegt Van Bruggen. ,,Dit was wel erg heftig, bedenk ik me net.” Heel veel tijd om stil te staan is er niet, want ze is al weer bezig met haar ronde. Haar volgende taak: een patiënt naar een verpleegafdeling brengen. In hoog tempo beent ze weg, zich onderwijl verontschuldigend voor haar rappe zusterspassen. ,,Sorry”, zegt ze. ,,Die onrust blijft een beetje. Er is altijd iets te doen.”
https://www.destentor.nl/deventer/v...arsnacht-in-het-deventer-ziekenhuis~ae27d72a/
In het ziekenhuisbed ligt een jongen van nog geen twintig, zijn omzwachtelde armen steken kaarsrecht de lucht in. Als het niet zo treurig zou zijn, zou je het bijna tragikomisch kunnen noemen. Bijna, want achter de jongen lopen zijn vader en moeder, allebei met bleke gezichten, getekend door de schrik.
Het ging mis bij het carbidschieten; een flinke steekvlam heeft beide handen van de jongen ernstig verbrand. Het brandwondencentrum in Groningen is door de dichte mist nu geen optie, dus wordt hij opgenomen in het Deventer Ziekenhuis. Bij zijn ouders zit de schrik erin. ,,Het kwartje moet nog vallen”, zegt zijn moeder.
De jongen is rond 24.00u het eerste vuurwerkslachtoffer van dit jaar op de spoedeisende hulp, vertelt een arts even daarvoor. ,,Het is wel eens erger geweest.”
Marjan van Bruggen, officieel Algemeen Hoofd Wacht (AHW) bij het Ziekenhuis, vertelde eerder al dat het twee kanten op kan in de oudejaarsnacht in het ziekenhuis. Het is of heel rustig, of ontzettend hectisch. Vannacht is het geen van beiden, maar wat er aan patiënten binnenkomt, komt met golven. Van Bruggen heeft 's nachts de operationele leiding in het ziekenhuis. Als er plat gezegd stront aan de knikker is, moet zij opschakelen en bijschakelen. Baas in de nacht, noemde het hoofd communicatie haar eerder al.
Van Bruggen (52) vindt het heel belangrijk dat iedereen die aan het werk is - dat zijn deze nacht ongeveer vijftig mensen - ook tijdens zijn dienst toch even een speciaal momentje heeft om twaalf uur. Als het even kan natuurlijk, want het blijft een ziekenhuis.
Gevulde eieren
Vrijwel overal liggen de oliebollen, staat alcoholvrije champagne en prijken hapjes, zoals de klassieke gevulde eieren. Laborant Lars (32) is alleen. Dus proosten wij met hem op het nieuwe jaar, met een flute met dubbelfris op het dakterras van het Deventer Ziekenhuis. Je zou er entree voor kunnen vragen. Een beter zicht op de tonnen aan vuurwerk die de Deventer skyline verlichten is nauwelijks denkbaar.
Voor Lars is het zijn eerste dienst met oudjaar in het Ziekenhuis, hij heeft een kindje van nog geen anderhalve maand oud. ,,Doe mij nu maar, dacht ik, dus ik heb deze dienst zelf aangevraagd. Dan heb ik hem in ieder geval vast gehad als de kleine wat ouder is.” Een verpleegkundige van de Intensive Care blijkt ondertussen een vrijwel complete Indische rijsttafel in elkaar gedraaid te hebben.
Bloed opvangen
De gezelligheid staat in schril contrast met de keiharde werkelijkheid op de huisartsenpost, waar een jonge vrouw begeleid door twee andere vrouwen naar binnen wordt gebracht. Ze houdt een bakje onder haar oog om het bloed op te vangen. Dat is nodig, want ze heeft zwaar oogletsel. Door vuurwerk, vertelt een van haar begeleidsters. Ze heeft ook de rook geïnhaleerd waarschijnlijk, want ze bleef eerst maar overgeven.
,,Gaat het een beetje?”, zegt Van Bruggen. ,,Dit was wel erg heftig, bedenk ik me net.” Heel veel tijd om stil te staan is er niet, want ze is al weer bezig met haar ronde. Haar volgende taak: een patiënt naar een verpleegafdeling brengen. In hoog tempo beent ze weg, zich onderwijl verontschuldigend voor haar rappe zusterspassen. ,,Sorry”, zegt ze. ,,Die onrust blijft een beetje. Er is altijd iets te doen.”
https://www.destentor.nl/deventer/v...arsnacht-in-het-deventer-ziekenhuis~ae27d72a/