Op oudejaarsdag stak hij een mortierbom af. Twee kinderen raakten gewond, van wie een ernstig. Nu trekt de 31-jarige Bredanaar de haren uit zijn hoofd van spijt en wil hij anderen voor de gevaren van zwaar vuurwerk waarschuwen. Binnenkort moet hij voorkomen.
Het gesprek met Jan (*) vindt plaats in het kantoor van zijn advocate Inge van Breemen. Het kost hem zichtbaar moeite om zijn verhaal te doen. Hij is nerveus, de gebeurtenissen op oudejaarsavond houden hem nog dagelijks bezig. Voordat hij zijn verhaal doet, rookt hij buiten nog even een sigaret.
Terug naar 31 december, de Arenberglaan in de Bredase wijk Haagse Beemden. Jan is met familie en vrienden bij elkaar gekomen om het nieuwe jaar in te luiden. Ze zijn met een stuk of twintig mensen, onder wie een aantal kinderen.
Poolse makelij
Jan houdt van vuurwerk, zijn hele leven al. ,,Vuurwerk is mooi, het hoort erbij. Eén keer per jaar mag het.’’ Voorheen hield hij zich alleen met Nederlands vuurwerk bezig. Maar voor het eerst heeft hij nu illegaal spul in bezit. ,,Via een vriend, die ermee bekend is, kon ik aan zeven mortierbommen komen. Volgens mij van Poolse makelij, maar dat weet ik niet zeker.’’
Het is tegen negen uur in de avond. Jan is eigenlijk van plan om de mortierbommen pas om middernacht af te steken, maar anderen in het gezelschap vragen hem of hij nu alvast een voorschotje kan nemen. Benieuwd naar wat zo’n bom nu doet. Jan vindt het prima. Midden op straat plaatst hij een van zijn mortierbommen in een pijp, die weer vastzit in een houten stellage. Voor de ontsteking gebruikt hij een lange aansteker.
Dan gaat het mis
,,De bom ging niet de lucht in. Dat had wel gemoeten, want het is in feite siervuurwerk’’, zegt Jan. ,,Maar hij ontploft in de mortierpijp.’’ Een enorme klap. Opeens is de hele straat paars verlicht. En toen? ,,Schrikken natuurlijk, grote paniek. Heel veel mensen komen naar buiten.”
Bij het gezelschap van Jan staan twee kinderen: zijn neefje van 9 en een meisje van 7. Zij is de dochter van een vriendin van Jans vrouw. Wat blijkt: de ontploffing heeft ertoe geleid dat de houten stellage uit elkaar is uiteengespat. Veel schade aan geparkeerde auto’s, maar erger: rondvliegend hout heeft de kinderen getroffen.
Ze gaan snel naar binnen. Het jongetje heeft schaafwonden, het meisje is er slechter aan toe, blijkt later in het ziekenhuis. Een scheurtje in de lever en gekneusde longen, luidt de diag*nose.
,,Mijn vrouw heeft meteen 112 gebeld. Ambulance en politie waren er snel. Ik heb meteen toegegeven dat ik de bom had afgestoken. De kinderen waren gewond, zij waren prioriteit nummer één natuurlijk.”
Volledige beperking
De politie neemt Jan mee. Negen dagen zit hij vast, de eerste dagen in volledige beperking. ,,Dan gaat er van alles door je hoofd. Ik hoorde niets over hoe het met de kinderen ging, ik kreeg geen nieuws van buiten. Had geen contact met mijn familie. Dat zorgde voor enorm veel onzekerheid.’’
Het meisje ligt enkele dagen in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Daarna nog zes dagen in het Amphia in Breda. ,,Maar het gaat gelukkig weer goed met haar en ze is ook weer naar school.”
Spijt van wat hij heeft gedaan. Jan zegt er nooit bij te hebben stilgestaan dat het zo fout kon gaan
,,Nee, dit had ik niet verwacht. Je denkt, dat gebeurt mij niet en toch gaat het helemaal mis. Die vriend van wie ik die stellage had geleend, steekt al jaren dit soort vuurwerk af. En dat is altijd goed gegaan. En ik? Ik steek er voor het eerst eentje af, en het gaat fout.’’
