Trip verslag Malta 2018

[Hendtje Contentje]

Mede liefhebbers, sorry voor het lange wachten. ik heb besloten het verslag nu maar alvast online te zetten, met foto's, maar zonder videomateriaal. Dit omdat ik nog steeds geen youtube kanaal heb opgezet waar ik naartoe kan linken. Hopelijk zullen de foto's het ontbreken van het videomateriaal enigzins kunnen verzachten.

Afgelopen augustus heb ik samen met een maat mijn eerste pyrotrip naar Malta gemaakt. Bij deze een verslag van onze belevenissen aldaar.
Ik heb in die week totaal 300 stuks aan beeld en geluidsmateriaal opgenomen, en het moge vanzelf spreken dat dat teveel is om hier allemaal te posten, dus jullie zullen het met een selectie aan beeldmateriaal moeten doen.
Ook heb ik heel veel toffe gesprekken en momenten weg gelaten, puur omdat het anders een nóg veel grotere lap tekst zou worden, maar ga er dus maar vanuit dat het allemaal nog veel leuker was dan hier beneden staat.
Enjoy!


De trip kende een vrij stroef begin. We hadden een complete reis met transfers geboekt via TUI, maar omdat we een auto wilden huren hebben we het transfer naar het hotel zonder ons laten vertrekken. Toen we vervolgens een auto wilden huren bleek er nergens op het vliegveld nog een te krijgen. In de eerste plaats omdat er geen auto's meer vrij waren, en in de 2e plaats ook omdat geen van ons beiden een creditcard had. Dus mocht je besluiten om ook de trip naar Malta te maken, reserveer van tevoren een auto, en neem je creditcard mee.
We waren vervolgens genoodzaakt om de taxi naar het hotel te nemen, wat uitkwam op een schappelijke 20 euries.
Eenmaal aangekomen bij het hotel hebben we onze kamers gekregen, zijn we gesetteld, en hebben we bij een supermarkt wat bier en lokale lekkernijen gekocht om 's avonds lekker op het balkon te zitten.
Die avond, op 10 augustus, hebben we vanaf het balkon in de verte het eerste vuurwerk gezien.

11-08
De volgende dag wilden we om 12.00 de eerste shells zien vliegen en onze eerste fabriek bezoeken, dus hebben we noodgedwongen de bus naar Valletta gepakt, waarna we de bus naar Mqabba namen.
Onze ervaring met het OV in Malta was best goed. De airco doet het perfect in de bussen, en het rijdt allemaal prima. Maar wij hadden wel aardig wat moeite om uit te vinden welke lijnen we nou precies moesten nemen, omdat het een beetje onpraktisch weergegeven werd op de kaart die wij hadden gekregen.
Toen we richting Mqabba reden duurde het niet lang voor we de tower of light spotten, het ding is immers 50 meter hoog, maar eenmaal in Mqabba aangekomen was hij door de gebouwen aan ons zicht onttrokken. Toen zijn we zelf maar op zoek gegaan, en een feestelijk mooi aangeklede weg het dorp in ingeslagen. Daar vroegen we aan een oud mannetje de weg naar de Santa Marija vuurwerkfabriek. Hij wees ons zeer vriendelijk de weg, waarna we onze weg vervolgden. Na een eind lopen zagen we bij ruim zicht nog steeds geen tower of light, waar het schietveld ook is, dus hebben we maar weer rechtsomkeert gemaakt.
Toen we in het dorp aan iemand anders de weg naar de tower of light vroegen, stuurde diegene ons een hele andere kant op, waardoor we uiteindelijk weer bij dezelfde bushalte kwamen als waar we uitstapten, en daar rechts om de hoek, daar lag het schietveld..
Al met al hebben we toen dus anderhalf uur voor nop door de brandende zon lopen dolen, maar wel veel van het dorp gezien ��
Toen we naar de rand van het schietveld liepen ontmoetten we daar een gezellig Nederlands stel waar we de rest van de tijd nog veel mee op zijn getrokken.
We kwamen daar om ong. 5 voor 12 aan, dus nog net op tijd om de eerste shells te zien.
De eerste 3 schoten waren loeiharde 3" salute's, waarna er 4 beraq shells afgevuurd werden. Het zien van deze eerste shells was een ware openbaring. Iedereen kent ze wel van de vele filmpjes die er te vinden zijn, en ik was zelf geen uitzondering, maar om daar te staan en die klappen echt te horen en voelen, dat gaf toch wel een machtig mooi gevoel!
Vervolgens kwam er een verrassing: een test van wat later een 16 inch sferische multisalute shell bleek. Dat ding knalde zo onverwacht, en zo gruwelijk hard, dat we ons helemaal kapot schrokken.
Dit soort verrassingen kwamen later tijdens de vakantie nog een paar keer terug: over het algemeen kun je gerust stellen dat het maltese vuurwerk bizar hard gaat, maar soms gooien ze er een paar echt hele absurd harde knallers tussendoor, die je echt versteld doen staan!

