Een losse flodder met grote gevolgen
door Sander van Mersbergen. woensdag 07 januari 2009 | 03:47 | Laatst bijgewerkt op: woensdag 07 januari 2009 | 16:48
Patrick Vos kan door het vuurwerkongeluk ook enige tijd niet werken. Hij verdient zijn brood in de werkplaats van audio-inbouwcentrum Carnoud in Wijk en Aalburg. foto Patrick Guitjens
EETHEN - Het oud en nieuw van Patrick Vos uit Eethen was snel voorbij. Het vrolijke gedeelte tenminste. Op oudjaarsdag kreeg hij om vijf uur 's middags een losse flodder van een stuk vuurwerk in zijn linkeroog. Patrick (22) is voor de rest van zijn leven blind aan dat oog. Thuis in Eethen vertelt hij zijn verhaal.
Ik kwam uit mijn werk en ging even in Genderen kijken. Op straat praatte ik met wat vrienden, en toen gebeurde het opeens. Ik stond er nog geen vijf minuten. We stonden er met een man of twintig op straat. Op ongeveer vijftien meter afstand ontplofte vuurwerk. Het vloog recht mijn oog in."
Patrick voelde meteen dat er iets mis was. "Nadat het mijn oog in vloog, liep ik weg. Ik ging op mijn knieën zitten en hield een hand voor mijn oog. Mijn vriendin en een vriend van me wilden het zien. Het bloed stroomde eruit. Ik probeerde mijn oog open te doen, maar merkte dat ik helemaal niets zag. 'Ik ben blind', riep ik, 'ik ben blind'."
De huisarts stuurde Patrick meteen door naar Den Bosch, naar het ziekenhuis. Eerst reed een vriend hem naar het Groot Ziekengasthuis, daar verwezen ze hem door naar het Carolus.
En tussendoor wachten, lang wachten. " Het eerste kwartier na het ongeluk was ik versuft. Toen kwam de pijn. Om negen uur 's avonds ben ik geopereerd."
Tijdens die eerste operatie brachten de artsen onder meer een vlies aan voor het oog. De komende weken zal blijken hoe het verder gaat. De wond moet eerst helen. "Van het oog is weinig over. De pupil en de iris zijn weg. Wel is de buitenkant door de artsen hersteld, maar van binnen is het leeg. Waarschijnlijk krijg ik een kunstoog, maar dat kan nog maanden duren."
Misschien was het een stukje beton dat zijn oog in vloog. Het vuurwerk dat ontplofte, was waarschijnlijk een vlinder, in Nederland verboden vuurwerk. "Een groot rotje, zeg maar. De knal is vergelijkbaar met die van een lawinepijl."
Wie het vuurwerk afstak, weet Patrick niet. "En dat maakt me ook niet uit. Het kan iedereen gebeuren die met vuurwerk bezig is. Waar het mij om gaat is dat dit voor anderen een waarschuwing is. Kinderen, al vanaf een jaar of twaalf, lopen met vuurwerk op straat. Ze hebben soms geen idee wat ze in hun handen hebben. Dat is levensgevaarlijk. Ook siervuurwerk kan gevaarlijk zijn. Daar zag ik in het ziekenhuis een paar voorbeelden van. De scheuren en kruitplekken zaten op hun gezicht."
Na de operatie duurde het een tijdje voor Patrick besefte wat er aan de hand was. "Om twee uur kwam ik bij uit de narcose, maar dan ben je echt nog niet helder. Pas de volgende morgen bij het ontbijt realiseerde ik me weer wat er allemaal gebeurd was."
Het moment op oudjaarsdag schiet af en toe nog door het hoofd van Patrick. "'Waarom ik?', denk ik dan. Ik kwam daar toevallig langs."
door Sander van Mersbergen. woensdag 07 januari 2009 | 03:47 | Laatst bijgewerkt op: woensdag 07 januari 2009 | 16:48
Patrick Vos kan door het vuurwerkongeluk ook enige tijd niet werken. Hij verdient zijn brood in de werkplaats van audio-inbouwcentrum Carnoud in Wijk en Aalburg. foto Patrick Guitjens
EETHEN - Het oud en nieuw van Patrick Vos uit Eethen was snel voorbij. Het vrolijke gedeelte tenminste. Op oudjaarsdag kreeg hij om vijf uur 's middags een losse flodder van een stuk vuurwerk in zijn linkeroog. Patrick (22) is voor de rest van zijn leven blind aan dat oog. Thuis in Eethen vertelt hij zijn verhaal.
Ik kwam uit mijn werk en ging even in Genderen kijken. Op straat praatte ik met wat vrienden, en toen gebeurde het opeens. Ik stond er nog geen vijf minuten. We stonden er met een man of twintig op straat. Op ongeveer vijftien meter afstand ontplofte vuurwerk. Het vloog recht mijn oog in."
Patrick voelde meteen dat er iets mis was. "Nadat het mijn oog in vloog, liep ik weg. Ik ging op mijn knieën zitten en hield een hand voor mijn oog. Mijn vriendin en een vriend van me wilden het zien. Het bloed stroomde eruit. Ik probeerde mijn oog open te doen, maar merkte dat ik helemaal niets zag. 'Ik ben blind', riep ik, 'ik ben blind'."
De huisarts stuurde Patrick meteen door naar Den Bosch, naar het ziekenhuis. Eerst reed een vriend hem naar het Groot Ziekengasthuis, daar verwezen ze hem door naar het Carolus.
En tussendoor wachten, lang wachten. " Het eerste kwartier na het ongeluk was ik versuft. Toen kwam de pijn. Om negen uur 's avonds ben ik geopereerd."
Tijdens die eerste operatie brachten de artsen onder meer een vlies aan voor het oog. De komende weken zal blijken hoe het verder gaat. De wond moet eerst helen. "Van het oog is weinig over. De pupil en de iris zijn weg. Wel is de buitenkant door de artsen hersteld, maar van binnen is het leeg. Waarschijnlijk krijg ik een kunstoog, maar dat kan nog maanden duren."
Misschien was het een stukje beton dat zijn oog in vloog. Het vuurwerk dat ontplofte, was waarschijnlijk een vlinder, in Nederland verboden vuurwerk. "Een groot rotje, zeg maar. De knal is vergelijkbaar met die van een lawinepijl."
Wie het vuurwerk afstak, weet Patrick niet. "En dat maakt me ook niet uit. Het kan iedereen gebeuren die met vuurwerk bezig is. Waar het mij om gaat is dat dit voor anderen een waarschuwing is. Kinderen, al vanaf een jaar of twaalf, lopen met vuurwerk op straat. Ze hebben soms geen idee wat ze in hun handen hebben. Dat is levensgevaarlijk. Ook siervuurwerk kan gevaarlijk zijn. Daar zag ik in het ziekenhuis een paar voorbeelden van. De scheuren en kruitplekken zaten op hun gezicht."
Na de operatie duurde het een tijdje voor Patrick besefte wat er aan de hand was. "Om twee uur kwam ik bij uit de narcose, maar dan ben je echt nog niet helder. Pas de volgende morgen bij het ontbijt realiseerde ik me weer wat er allemaal gebeurd was."
Het moment op oudjaarsdag schiet af en toe nog door het hoofd van Patrick. "'Waarom ik?', denk ik dan. Ik kwam daar toevallig langs."
Comment