Was er nou niemand in jouw gezelschap die zei: Jan, die mortierbommen moet je echt niet afsteken hoor!
Resoluut: ,,Nee. Als iemand van mijn familie of vrienden dat had gezegd, had ik het niet gedaan.’’
Binnenkort moet Jan zich voor de rechter verantwoorden voor wat hij heeft gedaan. De zittingsdatum is nog niet bekend. Hem wordt ‘opzettelijk tot ontploffing brengen van een mortierbom’ ten laste gelegd ‘terwijl daar levensgevaar voor anderen te duchten is geweest’. Ook de schade aan auto’s op straat als gevolg van de ontploffing wordt hem verweten. Jan: ,,Wat voor straf ik ook krijg, ik neem mijn verantwoordelijkheid.’’
Hoop je op coulance van de rechter nu je het boetekleed aantrekt?
Advocate Van Breemen geeft antwoord: ,,Nogmaals, mijn cliënt wil zijn verantwoordelijkheid niet ontlopen. Hij betuigt spijt en wil anderen juist behoeden voor de inschattingsfout die hij heeft gemaakt. Het is straks aan de rechter om een oordeel over deze zaak te geven.’’
Nadat Jan de eerste negen dagen van dit jaar in de cel heeft gezeten, is hij snel weer aan het werk gegaan. ,,Mijn baas weet ook wat ik heb gedaan. Die zei: je blijft de persoon die ik ken en ik ga je er niet anders door zien. Maar het is wel ontzettend stom wat je hebt je gedaan.’’
Hij wil de gelegenheid te baat nemen om te waarschuwen voor de vreselijke gevolgen die (illegaal) vuurwerk kunnen hebben. Hoewel Jan van kinds af aan vuurwerk afstak, is hij na de gebeurtenissen van 31 december in één klap genezen.
,,Voor mij nooit meer vuurwerk. Niet illegaal en niet gewoon. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik hoop dat ik anderen kan overtuigen dat ze moeten stoppen met het inkopen, verkopen en afsteken van illegaal vuurwerk.’’
Het gesprek met Jan (*) vindt plaats in het kantoor van zijn advocate Inge van Breemen. Het kost hem zichtbaar moeite om zijn verhaal te doen. Hij is nerveus, de gebeurtenissen op oudejaarsavond houden hem nog dagelijks bezig. Voordat hij zijn verhaal doet, rookt hij buiten nog even een sigaret.
Terug naar 31 december, de Arenberglaan in de Bredase wijk Haagse Beemden. Jan is met familie en vrienden bij elkaar gekomen om het nieuwe jaar in te luiden. Ze zijn met een stuk of twintig mensen, onder wie een aantal kinderen.
Poolse makelij
Jan houdt van vuurwerk, zijn hele leven al. ,,Vuurwerk is mooi, het hoort erbij. Eén keer per jaar mag het.’’ Voorheen hield hij zich alleen met Nederlands vuurwerk bezig. Maar voor het eerst heeft hij nu illegaal spul in bezit. ,,Via een vriend, die ermee bekend is, kon ik aan zeven mortierbommen komen. Volgens mij van Poolse makelij, maar dat weet ik niet zeker.’’
Het is tegen negen uur in de avond. Jan is eigenlijk van plan om de mortierbommen pas om middernacht af te steken, maar anderen in het gezelschap vragen hem of hij nu alvast een voorschotje kan nemen. Benieuwd naar wat zo’n bom nu doet. Jan vindt het prima. Midden op straat plaatst hij een van zijn mortierbommen in een pijp, die weer vastzit in een houten stellage. Voor de ontsteking gebruikt hij een lange aansteker.
Dan gaat het mis
,,De bom ging niet de lucht in. Dat had wel gemoeten, want het is in feite siervuurwerk’’, zegt Jan. ,,Maar hij ontploft in de mortierpijp.’’ Een enorme klap. Opeens is de hele straat paars verlicht. En toen? ,,Schrikken natuurlijk, grote paniek. Heel veel mensen komen naar buiten.”