Nadat een laatste salute het einde van de stooksessie aanduidde gebeurde er iets heel opmerkelijks. Alle mannen die op het schietveld aan het werk waren om de shows van de 14e en de 15e voor te bereiden pakten hun biezen en gingen naar huis voor de siësta! Op hun weg van het schietveld af spraken we een man aan en vroegen of het goed was als we even een kijkje namen op het veld, en dat was geen probleem, zolang we nergens aan kwamen en niet op de draden gingen staan.
Maar iedereen was weg! Wij liepen daar, in een schietveld, met heeeel veel mortieren waarvan zeker ruim de helft geladen was, en er was gewoon niemand, zelfs geen omheining, helemaal niks.
Dat zou je hier in Nederland dus nooooit hoeven proberen, derhalve was dat ook niet iets wat we voor mogelijk hadden gehouden.
Het heeft wel wat mooie plaatjes opgeleverd:





Nadat we onze ogen hadden uitgekeken op het schietveld besloten we de fabriek op te zoeken.
We hadden aan het Nederlandse stel de weg gevraagd, en kortgezegd kwam het erop neer dat we de weg waar we eerder besloten rechtsomkeert te maken, nog veel verder moesten volgen..
Na een tocht van zeker nog een uur door de brandende zon kwamen we eindelijk aan bij de fabriek, waar, in verband met de siësta, niemand anders was dan een Maltese man die geen engels sprak, en een Brits echtpaar wat elk jaar naar Malta afreist om op vuurwerkgebied overal mee te helpen.
Nadat we ong. Een kwartier bij waren gekomen in de relatief koele schaduw, maakte de Maltese man met gebarentaal aan de Brit kenbaar dat hij ons wel rond mocht leiden, wat de Brit maar alle plezier deed.
De fabriek was niet wat ik me van tevoren voorstelde. Absoluut niet in negatieve zin, maar gewoon anders. In plaats van een grote(re) ruimte, waren er open plaatsen waar kleinere gebouwtjes stonden. Normaal word daar het vuurwerk gemaakt, maar aangezien de shows slechts dagen verwijderd waren, waren alle shells al dicht.
Toen gingen we naar de bunkers.
Als er ooit een moment was waarop de uitspraak 'als een kind in de snoepwinkel' van toepassing was, dan was dit het wel:






Nadat we alles daar gezien hadden was de Britse man zo vriendelijk om ons een lift terug naar het dorp te geven, zodat we niet door de zon terug hoefden te lopen.
In het dorp hebben we ons in het café tegoed gedaan aan een paar biertjes, en we hebben hier een programma voor de komende dagen bemachtigd, waarna we moe maar voldaan weer met de bus richting het hotel gingen.

