Binnenkort moet de Tweede Kamer een verbod op vuurwerk bespreken, omdat 40.000 burgers daarvoor op www.petities.nl hebben getekend. Voor de tweede keer komt er dan een onderwerp op de Kameragenda dat door burgers is ingediend. Die burgers krijgen daarbij eigen spreektijd.
Een zeldzame vorm van directe inspraak. Ditmaal op initiatief van twee gemeenteraadsleden van GroenLinks. Hun argumenten tegen (particulier) vuurwerk: verminkingen, luchtvervuiling, geluidsoverlast, dierenleed, geweld en criminaliteit. De door hen gemobiliseerde groep van 40.000 vindt dat het vuurwerk maatschappelijk uit de hand loopt.
Eerder vonden 106.000 burgers hetzelfde van de bio-industrie. Milieudefensie mobiliseerde hen in de actie ‘Stop Fout Vlees’ en had de primeur van het eerste burgerdebat. Politiek had het geen effect. Het onderstreepte nog eens de bekende tegenstellingen in de Kamer. De 120.000 burgers die de actie ‘Vroeg op Stap’ van twee Friese moeders steunden, werd toegang tot de Kamer geweigerd. Zij wilden openingstijden beperken en jongeren zo beschermen tegen alcoholmisbruik, maar beschikten alleen over digitale handtekeningen. Gelukkig is aan die formele beperking een einde gemaakt. De internetdemocratie heeft dus een slagje gewonnen.
Burgerinitiatieven gaan vooral over onderwerpen die het samen leven direct raken, makkelijk te begrijpen zijn en weinig partijpolitiek van karakter. Alleen daardoor is het burgerinitiatief al een wezenlijke bijdrage aan het debat. Politici moeten zich zo rekenschap geven van wat er leeft. Actiegroepen krijgen hun publieke debat, inclusief recht op tegenspraak.
De drempel ligt overigens behoorlijk laag: 40.000 surfers op een website verzamelen is geen kunst. GeenStijl.nl heeft van het verzieken van internetverkiezingen een specialiteit gemaakt. Ook de SP wist de internetverkiezing voor een reclameprijs te beïnvloeden. Een nauwelijks vertoond politiek filmpje bleek een Gouden Loekie waard. Hoe dat kon? In een directe democratie gaat de hoofdprijs naar de best georganiseerde groep. Het schept wel helderheid, maar geen evenwicht. In een vertegenwoordigende democratie wordt dat in het compromis gevonden.
Toch zijn burgerinitiatieven een stap vooruit. De versleten petitie krijgt nieuw aanzien en zet de deur voor burgers naar ’s lands vergaderzaal weer open. Sinds 11 september 2001 is die net zo gastvrij als een kerncentrale of vliegtuigplatform.
En dan de hoofdvraag. Moet particulier vuurwerk verboden worden ten gunste van publieke, beperkte shows? Het antwoord is (nog) nee. Maar we zijn wel in de gevarenzone.
Verdere inperking is gewenst. De burger mag best één keer per jaar knallen. Maar ook hier geldt: naar de mate waarin de buren het ook nog leuk vinden en het milieu en de dieren de extra belasting nog aankunnen. In die zin loopt het nu uit de hand. De hoeveelheid afgeschoten vuurwerk groeit jaarlijks. En daarmee de smog en fijnstofbelasting. Geen enkele vuurpijl is een kinderoog waard. Meer preventie, voorlichting én beperking van hoeveelheden zijn gewenst.
Een zeldzame vorm van directe inspraak. Ditmaal op initiatief van twee gemeenteraadsleden van GroenLinks. Hun argumenten tegen (particulier) vuurwerk: verminkingen, luchtvervuiling, geluidsoverlast, dierenleed, geweld en criminaliteit. De door hen gemobiliseerde groep van 40.000 vindt dat het vuurwerk maatschappelijk uit de hand loopt.
Eerder vonden 106.000 burgers hetzelfde van de bio-industrie. Milieudefensie mobiliseerde hen in de actie ‘Stop Fout Vlees’ en had de primeur van het eerste burgerdebat. Politiek had het geen effect. Het onderstreepte nog eens de bekende tegenstellingen in de Kamer. De 120.000 burgers die de actie ‘Vroeg op Stap’ van twee Friese moeders steunden, werd toegang tot de Kamer geweigerd. Zij wilden openingstijden beperken en jongeren zo beschermen tegen alcoholmisbruik, maar beschikten alleen over digitale handtekeningen. Gelukkig is aan die formele beperking een einde gemaakt. De internetdemocratie heeft dus een slagje gewonnen.
Burgerinitiatieven gaan vooral over onderwerpen die het samen leven direct raken, makkelijk te begrijpen zijn en weinig partijpolitiek van karakter. Alleen daardoor is het burgerinitiatief al een wezenlijke bijdrage aan het debat. Politici moeten zich zo rekenschap geven van wat er leeft. Actiegroepen krijgen hun publieke debat, inclusief recht op tegenspraak.
De drempel ligt overigens behoorlijk laag: 40.000 surfers op een website verzamelen is geen kunst. GeenStijl.nl heeft van het verzieken van internetverkiezingen een specialiteit gemaakt. Ook de SP wist de internetverkiezing voor een reclameprijs te beïnvloeden. Een nauwelijks vertoond politiek filmpje bleek een Gouden Loekie waard. Hoe dat kon? In een directe democratie gaat de hoofdprijs naar de best georganiseerde groep. Het schept wel helderheid, maar geen evenwicht. In een vertegenwoordigende democratie wordt dat in het compromis gevonden.
Toch zijn burgerinitiatieven een stap vooruit. De versleten petitie krijgt nieuw aanzien en zet de deur voor burgers naar ’s lands vergaderzaal weer open. Sinds 11 september 2001 is die net zo gastvrij als een kerncentrale of vliegtuigplatform.
En dan de hoofdvraag. Moet particulier vuurwerk verboden worden ten gunste van publieke, beperkte shows? Het antwoord is (nog) nee. Maar we zijn wel in de gevarenzone.
Verdere inperking is gewenst. De burger mag best één keer per jaar knallen. Maar ook hier geldt: naar de mate waarin de buren het ook nog leuk vinden en het milieu en de dieren de extra belasting nog aankunnen. In die zin loopt het nu uit de hand. De hoeveelheid afgeschoten vuurwerk groeit jaarlijks. En daarmee de smog en fijnstofbelasting. Geen enkele vuurpijl is een kinderoog waard. Meer preventie, voorlichting én beperking van hoeveelheden zijn gewenst.
Comment