Bij het gezelschap van Jan staan twee kinderen: zijn neefje van 9 en een meisje van 7. Zij is de dochter van een vriendin van Jans vrouw. Wat blijkt: de ontploffing heeft ertoe geleid dat de houten stellage uit elkaar is uiteengespat. Veel schade aan geparkeerde auto’s, maar erger: rondvliegend hout heeft de kinderen getroffen.
Ze gaan snel naar binnen. Het jongetje heeft schaafwonden, het meisje is er slechter aan toe, blijkt later in het ziekenhuis. Een scheurtje in de lever en gekneusde longen, luidt de diag*nose.
,,Mijn vrouw heeft meteen 112 gebeld. Ambulance en politie waren er snel. Ik heb meteen toegegeven dat ik de bom had afgestoken. De kinderen waren gewond, zij waren prioriteit nummer één natuurlijk.”
Volledige beperking
De politie neemt Jan mee. Negen dagen zit hij vast, de eerste dagen in volledige beperking. ,,Dan gaat er van alles door je hoofd. Ik hoorde niets over hoe het met de kinderen ging, ik kreeg geen nieuws van buiten. Had geen contact met mijn familie. Dat zorgde voor enorm veel onzekerheid.’’
Het meisje ligt enkele dagen in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Daarna nog zes dagen in het Amphia in Breda. ,,Maar het gaat gelukkig weer goed met haar en ze is ook weer naar school.”
Spijt van wat hij heeft gedaan. Jan zegt er nooit bij te hebben stilgestaan dat het zo fout kon gaan
,,Nee, dit had ik niet verwacht. Je denkt, dat gebeurt mij niet en toch gaat het helemaal mis. Die vriend van wie ik die stellage had geleend, steekt al jaren dit soort vuurwerk af. En dat is altijd goed gegaan. En ik? Ik steek er voor het eerst eentje af, en het gaat fout.’’
Was er nou niemand in jouw gezelschap die zei: Jan, die mortierbommen moet je echt niet afsteken hoor!
Resoluut: ,,Nee. Als iemand van mijn familie of vrienden dat had gezegd, had ik het niet gedaan.’’
Binnenkort moet Jan zich voor de rechter verantwoorden voor wat hij heeft gedaan. De zittingsdatum is nog niet bekend. Hem wordt ‘opzettelijk tot ontploffing brengen van een mortierbom’ ten laste gelegd ‘terwijl daar levensgevaar voor anderen te duchten is geweest’. Ook de schade aan auto’s op straat als gevolg van de ontploffing wordt hem verweten. Jan: ,,Wat voor straf ik ook krijg, ik neem mijn verantwoordelijkheid.’’
Hoop je op coulance van de rechter nu je het boetekleed aantrekt?
Advocate Van Breemen geeft antwoord: ,,Nogmaals, mijn cliënt wil zijn verantwoordelijkheid niet ontlopen. Hij betuigt spijt en wil anderen juist behoeden voor de inschattingsfout die hij heeft gemaakt. Het is straks aan de rechter om een oordeel over deze zaak te geven.’’
Nadat Jan de eerste negen dagen van dit jaar in de cel heeft gezeten, is hij snel weer aan het werk gegaan. ,,Mijn baas weet ook wat ik heb gedaan. Die zei: je blijft de persoon die ik ken en ik ga je er niet anders door zien. Maar het is wel ontzettend stom wat je hebt je gedaan.’’
Hij wil de gelegenheid te baat nemen om te waarschuwen voor de vreselijke gevolgen die (illegaal) vuurwerk kunnen hebben. Hoewel Jan van kinds af aan vuurwerk afstak, is hij na de gebeurtenissen van 31 december in één klap genezen.
,,Voor mij nooit meer vuurwerk. Niet illegaal en niet gewoon. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik hoop dat ik anderen kan overtuigen dat ze moeten stoppen met het inkopen, verkopen en afsteken van illegaal vuurwerk.’’
Comment