Toen we weer bij het hotel kwamen waren we echt doordrongen van de beperkingen die het reizen met het OV met zich mee bracht. We probeerden weer een auto te krijgen, maar tevergeefs. Alle auto's waren al verhuurd.
Toen hebben we iets gedaan waar iedereen tegen geadviseerd heeft.
We hebben een 125cc scooter gehuurd.
Hoewel we van tevoren door iedereen gewaarschuwd waren voor het chaotische verkeer aldaar, hebben we absoluut geen spijt gehad van deze beslissing!
Ja, het verkeer is best chaotisch, maar het is prima te doen. Onze indruk is dat maltese automobilisten voorzichtiger met scooterrijders omspringen dan met andere automobilisten. Wel wil ik jullie adviseren om niet overal tussendoor te glippen, en op de weg gewoon de ruimte van een auto te claimen, want als je een automobilist de kans geeft om je voorbij te gaan, zal hij dat meestal ook doen, hoe krap de ruimte ook is!
Verder kwam het gebruik van de scooter ook met een aantal praktische voordelen. Met een scooter ben je op malta vogelvrij, zelfs tijdens de extreme drukte op de wegen na de grote shows hadden we geen moeite om weg te komen. We hadden ook nergens problemen met parkeren, de huurprijs was minder dan de helft van een auto, en we hebben een week gereden voor 15 euro brandstof.
Als het me lukt om volgend jaar weer te gaan, dan doe ik alles zeker weer met de brommer!

12-08
De volgende dag waren we rond 11.00 weer bij het schietveld in Mqabba te vinden, waar we er deze keer, na een iets grondiger kijkje te nemen, achter kwamen dat de opstelling van het aantal mortieren nog een stuk groter was dan we oorspronkelijk dachten.




We raakten op het veld in gesprek met 2 maltese jongens, en ontmoetten nog een ander Nederlands stel waarmee we de rest van de vakantie veel optrokken.
Om 12.00 werden er weer 3 salute's afgeschoten, gevolgd door 6 dikke beraq shells.
Deze keer stonden we hemelsbreed ong. 8 tot 10 meter van de mortieren af terwijl de shells de lucht in gingen, en man wat zorgde dat voor een beleving!
Je krijgt door al het beeldmateriaal van tevoren natuurlijk al een beeld bij zulke shells, maar niets daarvan kan je voorbereiden op de echte ervaring! Wat me allereerst opviel was het pure detail wat je ziet bij de break van een beraq shell. De aftekening van de ontploffing en de daaruit voortvloeiende rookwolk tegen de strakblauwe hemel, brengen een zekere schoonheid met zich mee.
Ook blijft het elke keer weer fascinerend om zo'n dikke shell de lucht in te zien vliegen. Door het flinke formaat zie je ze echt duidelijk gaan, en dat voegt in mijn ogen veel toe aan de beleving!

Na de shells van 12.00 zijn we met een Maltese jongen en een Nederlands stel het centrum van het dorp in gegaan, waar we in het clubgebouw van de roden een paar biertjes hebben gedronken.
We zaten te praten, en op een gegeven moment vroeg de jongen of we boven in het pand wilden kijken. We gingen naar boven, en kwamen we boven op het pand, recht naast de koepel van de kerk in Mqabba terecht, die aangrenzend aan het pand lag.
Daar leerden we dat er een ceremonie is voor het ontsteken van de avondshows;
'S avonds, nadat de kerk geluid heeft, word er in een kooi op het dak een soort vlindermat vastgebonden en ontstoken. Die mat geeft het signaal aan de mensen op het schietveld dat ze met de show kunnen beginnen, waarna de eerste salutes de lucht in vliegen.



Na een gezellig gesprek zijn we weer op de brommer gesprongen, om naar Zurrieq te navigeren en daar de Santa Katharina vuurwerkfabriek te bezoeken.
Eerder op de dag hadden we van een van de Nederlandse stellen gehoord dat daar de 53 inch shell nog lag, die eigenlijk 7 juni de lucht in had moeten gaan, dus we wilden proberen of het zou lukken om dit gevaarte met eigen ogen te mogen aanschouwen.
Eenmaal daar aangekomen leek het op het eerste gezicht of er niemand was, maar na een paar keer hello te roepen kwam er iemand uit 1 van de gebouwtjes naast de ingang naar buiten.
De man was zwart van het buskruidstof, en keek ietwat verbaasd dat er zomaar 2 gasten het terrein op waren gelopen.
We vertelden dat we enorme pyrofielen waren, en dat we vanuit Nederland speciaal voor het vuurwerk naar Malta waren gekomen. De man kreeg direct een trotse lach op zijn gezicht, en nadat we gevraagd hadden of we een kijkje mochten nemen nam ons mee het terrein op.
Op het terrein liepen we naar een overkapping, waar we voorgesteld werden aan een oude Maltese medewerker uit de fabriek. Na wat met hem gesproken te hebben nam hij ons mee op een ware tour langs alle bunkertjes van de fabriek.







De man vertelde met zijn krakerige, hese stem op enthousiaste wijze over alle facetten van het leven als Maltese vuurwerker. Hij vertelde over chemische composities, over alle tijd die er in het maken van het vuurwerk ging zitten, en schepte trots op over hoeveel werk hij zelf in een relatief korte tijd verzette. En aanstekelijk enthousiast als hij was, nam hij ook rustig de tijd om enige vragen van onze kant te beantwoorden.
Iets wat meteen opviel was de bedrijvigheid in de fabriek. In alle bunkertjes werd keihard gewerkt, ondanks dat de siësta eigenlijk in volle gang was. Dit was omdat het feest van Zurrieq pas over 2 weken plaats vond, en een hoop vuurwerk dus nog in de maak was.
Het was heel bijzonder om de meesters, waarvan zeker de helft al de middelbare leeftijd bereikt had, zo hard te zien werken in die hitte.
Toen kwamen we bij het laatste gebouw aan, en daar stond toch wel een heel imposant apparaat:

Deel 2 volgt hieronder.
Ik kon anders namelijk niet meer dan 15 mediabestanden bijvoegen.

[Hendtje Contentje]

Deze 53 inch shell bevatte 500 4 inch shells, en woog ruim 600 kilo.
Op 24 augustus is deze in een 9 meter lange pijp, op een ponton, geladen, 2 kilometer de zee op gevaren, en ontstoken. Helaas eindigde hij in een flowerpot.

Nadat we bij het laatste pand wegliepen was het moment daar om afscheid te nemen. Eerder werd ons verteld dat de hele fabriek op donaties en eigen geld draait, en na de gastvrijheid en alle tijd die ze aan ons besteed hadden, leek het ons niet meer dan normaal om ook een donatie te doen.
Toen de jonge man die we als eerste op het terrein zagen hier lucht van kreeg, bedankte hij ons, waarna hij ons gebaarde om mee te komen. Hij zei; 'I'll show you something you won't see anywhere else.'
We liepen het bunkertje in waar hij aan het werk was, en daar heb ik de volgende 2 foto's kunnen schieten:




Dit waren 2 10 inch single break shells, vlak voordat ze met de breakcharge gevuld werden. Ze waren met zoveel bombette's en stars gevuld, dat ze halverwege een extra schijf ingebouwd hadden om op door te kunnen stapelen.
De cilinders stonden op de grond, en waren ongeveer 50cm hoog.
Ware meesterwerken.
Na deze welkome aanvulling hebben we de heren tot in den treure bedankt voor alles, en zijn we naar het hotel teruggegaan om bij te tanken. Die avond wilden we immers onze eerste avond show bijwonen.

Er werden die avond 2 stooksessies gehouden, waarbij de shells 1 voor 1 afgeschoten werden met tussenpozen van ongeveer 1 minuut. Bij de eerste sessie werden voornamelijk beraq shells geschoten, waarbij gebruik gemaakt werd van gekleurde flash, titanium salute's en enkele sier accenten zoals een wave-ring naast de salute's.





Bij de 2e stooksessie werden er kleuren, of kulur shells geschoten. Deze varieerden van cilindrische single tot triple breaks tot sferische shells met patronen zoals een hartje.
Wat vooral opviel was de uitmuntende kwaliteit van de shells. De breaks waren allemaal consistent rond, de scheiding tussen de binnen en buiten ringen van de effectlading waren duidelijk aanwezig, en de kleuren waren fantastisch mooi helder.
Oja, en de klappen, die waren hard. Heel hard.
Naderhand hebben we met de Nederlandse stellen nog een biertje gedaan en een nabespreking gehouden, en zijn we moe maar voldaan terug naar het hotel gegaan.

13-08
Die ochtend ben ik na het ontbijt alleen op pad gegaan omdat mijn maat zich niet zo lekker voelde en slaap in wilde halen.
Ik wilde de laatste fabriek op het verlanglijstje bezoeken: de Santa Marija vuurwerkfabriek in Qrendi.
Ik had de route van de fabriek de dag daarvoor aan de andere nederlanders gevraagd, dus ik wist waar ik ongeveer naartoe moest.
Toen ik in Qrendi over de hoofdweg reed stonden er langs de weg allemaal St. Catherine wheels opgesteld, waar op dat moment ook aan gewerkt werd. Hier ben even ik gestopt om verder de weg te vragen. Ik trok de aandacht van een jonge dame, en vroeg haar waar ik de vuurwerkfabriek kon vinden. 'Wich one?' antwoordde ze. Niet wetende dat er meer dan 1 fabriek in Qrendi was, antwoordde ik dat ik naar de Santa Marija vuurwerkfabriek opzoek was. Blijkbaar was dat het goede antwoord, want op alle gezichten, die inmiddels op ons gericht waren, verscheen een trotse glimlach.
Ze wees me op vriendelijke wijze de weg, en na nog een kort ritje van ongeveer 5 minuten was ik bij de poort van de fabriek aangekomen.

Zodra ik de brommer neerzette was er een man die me vrijwel direct groette. Hij vroeg me waar ik vandaan kwam, en toen ik uit Nederland antwoordde, vroeg hij me vrijwel direct of ik zelf ook vuurwerk maakte. Ik antwoordde dat dat in Nederland verboden is, en bovendien zwaar bestraft word, en ik mijn vingers daar liever niet aan brand.
Waarop hij zei; 'Then explain this to me: why is it that you can smoke dope in the Netherlands, but you can not work fireworks? Fireworks is for the happiness and joy of people, and dope only destroys their lives.' Omdat dat in mijn ogen zo'n goed punt was dat ik daar eigenlijk geen zinnig argument voor kon bedenken, heb ik hem toen maar een aantal reden gegeven voor de aanscherping van de regels.
Toen ik vervolgens vroeg of ik een kijkje in de fabriek mocht nemen, was dit geen probleem.
Hij liep met me mee en liet me, vrij gehaast, alle bunkers zien waar het vuurwerk opgeslagen lag:






Hoewel het wederom een mooie ervaring was, was deze fabriek toch wel degene waar ik het minst van onder de indruk was. Je raakt, achteraf gezien, ongemerkt heel snel verwend door het zien van al dat dikke spul.

Na het bezoek bij Qrendi ben ik terug gereden naar het schietveld in Mqabba,
Om de stooksessie van 12.00 bij te wonen, waar ze die middag weer een paar salutes en een stuk of 8 beraq shells schoten.

Die avond kwamen we rond half 8 weer bij het schietveld aan, om de 2 stooksessies in de avond bij te wonen.
Allereerst stond er weer een sessie gepland met op het donker aangepaste beraq shells, en daarna stond er een sessie gepland met heel veel sier shells.
Het viel op dat er méér geschoten werd, en dat het vuurwerk toch wel een stukje extravaganter en harder was dan de de avond ervoor. Dit waarschijnlijk omdat we dichter bij de grote shows op de 14e aan waren gekomen.

Na de shows zijn we mee het dorp in gegaan, om een andere kant van de Maltese tradities mee te maken.
De Maltesers die in de Santa Marija vuurwerkfabriek werken, hun geliefden, bekenden en andere gelijkgestemden, gaan allen in de kleur rood gekleed. Nou is er in Mqabba nog een andere vuurwerkfabriek, Lily genaamd. Degenen die daar werken zijn in het blauw gekleed, maar tijdens dit feest niet echt zichtbaar op straat. De rivarivaliteit tussen de roden en de blauwen is vergelijkbaar met de rivaliteit tussen Ajax en Feyenoord supporters. Ze kunnen elkaar niet uitstaan.

Iedereen, van de roden, verzamelde zich op het pleintje bij de kerk. Er ging een mobiel orkest paraat staan, en vervolgens lieten ze een oude oorlogssirene een paar minuten door de straten loeien. Dit is dezelfde sirene die ook altijd na een grote show in Mqabba klinkt.
Vervolgens begon het orkest te spelen, en marcheerde iedereen in gestaag tempo naar de voorkant van het clubhuis van de blauwen.
Eenmaal daar aangekomen werd er een oudere maltese man op de schouders gehesen, die welhaast schreeuwend een aantal beledigingen en aantijgingen aan het adres van de blauwen maakte, wat kon rekenen op een luid applaus.
Vervolgens begon het orkest weer te spelen, werden er een hoop mensen op de schouders gehesen, en begon de hele menigte te zingen en te scanderen.
Dit herhaalde zich meerdere malen gedurende ongeveer een uurtje.
Het is eeuwig zonde dat je de mensen niet verstaat, maar er was een man die zo vriendelijk was om een paar dingen te vertalen, en de beschuldigingen en aantijgingen zijn niet misselijk.
Je zou door de aanstekelijke, feestelijke energie en de muziek ook haast denken dat er enkel feestvreugde in de lucht hangt, maar de massale aanwezigheid van de politie doet herinneren aan een tijd waarin op deze avonden rellen en vechtpartijen tussen de twee kampen ontstonden. De laatste jaren vinden er gelukkig geen noemenswaardige incidenten meer plaats, en we hebben dan ook nog een hele gezellige avond gehad.

14-08
Deze dag was een van de dagen waar we voor gekomen waren.
We hebben op het nippertje de stooksessie van 12.00 op het meegepakt. We hadden hem bijna gemist omdat we, hoewel we ruim op tijd vertrokken waren, overvallen werden door een enorme hoosbui die zo erg was dat we het niet verantwoord achtten om verder te rijden met de brommer.
We waren vervolgens om half 8 weer present voor de eerste stooksessie in de avond.

De eerste avond sessie was wederom een sessie waarbij de shells een voor 1 geschoten werden, maar de kalibers en uitwerkingen overtroffen die van de dagen daarvoor met gemak. Wat een enorme apparaten schoten ze de lucht in zeg! Fantastisch!



De 2e show die avond was de alom bekende show met de tower of light.
De opbouw van de show was alsvolgt, hij begon met 3 shows die op 3 nummers waren gesynchroniseerd, daarna schoten ze een hele tijd een voor een hele dikke shells, en er werd afgesloten met een doorlopend stuk wat ook gesynchroniseerd was op 2 of 3 nummers.
Wat een bizarre ervaring was dit zeg! Er zijn momenten geweest dat ik geëmotioneerd en met overal kippenvel op het veld heb gestaan.
Je staat, waar wij stonden, ongeveer 200 meter van de mortieren af als de laatste dikke shells de lucht in schieten. De spanning die opbouwt terwijl ze steeds hoger de lucht in vliegen, en dan de enorme klappen die er vanaf komen en de gigantische uitwerkingen die ze boven je hoofd veroorzaken, dat gaf een gevoel wat ik bij gebrek aan een betere verwoording enkel kan omschrijven als pure levensvreugde.
Er bestond op die momenten niks anders.
Geen stress, geen zorgen. Alleen wij, het veld, en die enorme shells. En dan de ontlading, na de laatste 24 inch klapper, en het daarop volgende salvo van shells en salutes.
Het was een avond om nooit te ververgeten.
Ik heb die avond zelf niks gefilmd, maar al het vuurwerk op muziek kun je via deze link bekijken:



15-08
Deze dag, de 15e, was een nationale feestdag, en tevens de laatste dag waarop er vuurwerk geschoten zou worden.
We pakten wederom trouw de stooksessie om 12.00 mee, en kwamen 's avonds terug voor de daylight show, die om 19.00 gehouden werd.
Op het filmpje hieronder krijg je een idee van de show, die er echt hard op klapte, echter stopte mijn camera met filmen wegens een gebrek aan opslagruimte..



De daylight show verliep niet bepaald soepel..
Op bovenstaand filmpje zie je op 4:22 links een stofwolk van de grond in beeld. Daar klapte een dikke shell loeihard op de grond.
Je hoort de Maltesers ook onderling overleggen. De zenuwen zaten er goed in bij hen. We stonden naast de tafel waar vandaan de electronische ontsteking aangestuurd werd, en het was best indrukwekkend om te zien dat degene achter de knoppen na een korte onderbreking de show met trillende handen hervatte.
Nadat de show hervat was ontplofte er midden op het veld ook een hele grote beraq shell op de grond, waarbij de bombettes knallend over het veld heen vlogen, en werd het electronische deel van de show geheel stil gelegd.
Hoezeer we ook met de Maltesers meeleefden door deze tegenslag, moet ik eerlijk bekennen dat het heel interessant was om te zien hoe er op gereageerd werd. Er renden 2 groepjes van 4 mensen het veld in, naar alle twee de punten waar het fout was gegaan, om alles te controleren en, vermoedelijk, waar nodig opnieuw aan te sluiten.
Ondertussen was er ook een groepje van 3 handmatig de dikste beraq shells van de week, een voor een, aan het afschieten.
Vanaf onze positie zag je hoe de enorme staven op de schouder getild werden, en rennend vanaf de opslagcontainer in het veld naar de lanceer buis werden gebracht. Vervolgens zag je de 3 mannen rennen en beschutting zoeken achter de container, om het hele proces weer te herhalen zodra de shell af was gegaan.
Hieronder 2 filmpjes van deze dikke shells:





Om 9 uur in de avond was er nog een sessie gepland, dit was weer een sessie waarbij de bommen stuk voor stuk af werden geschoten.
Hierna werd het onafgeschote deel van de daylight show alsnog geschoten, gevolgd door de 'grande finale' waarvan het filmpje hieronder staat:



Na deze daverende finale begaven we ons richting het centrum van het dorp, waar de St. Catherine wheels ontstoken gaan worden.
Om eerlijk te zijn had ik er vrij weinig interesse in om te gaan kijken, en ging ik erheen onder het mom van, ach, we zijn er nu toch, maar deze wielen hebben mij werkelijk positief verrast!
De ingenieuze constructies getuigen van ware creativiteit, en kennis van de materialen, iets wat ik meer dan verwacht vermakelijk vond. Eerlijk toegegeven, zijn de meeste van die wielen, die soms, volgens mij, wel 3 meter breed waren, gewoon erg imposant om zo te zien. Laat staan om ze in werking te zien!
De straat waarin alle wielen stonden was redelijk nauw en volgelopen met publiek, en de Maltesers hadden soms dus ook grote moeite om het publiek op afstand te houden.

Een van de dingen die me nog wel het meest bij is gebleven aan deze avond, is de enorme toewijding van de Maltesers aan het werk wat ze neerzetten.
Soms gebeurde het dat een wiel niet, of niet geheel, in beweging kwam. Op die momenten liepen er altijd wel een paar Maltesers terug naar het brandende wiel om met stokken, en soms met de blote hand, te proberen het alsnog op gang te brengen. Dit alles terwijl er een onafgebroken vonkenregen op hen neerdaalde, en sommige van de aandrijfmotoren door de te hoge druk uit elkaar knalden.
Nadat er bij het laatste wiel nog een klein showtje gegeven werd, zijn we terug richting het hotel gegaan, en daarmee was het pyrotechnische gedeelte van onze eerste trip naar Malta tot een voldaan einde gekomen.

Ik hoop dat jullie wat aan dit verhaal gehad hebben.
Mocht er iemand nog vragen hebben, stel ze dan gerust!

[omepje]

Wat een fantastisch verhaal zeg Veel info en jullie hebben een geweldige ervaring gehad daar zeg. Staat hier ook hoog op het verlanglijstje om heen te gaan, en dat wordt door dit topic alleen maar bevestigd. Bedankt voor dit mooie verslag.

[Gupje]

Maak eens een YouTube aan voor ons! Die beelden wil ik heel graag zien.

[De Knalknapen]

Geweldig verslag en wat een plaatjes ! De lach op je gezicht zegt meer dan genoeg haha
Malta had me intressen zeker al, maar na dit verslag nog veel meer !
Bedankt voor het delen en hoogtijd voor een yt kanaal !!

[Hendtje Contentje]

Maak eens een YouTube aan voor ons! Die beelden wil ik heel graag zien.

Ik zal er binnenkort eens voor gaan zitten. Houdt dit topic maar in de gaten, dan zal ik wel een update doen als de startpost is aangepast!

[Richardus]

Woooow wat een droomreis was dat! Compleet ongelooflijk wat ze daar met vw doen, en zo losjes mee omgaan. Super om te lezen en de foto's te zien, aanstekelijk; ik wil ook!! Dank voor het delen van je reiservaringen!

[Hendtje Contentje]

Woooow wat een droomreis was dat! Compleet ongelooflijk wat ze daar met vw doen, en zo losjes mee omgaan. Super om te lezen en de foto's te zien, aanstekelijk; ik wil ook!! Dank voor het delen van je reiservaringen!

Zo kun je het idd het beste verwoorden.
Het was met recht een ware droomreis!

[Hendtje Contentje]

Ik heb inmiddels 6 links naar 6 video's aan de 2e post toegevoegd! Enjoy!

Tevens staan er inmiddels meer video's op het kanaal. Nu alleen nog van Malta, maar later komen er ook nog video's van Adelfia op te staan.

[TryMike]

Wat een gave vakantie hebben jullie gehad! Gaaf verslag ook Deed me weer helemaal terug denken aan toen ik er was. Dapper van jullie dat je scooter heb durven huren hoor haha.

[Gupje]

Wat een dikke beelden, Adelfia en Malta gaan op de wishlist!

[vuurwerkgekkie]

Wat een heerlijk verslag man! Ik zat terug uit Adelfia naast jou in het vliegtuig, toen al wat vette beelden van je gezien en verhalen gehoord. Ook na dit gelezen te hebben, toch maar eens overwegen om misschien ook eens naar Malta te gaan...
In ieder geval, ga zo door!

[BigBoy]

Zo man, echt gaaf! Ik heb gelijk gekeken voor tickets en hotels maar ik vind het wel erg duur hoor. Maar eens hard voor gaan sparen want dit wil ik ook wel eens meemaken. Erg goed verslag!

[Hendtje Contentje]

Zo man, echt gaaf! Ik heb gelijk gekeken voor tickets en hotels maar ik vind het wel erg duur hoor. Maar eens hard voor gaan sparen want dit wil ik ook wel eens meemaken. Erg goed verslag!

Ja Malta is wel relatief duur. In de eerste plaats omdat het natuurlijk in het hoogseizoen plaats vindt, maar anderzijds ook omdat je voor de volledige ervaring al snel een week moet boeken.

Hiervoor zijn 3 eventuele oplossingen:

-Zoals de roden hun vuurwerkfabrieken hebben, hebben de blauwen die ook.
Zij vieren ook hun eigen feesten, en schieten uiteraard hun eigen shows tijdens die feesten. Dit vind naar alle waarschijnlijkheid plaats buiten het hoogseizoen, dus de prijzen zullen ongetwijfeld een stuk gunstiger zijn. Er is alleen een probleem: ik weet de exacte data van deze feesten niet, dus daar zul je zelf even naar moeten kijken. De schietvelden zijn tijdens beide feesten wel hetzelfde, dus ik zou je wel kunnen vertellen waar je moet wezen.

-Je zou er, net als bij Adelfia bijvoorbeeld, een 3 of 4 daagse trip van kunnen maken om de kosten te drukken. Dan kun je prima de shows meepakken, maar verwacht niet dat ze in de fabrieken in Mqabba en Qrendi op die dagen de tijd hebben om je de fabriek te laten bezoeken.

- deze is voor hen die snel kunnen schakelen:
A.s. 24 april is er een avond programma van het Malta international Fireworks festival, deze zal geschoten worden op het schietveld in Mqabba. Hier kun je vast ook een redelijk betaalbaar tripje omheen plannen.

[De Knalknapen]

Gister maar eens begonnen over malta tegen me vriendin, na aanleiding van dit verslag. Die gaf al snel aan “ dan gaan we volgend jaar toch daar heen,weekje vuurwerk & weekje chill” nouw ik teken er voor.